زن، انسان مادّه، «ن س و» ۵۹ بار و «أ ن ث» ۲۶ بار و با واژه «مرأه» ۲۷ بار و با آیاتی که این مفهوم را دارد، آمده است.

چکیده: خداست که دو نوعِ نر و مادّه را می‌آفریند. او انسان را از زن و مرد آفرید و از آن دو، زنان و مردان بسیاری پراکنده کرد. برای زنان و مردان از آن‌چه کسب کرده‌اند بهره‌ای است. خدا عمل هیچ عمل‌کننده‌ای از مرد یا زن، را تباه نمی‌کند. اگر در شهادت دو زن معادل شهادت یک مرد است. در مورد قصاص زن در برابر زن مقرّر شده است. کسانی که به زنان پاکدامن بی‌خبر و باایمان، نسبت زنا می‌دهند، در دنیا و آخرت لعنت شده‌اند و عذابی سخت دارند. در ارث سهم هر زن نصف هسهم مرد است. برای زنان به شیوه پسندیده حقوقی است همانند آن‌چه از تکالیف بر آنهاست. مردان، عهده‌دار امور زنان هستند. مهرِ زنان را که هدیه‌ای است به آنها بدهید. زنان شما کشتزار شما هستند. هنگام عادت ماهانه از زنان کناره‌گیرى کنید. در شب‌هاى روزه، هم‌خوابگى با زنانتان بر شما حلال است. عدّه زنان طلاق داده‌شده سه پاکی  و زنان باردار وضع حمل آنها و زنانی که همسران آنها فوت کرده‌اند، چهار ماه و ده روز است. زنان باید پاکدامنى ورزند و زیورهاى خود را جز برای محارم آشکار نکنند خدا برای کافران، زن نوح و زن لوط را و برای مومنان، زن فرعون و مریم دختر عمران را مثل زده است. در قیامت از دختر زنده به گور شده پرسیده می‌شود که به کدامین گناه کشته شده است؟ در بهشت زنانى نکوخوى و نکوروی هستند.

سوگند به آن‌که نر و مادّه را آفرید (لیل/۳). اوست که دو نوعِ نر و مادّه را می‌آفریند (نجم/۴۵). آیا انسان می‌پندارد بیهوده رها می‌شود؟ مگر او نطفه‌ای نبود که ریخته می‌شود پس علقه شد. [خدا او را] شکل داد، استوار ساخت پس از آن، دو نوع نر و مادّه را قرار داد (قیامت/۳۶-۳۹)؟ ای مردم، شما را از زن و مردی آفریدیم. شما را گروه‌ها و قبیله‌ها گرداندیم تا یکدیگر را بشناسید. در حقیقت گرامی‌ترین شما نزد خدا پرهیزگارترین شماست. بی‌گمان خدا دانای آگاه است (حجرات/۱۳). هیچ مادینه‌ای بار نمی‌گیرد و بار نمی‌گذارد مگر آن‌که او (خدا) به آن علم دارد (فصّلت/۴۷). خدا شما را از خاکی آفرید سپس از نطفه‌ای آن‌گاه شما را جفت‌جفت گردانید. هیچ مادینه‌ای باردار نمی‌شود و بار نمی‌گذارد مگر به علم او (فاطر/۱۱). خدا می‌داند آن‌چه را هر مادینه‌ای بار می‌گیرد و آن‌چه را رحم‌ها می‌کاهند و آن‌چه را می‌افزایند. هر چیزی نزد او اندازه‌ای دارد (رعد/۸). فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست. هر چه بخواهد می‌آفریند. به هر کس بخواهد دخترانی می‌دهد و به هر کس بخواهد پسرانی می‌دهد یا به آنها پسران و دخترانی را باهم می‌دهد. هر کس را بخواهد نازا می‌کند. به راستی او دانای تواناست (شوری/۴۹-۵۰).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، نباید قومی قوم دیگر را مسخره کنند شاید آنان از این‌ها بهتر باشند. نباید زنانی، زنان دیگر را [مسخره کنند] شاید آنان از اینان بهتر باشند (حجرات/۱۱).

درباره زنان از تو نظر مى ‏پرسند. بگو، خدا درباره آنها به شما فتوا مى‏ دهد و درباره آن‌چه در قرآن بر شما تلاوت مى ‏شود، در مورد زنان یتیمى که حقّ مقرر آنان را به ایشان نمى‏ دهید و تمایل به ازدواج با آنان دارید و کودکان ناتوان و این‌که با یتیمان به قسط قیام کنید. هر کار نیکى انجام دهیدبه یقین خدا به آن داناست (نساء/۱۲۷).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، درباره کشتگان، بر شما قصاص مقرّر شده است: آزاد در برابر آزاد، برده در برابر برده و زن در برابر زن و … (بقره/۱۷۸). مرد و زنِ دزد را به [سزای] آن‌چه انجام داده‌اند، دستشان را به کیفری از جانب خدا ببرید. خدا شکست‌ناپذیر حکیم است. هر کس پس از ستم کردنش، توبه کند و به صلاح آید، خدا توبه او را می‌پذیرد. به‌درستی خدا آمرزنده مهربان است (مائده/۳۸-۳۹). کسانى از زنان شما که فحشا انجام می‌دهند، چهار تن از خودتان، بر آنان گواه بگیرید پس اگر شهادت دادند، آن زنان را در خانه‏ ها نگاه دارید تا مرگشان فرا برسد یا خدا راهى براى آنان قرار دهد. از میان شما، آن زن و مردی را که فحشا انجام می‌دهند، آزارشان دهید پس اگر توبه کردند و به صلاح آیند، از آنان بگذرید کنید زیرا خدا توبه ‏پذیر مهربان است (نساء/۱۵-۱۶). به هر زن زناکار و مرد زناکار صد تازیانه بزنید. اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارید در [کار] دین خدا نسبت به آن دو دلسوزى نکنید. باید گروهى از مؤمنان در کیفر آن دو، شاهد باشند (نور/۲). کسانى که نسبت زنا به زنان پاک‌دامن مى ‏دهند سپس چهار گواه نمى‏ آورند، هشتاد تازیانه به آنان بزنید. هیچ‌گاه شهادتى از آنها نپذیرید. اینانند که خود فاسقند مگر کسانى که بعد از آن [بهتان]، توبه کرده و به صلاح آمده باشند. البته خدا آمرزنده مهربان است. کسانى که به همسران خود نسبت زنا مى ‏دهند و جز خودشان گواهانى ندارند، هر یک از آنان چهار بار به خدا سوگند یاد کند که او بی‌تردید راستگو است. [گواهى در دفعه] پنجم این است که [شوهر بگوید] لعنت ‏خدا بر او باد اگر دروغگو باشد. از [زن] کیفر ساقط مى ‏شود در صورتى که چهار بار به خدا سوگند یاد کند که [شوهر] او بی‌تردید دروغگو است. [گواهى] پنجم آن‌که خشم خدا بر او باد اگر [شوهرش] راستگو باشد. اگر فضل و رحمت‏ خدا بر شما نبود و این‌که خدا توبه ‏پذیر حکیم است، [رسوا مى‏ شدید] (نور/۴-۱۰). بی‌گمان کسانی که به زنان پاکدامن بی‌خبر و باایمان، نسبت زنا می‌دهند در دنیا و آخرت لعنت شده‌اند. آنان عذابی سخت دارند، در روزی که زبان و دست‌ها و پاهای آنان بر ضدّشان، به آن‌چه انجام داده‌اند، شهادت می‌دهد. آن روز خدا جزای حقیقی آنان را به طور کامل می‌دهد و خواهند دانست که خدا همان حقیقت آشکار است. زنان پلید برای مردان پلید و مردان پلید برای زنان پلید هستند. زنان پاک برای مردان پاک و مردان پاک برای زنان پاک هستند. اینان از آن‌چه درباره آنها می‌گویند، برکنار هستند. آنها آمرزش و روزی نیکو دارند (نور/۲۳-۲۶).

اگر کسى که حقِّ (بدهی) بر عهده اوست‏، سفیه یا ناتوان است‏، یا خود نمى‏ تواند املا کند، پس ولىّ او باید با عدالت‏، املا نماید و دو شاهد از مردانتان را به شهادت بگیرید پس اگر دو مرد نبودند، مردى را با دو زن‏، از میان گواهانى که رضایت دارید، [گواه بگیرید] تا اگر یکى از آن دو گمراه شد، دیگری، به او یادآورى کند. چون گواهان دعوت شدند، نباید خوددارى کنند (بقره/۲۸۲).

زن- ارث، برای مردان از آن‌چه پدر، مادر و خویشاوندان برجا گذاشته‌اند، سهمی است و برای زنان از آن‌چه پدر، مادر و خویشاوندان برجا گذاشته‌اند، سهمی است، خواه آن، کم باشد یا زیاد. سهم هر کس مقرّر شده است (نساء/۷). از آن‌چه پدر، مادر و خویشاوندان و کسانی که شما [با آنها] پیمان بسته‌اید، برجا گذاشته‌اند، برای هر یک وارثانی قرار داده‌ایم پس سهمشان را به آنها بدهید. بی‌گمان خدا همواره بر هر چیزی گواه است (نساء/۳۳). بر شما مقرّر شده است که چون مرگ یکی از شما فرارسد اگر مالی برجا گذارد، برای پدر، مادر و خویشاوندان به طور پسندیده وصیّت کند. [این] بر متّقین، حقّی است (بقره/۱۸۰). خدا به شما درباره فرزندانتان سفارش مى‏ کند. سهم پسر چون سهم دو دختر است. اگر [همه ورثه] دختر [و] از دو نفر بیشتر باشند، دوسوم آن‌چه بر جای نهاده، سهم آنان است. اگر [دخترى که ارث مى‏ برد] یکى باشد، نصف [ارث] از آنِ اوست.  اگر [متوفّی] فرزند داشته باشد براى هر یک از پدر و مادر وى یک‌ششم است ولى اگر فرزندى نداشته باشد و پدر و مادرش از او ارث برند براى مادرش یک‌سوم است [و بقیه را پدر مى ‏برد].  اگر او برادرانى داشته باشد، مادرش یک‌ششم مى‏ برد. [همه اینها] پس از [استثناء] وصیتى است که او به آن سفارش کرده یا دینى [که داشته است]. شما نمی‌دانید پدران و فرزندانتان، کدام یک براى شما سودمندترند. [این] فریضه‌ای از سوی خدا است. بی‌تردید خدا داناى حکیم است. نیمى از میراث همسرانتان از آن شما [مردان] است اگر آنان فرزندى نداشته باشند و اگر فرزندى داشته باشند یک‌چهارم ماترک آنان از آن شماست [البته] پس از  [استثناء] وصیتى که به آن سفارش کرده ‏اند یا دینى [که داشته است]. اگر شما فرزندى نداشته باشید یک‌چهارم از میراث شما براى آنان است و اگر فرزندى داشته باشید، یک‌هشتم از میراث شما برای آنها خواهد بود [البته] پس از [استثناء] وصیتى که به آن سفارش کرده ‏اید یا دینى [که داشته است]. و اگر مرد یا زنى که از او ارث مى‏ برند، کلاله (بى‏ فرزند و بى‏ پدر و مادر) باشد و براى او برادر یا خواهرى باشد پس براى هر یک از آن دو، یک‌ششم [ماترک] است. اگر آنان بیش از این باشند، در یک‌سوم [ماترک] شریک هستند [البته] پس از [استثناء] وصیتى که به آن سفارش شده یا دینى که زیانى [به ورثه] نرساند. این ‏سفارش خدا است. خداست که داناى بردبار است. این حدود خدا است. هر کس از خدا و پیامبر او اطاعت کند، او را به بهشت‌هایى که از زیر آن جوی‌ها روان است، داخل می‌کند. در آن جاودانه‏ هستند. این همان کامیابى بزرگ است (نساء/۱۱-۱۳). از تو فتوا می‌خواهند. بگو، خدا درباره کلاله فتوا می‌دهد، اگر مردی بمیرد و فرزندی نداشته باشد و خواهری داشته باشد، نصف میراث از آن اوست و آن [مرد] نیز از خواهر خود اگر (خواهر) فرزندی نداشته باشد، ارث می‌برد پس اگر [ورثه] دو خواهر باشند، دوسوّم میراث برای آن دو است و اگر چند خواهر و برادر هستند پس سهم مرد، مانند سهم دو زن است. خدا برای شما بیان می‌کند تا مبادا گمراه شوید. خدا به هر چیزی داناست (نساء/۱۷۶). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، بر شما حلال نیست که زنان را به اکراه به ارث برید. آنها را زیر فشار نگذارید تا بخشی از آن‌چه را به آنها داده‌اید، بگیرید مگر آن‌که زشتکاریِ آشکاری مرتکب شوند. با آنها به شایستگی رفتار کنید. اگر از آنها اکراه دارید پس چه بسا چیزی را اکراه دارید و خدا در آن خیری فراوان قرار داده است (نساء/۱۹).

زن- ازدواج، دوستیِ خواستنی‌ها از زنان، پسران، اموال فراوان از زر و سیم، اسب‌های نشان‌دار، دام‌ها و کشتزارها برای مردم آراسته شده است. این‌ها متاع زندگی دنیاست و خداست که سرانجام نیکو، نزد او است (آل‌عمران/۱۴). اگر در اجرای عدالت میان یتیمان بیمناک هستید هر چه از زنان که شما را پسند افتاد، دو، سه یا چهار نفر به زنی بگیرید پس اگر بیم دارید که عدالت نکنید به یک زن یا به [زنانی] که  مالک آن هستید [اکتفا کنید]. این نزدیکتر است تا به ستم گرایید (نساء/۳). [بر شما حلال شده است ازدواج با] زنان پاکدامن از مومنان و زنان پاکدامن از کسانی که پیش از شما کتاب به آنها داده شد، به شرط آن‌که مهرشان را به آنها بدهید در حالی‌که خود پاکدامن باشید نه زناکار و نه دوست‌گیران پنهانی. هر کس به ایمان خود کافر شود، بی‌گمان عمل او تباه شده است و در آخرت از زیانکاران است (مائده/۵). مهرِ زنان را که هدیه‌ای است به آنها بدهید. اگر آنها با رضایت چیزی از آن را، به شما بخشیدند، آن را گوارا و خوش بخورید (نساء/۴).

با زنانى که پدرانتان به ازدواج خود درآورده ‏اند، نکاح نکنید مگر آن‌چه پیش‌تر رخ داده است. به‌درستی که آن زشتکارى، دشمنى و بدراهى بوده است. [نکاح اینان] بر شما حرام شده است: مادرانتان، دخترانتان، خواهرانتان، عمّه‏ هایتان، خاله‌هایتان، دختران برادر، دختران خواهر، مادرهایتان که به شما شیر داده ‏اند، خواهران رضاعى شما، مادران زنانتان، دختران همسرانتان که [آن دختران] در دامان شما پرورش یافته ‏اند و با آن همسران هم‌بستر شده‏ اید پس اگر با آنها هم‌بستر نشده ‏اید بر شما گناهى نیست [که با دختران آنها ازدواج کنید]، زنان پسرانتان که از پشت ‏خودتان هستند و جمع دو خواهر با همدیگر مگر آن‌چه در گذشته رخ داده باشد. بی‌تردید خدا آمرزنده مهربان است. زنان شوهردار [نیز بر شما حرام شده است] به استثناى زنانى که مالک آنان شده‏ اید. [این] فریضه الهى است که بر شما مقرّر شده است و غیر از این، براى شما حلال است که [زنان دیگر را] به وسیله اموال خود طلب کنید در صورتى که پاکدامن باشید و زناکار نباشید. زنانى را که از آنها بهره بردید، مهرشان را به عنوان فریضه‏ اى به آنان بدهید. بر شما گناهى نیست که پس از [تعیین مهریه] مقرّر با یکدیگر توافق کنید. بی‌گمان خدا داناى حکیم است. هر کس از شما، از نظر مالى نمى‏ تواند زنان [آزاد] پاکدامن باایمان را به همسرى درآورد پس با دختران جوان باایمان که مالک آنان هستید [ازدواج کند]. خدا به ایمان شما داناتر است. [همه] از یکدیگر هستید پس آنان را با اجازه خانواده‏ شان به همسرى درآورید و مهرشان را به طور پسندیده به آنان بدهید [به شرط آن‌که] پاکدامن باشند نه زناکار و دوست‏گیران پنهانى نباشند پس چون به ازدواج [شما] درآمدند، اگر مرتکب فحشا شدند پس بر آنان نیمى از عذاب زنان آزاد است. این [پیشنهاد زناشویى با کنیزان] براى کسى از شما است که از فشار [گناه]  بیم دارد. صبر کردن براى شما بهتر است. خدا آمرزنده مهربان است. خدا مى‏ خواهد به روشنی برای شما بیان کند و شما را به سنت‌های کسانی که پیش از شما بودند، هدایت کند و بر شما ببخشاید. خدا داناى حکیم است. خدا مى‏ خواهد بر شما ببخشاید و کسانى که از شهوات پیروى مى ‏کنند، مى‏ خواهند شما دستخوش انحرافى بزرگ شوید. خدا مى‏ خواهد بر شما آسان گیرد و انسان ضعیف آفریده شده است (نساء/۲۲-۲۸). با زنان مشرک ازدواج نکنید تا ایمان بیاورند. بی‌گمان کنیز باایمان بهتر از زن مشرک است هر چند او شما را به شگفت آورد. به مردان مشرک، زن ندهید تا ایمان بیاورند. بی‌تردید برده مومن بهتر از مرد آزاد مشرک است هر چند شما را به شگفت آورد. آنها شما را به سوی آتش فرا می‌خوانند و خدا به فرمان خود به سوی بهشت و آمرزش می‌خواند و آیات خود را برای مردم بیان می‌کند شاید متذکّر شوند (بقره/۲۲۱). مرد زناکار جز زن زناکار یا مشرک را به همسرى نگیرد و زن زناکار را جز مرد زناکار یا مشرک به همسری نگیرد. بر مومنان این، حرام شده است (نور/۳).

مردان، عهده‌دار امور زنان هستند به دلیل آن که خدا برخی را بر برخی دیگر برتری داده است و به دلیل آن که از اموالشان خرج می‌کنند پس زنان درستکار فرمانبردارند و در غیابِ [مرد، حقوق او را] حفظ می‌کنند به خاطر آن‌که خدا [حقوق] آنان را حفظ کرده است. زنانی را که از نافرمانی آنان بیم دارید، پندشان دهید و در بسترها از آنان دوری کنید و [اگر تاثیر نکرد] آنان را بزنید پس اگر از شما را اطاعت کردند، بر آنها هیچ راهی [برای آزارشان] نجویید. خدا بلندمرتبه بزرگ است (نساء/۳۴). اگر زنی از شوهر خود بیم ناسازگاری یا رویگردانی داشته باشد، بر آن دو گناهی نیست که میان خودشان سازشی برقرار کنند که سازش بهتر است. بخل در نفوس حضور دارد. اگر نیکی کنید و پرهیزگاری نمایید، بی‌تردید خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، آگاه است. شما هرگز نمی‌توانید میان زنان عدالت برقرار کنید هر چند حریص باشید. پس به یکی یکسره تمایل نورزید تا آن [زن دیگر] را بلاتکلیف رها کنید. اگر سازش کنید و پرهیزگاری کنید، بی‌تردید خدا آمرزنده مهربان است. اگر آن دو، از یکدیگر جدا شوند خدا هر یک را از گشایش خود بی‌نیاز می‌کند. خدا همواره گشایشگر حکیم است (نساء/۱۲۸-۱۳۰). زنان شما کشتزار شما هستند پس از هر جا که خواهید به کشتزار خود درآیید و برای خودتان [خیر] پیش فرستید. از خدا پروا کنید و بدانید او را دیدار خواهید کرد و مومنان را بشارت بده (بقره/۲۲۳). از تو درباره عادت ماهانه مى ‏پرسند. بگو، آن رنجى است پس هنگام عادت ماهانه از زنان کناره‌گیرى کنید. به آنان نزدیک نشوید تا پاک شوند پس چون پاک شدند از همان جا که خدا به شما فرمان داده است با آنان آمیزش کنید. خدا توبه ‏کاران و پاکیزگان را دوست مى ‏دارد (بقره/۲۲۲). اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، در حال مستى به نماز نزدیک نشوید تا هنگامی که بدانید چه مى‏ گویید، و نیز در حال جنابت [وارد نماز نشوید] مگر این‌که رهگذر باشید تا غسل کنید. اگر بیمار هستید یا در سفرید یا یکى از شما از قضاى حاجت آمد یا با زنان آمیزش کرده ‏اید و آب نیافته ‏اید پس بر خاکى پاک، تیمّم کنید و صورت و دست‌های خود را مسح نمایید. خدا درگذرنده آمرزنده است (نساء/۴۳). اى کسانى که ایمان آورده‏ اید، چون به نماز برخیزید، صورت و دست های خود را تا آرنج بشویید و سر و پاهاى خودتان را تا برآمدگى پیشین، مسح کنید و اگر جنب‏ هستید، خود را پاک کنید. اگر بیمار یا در سفر بودید یا یکى از شما از قضاى حاجت آمد یا با زنان نزدیکى کرده ‏اید و آبى نیافتید پس با خاک پاک، تیمّم کنید و از آن، به صورت و دست های خود بکشید. خدا نمى‏ خواهد بر شما تنگی قرار بدهد لیکن مى‏ خواهد شما را پاک و نعمت خود را بر شما تمام گرداند باشد که سپاس گزارید (مائده/۶). در شب‌هاى روزه، هم‌خوابگى با زنانتان بر شما حلال گردیده است. آنان براى شما لباسى هستند و شما براى آنان لباسى هستید. خدا مى‏ دانست که شما به خود خیانت می‌کنید پس توبه شما را پذیرفت و از شما درگذشت پس اکنون [در شب‌هاى ماه رمضان مى‏ توانید] با آنان هم‌خوابگى کنید. آن‌چه را خدا براى شما مقرّر داشته، طلب کنید.  بخورید و بیاشامید تا رشته سپید بامداد از رشته سیاه بر شما نمودار شود سپس روزه را تا شب به پایان رسانید. در حالی‌که در مساجد معتکف هستید [با زنان] آمیزش نکنید. این ‏حدود احکام خدا است پس به آن نزدیک نشوید. این‌گونه خدا، آیات خود را براى مردم بیان مى‏ کند باشد که تقوا پیشه کنند (بقره/۱۸۷).

زن- طلاق، اگر از جدایی میان آن دو (زن و شوهر) بیم دارید پس داوری از خانواده مرد و داوری از خانواده زن تعیین کنید. اگر قصد اصلاح دارند، خدا میان آن دو توافق برقرار می‌کند. بی‌تردید خدا دانای آگاه است (نساء/۳۵).

اگر زنان را که با آنها نزدیکی نکرده‌اید یا بر آنها مِهری معیّن نکرده‌اید، طلاق دهید، بر شما گناهی نیست. آنها را به طور پسندیده بهره‌مند کنید. توانگر به اندازه خود و تنگدست به اندازه خود. [این] شایسته نیکوکاران است. اگر پیش از آن‌که با آنها نزدیکی کنید آنها را طلاق دادید در حالی‌که برای آنها مِهری معیّن کرده‌اید، پس نصف آن‌چه را تعیین نموده‌اید [به آنها بدهید] مگر این‌که آنها خود ببخشند یا کسی که پیوند نکاح به دست اوست، ببخشد. گذشت کردن شما به تقوا نزدیک‌تر است. در میان یکدیگر فضل را فراموش نکنید. بی‌گمان خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، بیناست (بقره/۲۳۶-۲۳۷). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر با زنانِ مومن ازدواج کردید، آن‌گاه پیش از آن‌که با آنها نزدیکی کنید آنها را طلاق دادید، دیگر بر عهده آنها عدّه‌ای که آن را بشمارید، نیست پس مهر آنها را بدهید و به شیو‌ه‌ای نیکو آنها را رها کنید (احزاب/۴۹). طلاق [رجعی] دو بار است پس از آن، [باید زن را] به خوبی نگاه داشت یا به شایستگی رها کرد. برای شما حلال نیست که چیزی از آن‌چه به آنها داده‌اید، بازستانید مگر آن‌که آن دو، بترسند که حدود خدا را بر‌پا ندارند. پس اگر ترس دارید که آن دو، حدود خدا را برپا نمی‌دارند، در آن‌چه [زن برای آزاد کردن خود] فدیه دهد، گناهی بر آنها نیست. این حدود خدا است پس از آن تجاوز نکنید. کسانی که از حدود خدا تجاوز کنند، آنها همان ستمکاران هستند. اگر [برای بار سوّم] او را طلاق داد پس از آن، دیگر [آن زن] برای او حلال نیست تا این‌که با شوهری غیر از او ازدواج کند پس اگر [شوهر دوّم] او را طلاق داد، اگر آن دو (زن و همسر سابقش) پندارند که حدود خدا را برپا می‌دارند، گناهی بر آن دو نیست که به یکدیگر بازگردند. این حدود خدا است که آن را برای گروهی که می‌دانند، بیان می‌کند. هنگامی که آنها را طلاق دادید و به پایان عدّه خود رسیدند پس به خوبی آنها را نگاه دارید یا به خوبی آنها را آزاد کنید. آنها را برای زیان‌رساندن نگاه ندارید تا [به حقوق آنها] تعدّی کنید. هر کس چنین کند، بی‌تردید بر خود ستم کرده است. آیات خدا را به مسخره نگیرید و نعمت خدا را بر خود و آن‎‌چه را از کتاب و حکمت بر شما نازل کرده است و با آن، به شما پند می‌دهد به یاد آورید. از خدا پروا کنید و بدانید که خدا به هر چیزی دانا است. چون زنان را طلاق دادید و عدّه خود را به پایان رساندند، از ازدواج آنها با همسران [سابق] خود، در صورتی که میان آنها به خوبی رضایت برقرار شده باشد، جلوگیری نکنید. هر کس از شما به خدا و روز بازپسین ایمان دارد به این پند داده می‌شود. این برای شما پربار‌تر و پاکیزه‌تر است. خدا می‌داند و شما نمی‌دانید (بقره/۲۲۹-۲۳۲). برای زنان طلاق داده شده به طور شایسته متاعی است که حقّی بر متقّین است، این‌گونه خدا آیات خود را برای شما بیان می‌کند، باشد که بیندیشید (بقره/۲۴۱-۲۴۲). زنان طلاق داده ‌شده [باید] مدّت سه پاکی انتظار کشند. اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارند، برای آنها روا نیست که آن‌چه را خدا در رحم آنها آفریده است، بپوشانند. شوهران آنها اگر بخواهند آشتی کنند به بازگرداندن آنها در این [مدّت] سزاوارتر هستند. برای این زنان به طور شایسته [حقوقی بر مردان] است، همانند آن‌چه [برای مردان] بر عهده آنهاست. و مردان بر آنها برتری دارند. خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (بقره/۲۲۸). ای پیامبر، هنگامی که زنان را طلاق دادید در [آغاز] عدّه آنها طلاقشان بدهید و حساب عدّه آنها را نگه دارید و از خدا، پروردگارتان، پروا کنید. آنها را از خانه‌هایشان بیرون نکنید و بیرون نروند مگر آن‌که کار زشت آشکاری را مرتکب شده باشند. این حدود خدا است. هر کس از حدود خدا تجاوز نماید، بی‌تردید به خودش ستم کرده است. نمی‌دانی شاید خدا پس از آن فرمانی پدید آورد. پس چون عدّه آنها پایان یافت به شایستگی آنها را نگاه دارید یا به شایستگی از آنها جدا شوید. دو نفر [مرد] عادل را از میان خود گواه بگیرید و گواهی را برای خدا به‌پا دارید. این است که با آن هر کس که به خدا و روز بازپسین ایمان آورده است، پند داده می‌شود. هر کس از خدا پروا کند برای او راه بیرون شدنی قرار می‌دهد و از جایی که حساب آن را نمی‌کند به او روزی می‌رساند. هر کس بر خدا توکّل کند او برای وی کافی است. به‌راستی خدا را به انجام‌‌رساننده فرمان خود است. بی‌گمان خدا برای هر چیزی اندازه‌ای قرار داده است. آزنان شما که از حیض ناامید هستند اگر شک دارید [که خون می‌بینند یا نه] و زنانی که حیض ندیده‌اند عدّه آنها سه ماه است. پایان [عدّه] زنان باردار این است که وضع حمل کنند. هر کس از خدا پروا کند، [خدا] در کار او آسانی پدید می‌آورد. این است فرمان خدا که آن را به سوی شما فرستاده است. هر کس از خدا پروا کند بدی‌های او را از او بپوشاند و پاداشش را بزرگ کند. آنان را [تا پایان عده‌شان] همان‌جا که سکونت دارید، در حدّ توانایی خود آنها را جای دهید و به آنها آسیب نرسانید تا بر آنها تنگ بگیرید. اگر بار دارند، خرج آنها را بدهید تا وضع حمل کنند. اگر برای شما بچّه شیر می‌دهند، مزدشان را به آنها بدهید و به شایستگی میان خود به مشورت بپردازید. اگر کارتان به دشواری کشید، [زن] دیگری، بچّه را شیر بدهد. توانگر باید طبق وسع خود و آن که روزی بر او تنگ شده، از آن‌چه خدا به او داده است، انفاق کند (طلاق/۱-۷).

برای کسانی که به ترک هم‌خوابگی با زنان خود سوگند می‌خورند، چهار ماه انتظار است پس اگر بازآمدند، خدا آمرزنده مهربان است. اگر تصمیم به طلاق گرفتند در حقیقت خدا شنوای دانا است (بقره/۲۲۶-۲۲۷). کسانی از شما که زنان خود را ظهار می‌کنند (می‌گویند تو مانند مادر من هستی)، آنها مادرانشان نیستند. مادران آنها تنها کسانی هستند که آنها را زاییده‌اند. بی‌تردید آنها سخنی زشت و باطل می‌گویند. به‌درستی خدا درگذرنده آمرزنده است. کسانی که زنان خود را ظهار می‌کنند سپس از آن‌چه گفته‌اند برمی‌گردند، [باید] پیش از آن‌که با یکدیگر نزدیکی کنند، برده‌ای را آزاد کنند. این‌ها است که به آن پند داده می‌شوید. خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، آگاه است. هر کس [برده‌ای] نیافت روزه دو ماه پی در پی پیش از آن‌که با یکدیگر تماسی بگیرند [بر اوست] و هر کس نتوانست، خوراک دادن به شصت مستمند [بر اوست]. این به آن سبب است که به خدا و پیامبر او ایمان آورید. اینها احکام خداست و کافران عذابی دردناک دارند (مجادله/۲-۴). کسانی از شما که می‌میرند و همسرانی به جای می‌گذارند، [همسران] چهار ماه و ده روز انتظار ‌کشند. پس هر گاه عدّه خود را به پایان رساندند، در آن‌چه آنها به طور پسندیده درباره خود انجام دهند، گناهی بر شما نیست. خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، آگاه است (بقره/۲۳۴). کسانی که از شما می‌میرند و همسرانی به جای می‌گذارند، [باید] برای همسران خود وصیّت کنند که آنها را تا یک سال بهره‌مند کنند و [از خانه شوهر] بیرون نکنند پس اگر بیرون بروند در آن‌چه آنها به طور پسندیده درباره خود انجام می‌دهند، گناهی بر شما نیست. خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (بقره/۲۴۰).

درباره آن‌چه شما به طور سربسته از آن زنان [در عدّه] خواستگاری کرده یا در دل پوشیده داشته‌اید، بر شما گناهی نیست. خدا می‌دانست که شما به‌زودی به یاد آنها خواهید افتاد ولی با آنها قرار پنهانی نگذارید مگر آن‌که سخنی پسندیده بگویید و به عقد زناشویی تصمیم نگیرید تا زمان مقرّر به پایان رسد. بدانید خدا آن‌چه در دلتان است را می‌داند پس، از او حذر کنید و بدانید خدا آمرزنده بردبار است (بقره/۲۳۵).

زن- حجاب، به زنان باایمان بگو، دیدگان خود را فرو گیرند و پاکدامنى ورزند و زیورهاى خود را، مگر آن‌چه از آن پیداست، آشکار نگردانند. باید روسرى خود را بر سینه خود اندازند و زیورهایشان را جز براى شوهرانشان یا پدرانشان، پدران شوهرانشان، پسرانشان، پسران شوهرانشان، برادرانشان، پسران برادرانشان، پسران خواهرانشان، زنان خودی، بردگان، مردان وابسته [به خانواد] بدون [میل جنسی] یا کودکانى که بر عورت‌هاى زنان وقوف حاصل نکرده‏ اند، آشکار نکنند. پاهاى خود را [به گونه‏ اى به زمین] نکوبند تا آن‌چه از زینتشان پوشیده مى‏ دارند، معلوم گردد. اى مؤمنان، همگى به درگاه خدا توبه کنید امید است که رستگار شوید (نور/۳۱). ای پیامبر، به زنان و دختران خود و به زنان مومنان بگو، پوشش‌های خود را بر خود فروتر گیرند. این برای آن که شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند، نزدیکتر است. خدا آمرزنده مهربان است (احزاب/۵۹). بر زنان از کارافتاده‌ای که امید زناشویی ندارند، گناهی نیست که پوشش خود را کنار نهند، در صورتی که خودنمایی نکنند. عفت ورزیدن برای آنها بهتر است. خدا شنوای داناست (نور/۶۰).

زنان– اقوام، گفتیم: ای آدم، تو و همسرت در این باغ سکونت گیر … (بقره/۳۵-۳۶؛ اعراف/۱۹-۲۵). گفتیم: ای آدم، در حقیقت این [ابلیس] برای تو و همسرت دشمنی است. آگاه باش تا شما را از بهشت خارج نکند تا تیره بخت گردی …  (طه/۱۱۷-۱۲۱).

[نوح گفت:] پروردگارا، بر من، پدر، مادرم و هر مومنی که در سرای من داخل شود و بر مردان و زنان باایمان ببخشای (نوح/۲۸).

[ابراهیم گفت:] پروردگارا، بر من، پدر، مادرم و بر مومنان، در آن روز که حساب برپا می‌شود، ببخشای (ابراهیم/۴۱). [میهمانان ابراهیم] او را به پسری دانا مژده دادند و زن او با فریادی پیش آمد و بر چهره خود زد. گفت: زنی پیر نازا [چگونه بزاید] (ذاریات/۲۸-۲۹)؟ زن ابراهیم ایستاده بود پس تعجّب کرد [یا حیض شد] پس او را به اسحاق و به دنبال اسحاق به یعقوب مژده دادیم. گفت: ای وای بر من، آیا فرزند آورم با آن که من پیرزنم و این شوهرم پیرمرد است؟ واقعاً این چیز عجیبی است. گفتند: آیا از کار خدا تعجّب می‌کنی؟ رحمت خدا و برکات او بر شما خاندان باد (هود/۷۱-۷۳). [ابراهیم به فرستادگان] گفت: لوط در آنجاست. گفتند: ما بهتر می‌دانیم چه کسانی در آنجا هستند. او و کسانش را، جز زنش که از باقی‌ماندگان است، حتماً نجات خواهیم داد (عنکبوت/۳۲). گفتند: ما به سوی گروه مجرمان فرستاده شده‌ایم مگر خانواده لوط که ما بی‌گمان همه آنان را نجات می‌دهیم جز زنش را که مقدّر کردیم او از بازماندگان [در عذاب] باشد (حجر/۵۸-۶۰).

[لوط به قوم خود گفت:] شما از روی شهوت، به جای زنان با مردان درمی‌آمیزید. بلکه شما گروهی اسرافکار هستید (اعراف/۸۱). لوط به قوم خود گفت: آیا دیده و دانسته مرتکب عمل ناشایست می‌شوید؟ آیا شما به جای زنان از روی شهوت با مردها درمی‌آمیزید؟ بلکه شما قومی جاهل هستید (نمل/۵۴-۵۵). [فرستادگان به لوط] گفتند: نترس و غم نخور. ما تو و خانواده‌ات را جز زنت که از باقیماندگان است، حتماً می‌رهانیم (عنکبوت/۳۳). پاسی از شب ، خانواده‌ات را حرکت بده و هیچ کس از شما نباید واپس بنگرد مگر زنت که آن‌چه به ایشان رسد به او نیز خواهد رسید (هود/۸۱). پس او و خانواده‌اش را نجات دادیم جز زنش که مقدّر کردیم از باقی‌ماندگان [در عذاب] باشد (اعراف/۸۳؛ نمل/۵۷). او و کسان او را همگی رهانیدیم جز پیرزنی که از باقیماندگان بود (شعراء/۱۷۰-۱۷۱؛ صافّات/۱۳۴-۱۳۵).

آن کس که او را از مصر خریده بود به زن خود گفت: او را گرامی بدار شاید به حال ما سود بخشد یا او را به فرزندى بگیریم (یوسف/۲۱). آن زن که یوسف در خانه‌اش بود، خواست از او کام گیرد. درها را محکم بست و گفت: بیا، از آن تو هستم. … (یوسف/۲۳-۳۵). پادشاه گفت: او (یوسف) را نزد من آورید پس هنگامى که آن فرستاده نزد او آمد، [یوسف] گفت: نزد آقاى خویش برگرد و از او بپرس که ماجرای آن زنانى که دست‌هاى خود را بریدند، چه بود؟ به‌راستی پروردگار من به نیرنگ آنان آگاه است. [پادشاه به زنان] گفت: داستان شما چه بود وقتى از یوسف کام می‌خواستید؟ زنان گفتند: منزّه است‏ خدا. ما در او هیچ بدی سراغ نداریم. همسر عزیز گفت: اکنون حقیقت آشکار شد من [بودم که] از او کام خواستم و بى ‏شک او از راستگویان است (یوسف/۵۰-۵۱).

به مادر موسی وحی کردیم که او را شیر بده … (قصص/۷-۱۳). به‌راستی یک بار دیگر به تو منّت گذاشتیم آن‌گاه که به مادرت آن‌چه [باید] وحی می‌شد، وحی کردیم … آن‌گاه که خواهر تو مى ‏رفت و مى‏ گفت: آیا شما را بر کسى که از او سرپرستی کند، راهنمایی کنم؟ پس تو را به سوى مادرت بازگردانیدیم تا دیده ‏اش روشن شود و غم نخورد (طه/۳۷-۴۰).

زن فرعون گفت: [این کودک] برای من و تو روشنی چشم است. او را نکشید شاید برای ما سودمند باشد یا او را به فرزندی بگیریم (قصص/۹).

چون [موسی] به آب مدین رسید، گروهی از مردم را بر آن یافت که [دام‌های خود را] آب می‌دادند و پشت سرشان دو زن را یافت که [گوسفندان خود را] دور می‌کردند. … (قصص/۲۳-۲۸).

فرعون، پسران آنها (بنی‌اسرائیل) را سر می‌برید و زنانشان را زنده می‌گذاشت (قصص/۴). هنگامی که [موسی] حقیقت را از جانب ما برای آنان (فرعونیان) آورد، گفتند: پسران کسانی را که به او ایمان آورده‌اند، بکشید و زنانشان را زنده بگذارید (غافر/۲۵). [فرعون] گفت: به زودی پسرانشان را می‌کشیم و زنانشان را زنده نگاه می‌داریم. ما بر آنان مسلّط هستیم (اعراف/۱۲۷). موسی به قوم خود گفت: نعمت خدا را بر خود به یاد آورید هنگامى را که شما را از فرعونیان نجات داد که شما را سخت ‏شکنجه مى‏ کردند. پسرانتان را سر می‌بریدند و زنانتان را زنده مى‏ گذاشتند. در این، براى شما آزمایش بزرگى از جانب پروردگارتان بود (ابراهیم/۶). هنگامى را که شما را از فرعونیان نجات دادیم که شما را سخت ‏شکنجه مى‏کردند، پسرانتان را سر می‌بریدند (بقره/۴۹) و مى‏ کشتند (اعراف/۱۴۱) و زنانتان را زنده مى‏ گذاشتند. در این، براى شما آزمایش بزرگى از جانب پروردگارتان بود (بقره/۴۹؛ اعراف/۱۴۱).

[مرد مومنی از خاندان فرعون گفت:] هر کس کار شایسته کند، مرد باشد یا زن در حالی‌که مومن باشد پس آنان داخل بهشت می‌شوند و در آن‌جا بی‌حساب روزی می‌یابند (غافر/۴۰).

[هدهد گفت:] من زنی را یافتم که بر آنها [سبأ] سلطنت می‌کرد و از هر چیزی به او داده شده بود و تختی بزرگ داشت. او و قومش را چنین یافتم که به جای خدا به خورشید سجده می‌کنند … (نمل/۲۳-۴۴).

[به ایوب گفتیم:] دسته‌ای گیاه به دست بگیر و با آن [همسرت را] بزن و سوگند نشکن (ص/۴۴).

زن عمران گفت: پروردگارا، آن‌چه در شکم خود دارم، نذر تو کردم تا آزاد شده باشد پس از من بپذیر. تو خود شنواى دانایى. پس چون فرزندش را زایید، گفت: پروردگارا، من، دختر زاییده ‏ام. خدا به آن‌چه او زایید، داناتر بود، و پسر چون دختر نیست. من نام او را مریم نهادم … (آل‌عمران/۳۵-۳۷). در این کتاب، از مریم یاد کن … (مریم/۱۶-۳۲). آن زن را [یاد کن] که خود را پاکدامن نگاه داشت. از روح خود، در او دمیدیم. او و پسرش را براى جهانیان نشانه‌ای قرار دادیم (انبیاء/۹۱). فرشتگان گفتند: ای مریم، خدا تو را برگزیده و پاک گردانده و تو را بر زنان جهان برتری داده است … (آل‌عمران/۴۲-۴۷). مسیح، عیسى بن مریم، فقط پیامبر خدا و کلمه اوست که آن را به سوى مریم افکنده است و روحی از جانب اوست (نساء/۱۷۱). مادرش زنى بسیار راستگو بود و هر دو غذا مى‏ خوردند (مائده/۷۵). به سزای کفر آنان (بنی‌اسرائیل) و آن تهمت بزرگی که به مریم زدند [مستحقّ مجازات شدند] (نساء/۱۵۶).

[زکریا گفت:] من پس از خود از بستگانم بیمناک هستم و زنم نازاست پس از جانب خود ولّی به من ببخش که از من ارث برد و از خاندان یعقوب [نیز] ارث برد … (مریم/۵-۱۴). گفت: پروردگارا، چگونه برای من فرزندی است در حالی که پیری به من رسیده است و زنم نازاست؟ گفت: چنین است. خدا هر چه بخواهد، انجام می‌دهد (آل‌عمران/۴۰).

پس هر کس در این (عیسی) پس از دانشی که برای تو آمده است، با تو محاجّه کند، بگو، بیایید پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و ما خودمان را و شما خودتان را فرا خوانیم سپس دعا و تضرّع کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم (آل‌عمران/۶۱).

به زودی [ابولهب] در آتش زبانه‌دار درآید و زنش در حالی که هیزم‌کش [دوزخ] است. بر گردن او ریسمانی از پوسته درخت خرماست (مسد/۳-۵).

خدا برای کسانی که کفر ورزیده‌اند، زن نوح و زن لوط را مَثَل آورده است که هر دو در نکاح دو بنده از بندگان شایسته ما بودند و به آنها خیانت کردند، اما آن دو (شوهرانشان) در برابر خدا برای آنان سودی نداشتند و گفته شد: با داخل‌شوندگان، داخل آتش شوید. برای کسانی که ایمان آورده‌اند، خدا همسر فرعون را مثل آورده، آن‌گاه که گفت: پروردگارا، پیش خود، در بهشت خانه‌ای برای من بساز و مرا از فرعون و کردارش نجات بده و مرا از این قوم ستمگر برهان و مریم دختر عمران را، همان کسی که خود را پاکدامن نگاه داشت. در او از روح خود دمیدیم و سخنان پروردگار خود و کتاب‌هاى او را تصدیق کرد و از فرمانبرداران خاضع بود (تحریم/۱۰-۱۲).

اى پیامبر، چون زنان باایمان نزد تو آیند که با تو بیعت کنند که چیزى را با خدا شریک نسازند، دزدى نکنند، زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند و بچّه ‏هاى پیش دست و پاى خود را با بهتان به شوهر نبندند و در کار نیک از تو نافرمانى نکنند، با آنان بیعت کن و از خدا براى آنان آمرزش بخواه زیرا خدا آمرزنده مهربان است (ممتحنه/۱۲). اى پیامبر، ما براى تو آن همسرانى را که مهرشان را داده‏ اى حلال کردیم و [آنان] را که خدا از غنیمت جنگى در اختیار تو قرار داده و دختران عمویت، دختران عمّه‏هایت، دختران دایى تو، دختران خاله‏هایت که با تو مهاجرت کرده‏اند و زن مؤمنى که خود را به پیامبر ببخشد در صورتى که پیامبر بخواهد او را به زنى گیرد. [این ازدواج] ویژه توست نه دیگر مؤمنان. ما نیک مى‏ دانیم که در مورد زنان و کنیزانشان چه بر آنان مقرّر کرده ‏ایم تا براى تو مشکلى پیش نیاید. خدا همواره آمرزنده مهربان است. نوبت هر کدام از آن زنها را که مى‏ خواهى به تأخیر انداز و هر کدام را که مى‏ خواهى پیش خود جاى ده. بر تو باکى نیست که هر کدام را که ترک کرده ‏اى، طلب کنى. این نزدیکتر است تا چشمانشان روشن گردد و دلتنگ نشوند و همگى‏شان به آنچه به آنان داده‏ اى، خشنود گردند. خدا آن‌چه را در دل‌هاى شماست‏، مى ‏داند. خدا همواره داناى بردبار است. از این پس، دیگر [گرفتن] زنان و نیز این‌که به جاى آنان، زن دیگری بگیری، بر تو حلال نیست هر چند نیکویى آنها تو را به شگفت اندازد جز کنیزان. خدا همواره بر هر چیزى مراقب است (احزاب/۵۰-۵۲). اى همسران پیامبر، هر کس از شما کار زشت آشکارى مرتکب شود، عذاب او دوچندان خواهد بود. این بر خدا همواره آسان است. هر کس از شما، خدا و فرستاده او را خاضعانه اطاعت کند و کار شایسته کند، پاداش او را دو چندان مى ‏دهیم و برای او روزى نیکو فراهم خواهیم کرد. اى همسران پیامبر، شما مانند هیچ یک از زنان دیگر نیستید، اگر تقوا پیشه کنید، پس به ناز سخن نگویید تا آن‌که در دلش بیمارى است، طمع ورزد و گفتارى شایسته گویید. در خانه‏ هایتان قرار گیرید و مانند روزگار جاهلیت قدیم زینت‌هاى خود را آشکار نکنید. نماز برپا دارید. زکات بدهید و خدا و فرستاده او را فرمان برید. خدا فقط مى‏ خواهد آلودگى را از شما خاندان بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند. آن‌چه را که از آیات خدا و حکمت در خانه‏ هاى شما خوانده مى‏ شود، یاد کنید (احزاب/۳۰-۳۴).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، … چون از زنان [پیامبر] چیزى خواستید، از پشت پرده از آنان بخواهید. این براى دل‌هاى شما و دل‌هاى آنان پاکیزه ‏تر است. شما حق ندارید رسول خدا را برنجانید و زنان او را پس از او به نکاح خود درآورید زیرا این، نزد خدا همواره بزرگ است (احزاب/۵۳). اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، چون زنان باایمانِ مهاجر نزد شما آمدند، آنان را بیازمایید. خدا به ایمان آنان داناتر است. پس اگر آنان را باایمان یافتید، دیگر آنها را به سوى کافران بازنگردانید. نه آن زنان بر ایشان (مردان کافر) حلالند و نه آنها بر این زنان حلال. هر چه خرج [این زنان] کرده ‏اند، به [شوهران] آنها بدهید. بر شما گناهى نیست که در صورتى که مهر آنها را به آنان بدهید، با ایشان ازدواج کنید. به پیوندهاى قبلى با زنان کافر خود پای‌بند نباشید. آن‌چه شما [براى زنان مرتّد فرارى خود] خرج کرده ‏اید را، [از کافران] مطالبه کنید. آنها هم باید آن‌چه را خرج کرده‏ اند، مطالبه کنند. این حکم خداست که میان شما داورى مى ‏کند. خدا داناى حکیم است. در صورتى که [زنى] از همسران شما به سوى کفّار رفت [و کفّار مهر مورد مطالبه شما را ندادند] و شما غنیمت‏ یافتید پس به کسانى که همسرانشان رفته ‏اند، معادل آن‌چه خرج کرده ‏اند، بدهید. از آن خدایى که به او ایمان دارید، پروا کنید (ممتحنه/۱۰-۱۱).

چرا هنگامى که آن (بهتان) را شنیدید، مردان و زنان مؤمن گمان نیک به خود نبردند و نگفتند این بهتانى آشکار است؟ چرا چهار گواه بر آن [بهتان] نیاوردند؟ پس چون گواهان را نیاورده‏ اند، پس آنها نزد خدا دروغگو هستند. اگر فضل خدا و رحمت او در دنیا و آخرت بر شما نبود، قطعاً به [سزاى] آن‌چه در آن به دخالت پرداختید، به شما عذابى بزرگ مى ‏رسید. … (نور/۱۲-۱۸).

[ای کسانی که ایمان آورده‌اید]، چرا شما در راه خدا و مردان و زنان و کودکان مستضعف نمی‌جنگید؟ همانان که می‌گویند: پروردگارا، ما را از این شهری که مردم آن ستم پیشه‌اند، بیرون ببر و از جانب خود برای ما سرپرستی قرار ده و از نزد خود یاوری برای ما تعیین کن (نساء/۷۵). جایگاه کسانی که به خود ستم کردند، دوزخ است و بد سرانجامی است مگر آن مردان و زنان و کودکان مستضعفی که نتوانند چاره‌جویی کنند و راهی نیابند پس آنان هستند که خدا از آنان درمی‌گذرد (نساء/۹۷-۹۹).

آنها (کافران) بودند که کفر ورزیدند و شما را از مسجد‌الحرام بازداشتند و نگذاشتند قربانى که [با خود] نگاه داشته بودید، به محلّش برسد. اگر [در مکه] مردان و زنان باایمانى نبودند که [ممکن بود] بى‏ آن‌که آنان را بشناسید، ندانسته پایمالشان کنید و تاوانشان بر شما بماند [فرمان حمله به مکه مى‏ دادیم] تا خدا هر که را بخواهد در رحمت ‏خود داخل کند (فتح/۲۵). اوست آن کس که در دل‌هاى مؤمنان آرامش را فرو فرستاد تا ایمانى بر ایمان خود بیفزایند. سپاهیان آسمان‌ها و زمین از آن خداست. خدا همواره داناى حکیم است تا مردان و زنانى مومن را در بهشت‌هایی که از زیر آن جوی‌ها روان است، داخل کند و در آن جاودانه کند و بدی‌هایشان را از آنان بپوشاند. این، نزد خدا کامیابى بزرگى است و [تا] مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد برده ‏اند، عذاب کند. بد زمانه بر آنان باد. خدا بر آنها خشم گرفته و لعنتشان کرده و جهنّم را برای آنها آماده کرده و چه بد سرانجامی است  (فتح/۴-۶).

برای خدا بدون هیچ دانشی پسران و دختران تراشیدند. او منزّه و برتر است از آن‌چه وصف می‌کنند (انعام/۱۰۰). به من خبر دهید از لات و عزّى و منات، آن سومین دیگر. آیا براى شما پسر است و براى خدا دختر؟ در این صورت این تقسیم نادرستى است (نجم/۱۹-۲۲). [مشرکان] به جای او جز بت‌های مادینه را نمی‌خوانند (نساء/۱۱۷). از آنها جویا شو آیا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است یا فرشتگان را مادینه آفریدیم و آنان شاهد بودند (صافّات/۱۴۹-۱۵۰)؟ آیا [خدا] دختران را بر پسران برگزیده است؟ … خدا منزّه است از آن‌چه در وصف می‌آورند جز بندگان مخلص خدا (صافّات/۱۵۳-۱۶۰). آیا خدا را دختران و شما را پسران است (طور/۳۹)؟ آیا پروردگارتان شما را با دادن پسران گرامی داشته و خود از فرشتگان دخترانى برگرفته است؟ به راستی شما سخنى بس بزرگ مى‏ گویید (اسراء/۴۰). آیا از آن‌چه مى ‏آفریند، خود دخترانى برگرفته و به شما پسران را اختصاص داده است (زخرف/۱۶)؟ در حقیقت کسانى که آخرت را باور ندارند، فرشتگان را در نام‌گذارى به صورت مؤنث نام مى ‏نهند (نجم/۲۷).

چون یکى از آنان را به آن‌چه به رحمان نسبت مى‏ دهد، مژده دهند، چهره او سیاه مى‏ گردد در حالى‌که خشم خود را فرو مى‏ خورد (زخرف/۱۷). هر گاه یکى از آنان را به دختر مژده دهند، چهره ‏اش سیاه مى‏ گردد در حالى که خشم خود را فرو مى‏ خورد. از بدى آن‌چه به او بشارت داده شده، از قبیله روى مى‏ پوشاند. آیا او را با خوارى نگاه دارد یا در خاک پنهانش کند؟ وه چه بد داورى مى ‏کنند (نحل/۵۸-۵۹). آیا کسى [را شریک خدا مى‏ کنند] که در زر و زیور، پرورش یافته و در مجادله بیانش غیر روشن است؟ فرشتگانى را که خود بندگان رحمان هستند، دختران [خدا] پنداشتند. آیا در خلقت آنان حضور داشتند؟ گواهى آنها به زودى نوشته مى‏ شود و [از آن] پرسیده خواهند شد (زخرف/۱۸-۱۹).

بگو، پناه می‌برم به پروردگار سپیده‌دم … از شرّ زنان دمنده در گره‌ها (فلق/۱- ۴).

مانند آن [زنی] که رشته خود را پس از محکم بافتن از هم می‌گسست، نباشید که سوگندهای خود را میان خود وسیله تقلّب سازید [به خیال این که] گروهی از گروه دیگر افزون‌تر هستند (نحل/۹۲).

زنان- جزا، آن‌چه را خدا با آن بعضی از شما را بر بعضی فزونی داده، آرزو نکنید. برای مردان از آن‌چه کسب کرده‌اند، بهره‌ای است و برای زنان از آن‌چه کسب کرده‌اند، بهره‌ای است. از فضل خدا درخواست کنید. به‌راستی خدا به هر چیزی داناست (نساء/۳۲).

هر کس از مرد یا زن، کار شایسته کند و مومن باشد، قطعاً آنان را با زندگی پاکیزه‌ای حیات می‌بخشیم. بی‌تردید به آنان بهتر از آن‌چه انجام داده‌اند، پاداش خواهیم داد (نحل/۹۷). هر که کار بدی کند، به آن کیفر شود و جز خدا برای خود دوست و یاوری نیابد. هر کس از مرد یا زن کارهاى شایسته کند، در حالى که مؤمن باشد آنان داخل بهشت مى‏ شوند و به قدر گودى پشت هسته خرمایى مورد ستم قرار نمى‏ گیرند (نساء/۱۲۳-۱۲۴). مردان و زنان مسلمان، مردان و زنان باایمان، مردان و زنان فروتنِ فرمانبردار، مردان و زنان راستگو، مردان و زنان شکیبا، مردان و زنان خاشع، مردان و زنان صدقه دهنده، مردان و زنان روزه‌دار، مردان و زنان پاکدامن و مردان و زنانی که خدا را فراوان یاد می‌کنند، خدا برای آنان آمرزش و پاداشی بزرگ فراهم کرده است (احزاب/۳۵). به‌راستی مردان و زنان صدقه دهنده و [آنان که] به خدا وامی نیکو داده‌اند، برای آنها دوچندان است و اجری نیکو خواهند داشت (حدید/۱۸). [پروردگار فرمود:] من عمل هیچ عمل‌کننده‌ای از شما از مرد یا زن، که همه از یکدیگر هستند، را تباه نمی‌کنم پس کسانی که هجرت کردند و از خانه‌های خود رانده شدند و در راه من آزار دیدند، جنگیدند و کشته شدند، بدی‌های آنان را از آنان می‌پوشانم و آنان را در بهشت‌هایی که از زیر آن جوی‌ها روان است، داخل می‌کنم. پاداشی از جانب خدا است. پاداش نیکوتر نزد خداست (آل‌عمران/۱۹۵).

هیچ مرد و زنی را نرسد که چون خدا و فرستاده او به کاری فرمان دهند، برای آنان در کارشان اختیاری باشد. هر کس خدا و فرستاده او را نافرمانی کند، بدون شک گمراه شده است گمراهی آشکاری (احزاب/۳۶).

کسانی که مردان و زنان مومن را بدون آن‌که [عمل زشتی] انجام داده باشند، آزار می‌رسانند، بی‌گمان تهمت و گناه آشکاری را به گردن گرفته‌اند (احزاب/۵۸). بی‌تردید کسانی که مردان و زنان مومن را آزار رسانده و توبه نکرده‌اند، برای آنان عذاب جهنّم و برای آنان عذاب سوزان است (بروج/۱۰).

ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم پس، از برداشتن آن، سرباز زدند و از آن، هراسناک شدند و انسان آن را برداشت. به‌راستی او ستمگری نادان بود تا خدا مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را عذاب کند و توبه مردان و زنان باایمان را بپذیرد. خدا همواره آمرزنده مهربان است (احزاب/۷۲-۷۳).

آن‌گاه که از آن دختر زنده به گور شده، پرسیده شود که به کدامین گناه کشته شده است؟ … هر کس بداند که چه حاضر کرده است (تکویر/۸-۱۴).

روزی که مردان و زنان مومن را می‌بینی که نورشان پیشاپیش آنان و از طرف راستشان پیش می‌تابد. [گفته می‌شود:] امروز شما را مژده باد به بهشت‌هایی که از زیر آن جوی‌ها روان است. در آن جاودانه هستید. این همان کامیابی بزرگ است. آن روز مردان و زنان منافق به کسانی که ایمان آورده‌اند، می‌گویند: نظری به ما بیفکنید تا از نور شما برگیریم. گفته می‌شود: به پشت سرتان برگردید و نوری درخواست کنید. آن‌گاه میان آنان دیواری زده می‌شود که آن را دری است، باطن آن رحمت و ظاهرش رو به عذاب دارد. آنها را ندا دهند که آیا ما با شما نبودیم؟ می‌گویند: چرا، ولی شما خودتان را در بلا افکندید و به انتظار نشستید و تردید کردید. آرزوها شما را فریب داد تا فرمان خدا آمد و آن فریبکار (شیطان) شما را درباره خدا فریفت. پس امروز نه از شما و نه از کسانی که کافر شدند، عوضی پذیرفته نمی‌شود. جایگاه شما آتش است. آن سزای شماست و چه بد سرانجامی است (حدید/۱۲-۱۵).

زن- زنان بهشت، در آن (باغ‌ها) دلبرانى فروهشته‏ نگاه و فراخ‌دیده هستند که دست هیچ انس و جنّى پیش از ایشان به آنها نرسیده است. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۵۶-۵۷)؟ در آن‌جا [زنانى] نکوخوى و نکوروی هستند (الرّحمن/۷۰). حورانى پرده ‏نشین در میان خیمه‏ ها (الرّحمن/۷۲). دست هیچ انس و جنّى پیش از ایشان به آنها نرسیده است. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۷۴-۷۵)؟ کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده ‏اند در آن‌جا (بهشت) همسرانى پاکیزه دارند (بقره/۲۵؛ نساء/۵۷). کسانى که تقوا پیشه کرده‏ اند، نزد پروردگارشان بهشت‌هایی است که از زیر آن جوی‌ها روان است که در آن جاودانه هستند و همسرانی پاکیزه دارند (آل‌عمران/۱۵). آنها را با حوریان درشت‏ چشم همسر مى ‏گردانیم (دخان/۵۴؛ طور/۲۰). دخترانى هم‌سال نورس دارند (نبأ/۳۳).

نزد آنها (مخلصین، دلبرانى) فروهشته ‏نگاه و فراخ ‏دیده هستند گویی آنها تخم پرندگان هستند که فروپوشیده‌اند (صافّات/۴۸-۴۹).

[مقرّبان در بهشت‌های پرنعمت] حوران درشت چشم‏ دارند. مانند لؤلؤ نهان، میان صدف. پاداشى است، براى آن‌چه مى‏ کردند (واقعه/۲۲-۲۴).

[اصحاب یمین] هم‌خوابگانى بالابلند دارند. ما آنان را پدید آورده ‏ایم چه پدید آوردنى. آنها را دوشیزه گردانیده‏ ایم. شوهر دوست و همسال. براى اصحاب یمین (واقعه/۳۴-۳۸).

مادر، دختر، همسر، خواهر، ازدواج، طلاق، عدّه

وَ مَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَ الْأُنثَى (لیل/۳) وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنثَى (نجم/۴۵) أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى* أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَى* ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى* فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى (قیامت/۳۶-۳۹) يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَ أُنثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَ قَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ (حجرات/۱۳) وَ مَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَى وَ لَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ (فصّلت/۴۷) وَ اللَّهُ خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَكُمْ أَزْوَاجًا وَ مَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَى وَ لَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ (فاطر/۱۱) اللّهُ يَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ كُلُّ أُنثَى وَ مَا تَغِيضُ الأَرْحَامُ وَ مَا تَزْدَادُ وَ كُلُّ شَيْءٍ عِندَهُ بِمِقْدَارٍ (رعد/۸) لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ يَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ إِنَاثًا وَ يَهَبُ لِمَن يَشَاءُ الذُّكُورَ* أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَ إِنَاثًا وَ يَجْعَلُ مَن يَشَاءُ عَقِيمًا إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (شوری/۴۹-۵۰)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن يَكُونُوا خَيْرًا مِّنْهُمْ وَ لَا نِسَاء مِّن نِّسَاء عَسَى أَن يَكُنَّ خَيْرًا مِّنْهُنَّ (حجرات/۱۱)

وَ يَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّسَاء قُلِ اللّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَّ وَمَا يُتْلَى عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ فِي يَتَامَى النِّسَاء الَّلاتِي لاَ تُؤْتُونَهُنَّ مَا كُتِبَ لَهُنَّ وَ تَرْغَبُونَ أَن تَنكِحُوهُنَّ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الْوِلْدَانِ وَ أَن تَقُومُواْ لِلْيَتَامَى بِالْقِسْطِ وَ مَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ بِهِ عَلِيمًا (نساء/۱۲۷)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الأُنثَى بِالأُنثَى … (بقره/۱۷۸) وَ السَّارِقُ وَ السَّارِقَةُ فَاقْطَعُواْ أَيْدِيَهُمَا جَزَاء بِمَا كَسَبَا نَكَالًا مِّنَ اللّهِ وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ* فَمَن تَابَ مِن بَعْدِ ظُلْمِهِ وَ أَصْلَحَ فَإِنَّ اللّهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (مائده/۳۸-۳۹) وَ اللاَّتِي يَأْتِينَ الْفَاحِشَةَ مِن نِّسَآئِكُمْ فَاسْتَشْهِدُواْ عَلَيْهِنَّ أَرْبَعةً مِّنكُمْ فَإِن شَهِدُواْ فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّىَ يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا* وَ اللَّذَانَ يَأْتِيَانِهَا مِنكُمْ فَآذُوهُمَا فَإِن تَابَا وَ أَصْلَحَا فَأَعْرِضُواْ عَنْهُمَا إِنَّ اللّهَ كَانَ تَوَّابًا رَّحِيمًا (نساء/۱۵-۱۶) الزَّانِيَةُ وَ الزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَةَ جَلْدَةٍ وَ لَا تَأْخُذْكُم بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ لْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ (نور/۲) وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَ لَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ* إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَ لَمْ يَكُن لَّهُمْ شُهَدَاء إِلَّا أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ* وَ الْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِن كَانَ مِنَ الْكَاذِبِينَ وَ يَدْرَأُ* عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ* وَ الْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْهَا إِن كَانَ مِنَ الصَّادِقِينَ* وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ (نور/۴-۱۰) إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ* يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ* يَوْمَئِذٍ يُوَفِّيهِمُ اللَّهُ دِينَهُمُ الْحَقَّ وَ يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ* الْخَبِيثَاتُ لِلْخَبِيثِينَ وَ الْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثَاتِ وَ الطَّيِّبَاتُ لِلطَّيِّبِينَ وَ الطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّبَاتِ أُوْلَئِكَ مُبَرَّؤُونَ مِمَّا يَقُولُونَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ (نور/۲۳-۲۶)

فَإن كَانَ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ (الدَین) سَفِيهًا أَوْ ضَعِيفًا أَوْ لاَ يَسْتَطِيعُ أَن يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ وَ اسْتَشْهِدُواْ شَهِيدَيْنِ من رِّجَالِكُمْ فَإِن لَّمْ يَكُونَا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَ امْرَأَتَانِ مِمَّن تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاء أَن تَضِلَّ إْحْدَاهُمَا فَتُذَكِّرَ إِحْدَاهُمَا الأُخْرَى وَ لاَ يَأْبَ الشُّهَدَاء إِذَا مَا دُعُواْ (بقره/۲۸۲)

الامرأة- الارث، لِّلرِّجَالِ نَصيِبٌ مِّمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَ الأَقْرَبُونَ وَ لِلنِّسَاء نَصِيبٌ مِّمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَ الأَقْرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ كَثُرَ نَصِيبًا مَّفْرُوضًا (نساء/۷) وَ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مَوَالِيَ مِمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَ الأَقْرَبُونَ وَ الَّذِينَ عَقَدَتْ أَيْمَانُكُمْ فَآتُوهُمْ نَصِيبَهُمْ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا (نساء/۳۳) كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَكَ خَيْرًا الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَ الأقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ (بقره/۱۸۰) يُوصِيكُمُ اللّهُ فِي أَوْلاَدِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الأُنثَيَيْنِ فَإِن كُنَّ نِسَاء فَوْقَ اثْنَتَيْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَ وَ إِن كَانَتْ وَاحِدَةً فَلَهَا النِّصْفُ وَ لأَبَوَيْهِ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ مِمَّا تَرَكَ إِن كَانَ لَهُ وَلَدٌ فَإِن لَّمْ يَكُن لَّهُ وَلَدٌ وَ وَرِثَهُ أَبَوَاهُ فَلأُمِّهِ الثُّلُثُ فَإِن كَانَ لَهُ إِخْوَةٌ فَلأُمِّهِ السُّدُسُ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِي بِهَا أَوْ دَيْنٍ آبَآؤُكُمْ وَ أَبناؤُكُمْ لاَ تَدْرُونَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ لَكُمْ نَفْعًا فَرِيضَةً مِّنَ اللّهِ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيما حَكِيمًا * وَ لَكُمْ نِصْفُ مَا تَرَكَ أَزْوَاجُكُمْ إِن لَّمْ يَكُن لَّهُنَّ وَلَدٌ فَإِن كَانَ لَهُنَّ وَلَدٌ فَلَكُمُ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْنَ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِينَ بِهَا أَوْ دَيْنٍ وَ لَهُنَّ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْتُمْ إِن لَّمْ يَكُن لَّكُمْ وَلَدٌ فَإِن كَانَ لَكُمْ وَلَدٌ فَلَهُنَّ الثُّمُنُ مِمَّا تَرَكْتُم مِّن بَعْدِ وَصِيَّةٍ تُوصُونَ بِهَا أَوْ دَيْنٍ وَ إِن كَانَ رَجُلٌ يُورَثُ كَلاَلَةً أَو امْرَأَةٌ وَ لَهُ أَخٌ أَوْ أُخْتٌ فَلِكُلِّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ فَإِن كَانُوَاْ أَكْثَرَ مِن ذَلِكَ فَهُمْ شُرَكَاء فِي الثُّلُثِ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصَى بِهَآ أَوْ دَيْنٍ غَيْرَ مُضَآرٍّ وَصِيَّةً مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ عَلِيمٌ حَلِيمٌ * تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ وَ مَن يُطِعِ اللّهَ وَ رَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (نساء/۱۱-۱۳) يَسْتَفْتُونَكَ قُلِ اللّهُ يُفْتِيكُمْ فِي الْكَلاَلَةِ إِنِ امْرُؤٌ هَلَكَ لَيْسَ لَهُ وَلَدٌ وَ لَهُ أُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَكَ وَ هُوَ يَرِثُهَآ إِن لَّمْ يَكُن لَّهَا وَلَدٌ فَإِن كَانَتَا اثْنَتَيْنِ فَلَهُمَا الثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَ وَ إِن كَانُواْ إِخْوَةً رِّجَالًا وَ نِسَاء فَلِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الأُنثَيَيْنِ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ أَن تَضِلُّواْ وَ اللّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (نساء/۱۷۶) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَرِثُواْ النِّسَاء كَرْهًا وَ لاَ تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُواْ بِبَعْضِ مَا آتَيْتُمُوهُنَّ إِلاَّ أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ وَ عَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِن كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَيْئًا وَ يَجْعَلَ اللّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيرًا (نساء/۱۹)

الامرأة- الازدواج، زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء وَ الْبَنِينَ وَ الْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الأَنْعَامِ وَ الْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ اللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ (آل‌عمران/۱۴) وَ إِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تُقْسِطُواْ فِي الْيَتَامَى فَانكِحُواْ مَا طَابَ لَكُم مِّنَ النِّسَاء مَثْنَى وَ ثُلاَثَ وَ رُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُواْ فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ذَلِكَ أَدْنَى أَلاَّ تَعُولُواْ (نساء/۳) [احلّ لكم] الْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ وَلاَ مُتَّخِذِي أَخْدَانٍ وَمَن يَكْفُرْ بِالإِيمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ (مائده/۵) وَ آتُواْ النَّسَاء صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِن طِبْنَ لَكُمْ عَن شَيْءٍ مِّنْهُ نَفْسًا فَكُلُوهُ هَنِيئًا مَّرِيئًا (نساء/۴)

وَ لاَ تَنكِحُواْ مَا نَكَحَ آبَاؤُكُم مِّنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا قَدْ سَلَفَ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَ مَقْتًا وَ سَاء سَبِيلًا* حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ أُمَّهَاتُكُمْ وَ بَنَاتُكُمْ وَ أَخَوَاتُكُمْ وَ عَمَّاتُكُمْ وَ خَالاَتُكُمْ وَ بَنَاتُ الأَخِ وَ بَنَاتُ الأُخْتِ وَ أُمَّهَاتُكُمُ اللاَّتِي أَرْضَعْنَكُمْ وَ أَخَوَاتُكُم مِّنَ الرَّضَاعَةِ وَ أُمَّهَاتُ نِسَآئِكُمْ وَ رَبَائِبُكُمُ اللاَّتِي فِي حُجُورِكُم مِّن نِّسَآئِكُمُ اللاَّتِي دَخَلْتُم بِهِنَّ فَإِن لَّمْ تَكُونُواْ دَخَلْتُم بِهِنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ وَ حَلاَئِلُ أَبْنَائِكُمُ الَّذِينَ مِنْ أَصْلاَبِكُمْ وَ أَن تَجْمَعُواْ بَيْنَ الأُخْتَيْنِ إَلاَّ مَا قَدْ سَلَفَ إِنَّ اللّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا* وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ كِتَابَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَ أُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَاء ذَلِكُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِكُم مُّحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَ لاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا* وَ مَن لَّمْ يَسْتَطِعْ مِنكُمْ طَوْلًا أَن يَنكِحَ الْمُحْصَنَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ فَمِن مِّا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُم مِّن فَتَيَاتِكُمُ الْمُؤْمِنَاتِ وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِكُمْ بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ فَانكِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَ آتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَيْرَ مُسَافِحَاتٍ وَ لاَ مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ فَإِذَا أُحْصِنَّ فَإِنْ أَتَيْنَ بِفَاحِشَةٍ فَعَلَيْهِنَّ نِصْفُ مَا عَلَى الْمُحْصَنَاتِ مِنَ الْعَذَابِ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ مِنْكُمْ وَ أَن تَصْبِرُواْ خَيْرٌ لَّكُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* يُرِيدُ اللّهُ لِيُبَيِّنَ لَكُمْ وَ يَهْدِيَكُمْ سُنَنَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ وَ يَتُوبَ عَلَيْكُمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ* وَ اللّهُ يُرِيدُ أَن يَتُوبَ عَلَيْكُمْ وَ يُرِيدُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الشَّهَوَاتِ أَن تَمِيلُواْ مَيْلًا عَظِيمًا* يُرِيدُ اللّهُ أَن يُخَفِّفَ عَنكُمْ وَ خُلِقَ الإِنسَانُ ضَعِيفًا (نساء/۲۲-۲۸) وَ لاَ تَنكِحُواْ الْمُشْرِكَاتِ حَتَّى يُؤْمِنَّ وَلأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكَةٍ وَ لَوْ أَعْجَبَتْكُمْ وَ لاَ تُنكِحُواْ الْمُشِرِكِينَ حَتَّى يُؤْمِنُواْ وَ لَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكٍ وَ لَوْ أَعْجَبَكُمْ أُوْلَئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَ اللّهُ يَدْعُوَ إِلَى الْجَنَّةِ وَ الْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ وَ يُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (بقره/۲۲۱) الزَّانِي لَا يَنكِحُ إلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَ حُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ (نور/۳)

الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاء بِمَا فَضَّلَ اللّهُ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَ بِمَا أَنفَقُواْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللّهُ وَ اللاَّتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلاَ تَبْغُواْ عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا (نساء/۳۴) وَ إِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِن بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلاَ جُنَاْحَ عَلَيْهِمَا أَن يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا وَ الصُّلْحُ خَيْرٌ وَأُحْضِرَتِ الأَنفُسُ الشُّحَّ وَإِن تُحْسِنُواْ وَ تَتَّقُواْ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا * وَ لَن تَسْتَطِيعُواْ أَن تَعْدِلُواْ بَيْنَ النِّسَاء وَ لَوْ حَرَصْتُمْ فَلاَ تَمِيلُواْ كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ وَ إِن تُصْلِحُواْ وَ تَتَّقُواْ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا* وَ إِن يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللّهُ كُلاًّ مِّن سَعَتِهِ وَ كَانَ اللّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا (نساء/۱۲۸-۱۳۰) نِسَآؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُواْ لأَنفُسِكُمْ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّكُم مُّلاَقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (بقره/۲۲۳) وَ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُواْ النِّسَاء فِي الْمَحِيضِ وَ لاَ تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىَ يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ (بقره/۲۲۲) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقْرَبُواْ الصَّلاَةَ وَ أَنتُمْ سُكَارَى حَتَّىَ تَعْلَمُواْ مَا تَقُولُونَ وَ لاَ جُنُبًا إِلاَّ عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّىَ تَغْتَسِلُواْ وَ إِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مِّنكُم مِّن الْغَآئِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُمْ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا (نساء/۴۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ فاغْسِلُواْ وُجُوهَكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَ امْسَحُواْ بِرُؤُوسِكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَينِ وَ إِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُواْ وَ إِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مَّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُم مِّنْهُ مَا يُرِيدُ اللّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَكِن يُرِيدُ لِيُطَهَّرَكُمْ وَ لِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (مائده/۶) أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَآئِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَ أَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ عَلِمَ اللّهُ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَخْتانُونَ أَنفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَ عَفَا عَنكُمْ فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُواْ مَا كَتَبَ اللّهُ لَكُمْ وَ كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّيَامَ إِلَى الَّليْلِ وَ لاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (بقره/۱۸۷)

الامرأة- الطلاق، وَ إِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَيْنِهِمَا (امرأة و بعلها) فَابْعَثُواْ حَكَمًا مِّنْ أَهْلِهِ وَ حَكَمًا مِّنْ أَهْلِهَا إِن يُرِيدَا إِصْلاَحًا يُوَفِّقِ اللّهُ بَيْنَهُمَا إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيمًا خَبِيرًا (نساء/۳۵)

لاَّ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن طَلَّقْتُمُ النِّسَاء مَا لَمْ تَمَسُّوهُنُّ أَوْ تَفْرِضُواْ لَهُنَّ فَرِيضَةً وَ مَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَى الْمُقْتِرِ قَدْرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِينَ* وَ إِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إَلاَّ أَن يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ وَ أَن تَعْفُواْ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَ لاَ تَنسَوُاْ الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ إِنَّ اللّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (بقره/۲۳۶-۲۳۷) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَ سَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (احزاب/۴۹) الطَّلاَقُ مَرَّتَانِ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ وَ لاَ يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَأْخُذُواْ مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئًا إِلاَّ أَن يَخَافَا أَلاَّ يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَعْتَدُوهَا وَ مَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللّهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ* فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ تَحِلُّ لَهُ مِن بَعْدُ حَتَّىَ تَنكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُ فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَن يَتَرَاجَعَا إِن ظَنَّا أَن يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ* وَ إِذَا طَلَّقْتُمُ النَّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ لاَ تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لَّتَعْتَدُواْ وَ مَن يَفْعَلْ ذَلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَ لاَ تَتَّخِذُوَاْ آيَاتِ اللّهِ هُزُوًا وَ اذْكُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَ مَا أَنزَلَ عَلَيْكُمْ مِّنَ الْكِتَابِ وَ الْحِكْمَةِ يَعِظُكُم بِهِ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ* وَ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ تَعْضُلُوهُنَّ أَن يَنكِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْاْ بَيْنَهُم بِالْمَعْرُوفِ ذَلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَن كَانَ مِنكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكُمْ أَزْكَى لَكُمْ وَ أَطْهَرُ وَ اللّهُ يَعْلَمُ وَ أَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ (بقره/۲۲۹-۲۳۲) وَ لِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ* كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (بقره/۲۴۱-۲۴۲) وَ الْمُطَلَّقَاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلاَثَةَ قُرُوَءٍ وَ لاَ يَحِلُّ لَهُنَّ أَن يَكْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللّهُ فِي أَرْحَامِهِنَّ إِن كُنَّ يُؤْمِنَّ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ بُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَلِكَ إِنْ أَرَادُواْ إِصْلاَحًا وَ لَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ لِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكُيمٌ (بقره/۲۲۸) يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُيُوتِهِنَّ وَ لَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا* فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ أَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِّنكُمْ وَ أَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ذَلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَن كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَ مَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا* وَ اللَّائِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِن نِّسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَ اللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ وَ أُوْلَاتُ الْأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَن يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا* ذَلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَيْكُمْ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَ يُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا* أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنتُم مِّن وُجْدِكُمْ و َلَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ و َإِن كُنَّ أُولَاتِ حَمْلٍ فَأَنفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّى يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ أْتَمِرُوا بَيْنَكُم بِمَعْرُوفٍ وَ إِن تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَى* لِيُنفِقْ ذُو سَعَةٍ مِّن سَعَتِهِ وَ مَن قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْرًا (طلاق/۱-۷)

لِّلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِن نِّسَآئِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَآؤُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* وَ إِنْ عَزَمُواْ الطَّلاَقَ فَإِنَّ اللّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (بقره/۲۲۶-۲۲۷) الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَائِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنكَرًا مِّنَ الْقَوْلِ وَ زُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ* وَ الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِن نِّسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِّن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا ذَلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ* فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ مِن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا فَمَن لَّمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا ذَلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ (مجادله/۲-۴) وَ الَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَ يَذَرُونَ أَزْوَاجًا يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْرًا فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا فَعَلْنَ فِي أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ اللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (بقره/۲۳۴)  وَ الَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَ يَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِيَّةً لِّأَزْوَاجِهِم مَّتَاعًا إِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ إِخْرَاجٍ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِي مَا فَعَلْنَ فِيَ أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعْرُوفٍ وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (بقره/۲۴۰)

وَ لاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا عَرَّضْتُم بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاء أَوْ أَكْنَنتُمْ فِي أَنفُسِكُمْ عَلِمَ اللّهُ أَنَّكُمْ سَتَذْكُرُونَهُنَّ وَلَكِن لاَّ تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلاَّ أَن تَقُولُواْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا وَ لاَ تَعْزِمُواْ عُقْدَةَ النِّكَاحِ حَتَّىَ يَبْلُغَ الْكِتَابُ أَجَلَهُ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَعْلَمُ مَا فِي أَنفُسِكُمْ فَاحْذَرُوهُ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ (بقره/۲۳۵)

الامرأة- الحجاب، وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ وَ لَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُوْلِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاء وَ لَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِن زِينَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (نور/۳۱) يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ و َبَنَاتِكَ و َنِسَاء الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (احزاب/۵۹) وَ الْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاء اللَّاتِي لَا يَرْجُونَ نِكَاحًا فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَن يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ وَ أَن يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَّهُنَّ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (نور/۶۰)

الامرأة- الاقوام، وَ قُلْنَا (بقره/۳۵) يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ … (بقره/۳۵-۳۶؛ اعراف/۱۹-۲۵). فَقُلْنَا يَا آدَمُ إِنَّ هَذَا (ابلیس) عَدُوٌّ لَّكَ وَ لِزَوْجِكَ فَلَا يُخْرِجَنَّكُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَى … (طه/۱۱۷-۱۲۱)

[قال نوح] رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوَالِدَيَّ وَ لِمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ (نوح/۲۸)

[قال ابراهیم] رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَ لِوَالِدَيَّ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ (ابراهيم/۴۱) [ضيف إِبْرَاهِيم] بَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ* فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَ قَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ (ذاريات/۲۸-۲۹) وَ امْرَأَتُهُ قَآئِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَ مِن وَرَاء إِسْحَاقَ يَعْقُوبَ* قَالَتْ يَا وَيْلَتَى أَأَلِدُ وَ أَنَاْ عَجُوزٌ وَ هَذَا بَعْلِي شَيْخًا إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عَجِيبٌ* قَالُواْ أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ رَحْمَتُ اللّهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَّجِيدٌ (هود/۷۱-۷۳) قَالَ [ابراهیم لمرسلین] إِنَّ فِيهَا لُوطًا قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَن فِيهَا لَنُنَجِّيَنَّهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (عنكبوت/۳۲) قَالُواْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ* إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلاَّ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ (حجر/۵۸-۶۰)

[قال لوط لقومه] إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاء بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ (اعراف/۸۱) وَ لُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَ أَنتُمْ تُبْصِرُونَ* أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاء بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ (نمل/۵۴-۵۵) قَالُوا (المرسلون للوط) لَا تَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَ أَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (عنكبوت/۳۳) فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَ لاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ إِلاَّ امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصِيبُهَا مَا أَصَابَهُمْ (هود/۸۱) فَأَنجَيْنَاهُ وَ أَهْلَهُ إِلاَّ امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (اعراف/۸۳) فَأَنجَيْنَاهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِينَ (نمل/۵۷) فَنَجَّيْنَاهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ* إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (شعراء/۱۷۰-۱۷۱) إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ* إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (صافّات/۱۳۴-۱۳۵)

وَ قَالَ الَّذِي اشْتَرَاهُ مِن مِّصْرَ لاِمْرَأَتِهِ أَكْرِمِي مَثْوَاهُ عَسَى أَن يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا (یوسف/۲۱) وَ رَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ (یوسف) فِي بَيْتِهَا عَن نَّفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الأَبْوَابَ وَ قَالَتْ هَيْتَ لَكَ … (يوسف/۲۳-۳۵) وَ قَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ (یوسف) فَلَمَّا جَاءهُ الرَّسُولُ قَالَ [یوسف] ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللاَّتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ* قَالَ [الملک للنساء] مَا خَطْبُكُنَّ إِذْ رَاوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَن نَّفْسِهِ قُلْنَ حَاشَ لِلّهِ مَا عَلِمْنَا عَلَيْهِ مِن سُوءٍ قَالَتِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ الآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَاْ رَاوَدتُّهُ عَن نَّفْسِهِ وَ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ (یوسف/۵۰-۵۱)

وَ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِيهِ … (قصص/۷- ۱۳) وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَى* إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّكَ مَا يُوحَى … إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَن يَكْفُلُهُ فَرَجَعْنَاكَ إِلَى أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَ لَا تَحْزَنَ (طه/۳۷-۴۰)

وَ قَالَتِ امْرَأَتُ فِرْعَوْنَ قُرَّتُ عَيْنٍ لِّي وَ لَكَ لَا تَقْتُلُوهُ عَسَى أَن يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَ هُمْ لَا يَشْعُرُونَ (قصص/۹)

وَ لَمَّا وَرَدَ [موسی] مَاء مَدْيَنَ وَجَدَ عَلَيْهِ أُمَّةً مِّنَ النَّاسِ يَسْقُونَ وَ وَجَدَ مِن دُونِهِمُ امْرَأتَيْنِ تَذُودَانِ … (قصص/۲۳-۲۸)

يُذَبِّحُ [فرعون] أَبْنَاءهُمْ (بنی‌اسرائیل) وَ يَسْتَحْيِي نِسَاءهُمْ (قصص/۴) فَلَمَّا جَاءهُم [موسی] بِالْحَقِّ مِنْ عِندِنَا قَالُوا (آل‌فرعون) اقْتُلُوا أَبْنَاء الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ وَ اسْتَحْيُوا نِسَاءهُمْ (غافر/۲۵) قَالَ [فرعون] سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءهُمْ وَ نَسْتَحْيِي نِسَاءهُمْ وَ إِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ (اعراف/۱۲۷) وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنجَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (ابراهيم/۶) وَ إِذْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَونَ يَسُومُونَكُمْ سُوَءَ الْعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبْنَاءكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (اعراف/۱۴۱) وَ إِذْ نَجَّيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوَءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (بقره/۴۹)

[قال رجل مؤمن من آل فرعون] مَنْ عَمِلَ سَيِّئَةً فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فِيهَا بِغَيْرِ حِسَابٍ (غافر/۴۰)

[قال هدهد] إِنِّي وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَ أُوتِيَتْ مِن كُلِّ شَيْءٍ وَ لَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ* وَجَدتُّهَا وَ قَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ … (نمل/۲۳-۴۴)

[قلنا لایوب] وَ خُذْ بِيَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِب بِّهِ [امراتک] وَ لَا تَحْنَثْ (ص/۴۴)

إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَا أُنثَى وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَ لَيْسَ الذَّكَرُ كَالأُنثَى وَ إِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ …  (آل‌عمران/۳۵-۳۷) وَ اذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ … (مریم/۱۶-۳۲) وَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَ جَعَلْنَاهَا وَ ابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ (انبیاء/۹۱) قَالَتِ الْمَلاَئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ اصْطَفَاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاء الْعَالَمِينَ … (آل‌عمران/۴۲-۴۷) إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللّهِ وَ كَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِّنْهُ (نساء/۱۷۱) وَ أُمُّهُ صِدِّيقَةٌ كَانَا يَأْكُلاَنِ الطَّعَامَ (مائده/۷۵) وَ بِكُفْرِهِمْ (بني‌اسرائيل) وَ قَوْلِهِمْ عَلَى مَرْيَمَ بُهْتَانًا عَظِيمًا (نساء/۱۵۶)

[قال زکریا] إِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِن وَرَائِي وَ كَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا فَهَبْ لِي مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا* يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ … (مريم/۵-۱۴) قَالَ رَبِّ أَنَّىَ يَكُونُ لِي غُلاَمٌ وَ قَدْ بَلَغَنِيَ الْكِبَرُ وَ امْرَأَتِي عَاقِرٌ قَالَ كَذَلِكَ اللّهُ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ (آل‌عمران/۴۰)

فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ (عیسی) مِن بَعْدِ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَ أَبْنَاءكُمْ وَ نِسَاءنَا وَ نِسَاءكُمْ وَ أَنفُسَنَا و أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةَ اللّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ (آل‌عمران/۶۱)

سَيَصْلَى [ابولهب] نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ* وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ* فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ (مسد/۳-۵)

ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ كَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَ اِمْرَأَةَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَ قِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ* وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِن فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ* وَ مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِن رُّوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَ كُتُبِهِ وَ كَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ  (تحریم/۱۰-۱۲)

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَن لَّا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَ لَا يَسْرِقْنَ وَ لَا يَزْنِينَ وَ لَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَ لَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبَايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (ممتحنه/۱۲) يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَ مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاء اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَ بَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَ بَنَاتِ خَالِكَ وَ بَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَ امْرَأَةً مُّؤْمِنَةً إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَن يَسْتَنكِحَهَا خَالِصَةً لَّكَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا* تُرْجِي مَن تَشَاء مِنْهُنَّ وَ تُؤْوِي إِلَيْكَ مَن تَشَاء وَ مَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ذَلِكَ أَدْنَى أَن تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَ لَا يَحْزَنَّ وَ يَرْضَيْنَ بِمَا آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَ كَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمًا* لَا يَحِلُّ لَكَ النِّسَاء مِن بَعْدُ وَ لَا أَن تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَ لَوْ أَعْجَبَكَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ وَ كَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ رَّقِيبًا (احزاب/۵۰-۵۲) يَا نِسَاء النَّبِيِّ مَن يَأْتِ مِنكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ وَ كَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا* وَ مَن يَقْنُتْ مِنكُنَّ لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تَعْمَلْ صَالِحًا نُّؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَيْنِ وَ أَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِيمًا* يَا نِسَاء النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَاء إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا* وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَ لَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَ أَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَ آتِينَ الزَّكَاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا* وَ اذْكُرْنَ مَا يُتْلَى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ وَ الْحِكْمَةِ (احزاب/۳۰-۳۴)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا …  إِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ (نساء النّبی) مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاء حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ وَ مَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَ لَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمًا (احزاب/۵۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ لَا هُنَّ حِلٌّ لَّهُمْ وَ لَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَ آتُوهُم مَّا أَنفَقُوا وَ لَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ أَن تَنكِحُوهُنَّ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ لَا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوَافِرِ وَ اسْأَلُوا مَا أَنفَقْتُمْ وَ لْيَسْأَلُوا مَا أَنفَقُوا ذَلِكُمْ حُكْمُ اللَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ* وَ إِن فَاتَكُمْ شَيْءٌ مِّنْ أَزْوَاجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ فَعَاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْوَاجُهُم مِّثْلَ مَا أَنفَقُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنتُم بِهِ مُؤْمِنُونَ (ممتحنه/۱۰-۱۱)

لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ (الافک) ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ بِأَنفُسِهِمْ خَيْرًا وَ قَالُوا هَذَا إِفْكٌ مُّبِينٌ* لَوْلَا جَاؤُوا عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَدَاء فَأُوْلَئِكَ عِندَ اللَّهِ هُمُ الْكَاذِبُونَ* وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِي مَا أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ … (نور/۱۲-۱۸)

[یا ایها الذین امنوا] مَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاء وَ الْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَ اجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَ اجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا (نساء/۷۵) أُوْلَئِكَ (ظالمی انفسهم) مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ و َسَاءتْ مَصِيرًا* إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلاَ يَهْتَدُونَ سَبِيلًا* فَأُوْلَئِكَ عَسَى اللّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَ كَانَ اللّهُ عَفُوًّا غَفُورًا (نساء/۹۷-۹۹)

[الکافرون] هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ الْهَدْيَ مَعْكُوفًا أَن يَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَ لَوْلَا رِجَالٌ مُّؤْمِنُونَ وَ نِسَاء مُّؤْمِنَاتٌ لَّمْ تَعْلَمُوهُمْ أَن تَطَؤُوهُمْ فَتُصِيبَكُم مِّنْهُم مَّعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ (فتح/۲۵) هُوَ الَّذِي أَنزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَّعَ إِيمَانِهِمْ وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ كَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا* لِيُدْخِلَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ يُكَفِّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَ كَانَ ذَلِكَ عِندَ اللَّهِ فَوْزًا عَظِيمًا* وَ يُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ وَ الْمُنَافِقَاتِ وَ الْمُشْرِكِينَ وَ الْمُشْرِكَاتِ الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ لَعَنَهُمْ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ سَاءتْ مَصِيرًا (فتح/۴-۶)

وَ خَرَقُواْ لَهُ بَنِينَ وَ بَنَاتٍ بِغَيْرِ عِلْمٍ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يَصِفُونَ (انعام/۱۰۰) أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى* وَ مَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى* أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْأُنثَى* تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَى (نجم/۱۹-۲۲) إِن يَدْعُونَ مِن دُونِهِ إِلاَّ إِنَاثًا (نساء/۱۱۷) فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَ لَهُمُ الْبَنُونَ* أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَ هُمْ شَاهِدُونَ (صافّات/۱۴۹-۱۵۰) أَصْطَفَى [الله] الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ … سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ* إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (صافّات/۱۵۳-۱۶۰) أَمْ لَهُ (الله) الْبَنَاتُ وَ لَكُمُ الْبَنُونَ (طور/۳۹) أَفَأَصْفَاكُمْ رَبُّكُم بِالْبَنِينَ وَ اتَّخَذَ مِنَ الْمَلآئِكَةِ إِنَاثًا إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيمًا (اسراء/۴۰) أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَ أَصْفَاكُم بِالْبَنِينَ (زخرف/۱۶) إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلَائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنثَى (نجم/۲۷)

وَ إِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ (زخرف/۱۷) وَ إِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالأُنثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ* يَتَوَارَى مِنَ الْقَوْمِ مِن سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَيُمْسِكُهُ عَلَى هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرَابِ أَلاَ سَاء مَا يَحْكُمُونَ (نحل/۵۸-۵۹) أَوَ مَن يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَ هُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ* وَ جَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثًا أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَ يُسْأَلُونَ (زخرف/۱۸-۱۹)

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ … مِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ (فلق/۱- ۴)

وَ لاَ تَكُونُواْ كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِن بَعْدِ قُوَّةٍ أَنكَاثًا تَتَّخِذُونَ أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ أَن تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبَى مِنْ أُمَّةٍ (نحل/۹۲)

الامرأة- الجزا، وَ لاَ تَتَمَنَّوْاْ مَا فَضَّلَ اللّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ لِّلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِّمَّا اكْتَسَبُواْ وَ لِلنِّسَاء نَصِيبٌ مِّمَّا اكْتَسَبْنَ وَ اسْأَلُواْ اللّهَ مِن فَضْلِهِ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا (نساء/۳۲)

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ (نحل/۹۷) مَن يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَ لاَ يَجِدْ لَهُ مِن دُونِ اللّهِ وَلِيًّا وَ لاَ نَصِيرًا * وَ مَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتَ مِن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لاَ يُظْلَمُونَ نَقِيرًا (نساء/۱۲۳-۱۲۴) إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِمَاتِ وَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْقَانِتِينَ وَ الْقَانِتَاتِ وَ الصَّادِقِينَ وَ الصَّادِقَاتِ وَ الصَّابِرِينَ وَ الصَّابِرَاتِ وَ الْخَاشِعِينَ وَ الْخَاشِعَاتِ وَ الْمُتَصَدِّقِينَ وَ الْمُتَصَدِّقَاتِ وَ الصَّائِمِينَ وَ الصَّائِمَاتِ وَ الْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَ الْحَافِظَاتِ وَ الذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَ الذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُم مَّغْفِرَةً وَ أَجْرًا عَظِيمًا (احزاب/۳۵) إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَ الْمُصَّدِّقَاتِ وَ أَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ (حدید/۱۸) فَاسْتَجَابَ لَهُمْ (أولي الألباب) رَبُّهُمْ أَنِّي لاَ أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ فَالَّذِينَ هَاجَرُواْ وَأُخْرِجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَ أُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَ قَاتَلُواْ وَ قُتِلُواْ لأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَ لأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّن عِندِ اللّهِ وَ اللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ (آل‌عمران/۱۹۵)

وَ مَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ مَن يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا (احزاب/۳۶)

وَ الَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُّبِينًا (احزاب/۵۸) إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ لَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ (بروج/۱۰)

إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَن يَحْمِلْنَهَا وَ أَشْفَقْنَ مِنْهَا وَ حَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا* لِيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَ الْمُنَافِقَاتِ وَ الْمُشْرِكِينَ وَ الْمُشْرِكَاتِ وَ يَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (احزاب/۷۲-۷۳)

وَ إِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ* بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ … عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ  (تکویر/۸-۱۴)

يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ يَسْعَى نُورُهُم بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمَانِهِم بُشْرَاكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ* يَوْمَ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَ الْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِن نُّورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَرَاءكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَيْنَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَ ظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ* يُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَكُن مَّعَكُمْ قَالُوا بَلَى وَلَكِنَّكُمْ فَتَنتُمْ أَنفُسَكُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ وَ غَرَّتْكُمُ الْأَمَانِيُّ حَتَّى جَاء أَمْرُ اللَّهِ وَ غَرَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ* فَالْيَوْمَ لَا يُؤْخَذُ مِنكُمْ فِدْيَةٌ وَ لَا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مَأْوَاكُمُ النَّارُ هِيَ مَوْلَاكُمْ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (حدید/۱۲-۱۵)

الامرأة– نساء الجنة، فِيهِنَّ (الجنات) قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَ لَا جَانٌّ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۵۶-۵۷) فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ (الرّحمن/۷۰) حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ (الرّحمن/۷۲) لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَ لَا جَانٌّ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۷۴-۷۵) وَ لَهُمْ (الذین امنوا و عملوالصالحات) فِيهَا أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ (بقره/۲۵؛ نساء/۵۷) لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَ أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ (آل‌عمران/۱۵) وَ زَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ (دخان/۵۴؛ طور/۲۰) وَ كَوَاعِبَ أَتْرَابًا (نبأ/۳۳)

وَ عِنْدَهُمْ (المخلصين) قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ* كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَّكْنُونٌ (صافّات/۴۸-۴۹)

[للمقربون في جنّات النعيم] حُورٌ عِينٌ * كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ* جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (واقعه/۲۲-۲۴)

[لاصحاب الیمین] فُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ* إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء* فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا* عُرُبًا أَتْرَابًا* لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ (واقعه/۳۴-۳۸)