چکیده: یوسف را به زندان انداختند پس از مدّتی خدا او را از زندان بیرون آورد. فرعون به موسی گفت: اگر غیر از من خدایی بگیری، تو را از زندانیان قرار می‌دهم. زنانی را که مرتکب فحشا می‌شوند، در خانه نگه دارید تا مرگ آنان فرار رسد یا خدا راهی بر آنان قرار دهد. جهنّم برای کافران، زندان است.

[همسر عزیز] گفت: جزای کسی که قصد بدی به خانواده تو کرده است، چیست جز این است که زندانی یا عذابی دردناک شود (یوسف/۲۵)؟ [همسر عزیز به زنان شهر] گفت: این (یوسف) همان است که درباره او ملامتم می‌کردید. در حقیقت من از او کام خواستم و او خود را نگاه داشت. اگر آن‌چه به او دستور می‌دهم انجام ندهد، بی‌تردید زندانی خواهد شد و بدون شک از خوارشدگان خواهد شد. [یوسف] گفت: پروردگارا، زندان، برای من از آن‌چه مرا به آن می‌خوانند، دوست داشتنی‌تر است. اگر مکر آنان را از من نگردانی، به سوی آنان خواهم گرایید و از نادانان می‌شوم پس پروردگارش دعای او را اجابت کرد و مکر زنان را از او بگرداند. به راستی او شنوای داناست. آن‌گاه پس از دیدن نشانه‌ها به نظرشان رسید که او را تا مدّتی به زندان اندازند. دو جوان با یوسف وارد زندان شدند. یکی از آنان گفت: من در خواب دیدم که [انگور برای] شراب می‌فشارم و دیگری گفت: من در خواب دیدم که بر روی سرم نان می‌برم و پرندگان از آن می‌خورند. ما را از تعبیر آن آگاه کن. ما تو را از نیکوکاران می‌بینیم (یوسف/۳۲-۳۶). [یوسف گفت:] ای دو رفیق زندانی من، آیا خدایان پراکنده بهترند یا خدای یگانه قهّار؟ شما غیر از خدا، جز نام‌هایی را که خود و پدرانتان آنها را نامیده‌اید و خدا بر آن هیچ دلیلی نازل نکرده‌ است، نمی‌پرستید. حکم فقط از آن خداست. فرمان داده است، غیر او را نپرستید. این دین استوار است ولی بیشتر مردم نمی‌دانند. ای دو رفیق زندانی من، امّا یکی از شما به آقای خود شراب می‌نوشاند و امّا دیگری بر دار آویخته می‌شود و پرندگان از سر او می‌خورند. امری که شما دو تن از من نظر خواستید، قطعی است. [یوسف] به یکی از آن دو نفر که دانست آزاد می‌شود، گفت: مرا نزد آقای خود یاد کن. پس شیطان یادآوری او را در نزد صاحبش از خاطر او برد پس [یوسف] چند سالی در زندان ماند (یوسف/۳۹-۴۲). آن کس، از آن دو [زندانی] که نجات یافته بود، پس از مدّتی یوسف را به خاطر آورد، [و به پادشاه] گفت: من از تعبیر آن [خواب] به شما خبر می‌دهم پس مرا [به زندان] بفرستید … پادشاه گفت: او (یوسف) را نزد من آورید تا وی را خاص خود گردانم (یوسف/۴۵-۵۴). [یوسف] پدر و مادر خود را بر تخت نشانید و آنها در برابر او به سجده افتادند. گفت: ای پدر، این تعبیر خواب پیشین من است. پروردگارم آن را تحقّق گردانید و به من احسان کرد آن‌گاه که مرا از زندان بیرون آورد (یوسف/۱۰۰).

[فرعون به موسی] گفت: اگر خدایی غیر از من بگیری، بی‌تردید تو را از زندانیان قرار می‌دهم (شعراء/۲۹).

اگر او (یونس) از تسبیح‌گویان نبود، بی‌تردید تا روزی که برانگیخته می‌شوند، در شکم آن (ماهی) می‌ماند پس او را در حالی‌که ناخوش بود، به خشکی انداختیم (صافّات/۱۴۳-۱۴۵).

وقتی کسانی که کافر شدند، درباره تو نیرنگ می‌کردند تا تو را در بند کشند یا بکشند یا بیرونت کنند، آنها نیرنگ می‌کردند و خدا هم نیرنگ می‌کرد. خدا بهترین نیرنگ‌کنندگان است (انفال/۳۰). از زنان شما، کسانی را  که مرتکب فحشا می‌شوند، چهار تن از خودتان را بر آنها گواه بگیرید پس اگر گواهی دادند، آنها را در خانه‌ها نگاه دارید تا مرگشان برسد یا خدا راهی برای آنان قرار دهد (نساء/۱۵).

جهنّم را برای کافران، زندان قرار دادیم (اسراء/۸). کسانی که نافرمانی کردند پس جایگاهشان آتش است. هر بار بخواهند از آن بیرون بیایند، به درون آن بازگردانده می‌شوند و به آنان گفته می‌شود: بچشید عذاب آتشی را که آن را دروغ می‌پنداشتید (سجده/۲۰).

قَالَتْ [امراة العزیز] مَا جَزَاء مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوَءًا إِلاَّ أَن يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (یوسف/۲۵) قَالَتْ [للنسوة المدینه] فَذَلِكُنَّ (یوسف) الَّذِي لُمْتُنَّنِي فِيهِ وَ لَقَدْ رَاوَدتُّهُ عَن نَّفْسِهِ فَاسَتَعْصَمَ وَ لَئِن لَّمْ يَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَيُسْجَنَنَّ وَ لَيَكُونًا مِّنَ الصَّاغِرِينَ* قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَ إِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَ أَكُن مِّنَ الْجَاهِلِينَ* فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* ثُمَّ بَدَا لَهُم مِّن بَعْدِ مَا رَأَوُاْ الآيَاتِ لَيَسْجُنُنَّهُ حَتَّى حِينٍ* وَ دَخَلَ مَعَهُ السِّجْنَ فَتَيَانَ قَالَ أَحَدُهُمَآ إِنِّي أَرَانِي أَعْصِرُ خَمْرًا وَ قَالَ الآخَرُ إِنِّي أَرَانِي أَحْمِلُ فَوْقَ رَأْسِي خُبْزًا تَأْكُلُ الطَّيْرُ مِنْهُ نَبِّئْنَا بِتَأْوِيلِهِ إِنَّا نَرَاكَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ (یوسف/۳۲-۳۶) [قال یوسف] يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ* مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِهِ إِلاَّ أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَ آبَآؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ* يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْرًا وَ أَمَّا الآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِن رَّأْسِهِ قُضِيَ الأَمْرُ الَّذِي فِيهِ تَسْتَفْتِيَانِ* وَ قَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِّنْهُمَا اذْكُرْنِي عِندَ رَبِّكَ فَأَنسَاهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِنِينَ (یوسف/۳۹-۴۲) وَ قَالَ الَّذِي نَجَا مِنْهُمَا وَ ادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ أَنَاْ أُنَبِّئُكُم بِتَأْوِيلِهِ فَأَرْسِلُونِ … وَ قَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ (یوسف) أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي (یوسف/۴۵-۵۴) وَ رَفَعَ [یوسف] أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَ خَرُّواْ لَهُ سُجَّدًا وَ قَالَ يَا أَبَتِ هَذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَايَ مِن قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا وَ قَدْ أَحْسَنَ بَي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنَ السِّجْنِ (یوسف/۱۰۰)

قَالَ [فرعون لموسی] لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ (شعراء/۲۹)

فَلَوْلَا أَنَّهُ (یونس) كَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِينَ* لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ (الحوت) إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ* فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَ هُوَ سَقِيمٌ (صافّات/۱۴۳-۱۴۵)

وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللّهُ وَاللّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ  (انفال/۳۰) وَ اللاَّتِي يَأْتِينَ الْفَاحِشَةَ مِن نِّسَآئِكُمْ فَاسْتَشْهِدُواْ عَلَيْهِنَّ أَرْبَعةً مِّنكُمْ فَإِن شَهِدُواْ فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّىَ يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا (نساء/۱۵)

جَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا (اسراء/۸) الَّذِينَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ كُلَّمَا أَرَادُوا أَن يَخْرُجُوا مِنْهَا أُعِيدُوا فِيهَا و َقِيلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ (سجده/۲۰)