چکیده: آن‌گاه که زمین لرزانده ‌شود، مردم سه دسته می‌شوند. آن‌گاه که زمین لرزانده شود و بارهای سنگین خود را بیرون افکند و خبرهای خود را بازمی‌گوید. روزی که زمین و کوه‌ها به لرزه درآیند، در آن روز، عذابی پردرد است. به‌راستی زلزله قیامت، واقعه بزرگی است. برخی اقوام گذشته با زلزله عذاب ‌شدند.

روزی که لرزنده بلرزد و از پی آن لرزه‌ای [دیگر] افتد، در آن روز، دل‌هایی مضطرب هستند. دیدگان آنها فرو افتاده است (نازعات/۶-۹). آن‌گاه که زمین با تکان لرزانده شود و کوه‌ها ریزریز شوند سپس غباری پراکنده گردند و شما سه دسته شوید پس دسته‌ای اهل سعادت هستند، چه اهل سعادتی. [دسته‌ای] اهل شقاوت هستند، چه اهل شقاوتی و پیشگامان که پیشگامان هستند (واقعه/۴-۱۰). آن‌گاه که زمین با لرزش خود لرزانده شود و زمین بارهای سنگین خود را بیرون افکند و انسان گوید: آن را چه شده است؟ در آن روز [زمین] خبرهای خود را بازگوید. بی‌تردید از آن روست که پروردگارت به آن وحی کرده است (زلزله/۱-۵). در حقیقت نزد ما زنجیرها، جهنّم، غذایی گلوگیر و عذابی پردرد است، روزی که زمین و کوه‌ها به لرزه درآیند و کوه‌ها ریگ روان شوند (مزّمّل/۱۲-۱۴). ای مردم، از پروردگارتان پروا کنید. به‌راستی زلزله قیامت واقعه بزرگی است (حج/۱).

[مستکبران قوم ثمود] شتر را پی کردند و از فرمان پروردگار خود سرباز زدند و گفتند: ای صالح، اگر از پیامبران هستی، آن‌چه را به ما وعده می‌دهی، برای ما بیاور. پس زلزله‌ آنها را فرا گرفت و در خانه‌های خود در جا مردند (اعراف/۷۷-۷۸).

[شعیب] گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید و به روز بازپسین امید داشته باشید و در زمین فساد نکنید پس او را تکذیب کردند و زلزله آنها را فرا گرفت و صبح‌گاهان در خانه‌های خود در جا مردند (عنکبوت/۳۶-۳۷). بزرگان قوم شعیب که کافر شدند، گفتند: اگر از شعیب پیروی کنید، در این صورت، بی‌تردید زیانکار خواهید شد. پس زلزله آنها را فرا گرفت و صبح‌گاهان در خانه‌های خود در جا مردند. آنها که شعیب را تکذیب کردند، گویی هرگز در آن (دیار) نبوده‌اند (اعراف/۹۰-۹۲).

موسی از میان قوم خود هفتاد مرد برای وعده‌گاه ما برگزید و چون زلزله آنها را گرفت، گفت: پروردگارا، اگر می‌خواستی آنها و مرا پیش از این هلاک می‌کردی. آیا ما را به خاطر آن‌چه سفیهان ما کرده‌اند، هلاک می‌کنی؟ این جز امتحان تو نیست. هر کس را بخواهی با آن گمراه و هر کس را بخواهی با آن هدایت می‌کنی (اعراف/۱۵۵).

يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ* تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ* قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ* أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ (نازعات/۶-۹) إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا* وَ بُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا* فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا* وَ كُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً* فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ* وَ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ* وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ (واقعه/۴-۱۰) إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا* وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا* وَ قَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا* يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا* بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا (زلزله/۱-۵) إِنَّ لَدَيْنَا أَنكَالًا وَ جَحِيمًا* وَ طَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَ عَذَابًا أَلِيمًا* يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الْجِبَالُ وَ كَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَّهِيلًا (مزّمّل/۱۲-۱۴) يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ (حج/۱)

عَقَرُواْ (الذین استکبروا من قوم ثمود) النَّاقَةَ وَ عَتَوْاْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَ قَالُواْ يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ* فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ (اعراف/۷۷-۷۸)

فَقَالَ [شعیب] يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ ارْجُوا الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ لَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ* فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ (عنکبوت/۳۶-۳۷) وَ قَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوْمِهِ لَئِنِ اتَّبَعْتُمْ شُعَيْبًا إِنَّكُمْ إِذًا لَّخَاسِرُونَ* فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ* الَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيْبًا كَأَن لَّمْ يَغْنَوْاْ فِيهَا الَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيْبًا (اعراف/۹۰-۹۲)

وَ اخْتَارَ مُوسَى قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِّمِيقَاتِنَا فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُم مِّن قَبْلُ وَ إِيَّايَ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاء مِنَّا إِنْ هِيَ إِلاَّ فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَاء وَ تَهْدِي مَن تَشَاء (اعراف/۱۵۵)