زبان

 

 زبان، عضو سخن گفتن، این مفهوم از ماده «ل س ن» ۱۹ بار آمده است.

چکیده: خدا به انسان زبان داده است. با زبان‌هایتان بر خدا دروغ نبندید. دشمن خدا و خودتان را به دوستی نگیرید زیرا بر شما زبان به بدی می‌گشایند.

آیا [انسان] می‌پندارد کسی او را نمی‌بیند؟ آیا برای او دو چشم، زبان و دو لب قرار ندادیم؟ و او را به دو راه هدایت نکردیم؟ ولی او از آن گردنه بالا نرفت (بلد/۷-۱۱). درباره آن‌چه زبان شما به دروغ توصیف می‌کند، نگویید این حلال است و آن حرام تا بر خدا دروغ ببندید زیرا کسانی که بر خدا دروغ می‌بندند، رستگار نمی‌شوند. بهره‌ای اندک است و عذابی پر درد دارند (نحل/۱۱۶-۱۱۷). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، دشمن من و دشمن خودتان را به دوستی نگیرید که با آنها اظهار دوستی کنید … اگر بر شما دست یابند، دشمن شما می‌شوند و بر شما به بدی، دست و زبان می‌گشایند و دوست دارند، که شما کافر شوید (ممتحنه/۱- ۲).

[ابراهیم گفت: پروردگارا،] برای من در آیندگان، زبان راستین قرار ده (شعراء/۸۴). به آنان (ابراهیم، اسحاق و یعقوب) از رحمت خود بخشیدیم و برای آنها زبان راستین والایی قرار دادیم (مریم/۵۰).

[موسی] گفت: پروردگارا، می‌ترسم مرا تکذیب کنند. سینه‌ام تنگ می‌شود. زبانم روان نیست پس به سوی هارون [پیام] بفرست (شعراء/۱۲-۱۳). گفت: پروردگارا، سینه‌ام را گشاده گردان. کارم را برای من آسان کن. گره از زبانم بگشای تا سخنم را بفهمند (طه/۲۵-۳۰). برادرم، هارون از من زبانی گویاتر دارد پس او را با من به دستیاری بفرست تا مرا تصدیق کند. می‌ترسم مرا تکذیب کنند (قصص/۳۴). کسانی از بنی‌اسرائیل که کفر ورزیدند به زبان داوود و عیسی‌بن‌مریم لعنت شدند. این [کیفر] از آن روی بود که عصیان ورزیده، تجاوز می‌کردند و از کار زشتی که آن را انجام می‌دادند، یکدیگر را بازنمی‌داشتند. به‌راستی چه بد بود آن‌چه می‌کردند (مائده/۷۸-۷۹).

در حقیقت آن (قرآن) را بر زبان تو آسان کردیم شاید متذکر شوند (دخان/۵۸). در حقیقت ما آن را بر زبان تو آسان کردیم تا متّقین را به آن بشارت و مردم ستیزه‌جو را به آن بیم دهی (مریم/۹۷). زبانت را به [خواندن] آن به حرکت درنیاور که به [قرائت] آن شتاب کنی (قیامت/۱۶).

برخی از کسانی که یهودی هستند، کلمات را از جاهای خود برمی‌گردانند و با پیچاندن زبان خود و برای طعنه‌زدن در دین، می‌گویند: شنیدیم و نافرمانی کردیم. بشنو که ناشنوا شوی و [می‌گویند:] راعِنا (به عربی: به ما توجه کن و به عبری: خبیث ما). اگر آنها می‌گفتند: شنیدیم و فرمان بردیم و بشنو و به ما بنگر، بی‌تردید برای آنها بهتر و استوارتر بود (نساء/۴۶). به‌راستی از آنها (اهل‌کتاب) گروهی هستند که زبان خود را به [خواندن] کتاب می‌پیچانند که گمان کنید از کتاب است در حالی‌که آن از کتاب نیست. می‌گویند: آن از جانب خداست در صورتی که از جانب خدا نیست و بر خدا دروغ می‌بندند با این‌که خودشان می‌دانند (آل‌عمران/۷۸).

اگر فضل خدا و رحمت او در دنیا و آخرت بر شما نبود، بی‌تردید به [سزای] آن‌چه وارد آن شدید، به شما عذابی بزرگ می‌رسید آن‌گاه که آن [بهتان] را از زبان یکدیگر می‌گرفتید و خبری را که بدان علم نداشتید، دهان به دهان می‌گفتید و می‌پنداشتید که کار ساده‌‌ای است در حالی‌که آن نزد خدا بزرگ بود (نور/۱۴-۱۵). بی‌گمان کسانی که به زنان پاکدامنِ بی‌خبر و باایمان نسبت زنا می‌دهند در دنیا و آخرت لعنت شده‌اند و برای آنها عذابی سخت خواهد بود، در روزی که زبان‌ها، دست‌ها و پاهایشان بر ضدّ آنها به آن‌چه انجام می‌دادند، شهادت می‌دهند. آن روز  خدا جزای حقیقی آنها را تمام می‌دهد (نور/۲۳-۲۵).

بی‌تردید خدا کسانی از شما را که [از جنگ] باز می‌دارند، می‌شناسد … چون ترس برطرف شود شما را به خاطر حرص با زبان‌هایی تند، نیش می‌زنند. بر مال حریص هستند. آنان ایمان نیاورده ‏اند. خدا اعمالشان را تباه کرده و این همواره بر خدا آسان است (احزاب/۱۸-۱۹).

برجای‌ماندگان بادیه‌نشین به‌زودی به تو خواهند گفت: اموال و کسان ما، ما را مشغول کرده است پس برای ما آمرزش بخواه. با زبان‌های خود چیزی را که در دل‌هایشان نیست، می‌گویند (فتح/۱۱).

[مشرکان] آن‌چه را کراهت دارند، برای خدا قرار می‌دهند و زبانشان به دروغ توصیف می‌کند که برای آنها  نیکویی است (نحل/۶۲).

سخن

اللسان

 

 

 

 

أَيَحْسَبُ [الانسان] أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ* أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ* وَ لِسَانًا وَ شَفَتَيْنِ* وَ هَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ* فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (بلد/۷-۱۱) وَ لاَ تَقُولُواْ لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَذَا حَلاَلٌ وَ هَذَا حَرَامٌ لِّتَفْتَرُواْ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ لاَ يُفْلِحُونَ* مَتَاعٌ قَلِيلٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (نحل/۱۱۶-۱۱۷) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاء تُلْقُونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ … إِن يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدَاء وَ يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُم بِالسُّوءِ وَ وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ (ممتحنه/۱-۲)

 

 

[قال ابراهیم اللهم] وَ اجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ (شعراء/۸۴) وَ وَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا (مریم/۵۰)

قَالَ [موسی] رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ* وَ يَضِيقُ صَدْرِي وَ لَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ (شعراء/۱۲-۱۳) قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي* وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي* وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي* يَفْقَهُوا قَوْلِي (طه/۲۵-۲۸) وَ أَخِي هَارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّي لِسَانًا فَأَرْسِلْهُ مَعِيَ رِدْءًا يُصَدِّقُنِي إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ (قصص/۳۴) لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّ كَانُواْ يَعْتَدُونَ* كَانُواْ لاَ يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ (مائده/۷۸-۷۹)

 

 

 

فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ (القرآن) بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (دخان/۵۸) فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَ تُنذِرَ بِهِ قَوْمًا لُّدًّا (مریم/۹۷) لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (قیامت/۱۶)

 

 

مِّنَ الَّذِينَ هَادُواْ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَ يَقُولُونَ سَمِعْنَا وَ عَصَيْنَا وَ اسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَ رَاعِنَا لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْنًا فِي الدِّينِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا وَ اسْمَعْ وَ انظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَ أَقْوَمَ (نساء/۴۶) وَ إِنَّ مِنْهُمْ (اهل‌الکتاب) لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَ مَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَ يَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللّهِ وَ مَا هُوَ مِنْ عِندِ اللّهِ وَ يَقُولُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (آل‌عمران/۷۸)

 

 

 

وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِي مَا أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ* إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُم مَّا لَيْسَ لَكُم بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَ هُوَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمٌ (نور/۱۴-۱۵) إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ* يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ* يَوْمَئِذٍ يُوَفِّيهِمُ اللَّهُ دِينَهُمُ الْحَقَّ (نور/۲۳-۲۵)

 

 

قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنكُمْ … فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُم بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ أُوْلَئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَ كَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا (احزاب/۱۸-۱۹)

 

سَيَقُولُ لَكَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَ أَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِم مَّا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ (فتح/۱۱)

 

يَجْعَلُونَ (المشرکون) لِلّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَ تَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَى (نحل/۶۲)