چکیده: خدا انسان را از نفس واحدی آفرید و جفت او را از آن پدید آورد تا به آن آرام گیرد پس چون با او درآمیخت باردار شد. زنان کشتزار شما هستند پس از هر جا خواستید، به کشتزار خود درآیید. مومنان و نمازگزاران شرمگاه خود را حفظ می‌کنند مگر بر همسران یا کنیزان خود. در هنگام عادت ماهانه، به زنان نزدیک نشوید تا پاک شوند. هنگامی که پاک شدند، از آنجا که خدا به شما فرمان داده، با آنان آمیزش کنید. در شب‌های روزه، آمیزش با زنانتان بر شما حلال شده است. هنگامی که در مساجد معتکف هستید، با زنان آمیزش نکنید. در حج، آمیزش جایز نیست. اگر با زنان آمیزش کرده‌اید و آب نیافته‌اید، پس بر خاکِ پاک تیمّم کنید. قوم لوط با مردان در می‌آمیختند و خدا آنان را عذاب کرد. در بهشت دلبرانی فروهشته نگاه، هستند که دست هیچ انس و جنّی به آنها نرسیده است.

خدا کسی  است که شما را از نفس واحدی آفرید و جفت او را از آن پدید آورد تا به آن آرام گیرد پس چون با او درآمیخت باردار شد. باری سبک و [چندی] با آن گذاراند. چون سنگین بار شد، خدا، پروردگار خود را خواندند که اگر به ما [فرزندی] شایسته عطا کنی، بی‌تردید از سپاسگزاران خواهیم بود (اعراف/۱۸۹).

زنان کشتزار شما هستند پس از هر جا خواستید، به کشتزار خود درآیید. برای خود [خیر] پیش فرستید. از خدا بترسید و بدانید که او را ملاقات خواهید کرد و مومنان را بشارت ده (بقره/۲۲۳). [مومنان] کسانی هستند که شرمگاه خود را حفظ می‌کنند مگر در مورد همسران یا کنیزان خود، که در این صورت بر آنان نکوهشی نیست پس هر کس فراتر از این جوید، آنها از حدّ گذرندگان هستند (مومنون/۵-۷). [نمازگزاران] کسانی هستند که شرمگاه خود را حفظ می‌کنند مگر بر همسران یا کنیزان خود که در این صورت بر آنان نکوهشی نیست پس هر کس فراتر از این جوید، آنان از حدّ گذرندگان هستند (معارج/۲۹-۳۱).

از تو درباره عادت ماهانه [زنان] می‌پرسند. بگو، آن، رنجی است پس هنگام عادت ماهانه، از زنان کناره‌ بگیرید و به آنها نزدیک نشوید تا پاک شوند. هنگامی که پاک شدند، از آنجا که خدا به شما فرمان داده، با آنان آمیزش کنید. به‌راستی خدا توبه‌کاران و پاکیزگان را دوست دارد (بقره/۲۲۲). در شب‌های روزه، آمیزش با زنانتان بر شما حلال گردیده است. آنان برای شما لباسی هستند و شما برای آنان لباسی هستید. خدا می‌دانست که شما به خود خیانت می‌کنید پس توبه شما را پذیرفت و از شما درگذشت پس اکنون [در شب‌های روزه می‌توانید] با آنان آمیزش کنید. آن‌چه را خدا بر شما مقرّر داشته، طلب کنید. … در حالی که در مساجد معتکف هستید، [با زنان] آمیزش نکنید. این حدود خداست پس به آن نزدیک نشوید. این‌گونه خدا آیات خود را برای مردم بیان می‌کند شاید آنان تقوا پیشه کنند (بقره/۱۸۷). حج در ماه‌های معیّنی است پس هر کس در آنها حج را [بر خود] واجب گرداند، بداند که در حج، آمیزش، گناه و جدال جایز نیست. هر کار نیکی انجام دهید، خدا آن را می‌داند (بقره/۱۹۷).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، در حال مستی به نماز نزدیک نشوید تا بدانید چه می‌گویید و نه در حال جنابت، تا غسل کنید مگر این‌که رهگذر باشید. اگر بیمار بودید یا در سفر بودید یا یکی از شما از قضای حاجت آمد یا با زنان آمیزش کرده‌اید و آب نیافته‌اید، پس بر خاک پاک تیمّم کنید و صورت و دست‌های خود را مسح کنید. به‌راستی خدا درگذرنده آمرزنده است (نساء/۴۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چون به نماز برخیزید، صورت و دست‌های خود را تا آرنج بشویید و سر و پاهای خود را تا برآمدگی پیشین مسح کنید. اگر جنب بودید خود را پاک کنید و اگر در سفر بودید یا یکی از شما از قضای حاجت آمد یا با زنان نزدیکی کرده‌اید و آبی نیافتید پس با خاک پاک تیمّم کنید و از آن به صورت و دست‌های خود بکشید. خدا نمی‌خواهد بر شما تنگ بگیرد لیکن می‌خواهد شما را پاک کند و نعمت خود را بر شما تمام گرداند شاید سپاس گزارید (مائده/۶).

بر شما حرام شده است [ازدواج با] مادرانتان و دخترانتان و خواهرانتان و عمه ‏هایتان و خاله‌هایتان و دختران برادر و دختران خواهر و مادرانتان که به شما شیر داده‏ اند و خواهران رضاعى شما و مادران زنانتان و دختران همسرانتان که در دامان شما پرورش یافته‏ اند و دختران همسرانتان که با آنان آمیزش کرده‌اید، بر شما حرام شده است پس اگر با آن همسران هم‌بستر نشده‌اید، بر شما گناهی نیست [که با دختران آنها ازدواج کنید] و همسران پسرانتان که از پشت شما هستند و جمع میان دو خواهر مگر آن‌چه در گذشته انجام شده است و زنان شوهردار [نیز بر شما حرام شده‌اند] جز کنیزانی که مالک آنان شده‌اید. [این احکام را] خدا بر شما مقرّر کرده است. جز این زنان، بر شما حلال است که [زنان دیگر را] با اموال خود طلب کنید، در صورتی که پاکدامن باشید و زناکار نباشید. زنانی را که از آنها بهره برده‌اید، مهرشان را به عنوان فریضه‌ای به آنها بدهید. در آن‌چه پس از تعیین مهر با یکدیگر توافق کنید، بر شما گناهی نیست (نساء/۲۳-۲۴). اگر زنان را تا زمانی که با آنها نزدیکی نکرده‌اید، طلاق دهید، بر شما گناهی نیست و آنها را به طور پسندیده بهره‌مند کنید. توانگر به اندازه خود و فقیر به اندازه خود. این شایسته نیکوکاران است. اگر پیش از آن‌که با آنان نزدیکی کنید، طلاقشان دادید، در حالی که برای آنان مهری معیّن کرده‌اید پس نصف آن‌چه را تعیین کرده‌اید، [به آنها بدهید] مگر این‌که آنان، خود ببخشند یا کسی که پیوند نکاح به دست اوست، ببخشد. گذشت کردن به تقوا نزدیکتر است. در میان یکدیگر بزرگواری را فراموش نکنید (بقره/۲۳۶-۲۳۷). اگر [مرد برای بار سوم] زن را طلاق داد پس از آن، دیگر [آن زن] بر او حلال نیست تا این‌که با مردی غیر از او ازدواج کند [و آن مرد با او آمیزش کند] پس اگر او را طلاق داد، اگر آن دو [زن و شوهر اول] می‌پندارند که حدود خدا را برپا می‌کنند، گناهی بر آنها نیست که به یکدیگر بازگردند. این‌ها حدود خداست که آن را برای گروهی که می‌دانند، بیان می‌کند (بقره/۲۳۰). اگر خواستید همسری به جای همسر خود بگیرید و به یکی از آنها مال فراوانی داده باشید، چیزی از آن را پس نگیرید. آیا می‌خواهید آن را به بهتان و گناهِ آشکار پس بگیرید؟ چگونه آن را می‌گیرید با آن که از یکدیگر کام گرفته‌اید و آنان از شما پیمانی استوار گرفته‌اند (نساء/۲۰-۲۱)؟ کسانی که زنان خود را ظهار می‌کنند سپس از آن‌چه گفته‌اند پشیمان می‌شوند، بر آنها واجب است که پیش از آن‌که آمیزش کنند، بنده‌ای آزاد کنند. این است که به آن پند داده می‌شوید. خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، آگاه است. پس آن کس که [بر آزاد کردن بنده] دسترسی ندارد، پیش از آمیزش، دو ماه پیاپی روزه بگیرد. پس هر کس نتوانست، باید شصت بینوا را خوراک دهد. این (حکم) برای آن است که به خدا و فرستاده او ایمان آورید. این حدود خداست و برای کافران عذابی پردرد خواهد بود (مجادله/۳-۴). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر زنان را به نکاح خود درآوردید آنگاه پیش از آن‌که با آنان آمیزش کنید، آنها را طلاق دادید، دیگر بر آنها عدّه‌ای که آن را بشمارید، نیست پس مهر آنها را بدهید و به طور پسندیده آنها را رها کنید (احزاب/۴۹). برای کسانی که به ترک آمیزش با زنان خود سوگند می‌خورند (ایلاء) چهار ماه انتظار است پس اگر [به آشتی] بازآمدند، بی‌تردید خدا آمرزنده مهربان است. اگر قصد طلاق کردند، در حقیقت خدا شنوای داناست (بقره/۲۲۶-۲۲۷). شما هرگز نمی‌توانید میان زنان عدالت برقرار کنید، هر چند حریص باشید. پس به یک طرف یکسره تمایل نورزید تا آن [زن دیگر] را سرگشته رها کنید. اگر سازش کنید و تقوا پیشه کنید، به‌راستی خدا آمرزنده مهربان است (نساء/۱۲۹).

[برای هر کس از مقام پروردگار خود بترسد، دو باغ است.] در آنجا [دلبرانی] فروهشته نگاه هستند که دست هیچ انس و جنّی به آنها نرسیده است (الرّحمن/۵۶). در آنجا، [زنانی] نیک‌خوی و نیک‌روی هستند … دست هیچ انس و جنّی به آنها نرسیده است. پس کدامیک از نعمت‌های پروردگار خود را تکذیب می‌کنید (الرّحمن/۷۰-۷۵)؟

روابط جنسی- اقوام، [لوط به قوم خود گفت:] آیا از میان مردم جهان، با مردها درمی‌آمیزید و آن‌چه پروردگار شما از همسرانتان برای شما آفریده وامی‌گذارید؟ بلکه شما قومی تجاوزکار هستید (شعراء/۱۱۶۵-۱۶۶). آیا دیده و دانسته مرتکب عمل ناشایستی می‌شوید؟ آیا به جای زنان از روی شهوت با مردها در می‌آمیزید؟ بلکه شما مردمی جاهل ‌هستید (نمل/۵۴-۵۵). شما به کار زشتی می‌پردازید که هیچ یک از مردم زمین در آن، بر شما پیشی نگرفته است (عنکبوت/۲۸). آیا شما به کار زشتی می‌پردازید که هیچ یک از مردم زمین در آن، بر شما پیشی نگرفته است (اعراف/۸۰)؟ شما از روی شهوت به جای زنان با مردان درمی‌آمیزید؟ بلکه شما قومی تجاوزکار هستید (اعراف/۸۱). آیا شما با مردها درمی‌آمیزید و راه [توالد] را قطع می‌کنید و در محافل خود پلیدکاری می‌کنید (عنکبوت/۲۹)؟ به‌راستی من از اعمال شما بیزار هستم (شعراء/۱۶۸). پاسخ قوم او جز این نبود که گفتند: اگر راست می‌گویی، عذاب خدا را برای ما بیاور. گفت: پروردگارا، مرا بر قوم فسادکار یاری گردان (عنکبوت/۲۹-۳۰). چون فرستادگان ما نزد لوط آمدند، از آنان ناراحت شد و دستش از حمایت آنها کوتاه شد. گفت: امروز، روزی سخت است. قوم او شتابان به سوی او آمدند و پیش از آن، کارهای زشت می‌کردند. [لوط] گفت: ای قوم من، اینان دختران من هستند. آنان بر شما پاکیزه‌ترند پس از خدا بترسید و مرا در کار مهمانانم رسوا نکنید. آیا در میان شما مردی رشدیافته پیدا نمی‌شود؟ گفتند: تو خوب می‌دانی که ما را به دختران تو نیازی نیست و تو خوب می‌دانی که ما چه می‌خواهیم. لوط گفت: کاش برای مقابله با شما قدرتی داشتم و یا به تکیه‌گاهی استوار پناه می‌جستم (هود/۷۷-۸۰). از مهمانان او کام خواستند پس چشمان آنها را کور کردیم [و گفتیم:] عذاب و هشدارهای مرا بچشید (قمر/۳۷). او را از شهری که [مردم آن] کارهای پلید می‌کردند، نجات دادیم. بی‌گمان آنها گروهی بدکار نافرمان بودند (انبیاء/۷۴).

آن زن که یوسف در خانه ‏اش بود، خواست از او کام گیرد. درها را محکم بست و گفت: بیا که از آنِ تو هستم. [یوسف] گفت: پناه بر خدا. به‌راستی او پروردگار من است. به من جاى نیکو داده است. بی‌تردید ستمکاران رستگار نمى‏ شوند. در حقیقت، [آن زن] آهنگ او کرد و [یوسف نیز] اگر برهان پروردگارش را ندیده بود، قصدِ او مى‏ کرد. این‌چنین [کردیم] تا بدى و زشتکارى را از او بازگردانیم زیرا او از بندگان مخلص ما بود. آن دو به سوى در بر یکدیگر سبقت گرفتند. [آن زن] پیراهن او (یوسف) را از پشت، پاره کرد. در آستانه در، آقاى آن زن را یافتند. آن [زن] گفت: کیفر کسى که قصدِ بد به خانواده تو کرده، چیست؟ جز این‌که زندانى یا عذابى دردناک شود. [یوسف] گفت: او از من کام خواست و شاهدى از خانواده آن زن، شهادت داد که اگر پیراهن او از جلو پاره شده، زن راست گفته و او از دروغگویان است و اگر پیراهن او از پشت پاره شده، زن دروغ گفته و او از راستگویان است پس چون [شوهرش] دید، پیراهن او از پشت پاره شده، گفت: بى‏شک این از نیرنگ شما [زنان] است. به‌راستی نیرنگ شما بزرگ است. اى یوسف، از این [پیشامد] روى بگردان و تو اى زن، براى گناه خود آمرزش بخواه زیرا تو از خطاکاران بوده‏اى. زنان در شهر گفتند: همسر عزیز، از غلام خود کام خواسته و سخت شیفته او شده است. به‌راستى ما او را در گمراهى آشکارى مى‏بینیم. پس چون [همسر عزیز] از مکرشان اطلاع یافت، نزد آنان [کسى] را فرستاد و مجلسی برای آنان آماده کرد و به هر یک از آنان کاردى داد و [به یوسف] گفت: بر آنان وارد شو پس چون [زنان] او را دیدند، وى را شگرف یافتند و دست‌هاى خود را بریدند. گفتند: خدا منزّه است‏. این بشر نیست. این جز فرشته ‏اى بزرگوار نیست. [همسر عزیز] گفت: این همان است که درباره او سرزنشم مى‏ کردید. آرى من از او کام خواستم و او خود را نگاه داشت. اگر آن‌چه را به او دستور مى ‏دهم، انجام ندهد، بی‌تردید زندانى خواهد شد و بی‌گمان از خوارشدگان خواهد شد. [یوسف] گفت: پروردگارا، زندان براى من دوست‏ داشتنى ‏تر است، از آن‌چه مرا به آن مى‏ خوانند. اگر نیرنگ آنان را از من بازنگردانى، به سوى آنان خواهم گرایید و از  نادانان خواهم شد پس پروردگارش او را اجابت کرد و نیرنگ آنان را از او برگردانید. به‌راستی او شنواى داناست. آنگاه پس از دیدن آن نشانه‏ ها به نظرشان آمد که او را تا چندى به زندان افکنند (یوسف/۲۳-۳۵). پادشاه گفت: او (یوسف) را نزد من آورید پس هنگامى که آن فرستاده نزد او آمد، [یوسف] گفت: نزد آقاى خود برگرد و از او بپرس حال آن زنانى که دست‌هاى خود را بریدند، چگونه است؟ بی‌تردید پروردگار من به نیرنگ آنان آگاه است. [پادشاه] گفت: وقتى شما زنان از یوسف کام خواستید، چه منظوری داشتید؟ زنان گفتند: خدا منزّه است‏. ما گناهى بر او نمى‏ دانیم. همسر عزیز گفت: اکنون حقیقت آشکار شد. من از او کام خواستم. بى‏ شک او از راستگویان است. [یوسف گفت:] این براى آن بود که او (عزیز) بداند، من در نهان به او خیانت نکردم. خدا نیرنگ خائنان را به جایى نمى‏ رساند. من نفس خود را تبرئه نمى‏ کنم. بی‌تردید نفس به بدى امر مى ‏کند مگر کسى را که خدا رحم کند. به‌راستی پروردگار من آمرزنده مهربان است (یوسف۵۰-۵۳).

مریم گفت: پروردگارا، چگونه من را پسری باشد، با آن‌که بشری مرا لمس نکرده و بدکار نبوده‌ام (مریم/۲۰)؟ پروردگارا، چگونه مرا فرزندی خواهد بود با آن که بشری مرا لمس نکرده است؟ گفت: چنین است (آل‌عمران/۴۷).

هُوَ (الله) الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا اللّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَّنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (اعراف/۱۸۹)

نِسَآؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُواْ لأَنفُسِكُمْ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّكُم مُّلاَقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (بقره/۲۲۳) [المومنون] الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ* إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ*  فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (مومنون/۵-۷) [المصلّون] الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ* إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ* فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (معارج/۲۹-۳۱)

يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُواْ النِّسَاء فِي الْمَحِيضِ وَ لاَ تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىَ يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ (بقره/۲۲۲) أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَآئِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَ أَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ عَلِمَ اللّهُ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَخْتانُونَ أَنفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَ عَفَا عَنكُمْ فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُواْ مَا كَتَبَ اللّهُ لَكُمْ … وَ لاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (بقره/۱۸۷) الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ وَ لاَ فُسُوقَ وَ لاَ جِدَالَ فِي الْحَجِّ وَ مَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللّهُ (بقره/۱۹۷)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقْرَبُواْ الصَّلاَةَ وَ أَنتُمْ سُكَارَى حَتَّىَ تَعْلَمُواْ مَا تَقُولُونَ وَ لاَ جُنُبًا إِلاَّ عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّىَ تَغْتَسِلُواْ وَ إِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مِّنكُم مِّن الْغَآئِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُمْ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا (نساء/۴۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ فاغْسِلُواْ وُجُوهَكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَ امْسَحُواْ بِرُؤُوسِكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَينِ وَ إِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُواْ وَ إِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مَّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُم مِّنْهُ مَا يُرِيدُ اللّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَ لَكِن يُرِيدُ لِيُطَهَّرَكُمْ وَ لِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (مائده/۶)

حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ أُمَّهَاتُكُمْ وَ بَنَاتُكُمْ وَ أَخَوَاتُكُمْ وَ عَمَّاتُكُمْ وَ خَالاَتُكُمْ وَ بَنَاتُ الأَخِ وَ بَنَاتُ الأُخْتِ وَ أُمَّهَاتُكُمُ اللاَّتِي أَرْضَعْنَكُمْ وَ أَخَوَاتُكُم مِّنَ الرَّضَاعَةِ وَ أُمَّهَاتُ نِسَآئِكُمْ وَ رَبَائِبُكُمُ اللاَّتِي فِي حُجُورِكُم مِّن نِّسَآئِكُمُ اللاَّتِي دَخَلْتُم بِهِنَّ فَإِن لَّمْ تَكُونُواْ دَخَلْتُم بِهِنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ وَ حَلاَئِلُ أَبْنَائِكُمُ الَّذِينَ مِنْ أَصْلاَبِكُمْ وَ أَن تَجْمَعُواْ بَيْنَ الأُخْتَيْنِ إَلاَّ مَا قَدْ سَلَفَ إِنَّ اللّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا* وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ كِتَابَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَ أُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَاء ذَلِكُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِكُم مُّحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَ لاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا (نساء/۲۳-۲۴) لاَّ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن طَلَّقْتُمُ النِّسَاء مَا لَمْ تَمَسُّوهُنُّ أَوْ تَفْرِضُواْ لَهُنَّ فَرِيضَةً وَ مَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَى الْمُقْتِرِ قَدْرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِينَ* وَ إِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إَلاَّ أَن يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ وَ أَن تَعْفُواْ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَ لاَ تَنسَوُاْ الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ (بقره/۲۳۶-۲۳۷) فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ تَحِلُّ لَهُ مِن بَعْدُ حَتَّىَ تَنكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُ فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَن يَتَرَاجَعَا إِن ظَنَّا أَن يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (بقره/۲۳۰) إِنْ أَرَدتُّمُ اسْتِبْدَالَ زَوْجٍ مَّكَانَ زَوْجٍ وَ آتَيْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنطَارًا فَلاَ تَأْخُذُواْ مِنْهُ شَيْئًا أَتَأْخُذُونَهُ بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُّبِينًا* كَيْفَ تَأْخُذُونَهُ وَ قَدْ أَفْضَى بَعْضُكُمْ إِلَى بَعْضٍ وَ أَخَذْنَ مِنكُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا (نساء/۲۰-۲۱) الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِن نِّسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِّن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا ذَلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ* فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ مِن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا فَمَن لَّمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا ذَلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ  (مجادله/۳-۴) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَ سَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (احزاب/۴۹) لِّلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِن نِّسَآئِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَآؤُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* وَ إِنْ عَزَمُواْ الطَّلاَقَ فَإِنَّ اللّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (بقره/۲۲۶-۲۲۷) لَن تَسْتَطِيعُواْ أَن تَعْدِلُواْ بَيْنَ النِّسَاء وَ لَوْ حَرَصْتُمْ فَلاَ تَمِيلُواْ كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ وَ إِن تُصْلِحُواْ وَ تَتَّقُواْ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا  (نساء/۱۲۹)

[لمن خاف مقام ربّه جنّتان] فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَ لَا جَانٌّ (الرّحمن/۵۶) فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ … لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَ لَا جَانٌّ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (الرّحمن/۷۰-۷۵)

الجماع- الاقوام، [قال لوط لقومه] أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ* وَ تَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ (شعراء/۱۶۵-۱۶۶) أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَ أَنتُمْ تُبْصِرُونَ* أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاء بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ (نمل/۵۴-۵۵) لَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّنَ الْعَالَمِينَ (عنکبوت/۲۸) أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّن الْعَالَمِينَ (اعراف/۸۰) إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاء بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ (اعراف/۸۱) أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ (عنکبوت/۲۹) إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ (شعراء/۱۶۸) فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ* قَالَ رَبِّ انصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ (عنکبوت/۲۹-۳۰) لَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَ ضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَ قَالَ هَذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ* وَ جَاءهُ قَوْمُهُ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَ مِن قَبْلُ كَانُواْ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ قَالَ يَا قَوْمِ هَؤُلاء بَنَاتِي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ فَاتَّقُواْ اللّهَ وَ لاَ تُخْزُونِ فِي ضَيْفِي أَلَيْسَ مِنكُمْ رَجُلٌ رَّشِيدٌ* قَالُواْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فِي بَنَاتِكَ مِنْ حَقٍّ وَ إِنَّكَ لَتَعْلَمُ مَا نُرِيدُ* قَالَ لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَى رُكْنٍ شَدِيدٍ (هود/۷۷-۸۰) لَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَ نُذُرِ (قمر/۳۷) نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ (انبیاء/۷۴)

رَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِهَا عَن نَّفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الأَبْوَابَ وَ قَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ [یوسف] مَعَاذَ اللّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوَايَ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ* وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِهَا لَوْلا أَن رَّأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَ الْفَحْشَاء إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ* وَ اسُتَبَقَا الْبَابَ وَ قَدَّتْ قَمِيصَهُ (یوسف) مِن دُبُرٍ وَ أَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاء مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوَءًا إِلاَّ أَن يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ* قَالَ [یوسف] هِيَ رَاوَدَتْنِي عَن نَّفْسِي وَ شَهِدَ شَاهِدٌ مِّنْ أَهْلِهَا إِن كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِن قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَ هُوَ مِنَ الكَاذِبِينَ* وَ إِنْ كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِن دُبُرٍ فَكَذَبَتْ وَ هُوَ مِن الصَّادِقِينَ* فَلَمَّا رَأَى قَمِيصَهُ قُدَّ مِن دُبُرٍ قَالَ إِنَّهُ مِن كَيْدِكُنَّ إِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظِيمٌ* يُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا وَ اسْتَغْفِرِي لِذَنبِكِ إِنَّكِ كُنتِ مِنَ الْخَاطِئِينَ* وَ قَالَ نِسْوَةٌ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَن نَّفْسِهِ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا إِنَّا لَنَرَاهَا فِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ* فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَ أَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَ آتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِّنْهُنَّ سِكِّينًا وَ قَالَتِ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَ قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَ قُلْنَ حَاشَ لِلّهِ مَا هَذَا بَشَرًا إِنْ هَذَا إِلاَّ مَلَكٌ كَرِيمٌ* قَالَتْ فَذَلِكُنَّ الَّذِي لُمْتُنَّنِي فِيهِ وَ لَقَدْ رَاوَدتُّهُ عَن نَّفْسِهِ فَاسَتَعْصَمَ وَ لَئِن لَّمْ يَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَيُسْجَنَنَّ وَ لَيَكُونًا مِّنَ الصَّاغِرِينَ* قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَ إِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَ أَكُن مِّنَ الْجَاهِلِينَ* فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* ثُمَّ بَدَا لَهُم مِّن بَعْدِ مَا رَأَوُاْ الآيَاتِ لَيَسْجُنُنَّهُ حَتَّى حِينٍ (یوسف/۲۳-۳۵) قَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ فَلَمَّا جَاءهُ الرَّسُولُ قَالَ [یوسف] ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللاَّتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ* قَالَ [الملک] مَا خَطْبُكُنَّ إِذْ رَاوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَن نَّفْسِهِ قُلْنَ حَاشَ لِلّهِ مَا عَلِمْنَا عَلَيْهِ مِن سُوءٍ قَالَتِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ الآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَاْ رَاوَدتُّهُ عَن نَّفْسِهِ وَ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ* ذَلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَ أَنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي كَيْدَ الْخَائِنِينَ* وَ مَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّيَ إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ  (یوسف۵۰-۵۳)

قَالَتْ [مریم] أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا (مریم/۲۰) قَالَتْ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ قَالَ كَذَلِكِ اللّهُ (آل‌عمران/۴۷)