چکیده: خدا صاحب‌رحمت است و رحمت را برای خود مقرّر کرده است. او بادها را پیشاپیش رحمت خود می‌فرستد. از رحمت خود برای شما شب و روز را قرار داد. میان شما و همسرانتان مودّت و رحمت قرار داد. رحمت خود را به هر کس بخواهد، اختصاص می‌دهد. اگر خدا رحمتی به انسان بچشاند به ناگاه سرمست و کافر می‌شود. اگر فضل و رحمت خدا بر مومنان نبود، هیچ کس از آنها پاک نمی‌شد و جز اندکی از شیطان پیروی می‌کردند و به آنها عذابی بزرگ می‌رسید. مومنان، خردمندان رحمت خدا را می‌خواهند. ای کسانی که ایمان آورده‌اید، نماز برپا کنید، زکات دهید، از خدا پروا کنید، به فرستاده او ایمان آورید، خدا و فرستاده او را اطاعت کنید، میان برادران خود را سازش دهید، به قرآن گوش دهید و از آن پیروی کنید، باشد که مورد رحمت قرار گیرید. از رحمت خدا ناامید نشوید. جز گمراهان و کافران از رحمت خدا ناامید نمی‌شوند. رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است. بر شکیبایان رحمتی از پروردگارشان است. کسانی که هجرت و جهاد کرده‌اند، به رحمت خدا امیدوارند. خدا به آنها از جانب خود به رحمت مژده می‌دهد. آنها رحمت خدا را دارند.  خدا کسانی را که ایمان آورده، کارهای شایسته کرده‌اند و به سوی او تمسّک جسته‌اند، به رحمت خود داخل می‌کند. پیامبر برای جهانیان رحمتی است. قرآن و تورات رحمت هستند. روز قیامت، هر کس از عذاب و بدی‌ها حفظ شود، خدا بر او رحم کرده است.

پروردگار تو بى‏نیازِ دارای رحمت است (انعام/۱۳۳). [او] رحمت را بر خود مقرّر کرده است (انعام/۱۲).

خداست که بادها را پیشاپیش رحمت خود، مژده ‏رسان مى ‏فرستد تا آن‌گاه که ابرهاى گرانبار را بردارند تا آن‌گاه که آن را به سوى سرزمینى مرده برانیم و از آن باران فرود آوریم و از هر گونه میوه‏ اى برآوریم (اعراف/۵۷). اوست آن که بادها را  پیشاپیش رحمت‏ خود، مژده‌رسان فرستاد و از آسمان آبى پاک، فرود آوردیم (فرقان/۴۸). از نشانه ‏هاى او، این است که بادها را مژده‌رسان مى ‏فرستد تا بخشى از رحمت خود را به شما بچشاند و تا کشتى به فرمانش روان گردد و تا از فضل او بجویید. امید که سپاسگزارى کنید (روم/۴۶). [آیا شریکانی که می‌پندارند، بهتر است یا] آن که بادها را پیشاپیش رحمت خودمژده‌رسان مى‏ فرستد(نمل/۶۳)؟ اوست کسى که باران را پس از آن‌که [مردم] ناامید شدند، فرود مى ‏آورد و رحمت‏ خود را مى‏ گسترد. او سرپرست ستوده است (شوری/۲۸). به آثار رحمت‏ خدا بنگر که چگونه زمین را پس از مرگش زنده مى ‏کند (روم/۵۰). از رحمت خود برای شما شب و روز را قرار داد تا در آن بیارامید و [در روز] از فضل او بجویید، باشد که سپاس گزارید (قصص/۷۳). از نشانه‏ هاى او، این‌ است که از خودتان، همسرانى براى شما آفرید تا با آنها آرام گیرید و میانتان مودّت و رحمت قرار داد. بی‌گمان در این براى مردمى که مى‏ اندیشند، نشانه‏ هایى است (روم/۲۱). بگو، آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است، از آنِ کیست؟ بگو، از آنِ خداست. او رحمت را بر خود مقرّر کرده است و بی‌تردید شما را در روز قیامت که شکّی در آن نیست، جمع می‌کند (انعام/۱۲). [این کتاب] رحمتى از پروردگار توست. او شنواى داناست (دخان/۶). پیش از آن (قرآن)، کتاب موسى پیشوا و رحمتى بود (احقاف/۱۲).

پروردگار تو بى‏ نیازِدارای رحمت است. اگر بخواهد شما را می‌برد و پس از شما هر کس را بخواهد، جانشین می‌کند. ‌چنان‌که شما را از نسل گروهی دیگر پدید آورد (انعام/۱۳۳). [خدا] هر کس را بخواهد عذاب می‌کند و هر کس را بخواهد رحم مى ‏کند و به سوى او بازگردانیده مى‌شوید (عنکبوت/۲۱). پروردگار شما، به شما داناتر است. اگر بخواهد به شما رحم مى‏ کند یا اگر بخواهد شما را عذاب مى‏ کند (اسراء/۵۴). اگر پروردگار تو مى ‏خواست بی‌گمان همه مردم را امّت واحدى قرار مى ‏داد، در حالى‌که پیوسته در اختلاف هستند مگر کسى که پروردگارت به او رحم کرده و براى همین آنان را آفریده است (هود/۱۱۸-۱۱۹). اگر خدا مى‏ خواست بی‌گمان آنان را امّت واحدى قرار مى ‏داد ولی هر که را بخواهد، به رحمت‏ خود داخل می‌کند و ستمکاران سرپرست و یاوری ندارند (شوری/۸). هر که را بخواهد در رحمت‏ خود داخل می‌کند و براى ستمکاران عذابى پردرد آماده کرده است (انسان/۳۱). رحمت خود را به هر کس بخواهد، اختصاص می‌دهد. خدا داراى فضل بزرگ است (آل‌عمران/۷۴). هر رحمتى را که خدا براى مردم گشاید، بازدارنده‏ اى براى آن نیست و آن‌چه را باز دارد پس از آن، گشاینده ‏اى ندارد. او همان شکست‏ ناپذیر حکیم است (فاطر/۲).

بگو، اگر شما مالک ذخایر رحمت پروردگارم بودید، از بیم خرج‌کردن،بی‌تردید امساک مى ‏ورزیدید. انسان همواره بخیل است (اسراء/۱۰۰). چون به مردم زیانى برسد، پروردگار خود را در حالى‌که به سوی او توبه مى‏ کنند، مى‏ خوانند و سپس هنگامی که از جانب خود رحمتى به آنان بچشاند، ناگاه دست ه‏اى از آنان به پروردگار خود شرک مى‏ آورند. بگذار تا به آن‌چه به آنها داده‌ایم، کافر شوند. برخوردار شوید. به‌زودی خواهید دانست (روم/۳۳-۳۴). چون به مردم پس از زیانی که به آنها رسیده است، رحمتى بچشانیم، ناگاه آنان را در آیات ما نیرنگى است. بگو، نیرنگ خدا سریع‏تر است. در حقیقت فرستادگان ما، آن‌چه نیرنگ مى‏ کنید، مى‏ نویسند (یونس/۲۱). اگر پس از زیانى که به انسان رسیده است از جانب خود، رحمتى به او بچشانیم، بی‌گمان خواهد گفت: من سزاوار آن هستم و گمان ندارم که رستاخیز برپا شود. اگر هم به سوى پروردگارم بازگردانیده شوم، بی‌گمان نزد او برای من، خوش‌تر خواهد بود پس بی‌تردید کسانى را که کافر شدند، به آن‌چه انجام داده ‏اند، آگاه می‌کنیم و بی‌تردید از عذابى سخت به آنان خواهیم چشانید (فصّلت/۵۰). چون به مردم رحمتى بچشانیم، به آن شاد مى‏ شوند و چون به سبب آن‌چه دستاورد گذشته آنان است، بدی به آنها برسد، ناگاه ناامید مى ‏شوند (روم/۳۶). هنگامی که ما رحمتى از جانب خود به انسان بچشانیم، به آن سرمست می‌شود و اگر به سبب دستاورد گذشته آنها، به آنان بدى رسد پس به‌راستی انسان بسیار ناسپاس است (شوری/۴۸). اگر از جانب خود رحمتى به انسان بچشانیم سپس آن را از وى سلب کنیم، بی‌تردید ناامید و ناسپاس خواهد بود (هود/۹). چون به انسان زیانی برسد، پروردگار خود را در حالى‌که به سوى او بازگشت‏ کننده است، مى‏ خواند سپس چون او را از جانب خود نعمتى عطا کند، آن‌چه را پیش‌تر به سوی او دعا مى‏ کرد، فراموش می‌کند و براى خدا همتایانى قرار مى‏ دهد تا از راه او گمراه کند. بگو، به کفرت اندکى برخوردار شو که تو از اهل آتش هستى. [آیا چنین کسى بهتر است] یا آن که او در طول شب در سجده و قیام، اطاعت مى‏ کند. از آخرت مى ‏ترسد و به رحمت پروردگار خود امید دارد؟ بگو، آیا کسانى که مى ‏دانند و کسانى که نمى ‏دانند، یکسان هستند؟ تنها خردمندان هستند که متذکّر می‌شوند (زمر/۸-۹). اگر بخواهیم آنان را غرق مى ‏کنیم که نه فریادرسى داشته باشند و نه نجات یابند مگر رحمتى از جانب ما [شامل آنها شود] و تا چندى [آنها را] برخوردار کنیم. چون به آنان گفته شود: از آن‌چه در پیش رو و پشت ‏سر دارید، بترسید، باشد که مورد رحمت قرار گیرید، [نمى‏ شنوند] (یس/۴۳-۴۵). پروردگار تو آمرزنده صاحب‌رحمت است. اگر به آن‌چه مرتکب شده ‏اند آنها را مؤاخذه مى ‏کرد، بی‌تردید در عذاب آنان تعجیل مى‏ کرد [ولى چنین نمى‌کند] بلکه براى آنها مدّتی معیِن است که هرگز در برابر آن، راه گریزى نمى ‏یابند (کهف/۵۸).

[ای کسانی که ایمان آورده‌اید،] از خدا و فرستاده او اطاعت کنید، باشد که مورد رحمت قرار گیرید (آل‌عمران/۱۳۲). نماز برپا کنید. زکات بدهید و پیامبر را اطاعت کنید تا مورد رحمت قرار گیرید (نور/۵۶). اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، از خدا پروا کنید و به فرستاده او ایمان آورید تا دو سهم از رحمت‏ خود به شما بدهد و براى شما نورى قرار دهد که با آن راه سپرید و بر شما ببخشاید. خدا آمرزنده مهربان است. تا اهل کتاب بدانند که بر چیزی از فضل خدا قادر نیستند و فضل در دست‏ خداست. به هر کس بخواهد آن را می‌دهد و خدا داراى فضل بزرگ است (حدید/۲۸-۲۹). در حقیقت مومنان با هم برادرند پس میان برادرانتان را اصلاح کنید و از خدا پروا کنید باشد که مورد رحمت قرار گیرید (حجرات/۱۰). در زمین پس از اصلاح آن فساد نکنید و او را با بیم و امید بخوانید. به‌یقین رحمت‏ خدا به نیکوکاران نزدیک است (اعراف/۵۶). بگو، اى بندگان من که بر خود زیاده ‏روى کرده‌اید، از رحمت‏ خدا ناامید نشوید. در حقیقت ‏خدا همه گناهان را مى‏ آمرزد. او خود آمرزنده مهربان است (زمر/۵۳). کسانى که به آیات خدا و لقاى او کافر شدند، آنان هستند که از رحمت من ناامیدند و آنها عذابى پردرد دارند (عنکبوت/۲۳). اى کسانى که ایمان آورده‏ اید، از گام‌هاى شیطان پیروی نکنید. هر کس از گام‌هاى شیطان پیروی کند، بی‌تردید او به فحشا و منکر امر می‌کند. اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود هرگز کسی از شما پاک نمى‏ شد ولى خداست که هر کس را بخواهد پاک مى‏ کند و خدا شنواى داناست (نور/۲۱). تو چه می‌دانى که آن گردنه (راه دشوار) چیست؟ آزادکردن برده ‏اى یا طعام‏ دادن به روز قحطی. به یتیمى خویشاوند یا مستمندی خاک‏ نشین. علاوه بر این از کسانى باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به شکیبایى و مرحمت سفارش کرده ‏اند. آنها اهل‌سعادت هستند (بلد/۱۲-۱۸).

چون خبرى از ایمنى یا وحشت به آنان برسد، آن را پخش می‌کنند، در حالی‌که اگر آن را به فرستاده و اولیاى امر خود، ارجاع دهند، بی‌گمان کسانی از آنها که می‌توانند آن را استنباط کنند، آن را می‌فهمیدند. اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود، بی‌گمان جز اندکى از شیطان پیروى مى‏ کردید (نساء/۸۳). کسانى که به زنان پاکدامن نسبت زنا مى‏ دهند سپس چهار شاهد نمى‏ آورند، به آنان هشتاد تازیانه بزنید و هیچ‌گاه شهادتى از آنها نپذیرید. اینانند که فاسق هستند … اگر فضل و رحمت‏ خدا بر شما نبود و این‌که خدا توبه‏ پذیر حکیم است، [هلاک مى‏ شدید] (نور/۴-۱۰). اى کسانى که ایمان آورده‏ اید، درباره کشتگان بر شما قصاص مقرّر شده: آزاد در برابر آزاد، بنده در برابر بنده و زن در برابر زن. هر کس که از سوی برادر [دینىِ خود] چیزى [از قصاص] برای او گذشت ‏شود، باید به شایستگی پیروى کند و [خون‌بها را] با نیکی به او بپردازد. این تخفیف و رحمتى از پروردگار شماست. پس هر کس بعد از آن، از اندازه درگذرد، برای او عذابى پردرد است (بقره/۱۷۸).

مردان و زنان باایمان، دوستان یکدیگر هستند که به کارهاى پسندیده امر می‌کنند و از کارهاى ناپسند باز مى‏ دارند. نماز را برپا مى‏ کنند. زکات مى‏ دهند و از خدا و فرستاده او اطاعت می‌کنند. آنان هستند که خدا به‌زودى به آنها رحم می‌کند. بی‌تردید خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (توبه/۷۱). کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده ‏اند، پس پروردگارشان آنان را در رحمت ‏خود داخل می‌کند. این همان کامیابى آشکار است (جاثیه/۳۰). کسانى که به خدا ایمان آوردند و به او تمسّک جستند، به‌زودى آنان را در رحمت و فضلى از خود داخل می‌کند و آنها را به سوى خود، به راهى راست هدایت می‌کند (نساء/۱۷۵). بی‌تردید کسانی که ایمان آورده و کسانى که هجرت کرده و در راه خدا جهاد نموده ‏اند، آنان به رحمت‏ خدا امیدوارند. خدا آمرزنده مهربان است (بقره/۲۱۸). کسانى که ایمان آورده، هجرت کرده و با مال و جان خود در راه خدا جهاد کردند، نزد خدا مقامى هر چه والاتر دارند. اینان همان کامیابان هستند. پروردگارشان آنان را از جانب خود به رحمت، خشنودى و باغ‌هایى که در آنها نعمت‌هایى پایدار دارند، مژده مى ‏دهد (توبه/۲۰-۲۱). اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید، بی‌تردید آمرزش خدا و رحمت او از آن‌چه جمع مى‏ کنند، بهتر است (آل‌عمران/۱۵۷). خدا کسانى را که با مال و جان خود جهاد مى‏ کنند، به درجه ‏اى بر خانه‏ نشینان برتری داده است. خدا همه را وعده نیکو داده و مجاهدان را بر خانه‏ نشینان به پاداشى بزرگ، برترى داده است. درجات، آمرزش و رحمتى از جانب او [دارند]. خدا آمرزنده مهربان است (نساء/۹۵-۹۶). شکیبایان را مژده بده. کسانى که چون مصیبتى به آنان برسد، مى ‏گویند: ما از آنِ خدا هستیم و به سوى او باز مى‏ گردیم. آنها هستند که درودها و رحمتى از پروردگارشان بر آنها است. آنان همان هدایت‌یافتگان هستند (بقره/۱۵۵-۱۵۷).

کسانى که عرش را حمل مى ‏کنند و آنها که پیرامون آن هستند، با ستایش پروردگارشان تسبیح مى‏ گویند و به او ایمان دارند و براى کسانى که ایمان آورده‌اند،طلب آمرزش مى‏ کنند که پروردگارا، رحمت و دانش [تو بر] هر چیز احاطه دارد پس کسانى را که توبه کرده و راه تو را دنبال کرده ‏اند، ببخش و آنها را از عذاب آتش نگاه دار. پروردگارا، آنان را و هر کس از پدران، همسران و فرزندانشان که به صلاح آمده ‏اند، در باغ‌هاى جاودان که به آنها وعده‏ داده ‏اى، داخل کن. تو خود شکست‌ناپذیر حکیم هستى. آنان را از بدی‌ها نگاه دار. هر که را در آن روز از بدی‌ها حفظ کنى، بی‌تردید او را رحمت کرده ‏اى. این همان کامیابى بزرگ است (غافر/۷-۹). [پیامبر و مومنان، می‌گویند:] پروردگارا، آن‌چه طاقت آن را نداریم بر ما تحمیل نکن‏. از ما درگذر. ما را ببخشاى و بر ما رحم کن (بقره/۲۸۶). [خردمندان مى‏ گویند:] پروردگارا، پس از آن‌که ما را هدایت کردى، دل‌های ‌ما را برنگردان و از جانب خود رحمتى بر ما ببخش. بی‌گمان تو خود بخشنده‌ای (آل‌عمران/۸). بگو، پروردگارا، ببخشاى و رحم کن. تو بهترین رحم‌کنندگان هستى (مومنون/۱۱۸). از روی رحمت بال فروتنى بر آنان (پدر و مادر خود) بگستر و بگو، پروردگارا، آن دو را رحم کن چنان‌که مرا در کودکى پروردند (اسراء/۲۴).

رحمت- اقوام، [آدم و همسرش] گفتند: پروردگارا، ما بر خود ستم کردیم. اگر ما را نیامرزی و به ما رحم نکنی، بی‌تردید از زیانکاران خواهیم شد (اعراف/۲۳).

[نوح] گفت: پروردگارا، … اگر مرا نیامرزى و به من رحم نکنى از زیانکاران باشم (هود/۴۷). [نوح به قوم خود گفت:] آیا تعجّب کردید که بر مردی از خودتان، ذکری از پروردگارتان برای شما آمده است تا شما را بیم دهد که تقوا پیشه کنید و باشد که مورد رحمت قرار گیرید (اعراف/۶۳)؟ گفت: ای قوم من، به من بگویید، اگر از پروردگارم حجّتی روشن داشته باشم و به من از نزد خود رحمتی بخشیده باشد که بر شما پوشیده است، آیا شما را در حالی‌که به آن اکراه دارید، به آن وادار کنیم (هود/۲۸)؟ [نوح به پسر خود] گفت: امروز در برابر فرمان خدا هیچ نگاهدارنده‌ای نیست مگر کسی که [خدا بر او] رحم کند (هود/۴۳).

هود و کسانی را که با او ایمان آورده بودند، به رحمتی از خود نجات دادیم (اعراف/۷۲). چون فرمان ما رسید، هود و کسانی را که با او ایمان آورده بودند، به رحمتی از خود نجات دادیم و آنها را از عذابی سخت رهانیدیم (هود/۵۸).

[صالح] گفت: ای قوم من، به من بگویید اگر بر حجّتی روشن از پروردگارم باشم و از جانب خود رحمتی به من داده باشد، پس اگر او را نافرمانی کنم، چه کسی در برابر خدا مرا یاری می‌کند (هود/۶۳)؟ چرا از خدا طلب آمرزش نمی‌کنید باشد که مورد رحمت قرار گیرید (نمل/۴۶)؟ چون فرمان ما رسید، صالح و کسانی را که با او ایمان آورده بودند، به رحمتی از خود نجات دادیم. به‌راستی پروردگار تو همان توانای شکست‌ناپذیر است (هود/۶۶).

چون [ابراهیم] از آنها (قوم خود) و آن‌چه به جای خدا می‌پرستیدند کناره گرفت، اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم. همه را پیامبر گردانیدیم و از رحمت خود به آنان دادیم و نام نیک بلندی برای آنها قرار دادیم (مریم/۴۹-۵۰). [ابراهیم] گفت: چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگار خود ناامید می‌شود (حجر/۵۶)؟ [همسر ابراهیم] گفت: وای بر من، آیا من فرزند آورم در حالی‌که من پیرزنم و این شوهرم پیرمرد است؟ بی‌تردید این چیز بسیار عجیبی است. [فرستادگان] گفتند: آیا از کار خدا تعجّب می‌کنی؟ رحمت خدا و برکات او بر شما خاندان باد (هود/۷۲-۷۳).

اسماعیل، ادریس و ذوالکفل را [یاد کن] که همه از شکیبایان بودند. آنان را در رحمت‏ خود داخل کردیم. بی‌گمان آنها از شایستگان بودند (انبیاء/۸۵-۸۶).

لوط را در رحمت خود داخل کردیم. بی‌تردید او از شایستگان بود (انبیاء/۷۵).

[یعقوب گفت:] اى پسران من، بروید و از یوسف و برادرش جستجو کنید. از رحمت‏ خدا ناامید نباشید جز گروه کافران کسى از رحمت‏ خدا ناامید نمى ‏شود (یوسف/۸۷).

یوسف را در آن سرزمین قدرت و جای دادیم که در آن، هر جا که می‌خواست سکونت می‌کرد. هر کس را بخواهیم به رحمت خود می‌رسانیم و اجر نیکوکاران را تباه نمی‌کنیم (یوسف/۵۶). [یوسف گفت:] من نفس خود را تبرئه نمی‌کنم. بی‌تردید نفس، به بدی امر می‌کند مگر کسی را که خدا رحم کند. بی‌گمان پروردگار من آمرزنده مهربان است (یوسف/۵۳).

چون فرمان ما آمد، شعیب و کسانى را که با او ایمان آورده بودند، به رحمتى از خود نجات دادیم (هود/۹۴).

به موسى کتاب دادیم برای اتمامِ [نعمت] بر کسى که نیکى کرده است و تا هر چیزى را بیان کنیم و هدایت و رحمتى باشد که آنها به لقاى پروردگارشان ایمان بیاورند (انعام/۱۵۴). به‌راستى پس از آن‌که نسل‌هاى نخستین را هلاک کردیم، به موسى کتاب دادیم تا براى مردم بصیرت‏ ها، هدایت و رحمتى باشد، شاید آنان متذکّر شوند (قصص/۴۳). در رونویس آن (الواح) براى کسانى که از پروردگارشان بیمناک بودند، هدایت و رحمتى بود (اعراف/۱۵۴). به رحمت خود، برادرش هارونِ پیامبر را به او بخشیدیم (مریم/۵۳). [موسى] گفت: پروردگارا، من و برادرم را بیامرز و ما را در رحمت‏ خود داخل کن. تو مهربانترین مهربانان هستى (اعراف/۱۵۱). [قوم موسی] گفتند: بر خدا توکل کردیم. پروردگارا، ما را براى قوم ستمکار [وسیله] آزمایش قرار نده. ما را به رحمت‏ خود، از گروه کافران نجات بده (یونس/۸۵-۸۶). [قوم موسی] چون پشیمان شدند و دانستند که بی‌گمان گمراه شده‏ اند، گفتند: اگر پروردگار ما به ما رحم نکند و ما را نیامرزد،بی‌تردید از زیانکاران خواهیم بود (اعراف/۱۴۹). [موسى] گفت: پروردگارا، … تو ولیّ ما هستى پس ما را بیامرز و به ما رحم کن. تو بهترین آمرزندگان هستى. براى ما در این دنیا و آخرت نیکى مقرّر کن. ما به سوى تو بازگشته ‏ایم. فرمود: عذاب خود را به هر کس بخواهم مى‏ رسانم و رحمتم همه چیز را فرا گرفته است. به‌زودى آن را براى کسانى که تقوا پیشه مى‏ کنند، زکات مى‏ دهند و آنان که به آیات ما ایمان مى‏ آورند، مقرّر مى‏ کنم (اعراف/۱۵۵-۱۵۶). از شما (بنی‌اسرائیل) پیمان محکم گرفتیم و طور را بر فراز شما افراشتیم، [و فرمودیم:] آن‌چه را به شما داده ‏ایم، به جدّ و جهد بگیرید و آن‌چه را در آن است، به خاطر داشته باشید باشد که تقوا پیشه کنید سپس شما بعد از آن روی‌گردان شدید. اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود، به‌یقین از زیانکاران می‌شدید (بقره/۶۳-۶۴). [موسی و جوان همراه او] بنده‏اى از بندگان ما را یافتند که از جانب خود به او رحمتى عطا کرده و از نزد خود به او دانشى آموخته بودیم … [آن بنده گفت:] امّا دیوار، از آنِ دو پسر یتیم، در آن شهر بود و زیر آن گنجى برای آن دو بود و پدرشان نیکوکار بود پس پروردگار تو خواست آن دو به حدّ رشد برسند و گنج خود را که رحمتى از جانب پروردگارت بود، بیرون آورند و این را من خودسرانه انجام ندادم. این بود تأویل آن‌چه نتوانستى بر آن شکیبایى کنی (کهف/۶۵-۸۲). در کتاب به بنی‌اسرائیل خبر دادیم که بی‌تردید دو بار در زمین فساد خواهید کرد. … چون تهدید آخر فرا رسد، [بیایند] تا شما را اندوهگین کنند و در مسجد، چنان‌که بار اول داخل شدند، وارد شوند و بر هر چه دست ‏یافتند، یکسره نابود کنند. امید است که پروردگارتان شما را رحم کند ولی اگر [به گناه] بازگردید، ما نیز [به کیفر شما] باز مى‏ گردیم (اسراء/۴-۸).

کسان ایّوب و نظیرشان را همراه آنها به او بخشیدیم تا رحمتى از ما و تذکّری براى خردمندان باشد (ص/۴۳). او را اجابت کردیم و آسیب واردشده بر او را برطرف کردیم و کسان او و نظیرشان را همراه با آنان به او دادیم تا رحمتى از نزد ما و تذکّری براى عبادت ‏کنندگان [باشد] (انبیا/۸۴).

[ذوالقرنین] گفت: این (ساخت سد) رحمتى از پروردگار من است (کهف/۹۸).

[سلیمان] از گفتار او (مورچه) تبسّمی کرد و خندید و گفت: پروردگارا، … مرا به رحمت خود در میان بندگان شایسته‌ات، داخل کن (نمل/۱۹).

[این آیات]، ذکر رحمت پروردگار تو [درباره] بنده‏ اش، زکریا است (مریم/۲).

[مریم] گفت: چگونه مرا پسرى باشد با آن‌که دست بشرى به من نرسیده و بدکاره نبوده ‏ام؟ گفت: چنین است. پروردگار تو فرمود: آن بر من آسان است. تا او را نشانه ‏اى براى مردم و رحمتى از خود قرار دهیم و این امری، قطعى است (مریم/۲۰-۲۱).

در دل‌هاى کسانى که از عیسی پیروى کردند، رأفت و رحمت نهادیم (حدید/۲۷).

[اصحاب کهف به یکدیگر گفتند:] چون از آنها (قوم خود) و آن‌چه جز خدا مى‏ پرستند، کناره گرفتید پس به این غار پناه برید تا پروردگارتان از رحمت ‏خود بر شما بگستراند و براى شما در کارتان گشایشى فراهم کند (کهف/۱۶). جوانان به سوى غار پناه جستند و گفتند: پروردگارا، از جانب خود به ما رحمتى بخش و در کارمان براى ما رشد فراهم کن (کهف/۱۰).

چون کسانى که به آیات ما ایمان دارند نزد تو آیند، بگو، درود بر شما. پروردگارتان رحمت را بر خود مقرّر کرده است که هر کس از شما به نادانى کار بدى کند آن‌گاه توبه کند و به صلاح آید پس به‌راستی او آمرزنده مهربان است (انعام/۵۴). اگر تو را تکذیب کردند، بگو، پروردگار شما داراى رحمتى گسترده است ولی عذاب او از گروه مجرمان بازگردانده نخواهد شد (انعام/۱۴۷). از آنها (منافقان) کسانى هستند که پیامبر را آزار مى‏ دهند و مى ‏گویند: او گوش است (هر چه می‌شنود، می‌پذیرد). بگو، گوش خوبى براى شماست. به خدا ایمان دارد و به مومنان ایمان دارد و براى کسانى از شما که ایمان آورده‏ اند، رحمتى است و کسانی که فرستاده خدا را آزار می‌دهند، برای آنها عذابی پردرد است (توبه/۶۱). تو را جز رحمتى براى جهانیان نفرستادیم (انبیاء/۱۰۷). به رحمتی از خدا با آنان نرم‌خو شدى. اگر تندخو و سخت‌دل بودى، بی‌گمان از گرد تو پراکنده مى‏ شدند پس از آنان درگذر و برایشان آمرزش بخواه (آل‌عمران/۱۵۹). اگر برای طلب رحمتى از پروردگارت جویاى آن هستى از [انفاق به] آنان (خویشاوندان، درراه‌مانده و مسکین) روى مى ‏گردانى پس با آنان، سخنى نرم بگوى (اسراء/۲۸). محمّد، فرستاده خداست و کسانى که با او هستند، بر کافران سختگیر و به همدیگر رحمت دارند (فتح/۲۹). درحقیقت کسانى که آن بهتان (داستان افک) را آوردند، دسته‏اى از شما بودند … اگر فضل و رحمت خدا در دنیا و آخرت بر شما نبود، بی‌گمان به سبب آن‌چه در آن به دخالت پرداختید، به شما عذابى بزرگ مى‏ رسید … اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود و این‌که خدا رئوف و مهربان است [هلاک می‌شدید] (نور/۱۱-۲۰). اگر [در مکه] مردان و زنان مومنی که شما آنها را نمی‌شناختید، نبودند که [ممکن بود] آنان را نادانسته پایمال کنید و تاوانشان بر شما بماند، [فرمان حمله به مکه مى‏ دادیم] تا خدا هر که را بخواهد در رحمت ‏خود داخل کند (فتح/۲۵). برخى از بادیه‏ نشینان، کسانى هستند که به خدا و روز بازپسین ایمان دارند و آن‌چه را انفاق مى‏ کنند، مایه تقرّب نزد خدا و دعاهاى پیامبر مى‏ دانند. بدانید که این مایه تقرّب آنان است. به‌زودى خدا آنها را در رحمت ‏خود داخل می‌کند. خدا آمرزنده مهربان است (توبه/۹۹).

آیا آنان (مشرکان) رحمت پروردگارت را تقسیم مى‏ کنند؟ ما معاش آنان را در زندگى دنیا میانشان تقسیم کرده‏ ایم و برخى از آنان را به درجاتی بر برخی دیگر برتری داده ‏ایم تا بعضى از آنها، بعضى را به خدمت گیرند و رحمت پروردگار تو از آن‌چه جمع می‌کنند، بهتر است (زخرف/۳۲). آیا ذخایر رحمتِ پروردگار شکست‌ناپذیرِ بسیار بخشنده تو، نزد آنان است (ص/۹)؟ بگو، به من خبر دهید، اگر خدا بخواهد زیانی به من برساند، آیا آن‌چه را به جاى خدا مى ‏خوانید، مى ‏توانند زیان او را برطرف کنند؟ یا اگر او رحمتى براى من بخواهد، آیا آنها مى ‏توانند رحمت او را بازدارند (زمر/۳۸)؟ بگو، به من خبر دهید، اگر خدا من و هر کس را با من است، هلاک کند یا ما را رحمت کند، چه کسى کافران را از عذابى پردرد، پناه خواهد داد (ملک/۲۸)؟ بگو، چه کسى مى ‏تواند در برابر خدا از شما حمایت کند، اگر او بخواهد براى شما بدی بیاورد یا بخواهد شما را رحمت کند (احزاب/۱۷)؟ کسانى را که آنان مى‏ خوانند، [خود] به سوى پروردگارشان وسیله مى‏ جویند [تا بدانند] کدام یک از آنها [به او] نزدیکتر هستند و به رحمت او امیدوارند و از عذابش مى ‏ترسند (اسراء/۵۷). نه کسانى از اهل‌کتاب که کافر شده ‏اند و نه مشرکان، دوست نمى‏ دارند خیرى از جانب پروردگارتان بر شما فرود آید، در حالی‌که خدا هر کس را بخواهد به رحمت ‏خود اختصاص می‌دهد. خدا داراى فضل بزرگ است (بقره/۱۰۵). به‌راستى کسانى که به آخرت ایمان ندارند از راه، سخت منحرف هستند. اگر به آنان رحم کنیم و آن‌چه از زیان بر آنان آمده است برطرف کنیم، در طغیان خود سرگشته، اصرار مى ‏ورزند (مومنون/۷۴-۷۵). اگر فضل خدا و رحمت او بر تو نبود، طایفه‏ اى از آنها (خیانتکاران) قصد داشتند که تو را گمراه کنند (نساء/۱۱۳).

تو امیدوار نبودى که این کتاب بر تو القا شود. این جز رحمتى از پروردگار تو نبود (قصص/۸۶). این کتاب را که بیانگر هر چیزى است و براى مسلمانان هدایت، رحمت و بشارتگرى است، بر تو نازل کردیم (نحل/۸۹). آیا برای آنها کافی نیست که این کتاب را که بر آنها تلاوت می‌شود، بر تو نازل کردیم؟ بی‌گمان در این براى گروهی که ایمان می‌آورند، رحمت و یادآورى است (عنکبوت/۵۱). ما این کتاب را بر تو نازل نکردیم جز برای این‌که … هدایت و رحمتی باشد برای گروهی که ایمان می‌آورند (نحل/۶۴). به‌راستی ما برای آنها کتابی آوردیم که آن را بر اساس علم تفصیل دادیم تا هدایت و رحمتی باشد برای گروهی که ایمان می‌آورند (اعراف/۵۲). [این کتاب] برای گروهی که ایمان می‌آورند، هدایت و رحمتی است (اعراف/۲۰۳؛ یوسف/۱۱۱). به‌راستى آن هدایت و رحمتى براى مومنان است (نمل/۷۷). این آیاتِ کتاب حکمت ‏آموز است. هدایت و رحمتى براى نیکوکاران است (لقمان/۲-۳). این (کتاب) براى مردم بینش‌‏بخش و براى گروهی که یقین دارند،هدایت و رحمتى است (جاثیه/۲۰). اى مردم، به‌ یقین براى شما از پروردگارتان اندرزی و درمانى براى آن‌چه در سینه ‏هاست و هدایت و رحمتى براى مومنین آمده است. بگو، به فضل و رحمت ‏خداست که باید شاد شوند و این از آن‌چه می‌اندوزند، بهتر است (یونس/۵۷-۵۸). از قرآن، آن‌چه را براى مومنان شفا و رحمت است، نازل مى‏ کنیم و ستمکاران را جز زیان نمى‏ افزاید (اسراء/۸۲). این کتابى پر برکت است که ما آن را نازل کردیم پس از آن پیروى کنید و تقوا پیشه کنید، باشد که مورد رحمت قرار گیرید … به‌راستی دلیلی از جانب پروردگارتان و هدایت و رحمتی براى شما آمده است (انعام/۱۵۵-۱۵۷). آن هنگام که [موسى را] ندا دادیم، تو در کنار طور نبودى ولى [این آیات] رحمتى از پروردگار تو است تا قومى را که هیچ هشداردهنده ‏اى پیش از تو برای آنها نیامده است، بیم دهى، باشد که آنان متذکّر شوند (قصص/۴۶). چون قرآن خوانده شود، به آن گوش دهید و خاموش بمانید، باشد که مورد رحمت قرار گیرید (اعراف/۲۰۴). اگر می‌خواستیم به‌یقین آن‌چه را به تو وحى کرده‏ ایم، مى‏ بردیم، آن‌گاه براى آن در برابر ما براى خود کارسازی نمى ‏یابى مگر به رحمتى از پروردگارت. به‌راستی فضل او همواره بر تو بزرگ است (اسراء/۸۶-۸۷). آیا کسی که از جانب پروردگارش بر دلیلی روشن است و شاهدی از جانب او در پی اوست و پیش از او کتاب موسی که پیشوا و رحمتی بود، [گواه اوست، دروغ می‌بافد] (هود/۱۷)؟

رحمت- قیامت، در حقیقت روز جداسازى وعده‌گاه همه آنها است. روزى که هیچ دوستى از هیچ دوستى چیزی را نمی‌تواند برطرف ‌کند و آنان یارى نمى‏ شوند مگر کسى را که خدا رحم کند. به‌راستی او همان شکست‌ناپذیر مهربان است (دخان/۴۰-۴۲). روزى که چهره ‏هایى سپید و چهره‏ هایى سیاه شود … سپیدرویان همواره در رحمت‏ خدا هستند. آنها در آن جاودانه هستند (آل‌عمران/۱۰۶-۱۰۷). هر کس در آن روز [عذاب] از او برگردانده شود، بی‌تردید [خدا] بر او رحم کرده است. این همان کامیابی آشکار است (انعام/۱۶). اهل اعراف، مردانى را که آنان را از چهره‌هایشان مى ‏شناسند، ندا مى‌دهند. مى ‏گویند: اجتماع ‏شما و گردنکشى که مى‏ کردید، به حال شما سودى نداشت. آیا اینان هستند کسانی که سوگند یاد مى ‏کردید که خدا آنان را به رحمتى نخواهد رسانید؟ به بهشت داخل شوید نه بیمى بر شماست و نه اندوهگین مى ‏شوید (اعراف/۴۸-۴۹). [کسانی که میزان اعمال آنها سبک است در جهنّم می‌گویند:] پروردگارا، ما را  از آن بیرون ببر پس اگر برگشتیم پس بی‌تردید ستمکار خواهیم بود. مى‏ فرماید: در آن گم شوید و با من سخن نگویید. در حقیقت دسته‏اى از بندگان من بودند که مى‏ گفتند: پروردگارا، ایمان آوردیم. بر ما ببخشاى و به ما رحم کن. تو بهترین مهربانان هستى. شما آنان را به ریشخند گرفتید تا یاد مرا از یاد شما بردند و شما بر آنان مى‏ خندیدید. من امروز به سبب آن‌که صبر کردند، به آنان پاداش دادم. آنان خود، کامیاب هستند (مومنون/۱۰۷-۱۱۱). آن روز مردان و زنان منافق به کسانى که ایمان آورده ‏اند، مى‏ گویند: به ما نظری کنید تا از نورتان برگیریم. گفته مى ‏شود: به عقب برگردید و نورى درخواست کنید. آن‌گاه میان آنها دیوارى زده مى‏ شود که برای آن دری است. داخل آن رحمت است و بیرون آن، رو به عذاب دارد (حدید/۱۳).

رحیم، رحمان

وَ رَبُّكَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ (انعام/۱۳۳) كَتَبَ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ (انعام/۱۲)

هُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ حَتَّى إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَنزَلْنَا بِهِ الْمَاء فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ (اعراف/۵۷) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَ أَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا (فرقان/۴۸) مِنْ آيَاتِهِ أَن يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَ لِيُذِيقَكُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (روم/۴۶) [امّا یشرکون خیر ام] مَن يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ (نمل/۶۳) هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِن بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَ يَنشُرُ رَحْمَتَهُ وَ هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ (شوری/۲۸) فَانظُرْ إِلَى آثَارِ رَحْمَتِ اللَّهِ كَيْفَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا (روم/۵۰) مِن رَّحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (قصص/۷۳) مِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَ جَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (روم/۲۱) قُل لِّمَن مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ قُل لِلّهِ كَتَبَ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لاَ رَيْبَ فِيهِ (انعام/۱۲)  [هذا الکتاب] رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (دخان/۶) وَ مِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إِمَامًا وَ رَحْمَةً (احقاف/۱۲)

رَبُّكَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَ يَستَخْلِفْ مِن بَعْدِكُم مَّا يَشَاء كَمَآ أَنشَأَكُم مِّن ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ آخَرِينَ (انعام/۱۳۳) يُعَذِّبُ [الله] مَن يَشَاءُ وَ يَرْحَمُ مَن يَشَاءُ وَ إِلَيْهِ تُقْلَبُونَ (عنکبوت/۲۱) رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ إِن يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِن يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ (اسراء/۵۴) لَوْ شَاء رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ لاَ يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ* إِلاَّ مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَ لِذَلِكَ خَلَقَهُمْ (هود/۱۱۸-۱۱۹) وَ لَوْ شَاء اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ لَكِن يُدْخِلُ مَن يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمُونَ مَا لَهُم مِّن وَلِيٍّ وَ لَا نَصِيرٍ (شوری/۸) يُدْخِلُ مَن يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (انسان/۳۱) يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ وَ اللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (آل‌عمران/۷۴)  مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا وَ مَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِن بَعْدِهِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (فاطر/۲)

قُل لَّوْ أَنتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَآئِنَ رَحْمَةِ رَبِّي إِذًا لَّأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الإِنفَاقِ وَ كَانَ الإنسَانُ قَتُورًا (اسراء/۱۰۰) إِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ* لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (روم/۳۳-۳۴) إِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً مِّن بَعْدِ ضَرَّاء مَسَّتْهُمْ إِذَا لَهُم مَّكْرٌ فِي آيَاتِنَا قُلِ اللّهُ أَسْرَعُ مَكْرًا إِنَّ رُسُلَنَا يَكْتُبُونَ مَا تَمْكُرُونَ (یونس/۲۱) وَ لَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِّنَّا مِن بَعْدِ ضَرَّاء مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هَذَا لِي وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِن رُّجِعْتُ إِلَى رَبِّي إِنَّ لِي عِندَهُ لَلْحُسْنَى فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَ لَنُذِيقَنَّهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ (فصّلت/۵۰) إِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا وَ إِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ (روم/۳۶) إِذَا أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا وَ إِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنسَانَ كَفُورٌ (شوری/۴۸) وَ لَئِنْ أَذَقْنَا الإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَيَؤُوسٌ كَفُورٌ (هود/۹) إِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ* أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاء اللَّيْلِ سَاجِدًا وَ قَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ (زمر/۸-۹) إِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَ لَا هُمْ يُنقَذُونَ* إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَ مَتَاعًا إِلَى حِينٍ* وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ مَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (یس/۴۳-۴۵) رَبُّكَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ لَوْ يُؤَاخِذُهُم بِمَا كَسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذَابَ بَل لَّهُم مَّوْعِدٌ لَّن يَجِدُوا مِن دُونِهِ مَوْئِلًا (کهف/۵۸)

[یا ایها الذین آمنوا] أَطِيعُواْ اللّهَ وَ الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (آل‌عمران/۱۳۲) وَ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَ آتُوا الزَّكَاةَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (نور/۵۶) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِن رَّحْمَتِهِ وَ يَجْعَل لَّكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* لِئَلَّا يَعْلَمَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَلَّا يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِّن فَضْلِ اللَّهِ وَ أَنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (حدید/۲۸-۲۹) إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (حجرات/۱۰) لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا وَ ادْعُوهُ خَوْفًا وَ طَمَعًا إِنَّ رَحْمَتَ اللّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ (اعراف/۵۶) قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (زمر/۵۳) وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَ لِقَائِهِ أُوْلَئِكَ يَئِسُوا مِن رَّحْمَتِي وَ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (عنکبوت/۲۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ وَ مَن يَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ فَإِنَّهُ يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاء وَ الْمُنكَرِ وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ مَا زَكَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَ لَكِنَّ اللَّهَ يُزَكِّي مَن يَشَاءُ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (نور/۲۱) وَ مَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ* فَكُّ رَقَبَةٍ* أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ* يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ* أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ* ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ* أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (بلد/۱۲-۱۸)

وَ إِذَا جَاءهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُواْ بِهِ وَ لَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَ إِلَى أُوْلِي الأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَ لَوْلاَ فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لاَتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلاَّ قَلِيلًا (نساء/۸۳) وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَ لَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ … وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ (نور/۴-۱۰) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الأُنثَى بِالأُنثَى فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَدَاء إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ ذَلِكَ تَخْفِيفٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ رَحْمَةٌ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ (بقره/۱۷۸)

الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ يُطِيعُونَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ أُوْلَئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (توبه/۷۱) الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِي رَحْمَتِهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (جاثیه/۳۰) الَّذِينَ آمَنُواْ بِاللّهِ وَ اعْتَصَمُواْ بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَ فَضْلٍ وَ يَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا (نساء/۱۷۵) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ الَّذِينَ هَاجَرُواْ وَ جَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أُوْلَئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللّهِ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (بقره/۲۱۸) الَّذِينَ آمَنُواْ وَ هَاجَرُواْ وَ جَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللّهِ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ* يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ وَ رِضْوَانٍ وَ جَنَّاتٍ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُّقِيمٌ (توبه/۲۰-۲۱) لَئِن قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللّهِ وَ رَحْمَةٌ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ (آل‌عمران/۱۵۷) فَضَّلَ اللّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً وَ كُلاًّ وَعَدَ اللّهُ الْحُسْنَى وَ فَضَّلَ اللّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا* دَرَجَاتٍ مِّنْهُ وَ مَغْفِرَةً وَ رَحْمَةً وَ كَانَ اللّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (نساء/۹۵-۹۶) بَشِّرِ الصَّابِرِينَ* الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعونَ* أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ (بقره/۱۵۵-۱۵۷)

الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَ عِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ* رَبَّنَا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدتَّهُم وَ مَن صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ* وَ قِهِمُ السَّيِّئَاتِ وَ مَن تَقِ السَّيِّئَاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (غافر/۷-۹) [قال الرسول و المومنون] رَبَّنَا وَ لاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَآ (بقره/۲۸۶) [یقولون اولوالالباب] رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ (آل‌عمران/۸) قُل رَّبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ أَنتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ (مومنون/۱۱۸) وَ اخْفِضْ لَهُمَا (الوالدین) جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا (اسراء/۲۴)

الرحمه- الاقوام، قَالاَ (آدم و زوجه) رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَ إِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَ تَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (اعراف/۲۳)

قَالَ [نوح] رَبِّ … إِلاَّ تَغْفِرْ لِي وَ تَرْحَمْنِي أَكُن مِّنَ الْخَاسِرِينَ (هود/۴۷) [قال نوح لقومه] أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَى رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُواْ وَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (اعراف/۶۳) قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّيَ وَ آتَانِي رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَ أَنتُمْ لَهَا كَارِهُونَ (هود/۲۸) قَالَ [نوح لابنه] لاَ عَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ إِلاَّ مَن رَّحِمَ (هود/۴۳)

فَأَنجَيْنَاهُ (هود) وَ الَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا (اعراف/۷۲) لَمَّا جَاء أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودًا وَ الَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَ نَجَّيْنَاهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ (هود/۵۸)

قَالَ [صالح] يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةً مِّن رَّبِّي وَ آتَانِي مِنْهُ رَحْمَةً فَمَن يَنصُرُنِي مِنَ اللّهِ إِنْ عَصَيْتُهُ (هود/۶۳) لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (نمل/۴۶) فَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا نَجَّيْنَا صَالِحًا وَ الَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَ مِنْ خِزْيِ يَوْمِئِذٍ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ (هود/۶۶)

فَلَمَّا [ابراهیم] اعْتَزَلَهُمْ (قومه) وَ مَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَ هَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ كُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا* وَ وَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا (مریم/۴۹-۵۰) قَالَ [ابراهیم] وَ مَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّآلُّونَ (حجر/۵۶) قَالَتْ [امراة ابراهیم] يَا وَيْلَتَى أَأَلِدُ وَ أَنَاْ عَجُوزٌ وَ هَذَا بَعْلِي شَيْخًا إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عَجِيبٌ* قَالُواْ (الرسل) أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ رَحْمَتُ اللّهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ (هود/۷۲-۷۳)

إِسْمَاعِيلَ وَ إِدْرِيسَ وَ ذَا الْكِفْلِ كُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِينَ* وَ أَدْخَلْنَاهُمْ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُم مِّنَ الصَّالِحِينَ (انبیاء/۸۵-۸۶)

أَدْخَلْنَاهُ (لوط) فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (انبیاء/۷۵)

[قال یعقوب] يَا بَنِيَّ اذْهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ وَ أَخِيهِ وَ لاَ تَيْأَسُواْ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِنَّهُ لاَ يَيْأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ (یوسف/۸۷)

وَ كَذَلِكَ مَكَّنِّا لِيُوسُفَ فِي الأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاءُ نُصِيبُ بِرَحْمَتِنَا مَن نَّشَاء وَ لاَ نُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ (یوسف/۵۶) [قال یوسف] مَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّيَ إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ (یوسف/۵۳)

لَمَّا جَاء أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَ الَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مَّنَّا (هود/۹۴)

آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ تَمَامًا عَلَى الَّذِيَ أَحْسَنَ وَ تَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً لَّعَلَّهُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (انعام/۱۵۴) وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ مِن بَعْدِ مَا أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ الْأُولَى بَصَائِرَ لِلنَّاسِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً لَّعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (قصص/۴۳) فِي نُسْخَتِهَا (الالواح) هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ (اعراف/۱۵۴) وَهَبْنَا لَهُ مِن رَّحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيًّا (مریم/۵۳) قَالَ [موسی] رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لأَخِي وَ أَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ وَ أَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (اعراف/۱۵۱) فَقَالُواْ عَلَى اللّهِ تَوَكَّلْنَا رَبَّنَا لاَ تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ* وَ نَجِّنَا بِرَحْمَتِكَ مِنَ الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (یونس/۸۵-۸۶) لَمَّا [قوم موسی] سُقِطَ فَي أَيْدِيهِمْ وَ رَأَوْاْ أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّواْ قَالُواْ لَئِن لَّمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَ يَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (اعراف/۱۴۹) قَالَ [موسی] رَبِّ … أَنتَ وَ لِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا وَ أَنتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ* وَ اكْتُبْ لَنَا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي الآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاء وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ الَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ (اعراف/۱۵۵-۱۵۶) إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ (بنی‌اسرائیل) وَ رَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُواْ مَا آتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَ اذْكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ* ثُمَّ تَوَلَّيْتُم مِّن بَعْدِ ذَلِكَ فَلَوْلاَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لَكُنتُم مِّنَ الْخَاسِرِينَ (بقره/۶۳-۶۴) فَوَجَدَا (موسی و فتاه) عَبْدًا مِّنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِندِنَا وَ عَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْمًا … [قال ذلک العبد] أَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَ كَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَ كَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَنْ يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَ يَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ وَ مَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي ذَلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَيْهِ صَبْرًا (کهف/۶۵-۸۲) قَضَيْنَا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الأَرْضِ مَرَّتَيْنِ … فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ لِيَسُوؤُواْ وُجُوهَكُمْ وَ لِيَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ لِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْاْ تَتْبِيرًا* عَسَى رَبُّكُمْ أَن يَرْحَمَكُمْ وَ إِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا (اسراء/۴-۸)

وَهَبْنَا لَهُ (ایّوب) أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنَّا وَ ذِكْرَى لِأُوْلِي الْأَلْبَابِ (ص/۴۳) فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ وَ آتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَ ذِكْرَى لِلْعَابِدِينَ (انبیا/۸۴)

قَالَ [ذوالقرنین] هَذَا [بناء السد] رَحْمَةٌ مِّن رَّبِّي (کهف/۹۸)

فَتَبَسَّمَ [سلیمان] ضَاحِكًا مِّن قَوْلِهَا وَ قَالَ رَبِّ … أَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ (نمل/۱۹)

[هذه الآیات] ذِكْرُ رَحْمَةِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا (مریم/۲)

قَالَتْ [مریم] أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا* قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ لِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَ رَحْمَةً مِّنَّا وَ كَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا (مریم/۲۰-۲۱)

وَ جَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ (عیسی) رَأْفَةً وَ رَحْمَةً (حدید/۲۷)

[قالوا اصحاب الکهف] إِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ (قومهم) وَ مَا يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنشُرْ لَكُمْ رَبُّكُم مِّن رَّحمته و يُهَيِّئْ لَكُم مِّنْ أَمْرِكُم مِّرْفَقًا (کهف/۱۶) إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً وَ هَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا (کهف/۱۰)

وَ إِذَا جَاءكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (انعام/۵۴) فَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل رَّبُّكُمْ ذُو رَحْمَةٍ وَاسِعَةٍ وَ لاَ يُرَدُّ بَأْسُهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ (انعام/۱۴۷) وَ مِنْهُمُ (منافقین) الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَ يِقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ رَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ آمَنُواْ مِنكُمْ وَ الَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (توبه/۶۱) وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ (انبیاء/۱۰۷) فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ (آل‌عمران/۱۵۹) وَ إِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ (ذی القربی و ابن‌السبیل و المساکین) ابْتِغَاء رَحْمَةٍ مِّن رَّبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُل لَّهُمْ قَوْلًا مَّيْسُورًا (اسراء/۲۸) مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاء بَيْنَهُمْ (فتح/۲۹) إِنَّ الَّذِينَ جَاؤُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِّنكُمْ … وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِي مَا أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ … وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّه رَؤُوفٌ رَحِيمٌ (نور/۱۱-۲۰) وَ لَوْلَارِجَالٌ مُّؤْمِنُونَ وَ نِسَاء مُّؤْمِنَاتٌ لَّمْ تَعْلَمُوهُمْ أَن تَطَؤُوهُمْ فَتُصِيبَكُم مِّنْهُم مَّعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (فتح/۲۵)  وَ مِنَ الأَعْرَابِ مَن يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ يَتَّخِذُ مَا يُنفِقُ قُرُبَاتٍ عِندَ اللّهِ وَ صَلَوَاتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّهَا قُرْبَةٌ لَّهُمْ سَيُدْخِلُهُمُ اللّهُ فِي رَحْمَتِهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (توبه/۹۹)

أَهُمْ (مشرکون) يَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّكَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُم مَّعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ رَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضًا سُخْرِيًّا وَ رَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ (زخرف/۳۲) أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ (ص/۹) قُلْ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ (زمر/۳۸) قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَ مَن مَّعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (ملک/۲۸) قُلْ مَن ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُم مِّنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً (احزاب/۱۷) أُولَئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَ يَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَ يَخَافُونَ عَذَابَهُ (اسراء/۵۷) مَّا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَ لاَ الْمُشْرِكِينَ أَن يُنَزَّلَ عَلَيْكُم مِّنْ خَيْرٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَ اللّهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ وَ اللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (بقره/۱۰۵) وَ إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاكِبُونَ* وَ لَوْ رَحِمْنَاهُمْ وَ كَشَفْنَا مَا بِهِم مِّن ضُرٍّ لَّلَجُّوا فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (مومنون/۷۴-۷۵) وَ لَوْلاَ فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكَ وَ رَحْمَتُهُ لَهَمَّت طَّآئِفَةٌ مُّنْهُمْ (الخائنین) أَن يُضِلُّوكَ (نساء/۱۱۳)

وَ مَا كُنتَ تَرْجُو أَن يُلْقَى إِلَيْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ  (قصص/۸۶) وَ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِّكُلِّ شَيْءٍ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً وَ بُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ (نحل/۸۹) أَوَلَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ يُتْلَى عَلَيْهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَرَحْمَةً وَ ذِكْرَى لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (عنکبوت/۵۱) مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ … وَ هُدًى وَ رَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (نحل/۶۴) لَقَدْ جِئْنَاهُم بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَى عِلْمٍ هُدًى وَ رَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (اعراف/۵۲) [هذا الکتاب] هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (اعراف/۲۰۳؛ یوسف/۱۱۱) إِنَّهُ لَهُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ (نمل/۷۷) تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ* هُدًى وَ رَحْمَةً لِّلْمُحْسِنِينَ (لقمان/۲-۳) هَذَا (الکتاب) بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّقَوْمِ يُوقِنُونَ (جاثیه/۲۰) يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءتْكُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَشِفَاء لِّمَا فِي الصُّدُورِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ* قُلْ بِفَضْلِ اللّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُواْ هُوَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ (یونس/۵۷-۵۸) نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَ لاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا (اسراء/۸۲) هَذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَ اتَّقُواْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ …  فَقَدْ جَاءكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ (انعام/۱۵۵-۱۵۷) مَا كُنتَ بِجَانِبِ الطُّورِ إِذْ نَادَيْنَا وَلَكِن رَّحْمَةً مِّن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِيرٍ مِّن قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (قصص/۴۶) وَ إِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ وَ أَنصِتُواْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (اعراف/۲۰۴) وَ لَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ ثُمَّ لاَ تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنَا وَكِيلًا* إِلاَّ رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّ فَضْلَهُ كَانَ عَلَيْكَ كَبِيرًا (اسراء/۸۶-۸۷) أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَ  مِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إَمَامًا وَ رَحْمَةً (هود/۱۷)

الرحمة- القیامة، إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ* يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَيْئًا وَ لَا هُمْ يُنصَرُونَ* إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (دخان/۴۰-۴۲) يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ … الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَةِ اللّهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (آل‌عمران/۱۰۶-۱۰۷) مَّن يُصْرَفْ عَنْهُ (العذاب) يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ وَ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (انعام/۱۶) نَادَى أَصْحَابُ الأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُمْ بِسِيمَاهُمْ قَالُواْ مَا أَغْنَى عَنكُمْ جَمْعُكُمْ وَ مَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ* أَهَؤُلاء الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لاَ يَنَالُهُمُ اللّهُ بِرَحْمَةٍ ادْخُلُواْ الْجَنَّةَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لاَ أَنتُمْ تَحْزَنُونَ (اعراف/۴۸-۴۹) [قالوا فی جهنّم من خفّت موازینه] رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ* قَالَ اخْسَؤُوا فِيهَا وَ لَا تُكَلِّمُونِ* إِنَّهُ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا وَ أَنتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ* فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّى أَنسَوْكُمْ ذِكْرِي وَ كُنتُم مِّنْهُمْ تَضْحَكُونَ* إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ (مومنون/۱۰۷-۱۱۱) يَوْمَ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَ الْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِن نُّورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَرَاءكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَيْنَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَ ظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ (حدید/۱۳)