چکیده: به نام خدای رحمان. هیچ معبودی جز رحمان نیست. رحمان بر عرش استیلا یافته و فرزندی اختیار نکرده است. در آفرینش رحمان هیچ تضادّی نیست. رحمان، انسان و جن را آفرید. به انسان بیان آموخت. کتاب را فرو فرستاد. آسمان را برافراشت. زمین را نهاد و … چه الله را بخوانید و چه رحمان را، نیکوترین نام‌ها از آن خداست. اقوام گذشته خدا را با نام رحمان یاد می‌کردند. در قیامت فرمانروایی از آن رحمان است. در آن روز شفاعت و سخن گفتن به اجازه رحمان است. همه بنده‌وار به سوی رحمان می‌آیند.

به نام خدای رحمانِ رحیم. ستایش مخصوص پروردگارِ جهانیان است، آن رحمانِ رحیم (فاتحه/۱-۳). معبود شما، معبودی یگانه‌ است که جز او هیچ معبودی نیست. او رحمانِ رحیم است (بقره/۱۶۳). اوست خدایی که غیر از او معبودی نیست. داننده غیب و آشکار است. او رحمان ِرحیم است (حشر/۲۲). رحمان بر عرش استیلا یافته است.آن‌چه در آسمان‌ها، آن‌چه در زمین، آن‌چه میان آن دو و آن‌چه زیر خاک است، از آنِ اوست. اگر آشکارا سخن گویى [یا آهسته]، او سرّ و نهان را مى‏ داند (طه/۵-۷). بگو، [خدا را] چه الله بخوانید چه رحمان، هر کدام را بخوانید، نیکوترین نام‌ها از آنِ اوست (اسراء/۱۱۰).

در آفرینشِ رحمان، هیچ‌گونه اختلافی نمی‌بینی. پس چشم بگردان. آیا نقصانی می‌بینی؟باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سویت بازگردد (ملک/۳-۴).

[این کتاب] فرو فرستاده‌ای از جانب رحمانِ رحیم است (فصّلت/۲). رحمان، قرآن را یاد داد. انسان را آفرید. به او بیان آموخت. خورشید و ماه بر حسابی هستند. گیاه و درخت سجده می‌کنند. آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت تا از اندازه درنگذرید و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش نکاهید. زمین را برای مردم نهاد. در آن میوه، نخل‌ها با خوشه‏ هاى غلاف‌دار، دانه‏ هاى پوست‏دار و گیاهان خوشبو است. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ انسان را از گل خشکیده سفال‌مانند آفرید. جن را از زبانه‌ای از آتش خلق کرد. پس کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب می‌کنید؟ … (الرّحمن/۱-۷۸).

به‌راستی کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، به‌زودی رحمان برای آنان محبّتی قرار می‌دهد (مریم/۹۶).

بندگان رحمان، کسانی هستند که روی زمین به نرمی گام برمی‌دارند. چون نادانان، آنان را خطاب قرار دهند، به ملایمت پاسخ می‌دهند. آنان هستند که در حال سجده یا ایستاده شب را به روز مى‏ آورند. کسانى‏ اند که مى‏ گویند: پروردگارا، عذاب جهنّم را از ما بازگردان که عذابش دایمى است. در حقیقت آن بد قرارگاه و جایگاهى است. کسانى هستند که چون انفاق کنند، نه ولخرجى مى‏ کنند و نه تنگ مى ‏گیرند. میان این دو، حدّ وسط را برمى‏ گزینند. کسانى‏ هستند که با خدا معبودى دیگر نمى‏ خوانند. نفسی را که خدا حرام کرده است جز به حق نمى‏ کشند و زنا نمى‏ کنند  (فرقان/۶۳-۶۸) و کسانى هستند که گواهى دروغ نمى ‏دهند. چون بر لغو بگذرند با بزرگوارى مى‏ گذرند. کسانى‏ اند که چون به آیات پروردگارشان تذکر داده شوند، کر و کور روى آن نمى ‏افتند. کسانى ‏اند که مى‏ گویند: پروردگارا، به ما از همسران و فرزندانمان آن بده که مایه روشنى چشمان باشد و ما را پیشواى متّقین گردان. اینان هستند که به پاس آن‌که صبر کردند، غرفه[هاى بهشت را] پاداش خواهند یافت. در آنجا با سلام و درود روبه‌رو خواهند شد. در آنجا جاودانه خواهند ماند. چه خوش قرارگاه و مقامى است (فرقان/۷۲-۷۶).

هر کس از یاد رحمان دل بگرداند، بر او شیطانی می‌گماریم تا برای او همدمی باشد. بی‌گمان آنها، ایشان را از راه باز می‌دارند و می‌پندارند که هدایت‌ یافته‌اند تا آن‌گاه که او [با همدمش] به حضور ما آید، گوید: اى کاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود که چه بد همدمى هستى. امروز هرگز براى شما سود نمى‏ بخشد چون ستم کردید. در حقیقت ‏شما در عذاب مشترک خواهید بود  (زخرف/۳۶-۳۹). اگر نه آن بود که مردم [در انکار خدا] امّتی واحد گردند، بی‌تردید برای خانه‌های آنان که به رحمان کفر می‌ورزیدند، سقف‌هایی از نقره و نردبان‌هایی که بر آنها بالا روند قرار می‌دادیم و برای خانه‎‌های آنها درها و تخت‌هایی که بر آنها تکیه زنند و زر و زیورهایی [دیگر] (زخرف/۳۳- ۳۵).

رحمان- اقوام، آنان (زکریا، یحیی، مریم، عیسی، ابراهیم، اسحاق، یعقوب، موسی، هارون، اسماعیل و ادریس) کسانی بودند که خدا به آنها نعمت داد. از انبیاء و از نسل آدم بودند و از کسانی که همراه نوح [بر کشتی] سوار کردیم و از نسل ابراهیم و اسرائیل و از کسانی که هدایت کردیم و برگزیدیم. هرگاه آیات رحمان بر آنها خوانده می‌شد، سجده‌کنان و گریان به سجده می‌افتادند (مریم/۵۸).

[ابراهیم گفت:] ای پدر، شیطان را نپرست زیرا شیطان رحمان را عصیان می‌کند. ای پدر، من می‌ترسم از جانب رحمان عذابی به تو رسد و تو یار شیطان گردی (مریم/۴۴-۴۵).

در حقیقت، هارون پیش از آن به آنان گفته بود: ای قوم من، شما با این [گوساله] آزمایش شده‌اید. بی‌تردید پروردگار شما، رحمان است پس مرا پیروی کنید و فرمان مرا اطاعت کنید (طه/۹۰).

[ملکه سبأ] گفت: ای سران، نامه‌ای ارزشمند برای من آمده است که از طرف سلیمان است و این است، به نام خدای رحمانِ رحیم (نمل/۲۹-۳۰).

[مریم به روح] گفت: اگر پرهیزگاری، من از تو، به رحمان پناه می‌برم (مریم/۱۸). [به مریم ندا داده شد] بخور. بنوش و دیده روشن دار پس اگر کسی از آدمیان را دیدی، بگو، من برای رحمان، روزه نذر کرده‌ام. امروز هرگز با انسانی سخن نخواهم گفت (مریم/۲۶).

[تکذیب‌کنندگان اهلِ قریه] گفتند: شما جز بشری مانند ما نیستید و رحمان چیزی نفرستاده است. شما جز دروغ نمی‌گویید (یس/۱۵). [مردی از دورترین جای شهر شتابان آمد و گفت:] آیا به جای او، خدایانی را بگیرم که اگر رحمان بخواهد به من گزندی برساند، نه شفاعت آنها به حال من سود می‌دهد و نه می‌توانند مرا برهانند؟ در آن صورت، من بی‌گمان در گمراهی آشکاری خواهم بود (یس/۲۳-۲۴).

بر آن زنده‌ای که نمی‌میرد، توکل کن و به ستایش او، تسبیح گوی. همین بس که او به گناهان بندگانش آگاه است. همان که آسمان‌ها، زمین و آن‌چه میان آن دو است را در شش روز آفرید، آن‌گاه بر عرش استیلا یافت. او رحمان است. از آن که آگاه است، بپرس (فرقان/۵۸-۵۹) از رسولان ما که پیش از تو فرستادیم، بپرس. آیا در برابر رحمان خدایانی که مورد پرستش قرار گیرند، مقرّر داشته‌ایم (زخرف/۴۵)؟ این‌گونه تو را در میان امّتی که پیش از آن، امّت‌هایی روزگار به سر بردند، فرستادیم تا آن‌چه را به تو وحی کردیم، بر آنان بخوانی در حالی که آنان به رحمان کفر می‌ورزند. بگو، اوست پروردگار من، معبودی جز او نیست. بر او توکل کرده‌ام و بازگشت من به سوی اوست (رعد/۳۰). چون به آنان گفته شود: برای رحمان سجده کنید، می‌گویند: رحمان چیست؟ آیا برای چیزی که ما را فرمان می‌دهی سجده کنیم؟ و بر گریزشان می‌افزاید (فرقان/۶۰). آیا به پرندگان بالای سرشان ننگریسته‌اند که بال‌هایشان را باز و بسته می‌کنند؟ جز رحمان آنها را نگاه نمی‌دارد. او به هر چیزی بینا است. یا کیست آن‌که برای شما سپاهی است که در برابر رحمان یاریتان می‌کند؟ کافران جز گرفتار فریب نیستند (ملک/۱۹-۲۰). بگو، اوست رحمان، به او ایمان آوردیم و بر او توکل کردیم. به زودی خواهید دانست چه کسی است که خود، در گمراهی آشکاری است (ملک/۲۹). بگو، چه کسی شما را شب و روز از [عذاب] رحمان حفظ می‌کند؟ بلکه آنان از یاد پروردگارشان رویگردان هستند (انبیاء/۴۲). بگو، اگر برای رحمان فرزندی بود، من نخستین، پرستندگان بودم. منزّه است  پروردگار آسمان‌ها و زمین، پروردگار عرش از آن‌چه وصف مى‏کنند (زخرف/۸۱-۸۲). کسانی که کافر شدند، چون تو را ببینند فقط به مسخره‌ات می‌گیرند [و می‌گویند:] آیا این همان کسی است که خدایانتان را [به بدی] یاد می‌کند؟ در حالی که آنان خود، یادِ رحمان را منکر هستند (انبیاء/۳۶). هیچ ذکر تازه‌ای از سوی رحمان برای آنها نیامد جز این‌که همواره از آن روی برتافتند (شعراء/۵). بگو، هر که در گمراهی باشد، رحمان به او تا زمانی مهلت می‌دهد تا وقتی آن‌چه به آنان وعده داده می‌شود یا عذاب یا روز رستاخیز را ببینند پس به‌زودی خواهند دانست جایگاه چه کسی بدتر و سپاهش ناتوان‌تر است (مریم/۷۵). آیا دیدی کسی را که به آیات ما کفر ورزید و گفت: به یقین به من، مال و فرزند [بسیار] داده خواهد شد؟ آیا بر غیب آگاه شده یا از رحمان عهدی گرفته است؟ چنین نیست (مریم/۷۷-۷۹). بیم دادن تو، تنها کسی را [سودمند] است که ذکر را پیروی کند و از رحمان در نهان بترسد پس او را به آمرزش و پاداشی پرارزش مژده ده (یس/۱۱). [پیامبر] گفت: پروردگارا، به حق داوری کن. پروردگار ما همان رحمان است که در برابر آن‌چه وصف می‌کنید، از او یاری خواسته می‌شود (انبیاء/۱۱۲).

[مشرکان] فرشتگانی را که خود، بندگانِ رحمان هستند، مادینه پنداشتند. آیا در خلقت آنان حضور داشتند؟ گواهی آنها به‌زودی نوشته می‌شود و [از آن] پرسیده خواهند شد. می‌گویند: اگر رحمان می‌خواست، آنها را نمی‌پرستیدیم. آنان به این دانشی ندارند و جز حدس نمی‌زنند (زخرف/۱۹-۲۰). گفتند: رحمان [از فرشتگان] فرزندی اختیار کرده، منزّه است او. بلکه [فرشتگان] بندگانی ارجمند هستند (انبیاء/۲۶). گفتند: رحمان، فرزندی اختیار کرده است. واقعاً چیز زشتی [بر زبان] آوردید. چیزی نمانده است که آسمان‌ها از این [سخن] بشکافد و زمین چاک خورد و کوه‌ها به شدّت فرو ریزند، از این‌که برای رحمان، فرزندی قائل شدند.سزاوار نیست که رحمان فرزندی اختیار کند (مریم/۸۸-۹۲). چون یکی از آنان را به آن‌چه به رحمان نسبت می‌دهد، خبر دهند، چهره او سیاه می‌گردد. در حالی که خشم خود را فرو می‌خورد (زخرف/۱۷).

رحمان- قیامت، هر کس در آسمان‌ها و زمین است، جز بنده‌وار، به سوی رحمان نمی‌آید. به یقین آنها را به حساب آورده و به دقّت شماره کرده است. روز قیامت همه آنها تنها به سوی او خواهند آمد (مریم/۹۳-۹۵). آن روز، فرمانروایی به حق، از آنِ رحمان است (فرقان/۲۶). صداها در مقابلِ رحمان خاشع می‌گردد و جز صدایی آهسته نمی‌شنوی (طه/۱۰۸). پروردگار آسمان‌ها، زمین و آن‌چه میان آن دو است، رحمانی که کس را یارای گفتگو با او نیست. روزی که روح و فرشتگان، به صف می‌ایستند و سخن نگویند مگر کسی که رحمان به او اجازه دهد و سخن راست گوید (نبأ/۳۷-۳۸). در آن روز شفاعت سود نبخشد، مگر کسی را که رحمان به او اجازه دهد و سخنش او را پسند آید. آن‌چه را که آنان در پیش دارند و آن‌چه را که پشت ‏سر گذاشته‏ اند، مى‏ داند، حال آن‌که آنها به آن دانشى ندارند. چهره ‏ها براى آن زنده پاینده، خضوع مى‏ کنند و آن کس که ظلمى بر دوش دارد، نومید مى ‏ماند (طه/۱۰۹-۱۱۱). [مجرمان] اختیارِ شفاعت را ندارند، جز آن کس که از جانبِ رحمان، پیمانی گرفته است (مریم/۸۷).

[یاد کن] روزی که متّقین را به سوی رحمان گروه گروه محشور می‌کنیم (مریم/۸۵). بهشت را برای متّقین نزدیک گردانند، بی‌آن‌که دور باشد. [به آنها گویند:] این همان است که وعده یافته‌اید. برای هر بازگشت‌کننده نگهبانِ [حدود خدا]، همان‌که در نهان از رحمان بترسد و با دلی توبه‌کار آید. به سلامت در آن وارد شوید. این روز جاودانگى است. هر چه بخواهند، در آنجا دارند و نزد ما فزونتر [هم] هست (ق/۳۱-۳۵). آنان که توبه کرده، ایمان آورده و کار شایسته انجام دادند، آنان به بهشت در می‌آیند و ستمی بر آنان نخواهد شد. باغ‌های جاودانی که رحمان، به بندگانش در جهانِ ناپیدا وعده داده است. در حقیقت وعده او انجام‌شدنی است (مریم/۶۰-۶۱).

[کسانی که کافر شدند] می‌گویند: ای وای بر ما، چه کسی ما را از آرامگاهمان برانگیخت؟ این همان وعده رحمان است و پیامبران راست می‌گفتند (یس/۵۲). به پروردگارت سوگند که آنها (انسان‌ها) و شیاطین را محشور خواهیم کرد. سپس در حالی‌که به زانو درآمده‌اند، آنان را پیرامون جهنّم حاضر خواهیم کرد. آن‌گاه از هر دسته‌ای، کسانی از آنان را که بر رحمان، سرکش‌تر بوده‌اند، بیرون خواهیم کشید (مریم/۶۸-۶۹).

رحمت، رحیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ* الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ* الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ (فاتحه/۱-۳) وَ إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ لاَّ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ (بقره/۱۶۳) هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ (حشر/۲۲) الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى* لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا وَ مَا تَحْتَ الثَّرَى* وَ إِن تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَ أَخْفَى (طه/۵-۷) قُلِ ادْعُواْ اللّهَ أَوِ ادْعُواْ الرَّحْمَنَ أَيًّا مَّا تَدْعُواْ فَلَهُ الأَسْمَاء الْحُسْنَى (اسراء/۱۱۰)

مَّا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِن تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِن فُطُورٍ* ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِأً وَ هُوَ حَسِيرٌ (ملك/۳-۴)

[هذا الكتاب] تَنزِيلٌ مِّنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ (فصّلت/۲) الرَّحْمَنُ* عَلَّمَ الْقُرْآنَ* خَلَقَ الْإِنسَانَ* عَلَّمَهُ الْبَيَانَ* الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ* وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدَانِ* وَ السَّمَاء رَفَعَهَا وَ وَضَعَ الْمِيزَانَ* أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ* وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ* وَ الْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ* فِيهَا فَاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ* وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحَانُ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ* خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ* وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ* فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ … (الرّحمن/۱-۷۸)

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا (مريم/۹۶)

عِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَ إِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا* وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَ قِيَامًا* وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا* إِنَّهَا سَاءتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقَامًا* وَ الَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا* وَ الَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَ لَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لَا يَزْنُونَ (فرقان/۶۳-۶۸) وَ الَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَ إِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا* وَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهَا صُمًّا وَ عُمْيَانًا* وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَ ذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا* أُوْلَئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَ يُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَ سَلَامًا* خَالِدِينَ فِيهَا حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقَامًا (فرقان/۷۲-۷۶)

وَ مَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ* وَ إِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ* حَتَّى إِذَا جَاءنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْنِي وَ بَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ*  وَ لَن يَنفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (زخرف/۳۶-۳۹) وَ لَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فَضَّةٍ وَ مَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ* وَ لِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَ سُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِؤُونَ* وَ زُخْرُفًا (زخرف/۳۳-۳۵)

الرّحمن– الاقوام، أُوْلَئِكَ (زكريّا، يحيي، مريم، عيسي، ابراهيم، اسحاق، يعقوب، موسي، هارون، اسماعيل و ادريس) الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَ مِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْرَائِيلَ وَ مِمَّنْ هَدَيْنَا وَ اجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَ بُكِيًّا (مريم/۵۸)

[قال ابراهیم] يَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَنِ عَصِيًّا* يَا أَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّحْمَن فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيًّا (مريم/۴۴-۴۵)

وَ لَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ يَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ وَ إِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمَنُ فَاتَّبِعُونِي وَ أَطِيعُوا أَمْرِي (طه/۹۰)

قَالَتْ [امرأة من السبأ] يَا أَيُّهَا المَلَأُ إِنِّي أُلْقِيَ إِلَيَّ كِتَابٌ كَرِيمٌ* إِنَّهُ مِن سُلَيْمَانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ (نمل/۲۹-۳۰)

قَالَتْ [مریم لروح] إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَن مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيًّا (مريم/۱۸) [نادی مریم] فَكُلِي وَ اشْرَبِي وَ قَرِّي عَيْنًا فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيًّا (مريم/۲۶)

قَالُوا (المکذبون اهل القریة) مَا أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَ مَا أَنزَلَ الرَّحْمن مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ (يس/۱۵) [جاء من اقصی المدینة رجل یسعی و قال] أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَن بِضُرٍّ لاَّ تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَ لاَ يُنقِذُونِ* إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ (يس/۲۳-۲۴)

وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَ كَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا* الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِيرًا (فرقان/۵۸-۵۹) وَ اسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ (زخرف/۴۵) كَذَلِكَ أَرْسَلْنَاكَ فِي أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهَا أُمَمٌ لِّتَتْلُوَ عَلَيْهِمُ الَّذِيَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَ هُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمَنِ قُلْ هُوَ رَبِّي لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ مَتَابِ (رعد/۳۰) وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَنِ قَالُوا وَ مَا الرَّحْمَنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَ زَادَهُمْ نُفُورًا (فرقان/۶۰) أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَ يَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ* أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُندٌ لَّكُمْ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ (ملك/۱۹-۲۰) قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (ملك/۲۹) قُلْ مَن يَكْلَؤُكُم بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَنِ بَلْ هُمْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ (انبياء/۴۲) قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ* سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (زخرف/۸۱-۸۲) وَ إِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَ هُم بِذِكْرِ الرَّحْمَنِ هُمْ كَافِرُونَ (انبياء/۳۶) وَ مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ (شعراء/۵) قُلْ مَن كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَنُ مَدًّا حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّكَانًا وَأَضْعَفُ جُندًا (مريم/۷۵) أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَ قَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَ وَلَدًا* أَاطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا* كَلَّا (مريم/۷۷-۷۹) إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَ خَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ كَرِيمٍ (يس/۱۱) قَالَ [النبی] رَبِّ احْكُم بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ (انبياء/۱۱۲)

وَ جَعَلُوا (المشرکون) الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثًا أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَ يُسْأَلُونَ* وَ قَالُوا لَوْ شَاء الرَّحْمَنُ مَا عَبَدْنَاهُم مَّا لَهُم بِذَلِكَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (زخرف/۱۹-۲۰) وَ قَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ [من الملائکة] وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ (انبياء/۲۶) وَ قَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا* لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا* تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَ تَنشَقُّ الْأَرْضُ وَ تَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا* تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَ تَنشَقُّ الْأَرْضُ وَ تَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا* أَن دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَدًا* وَ مَا يَنبَغِي لِلرَّحْمَنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا (مريم/۸۸-۹۲) وَ إِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ (زخرف/۱۷)

الرّحمن- القیامة، إِن كُلُّ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَنِ عَبْدًا* لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا* وَ كُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا (مريم/۹۳-۹۵) الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَنِ (فرقان/۲۶) وَ خَشَعَت الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا (طه/۱۰۸) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا* يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَ قَالَ صَوَابًا (نبأ/۳۷-۳۸) يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَ رَضِيَ لَهُ قَوْلًا* يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ وَ لَا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْمًا* وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ وَ قَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا (طه/۱۰۹-۱۱۱) لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا (مريم/۸۷)

يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْدًا (مريم/۸۵) وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ* هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ* مَنْ خَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ وَ جَاء بِقَلْبٍ مُّنِيبٍ* ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ* لَهُم مَّا يَشَاؤُونَ فِيهَا وَ لَدَيْنَا مَزِيدٌ (ق/۳۱-۳۵) مَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا* جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا (مريم/۶۰-۶۱)

قَالُوا (الذین کفروا) يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ (يس/۵۲) فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَ الشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا* ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيًّا (مريم/۶۸-۶۹)