چکیده: برای هیچ پیامبری سزاوار نیست به مردم بگوید، به جای خدا بندگان من باشید بلکه باید بگوید: ربّانی باشید. مردان ربّانی بسیاری همراه پیامبران جنگ کردند و سستی نکردند و از خدا خواستند تا گناهان آنها را ببخشد و آنها را یاری کند. خدا پاداش دنیا و آخرت را به آنان عطا کرد. ربّانیّون بر طبق تورات داوری می‌کردند. ربّانیّون، یهودیان را از سخنان گناه‌آلود و خوردن مال حرام باز نمی‌داشتند.

هیچ بشری را نسزد که خدا به او کتاب، حکم و پیامبری بدهد، آن‌گاه به مردم بگوید: به جای خدا، بندگان من باشید بلکه [باید بگوید:] شما که کتاب تعلیم می‌دادید و به درس می‌پرداختید، ربّانی باشید (آل‌عمران/۷۹). چه بسیار پیامبرانی که همراه او مردان ربّانی بسیاری جنگ کردند و در برابر آن‌چه در راه خدا به آنها رسید، سستی نورزیدند. ناتوان نشدند و زبونی نشان ندادند. خدا شکیبایان را دوست دارد. سخن آنها جز این نبود که گفتند: پروردگارا، گناهان ما و زیاده‌روی ما در کارمان را، بر ما ببخش. گام‌های ما را استوار کن. ما را بر گروه کافران یاری بده. پس خدا پاداش این دنیا و پاداش نیکوی آخرت را به آنان داد. خدا نیکوکاران را دوست دارد (آل‌عمران/۱۴۶-۱۴۸).

ما تورات را نازل کردیم که در آن نور و هدایت است. پیامبرانی که تسلیم خدا بودند، با آن برای کسانی که یهودی بودند، حکم می‌کردند و ربّانیّون و دانشمندان به سبب آن‌چه از کتاب خدا به آنان سپرده شده بود و بر آن گواه بودند، [داوری می‌کردند] (مائده/۴۴). چرا ربّانیّون و دانشمندان، آنها (یهودیان) را از سخنان گناه‌آلود و خوردن مال حرام باز نمی‌دارند؟ بی‌گمان چه بد است آن‌چه انجام می‌دادند (مائده/۶۳).

مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللّهُ الْكِتَابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُواْ عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللّهِ وَلَكِن كُونُواْ رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ (آل‌عمران/۷۹) كَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ مَا ضَعُفُواْ وَ مَا اسْتَكَانُواْ وَ اللّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ* وَ مَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ ربَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ إِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَ ثَبِّتْ أَقْدَامَنَا و انصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ* فَآتَاهُمُ اللّهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَ حُسْنَ ثَوَابِ الآخِرَةِ وَ اللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (آل‌عمران/۱۴۶-۱۴۸)

إِنَّا أَنزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَ نُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُواْ لِلَّذِينَ هَادُواْ وَ الرَّبَّانِيُّونَ وَ الأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُواْ مِن كِتَابِ اللّهِ وَ كَانُواْ عَلَيْهِ شُهَدَاء (مائده/۴۴) لَوْلاَ يَنْهَاهُمُ (الیهود) الرَّبَّانِيُّونَ وَ الأَحْبَارُ عَن قَوْلِهِمُ الإِثْمَ وَ أَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ مَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ (مائده/۶۳)