راه، مسیر، این مفهوم با واژه سبیل ۱۶۳ بار، طریق ۹ بار، صراط ۱۲، سلک ۳ بار، نجد ۱ بار و جُدَد ۱ بار آمده است.
چکیده: خدا بر فراز شما هفت راه آفرید. برای آنها در زمین، راهها قرار داد تا هدایت شوند. در برخی کوهها راههایی به رنگهای گوناگون پدید آورد. دو راه [خیر و شر] را به انسان نشان داد. نشان دادن راه میانه بر عهده خداست. خدا راه را بر انسان آسان کرد. آیات، اندرزی است تا هر کس بخواهد، راهی به سوی پروردگار خود پیش گیرد. راه کسی را پیروی کن که توبهکنان به سوی خدا بازمیگردد. هر کس کفر را با ایمان عوض کند، بیتردید از راه درست گمراه شده است. خدا کافران و ستمکاران را به راهی هدایت نمیکند. هر کس را خدا گمراه کند، هیچ راهی برای او نخواهد بود. در راه خدا جهاد و انفاق کنید. خدا کسانی را که در راه او جهاد میکنند، دوست دارد. کسانی که در راه خدا جهاد، هجرت و انفاق کردهاند، پاداش دارند. کسانی را که در راه خدا کشته میشوند، مرده نپندارید. آنها نزد پروردگارشان روزی داده میشوند. خدا اعمال آنان را ضایع نمیکند و آنان را به بهشت وارد میکند. کسانی که مردم را از راه خدا گمراه میکنند و از راه خدا باز میدارند، عذاب دارند. بهراستی بر فراز شما هفت راه آفریدیم و از آفرینش، غافل نبودیم (مومنون/۱۷). [قادر دانا] برای شما در زمین راهها قرار داد شاید هدایت شوید (زخرف/۱۰). در زمین، کوههایی استوار قرار دادیم تا مبادا آنها را بجنباند و در آن، راههایی فراخ پدید آوردیم شاید هدایت شوند (انبیاء/۳۱). در زمین کوههایی استوار افکند تا شما را نجنباند و رودها و راهها [قرار داد] شاید شما هدایت شوید (نحل/۱۵). خدا زمین را براى شما بستری قرار داد تا در راههاى فراخ آن بروید (نوح/۱۹-۲۰). در برخی کوهها، راههایی سفید و سرخ به رنگهای مختلف و سیاه پررنگ است (فاطر/۲۷). آیا ندیدی که خدا از آسمان آبی فرود آورد پس آن را به چشمههایی که در زمین است، راه داد (زمر/۲۱)؟ پروردگار تو به زنبور عسل وحی کرد که … از همه میوهها بخور و راههای پروردگارت را فرمانبردارانه بپیمای (نحل/۶۸-۶۹). خدا حق را میگوید. او به راه، هدایت میکند (احزاب/۴). [نمودن] راه میانه بر خداست و برخی از آنها منحرف است. اگر خدا میخواست، بیتردید همه شما را هدایت میکرد (نحل/۹). در حقیقت ما انسان را از نطفهای آمیخته آفریدیم تا او را بیازماییم و او را شنوا و بینا گردانیدیم پس ما راه را به او نشان دادیم. خواه سپاسگزار باشد، خواه ناسپاس (انسان/۲-۳). او را از نطفهای آفرید و اندازه مقرّرش بخشید. سپس راه را بر او آسان گردانید (عبس/۱۹-۲۰). آیا او (انسان) را به دو راه [خیر و شر] هدایت نکردیم؟ ولی او از آن گردنه بالا نرفت و تو چه میدانی آن گردنه چیست؟ آزاد کردن بردهای یا اطعام به روز قحطی، به یتیمی خویشاوند یا مستمندی خاکنشین. علاوه بر این از کسانی باشد که ایمان آوردند و یکدیگر را به صبر توصیه کرده و به ترحّم و مهربانی سفارش کردند. آنها اهل سعادت هستند و آنها که به آیات ما کافر شدند، اهل شقاوت هستند و بر آنها آتشی سرپوشیده است (بلد/۱۰-۲۰). از راه راست من، پیروی کنید و از راههایی که شما را از راه او پراکنده میکند، پیروی نکنید. اینهاست که شما را به آن سفارش کرده است، شاید تقوا پیشه کنید (انعام/۱۵۳). اگر در راه، پایداری میکردند، بیتردید آب گوارایی به آنها مینوشاندیم (جن/۱۶). اگر [پدر و مادر] تلاش کنند که تو چیزی را به آن علمی نداری شریک من کنی، از آنها فرمان نبر و در دنیا به خوبی با آنها معاشرت کن و راه کسی را پیروی کن که توبهکنان به سوی من بازمیگردد (لقمان/۱۵). کسانی که عرش را حمل میکنند و کسانی که اطراف آن هستند، به سپاس پروردگارشان تسبیح میگویند و به او ایمان دارند و برای کسانی که ایمان آوردهاند، طلب آمرزش میکنند که پروردگارا، رحمت و دانش تو بر همه چیز احاطه دارد. کسانی را که توبه کرده، راه تو را دنبال میکنند، ببخش و آنها را از عذاب آتش نگاه دار. پروردگارا، آنها را در باغهای همیشگی که به آنها وعده دادهای با هر که از پدران، همسران و فرزندان آنها که به صَلاح آمدهاند، داخل کن. بیتردید تو خود شکستناپذیر حکیم هستی. آنها را از بدیها نگاه دار و هر کس را در آن روز از بدیها حفظ کنی، او را رحمت کردهای. این همان کامیابی بزرگ است (غافر/۷-۹). بهراستی پروردگار تو به کسی که از راه او گمراه شده، داناتر است و به هدایتیافتگان نیز داناتر است (نحل/۱۲۵؛ نجم/۳۰؛ قلم/۷). بهراستی پروردگار تو به کسى که از راه او گمراه مى شود، داناتر است و او به راه یافتگان [نیز] داناتر است (انعام/۱۱۷). هر کس در این [دنیا] کور [دل] باشد، در آخرت، کور و از راه گمراهتر خواهد بود (اسراء/۷۲). کسانی که خدا لعنتشان کرده و بر آنان خشم گرفته و از آنان بوزینگان و خوکان پدید آورده و آنان که طاغوت را پرستش کردهاند، اینان هستند که از نظر منزلت بدتر و از راه درست گمراهتر هستند (مائده/۶۰). بهراستى کسانى که به آخرت ایمان ندارند، از راه، سخت منحرف هستند (مومنون/۷۴). هر کس کفر را با ایمان عوض کند، بیتردید از راه درست گمراه شده است (بقره/۱۰۸). هر کس پس از آنکه راه هدایت، برای او آشکار شد با پیامبر به مخالفت برخیزد و غیر از راه مومنان را در پیش گیرد، او را به آنچه روی خود را به آن سو کرده، واگذاریم و او را به جهنّم میکشانیم و چه بازگشتگاه بدی است (نساء/۱۱۵). بهراستی کسانی که به خدا و پیامبران او کفر میورزند و میخواهند میان خدا و پیامبران او جدایی اندازند و میگویند: ما به بعضی ایمان داریم و به برخی کافر میشویم و میخواهند میان این، راهی برای خود اختیار کنند، آنها در حقیقت کافر هستند. ما برای کافران عذابی خفّتآور آماده کردهایم (نساء/۱۵۰-۱۵۱). بیتردید کسانی که کفر ورزیدند و ستم کردند خدا بر آن نیست که آنها را بیامرزد و به راهی هدایت کند مگر راه جهنّم که همیشه در آن جاودانه هستند و این بر خدا آسان است (نساء/۱۶۸-۱۶۹). بیگمان کسانی که ایمان آوردند سپس کافر شدند و باز ایمان آوردند سپس کافر شدند آنگاه به کفر خود افزودند، خدا بر آن نیست که آنان را بیامرزد و راهی به آنها نشان نخواهد داد (نساء/۱۳۷). برای کسانی که کافر شدهاند، نیرنگ آنها آراسته شده و از راه بازداشته شدهاند (رعد/۳۳). اگر بخواهیم بیتردید دیدگان آنها (کافران) را محو میکنیم تا در راه بر هم پیشى بجویند ولى [راه را] از کجا مى توانند، ببینند (یس/۶۶)؟ کسانی که کافر شدهاند، به کسانی که ایمان آوردهاند، گفتند: راه ما را پیروی کنید، گناهان شما را به گردن میگیریم، در حالیکه چیزی از گناهان آنها را به گردن نخواهند گرفت. بیتردید آنها دروغگویان هستند (عنکبوت/۱۲). بهزودی کسانی را که در زمین به ناحق تکبّر میورزند، از آیات خود رویگردان میکنم که اگر هر نشانهای را ببینند، به آن ایمان نمیآورند و اگر راه رشد را ببینند، آن راه را برنگزینند. اگر راه گمراهی را ببینند، آن را راهِ خود قرار میدهند. این بدان سبب است که آنها آیات ما را تکذیب کردند و از آن غفلت ورزیدند (اعراف/۱۴۶). هر کس را خدا گمراه کند، هیچ راهی برای او نخواهد بود (شوری/۴۶). هر کس را خدا گمراه کند هرگز راهی برای او نخواهی یافت (نساء/۱۴۳، ۸۸). هر کس پس از ستمدیدن طلب یارى کنند، راه [سرزنشی] بر آنها نیست. راه [سرزنش] تنها بر کسانى است که به مردم ستم مى کنند و در زمین به ناحق سر برمى دارند. آنان عذابى دردناک خواهند داشت (شوری/۴۱-۴۲). راه- راه خدا، در راه خدا انفاق کنید و خود را با دست خود به هلاکت نیندازید. نیکی کنید که خدا نیکوکاران را دوست دارد (بقره/۱۹۵). هر چیزی در راه خدا انفاق کنید، به تمامی به شما بازگردانیده میشود و بر شما ستم نمیشود (انفال/۶۰). آگاه باشید، شما همان مردمی هستید که برای انفاق در راه خدا فراخوانده شدهاید پس برخی از شما بخل میورزند. هر کس بخل ورزد، تنها به زیان خود بخل ورزیده است. خدا بینیاز است و شما نیازمند. اگر روی برتابید، [خدا] جای شما را به مردمی غیر شما خواهد داد که مانند شما نخواهند بود (محمّد/۳۸). شما را چه شده است که در راه خدا انفاق نمیکنید حال آنکه میراث آسمانها و زمین از آنِ خداست (حدید/۱۰)؟ سرمایهداران و توانگران شما نباید از دادن [مال] به خویشاوندان، تهیدستان و مهاجران در راه خدا دریغ ورزند. باید عفو کنند و گذشت نمایند. مگر دوست ندارید که خدا بر شما ببخشاید (نور/۲۲)؟ [صدقات]، تنها برای فقرا … و در راه خدا و درراهمانده است. [این] فریضهای از جانب خداست (توبه/۶۰). [این صدقات] برای آن نیازمندانی است که در راه خدا به تنگنا افتادهاند و نمیتوانند در زمین سفر کنند (بقره/۲۷۳). ای کسانی که ایمان آوردهاید، آیا شما را بر تجارتی راهنمایی کنم که شما را از عذابی دردناک میرهاند؟ به خدا و فرستاده او ایمان آورید و در راه خدا با مال و جانتان جهاد کنید. اگر بدانید، این برای شما بهتر است تا گناهان شما را بر شما ببخشاید و شما را به باغهایی که از زیر آن نهرها روان است و در سراهایی خوش، در بهشتهایی همیشگی داخل کند. این کامیابی بزرگ است و [رحمت] دیگر که آن را دوست دارید، یاری و پیروزی نزدیکی از سوی اوست. مومنان را بشارت بده (صف/۱۰-۱۳). ای کسانی که ایمان آوردهاید، از خدا پروا کنید. به سوی او وسیله بجویید و در راه او جهاد کنید تا رستگار شوید (مائده/۳۵). سبکبار و گرانبار رهسپار شوید و با مال و جان خود در راه خدا جهاد کنید. اگر بدانید این برای شما بهتر است (توبه/۴۱). در راه خدا جنگ کنید و بدانید خدا شنوای داناست (بقره/۲۴۴). در راه خدا با کسانی که با شما میجنگند، بجنگید ولی از اندازه درنگذرید زیرا خدا تجاوزکاران را دوست ندارد (بقره/۱۹۰). کسانی که ایمان آورده، در راه خدا جنگ میکنند و کسانی که کافر شدهاند، در راه طاغوت میجنگند پس با یاران شیطان بجنگید. بیتردید نیرنگ شیطان، ضعیف است (نساء/۷۶). کسانی که در راه ما جهاد کردند، به یقین آنها را به راههای خود هدایت میکنیم. در حقیقت خدا با نیکوکاران است (عنکبوت/۶۹). در حقیقت خدا، کسانی را که در راه او صف در صف جهاد میکنند، چنانکه گویی بنایی از سرب هستند، را دوست دارد (صف/۴). ای کسانی که ایمان آوردهاید، دشمن من و دشمن خودتان را به دوستی نگیرید که با آنها اظهار محبّت کنید … اگر برای جهاد در راه من و طلب خشنودی من بیرون آمدهاید (ممتحنه/۱). در حقیقت مومنان کسانی هستند که به خدا و فرستاده او ایمان آورده سپس شک نیاوردند و با مال و جانشان در راه خدا جهاد کردهاند. اینان همان راستان هستند (حجرات/۱۵). کسانی که ایمان آورده، هجرت کردهاند و در راه خدا با مال و جان خود جهاد کردهاند و کسانی که [مهاجران را] پناه دادهاند و یاری کردهاند، آنها سرپرست یکدیگر هستند (انفال/۷۲). در حقیقت کسانی که ایمان آورده و کسانی که هجرت کرده و در راه خدا جهاد نمودهاند، آنها به رحمت خدا امیدوار هستند. خدا آمرزنده مهربان است (بقره/۲۱۸). کسانی که ایمان آورده، هجرتکرده، در راه خدا با مال و جان خود جهاد کردهاند، نزد خدا مقامی والاتر دارند. اینان همان کامیابان هستند. پروردگارشان آنان را از جانب خود به رحمت و خشنودى و باغهایى که در آنها نعمتهایى پایدار دارند، مژده مى دهد. جاودانه در آن خواهند بود، در حقیقت خداست که نزد او پاداشى بزرگ است (توبه/۲۰-۲۲). کسانی که ایمان آوردهاند، هجرت کرده، در راه خدا جهاد کردند و کسانی که [مهاجران را] پناه داده، یاری کردهاند، آنها همان مومنان حقیقی هستند. برای آنها آمرزش و روزی کریمانهای (زیاد) خواهد بود (انفال/۷۴). کسانی که زندگی دنیا را به آخرت میفروشند، باید در راه خدا بجنگند و هر کس در راه خدا بجنگد و کشته یا پیروز شود، بهزودی پاداشی بزرگ به او خواهیم داد. چرا شما در راه خدا و مردان، زنان و کودکان مستضعف، نمیجنگید (نساء/۷۴-۷۵)؟ در حقیقت خدا از مومنان، جان و مال آنها را به اینکه بهشت برای آنها باشد، خریده است. همان کسانی که در راه خدا میجنگند، میکشند و کشته میشوند. این در تورات، انجیل و قرآن وعده حقی بر عهده اوست. چه کسی از خدا به عهد خود وفادارتر است؟ پس به این معاملهای که با او کردید، شاد باشید. این همان کامیابی بزرگ است (توبه/۱۱۱). کسانی که هجرت کرده، از خانههای خود رانده شده، در راه من آزار دیده، جنگیده و کشته شدهاند، بدیهای آنها را از آنها میپوشانم و آنها را در باغهایی که از زیر آن نهرها روان است، داخل میکنم. پاداشی از جانب خدا است. پاداش نیکو نزد خداست (آلعمران/۱۹۵). کسانی را که در راه خدا کشته میشوند، مرده نگویید بلکه زنده هستند ولی شما درنمییابید (بقره/۱۵۴). هرگز کسانی را که در راه خدا کشته شدهاند، مرده نپندار بلکه زنده هستند و نزد پروردگارشان روزی داده میشوند (آلعمران/۱۶۹). اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید، به یقین آمرزش و رحمتی از خدا، از آنچه جمع میکنند، بهتر است. اگر بمیرید یا کشته شوید، بیتردید به سوی خدا محشور میشوید (آلعمران/۱۵۷-۱۵۸). خدا هرگز اعمال کسانی که در راه او کشته شدهاند را ضایع نمیکند. به زودی آنها را هدایت میکند. حال آنها را نیکو میگرداند و آنها را در بهشتی که برای آنها وصف کرده است، وارد میکند (محمّد/۴-۶). ای کسانی که ایمان آوردهاید، شما را چه شده است که چون به شما گفته میشود، در راه خدا رهسپار شوید، کندی به خرج میدهید؟ آیا به جای آخرت به زندگی دنیا راضی شدهاید؟ متاع زندگی دنیا در برابر آخرت جز اندکی نیست. اگر رهسپار نشوید، شما را به عذابی دردناک، عذاب میکند و گروهی دیگر به جای شما میآورد و به او زیانی نمیرسانید. خدا بر همه چیز تواناست (توبه/۳۸-۳۹). هر کس در راه خدا هجرت کند، در زمین اقامتگاههای فراوان و گشایشها خواهد یافت. هر کس برای مهاجرت در راه خدا و فرستاده او از خانه خود خارج شود، سپس مرگ او فرارسد، پاداش او بیگمان بر خداست. خدا آمرزنده مهربان است (نساء/۱۰۰). ای کسانی که ایمان آوردهاید، چون [برای جهاد] در راه خدا سفر میکنید، بررسی کنید و به کسی که نزد شما اسلام میآورد، نگویید تو مومن نیستی تا متاع زندگی دنیا را بجویید زیرا غنیمتهای فراوان نزد خداست. پیش از این خودتان همینگونه بودید. خدا بر شما منّت نهاد پس خوب رسیدگی کنید. خدا همواره به آنچه انجام میدهید، آگاه است (نساء/۹۴). بگو، اگر پدران، پسران، برادران، زنان، خویشان شما و اموالی که گرد آوردهاید و تجارتی که از کساد آن بیمناک هستید و سراهایی که میپسندید، نزد شما از خدا و پیامبر او و جهاد در راه او دوستداشتنیتر است پس منتظر باشید که خدا فرمان خود را بیاورد (توبه/۲۴). ای کسانی که ایمان آوردهاید، هر کس از شما از دین خود برگردد، بهزودی خدا گروهی را میآورد که آنها را دوست دارد و آنها نیز او را دوست دارند. اینان با مومنان فروتن و بر کافران سختگیر هستند. در راه خدا جهاد میکنند و از سرزنش هیچ ملامتگری نمیترسند (مائده/۵۴). مومنانِ خانهنشین که زیاندیده نیستند با آن مجاهدانی که با مال و جان خود در راه خدا جهاد میکنند، یکسان نیستند. خدا کسانی را که با مال و جان خود جهاد میکنند، به درجهای بر خانهنشینان برتری داده است. خدا همه را وعده نیکو داده است و مجاهدان را بر خانهنشینان به پاداشی بزرگ برتری داده است. درجات، آمرزش و رحمتی از جانب او است. خدا آمرزنده مهربان است (نساء/۹۵-۹۶). آیا سیراب کردن حاجیان و آباد کردن مسجدالحرام را همانند کسی قرار دادهاید که به خدا و روز بازپسین ایمان آورده و در راه خدا جهاد کرده است؟ نزد خدا یکسان نیستند (توبه/۱۹). چون به انسان آسیبی برسد، پروردگارش را در حالیکه به سوی او بازگشتکننده است، میخواند سپس چون به او از جانب خود نعمتی عطا کند، آن را که در رفع آن پیشتر به سوی او دعا میکرد، فراموش میکند و برای خدا همتایانی قرار میدهد تا [دیگران را] از راه او گمراه کند. بگو، به کفر خود اندکی برخوردار شو که تو از اهل آتش هستی (زمر/۸). [کسانی که نعمت خدا را به کفر تبدیل کردند،] برای خدا همانندهایی قرار دادند تا [مردم را] از راه او گمراه کنند. بگو، برخوردار شوید که سرانجام شما آتش است (ابراهیم/۳۰). از مردم کسی است که درباره خدا بدون هیچ دانش، رهنمود و کتابی روشن، از سر نخوت، به مجادله میپردازد تا [مردم را] از راه خدا گمراه کند. در این دنیا برای او رسوایی است و در روز رستاخیز به او از عذاب آتش سوزان میچشانیم. این به سزای چیزهایی است که دستهای تو پیش فرستاده است (حج/۸-۱۰). از مردم کسی است که سخن بیهوده را خریدار است تا [مردم را] بیهیچ دانشی از راه خدا گمراه کند و آن [آیات] را به ریشخند گیرد. اینان هستند که برای آنان عذابی خوارکننده است (لقمان/۶). لعنت خدا بر ستمکاران باد. آنان که [مردم را] از راه خدا بازمیدارند و آن را کج میخواهند. آنها به آخرت، کافر هستند (اعراف/۴۴-۴۵؛ هود/۱۸- ۱۹). وای بر کافران از عذابی سخت. همانان که زندگی دنیا را به آخرت ترجیح میدهند. [مردم را] از راه خدا بازمیدارند و آن را کج میخواهند. آنان در گمراهی دوری هستند (ابراهیم/۲-۳). بیتردید کسانی که کفر ورزیدند و [مردم را] از راه خدا بازداشتند، گمراه شدند، گمراهی دوری (نساء/۱۶۷). کسانی که کفر ورزیدند و [مردم را] از راه خدا بازداشتند، [خدا] اعمال آنها را تباه خواهد کرد (محمّد/۱). بهراستی کسانی که کفر ورزیدند و [مردم را] از راه خدا بازداشتند و پس از آنکه راه هدایت بر آنها آشکار شد با فرستاده مخالفت کردند، هرگز به خدا زیانی نمیرسانند. بهزودی اعمال آنها را تباه خواهد کرد (محمّد/۳۲). کسانی که کفر ورزیدند و [مردم را] از راه خدا بازداشتند سپس در حال کفر مردند، هرگز خدا آنها را نمیآمرزد (محمّد/۳۴). کسانی که کفر ورزیدند و [مردم را] از راه خدا بازداشتند، به سبب آنکه فساد میکردند، عذابی بر عذاب آنها میافزاییم (نحل/۸۸). بیگمان کسانی که کفر ورزیدند، اموال خود را خرج میکنند تا [مردم را] از راه خدا بازدارند پس آن را خرج میکنند و آنگاه حسرتی بر آنها خواهد گشت سپس مغلوب میشوند. کسانی که کفر ورزیدند، به سوی دوزخ محشور خواهند شد (انفال/۳۶). بیگمان کسانی که کفر ورزیدند و از راه خدا و مسجدالحرام که آن را برای مردم، از مقیمِ در آنجا و بادیهنشین، یکسان قرار دادهایم، باز دارند و نیز هر کس بخواهد در آنجا به ستم، کجروی کند، به او از عذابی دردناک میچشانیم (حج/۲۵). براى خدا حج آن خانه، بر عهده مردم است. [برای] کسى که بتواند به سوى آن راه یابد (آلعمران/۹۷). [مشرکان] آیات خدا را به بهای ناچیزی فروختند پس [مردم را] از راه او بازداشتند. چه بد است آنچه انجام میدهند (توبه/۹). [منافقان] سوگندهای خود را سپری بر خود گرفته و [مردم را] از راه خدا بازداشتند. چه بد است آنچه انجام میدهند (منافقون/۲). آیا کسانی که قومی را که مورد خشم خدا هستند، به دوستی گرفتهاند، ندیدهای؟ … سوگندهای خود را سپری قرار داده بودند و [مردم را] از راه خدا بازداشتند. برای آنها عذابی خوارکننده است (مجادله/۱۴-۱۶). ای کسانی که ایمان آوردهاید، بسیاری از دانشمندان یهود و راهبان، اموال مردم را به ناروا میخورند و [مردم را] از راه خدا بازمیدارند. کسانی که زر و سیم میاندوزند و آن را در راه خدا هزینه نمیکنند، آنها را به عذابی دردناک مژده بده. روزی که آن [گنجینهها] را در آتش دوزخ بگدازند و پیشانی، پهلو و پشت آنها را با آن داغ میکنند [و میگویند:] این است آنچه برای خود اندوختید. پس آنچه را میاندوختید، بچشید (توبه/۳۴-۳۵). مانند کسانی نباشید که از خانههای خود با سرمستی و برای نشان دادن به مردم خارج شدند و [مردم را] از راه خدا بازمیداشتند. خدا به آنچه میکنند، احاطه دارد (انفال/۴۷). سوگندهای خود را وسیله تقلّب میان خود قرار ندهید تا گامی بعد از استواریش بلغزد و شما برای آنکه [مردم را] از راه خدا بازداشتهاید، بدی را بچشید و برای شما عذابی دردناک باشد (نحل/۹۴). هر کس از یاد رحمان دل بگرداند، بر او شیطانی میگماریم که برای او همنشین باشد. بیگمان آنها، ایشان را از راه بازمیدارند و میپندارند که هدایتیافتگان هستند (زخرف/۳۶-۳۷). راه– اقوام، چه بسا پیامبری که همراه او مردان ربّانی بسیاری، جنگ کردند و در برابر آنچه در راه خدا به آنها رسید، سستی نکردند، ناتوان نشدند و تسلیم نشدند. خدا شکیبایان را دوست دارد (آلعمران/۱۴۶). [پیامبران اقوام گفتند:] چرا بر خدا توکّل نکنیم؟ حال آنکه ما را به راههایمان هدایت کرده است (ابراهیم/۱۲). بیتردید شیطان کارهای آنها (عاد و ثمود) را در نظرشان آراست و آنها را از راه بازداشت، با آنکه بینا بودند (عنکبوت/۳۸). [ابراهیم گفت:] اى پدر، بهراستى به من دانشی رسیده که به تو نرسیده است پس از من پیروى کن تا تو را به راهى درست هدایت کنم (مریم/۴۳). در میان مردم برای حج بانگ برآور تا پیاده و سوار بر هر شتر لاغری که از هر راه دوری میآیند، به سوی تو روی آورند (حج/۲۷). [لوط گفت:] آیا شما با مردها درمى آمیزید و راه [توالد] را قطع مى کنید و در محافل خود پلیدکارى مى کنید؟ پاسخ قوم او جز این نبود که گفتند: اگر راست مىگویى عذاب خدا را براى ما بیاور (عنکبوت/۲۹). آن (شهر لوط) بر سر راهی برجاست. بیتردید در آن برای مومنان نشانهای است (حجر/۷۶-۷۷). [شعیب به قوم خود گفت:] بر سر راهی ننشینید که مردم را بترسانید و کسی را که به خدا ایمان آورده است، از راه خدا بازدارید و راه او را کج بخواهید (اعراف/۸۶). وقتی [موسی] به سوى مدین رو نهاد، [با خود] گفت: امید است پروردگارم مرا به راه درست هدایت کند (قصص/۲۲) [موسی به فرعون] گفت: پروردگار من، نه خطا میکند و نه فراموش میکند. همان کسی که زمین را برای شما گهوارهای ساخت و برای شما در آن راهها قرار داد (طه/۵۲-۵۳). [فرعونیان] گفتند: بیتردید این دو تن، ساحر هستند و میخواهند شما را با سحر خود از سرزمینتان بیرون کنند و راه برتر شما را از میان ببرند (طه/۶۳). [مرد مومنی از خاندان فرعون گفت:] اى قوم من، امروز فرمانروایى از آن شماست. در این سرزمین مسلّط هستید. پس چه کسى ما را در برابر بلاى خدا، اگر به ما برسد، یاری خواهد کرد؟ فرعون گفت: جز آنچه را مى بینم به شما نشان نمیدهم و شما را جز به راه رشد هدایت نمیکنم (غافر/۲۹). آن کس که ایمان آورده بود، گفت: اى قوم من، مرا پیروى کنید تا شما را به راه رشد هدایت کنم (غافر/۳۸). موسی گفت: پروردگارا، تو به فرعون و اشراف او در زندگی دنیا زیور و اموال دادهای. پروردگارا، تا از راه تو گمراه کنند. پروردگارا، اموال آنها را نابود کن. آنها را دلسخت گردان که ایمان نیاورند تا عذاب دردناک را ببینند. فرمود: دعای هر دوی شما پذیرفته شد پس ایستادگی کنید و راه کسانی را که نمیدانند، پیروی نکنید (یونس/۸۸-۸۹). در حقیقت به موسی وحی کردیم که بندگان من را شبانه ببر و راهی خشک در دریا برای آنها باز کن که نه از رسیدن [دشمن] بترسی و نه بیمناک شوی (طه/۷۷). خدا [به بنیاسرائیل] فرمود: من با شما هستم. اگر نماز برپا دارید، زکات بدهید، به فرستادگان من ایمان بیاورید، آنها را یاری کنید و وام نیکویی به خدا بدهید، بیتردید بدیهای شما را از شما میزدایم و شما را به باغهایی که از زیر آن نهرها روان است، وارد میکنم پس هر کس از شما بعد از این کفر ورزد، بیتردید از راه راست، گمراه شده است (مائده/۱۲). موسی به برادر خود، هارون گفت: در میان قوم من جانشین من باش. اصلاح کن و راه فسادکاران را پیروی نکن (اعراف/۱۴۲). آیا [قوم موسی] ندیدند که آن (گوساله) با آنها سخن نمیگوید و آنها را به راهی هدایت نمیکند (اعراف/۱۴۸)؟ چون [موسی و جوان همراه او] به محلّ برخورد دو [دریا] رسیدند، ماهى خود را فراموش کردند و ماهى در دریا راه خود را در پیش گرفت (کهف/۶۱). [جوان همراه موسی] گفت: آیا دیدی وقتی به سوی آن صخره پناه جستیم، من آن ماهی را فراموش کردم؟ جز شیطان کسی آن ماهی را از یاد من نبرد تا به یاد آن باشم و به طور عجیبی راه خود را در دریا پیش گرفت (کهف/۶۳). آیا ندیدی سران بنیاسرائیل پس از موسی به پیامبر خود گفتند: پادشاهی برای ما بگمار تا در راه خدا جنگ کنیم. گفت: اگر جنگیدن برای شما مقرّر شود، چه بسا جنگ نکنید. گفتند: چرا در راه خدا نجنگیم با آنکه ما از دیار و از فرزندانمان بیرون رانده شدهایم (بقره/۲۴۶)؟ به سبب ستمی که از یهودیان سر زد و به سبب آنکه [مردم را] از راه خدا بازداشتند و ربا گرفتن آنها، با آنکه از آن نهی شده بودند و به ناروا خوردن اموال مردم، چیزهای پاکیزهای که بر آنها حلال شده بود، حرام گردانیدیم (نساء/۱۶۰-۱۶۱). ای داوود، ما تو را در زمین جانشین کردیم پس میان مردم به حق، داوری کن و از هوس پیروی نکن که تو را از راه خدا گمراه کند. در حقیقت کسانی که از راه خدا گمراه میشوند، به سزای آنکه روز حساب را فراموش کردهاند، عذابی سخت خواهند داشت (ص/۲۶). [شاکیان به داوود] گفتند: نترس ما دو مدّعى هستیم که یکى از ما بر دیگرى تجاوز کرده پس میان ما به حق داورى کن و از حق دور نشو و ما را به راه درست هدایت کن (ص/۲۲). [هدهد به سلیمان] گفت: او (ملکه سبأ) و قوم او را چنین یافتم که به جای خدا برای خورشید سجده میکنند و شیطان اعمال آنها را برایشان آراسته و آنها را از راه بازداشته بود پس هدایت نیافته بودند (نمل/۲۴). بهراستی این (آیات) اندرزی است تا هر که خواهد راهی به سوی پروردگار خود پیش گیرد (مزّمّل/۱۹؛ انسان/۲۹). خدا، هر که را از خشنودى او پیروى کند، به وسیله آن (کتاب)، به راههاى سلامت هدایت میکند و به اجازه خود، آنان را از تاریکیها به سوى روشنایى بیرون مى برد و به راهى راست، هدایتشان مى کند (مائده/۱۶). کتابى است که آن را به سوى تو فرود آوردیم تا مردم را به فرمان پروردگارشان از تاریکیها به سوى روشنایى بیرون آورى، به راه آن شکستناپذیر ستوده (ابرهیم/۱). اگر آن را بر برخى از غیر عربزبانان نازل مى کردیم و پیامبر آن را برای آنها مى خواند، به آن ایمان نمى آوردند. اینگونه آن (انکار) را در قلبهای مجرمان راه مى دهیم (شعراء/۱۹۸-۲۰۰). بهیقین پیش از تو در گروههاى پیشینیان [پیامبرانى] فرستادیم. هیچ پیامبرى برای آنها نیامد جز آنکه او را مسخره میکردند. اینگونه آن (استهزا) را در قلبهای مجرمان راه مى دهیم (حجر/۱۰-۱۲). بگو، این راه من است که من و هر کس از من پیروی کرد، با بصیرت به سوی خدا دعوت میکنیم. خدا منزّه است. من از مشرکان نیستم (یوسف/۱۰۸). بگو، بر این [رسالت] اجری از شما طلب نمیکنم جز اینکه هر کس بخواهد، راهی به سوی پروردگار خود پیش گیرد (فرقان/۵۷). بگو، هر کس بر حسب ساختار خود عمل میکند. پروردگار شما بهتر میداند چه کسی در راه هدایتیافتهتر است (اسراء/۸۴). نمازت را زیاد بلند یا خیلی آهسته نخوان. میان آن راهى بجوى (اسراء/۱۱۰). در راه خدا جنگ کن که جز عهدهدار شخص خود نیستی و مومنان را برانگیز، امید است خدا سختی کسانی را که کفر ورزیدند، از شما بازدارد (نساء/۸۴). در حقیقت پروردگار تو میداند که تو و گروهی از کسانی که با تو هستند نزدیک به دو سوم از شب یا نصف آن یا یک سوم آن را [به نماز] برمیخیزند. [خدا] میداند که بهزودی در میان شما بیمارانی خواهند بود و [عدّهای] دیگر در زمین سفر میکنند و در پی روزی خدا هستند و گروهی دیگر در راه خدا میجنگند پس هر چه [از قرآن] میسّر شد، تلاوت کنید (مزّمّل/۲۰). از تو درباره جنگ در ماه حرام میپرسند. بگو، جنگ در آن گناهی بزرگ و بازداشتن از راه خدا و کفر ورزیدن به او و [بازداشتن از] مسجدالحرام و بیرون راندن اهل آن از آنجا نزد خدا بزرگتر و فتنه از کشتار بزرگتر است (بقره/۲۱۷). چون ماههاى حرام سپرى شد، مشرکان را هر کجا یافتید، بکشید و آنان را دستگیر کنید و به محاصره درآورید. در هر کمینگاهى به کمین آنان بنشینید پس اگر توبه کردند، نماز برپا داشتند و زکات دادند، راه آنها را باز کنید. خدا آمرزنده مهربان است (توبه/۵). بیگمان در برخورد میان دو گروه برای شما نشانهای بود. گروهی در راه خدا میجنگیدند و [گروه] دیگر کافر بودند که آنها را به چشم دوبرابر خود میدیدند (آلعمران/۱۳). خدا هرگز براى کافران راهی برای [تسلّط] بر مومنان قرار نداده است (نساء/۱۴۱). بر ناتوانان، بیماران و بر کسانى که چیزى نمى یابند تا خرج کنند در صورتى که براى خدا و پیامبر او خیرخواهى نمایند، هیچ گناهى نیست و بر نیکوکاران هیچ راه [سرزنشی] نیست (توبه/۹۱). راه سرزنش فقط بر کسانى است که با اینکه توانگرند از تو اجازه [ترک جهاد] مى خواهند (توبه/۹۳). برجایماندگان، به نشستن خود، بر خلاف رسول خدا، شادمان شدند و از اینکه با مال و جان خود در راه خدا جهاد کنند، کراهت داشتند. گفتند: در این گرما بیرون نروید. بگو، اگر دریابند، آتش جهنّم سوزانتر است. از این پس، کم بخندند و بسیار بگریند، به جزای آنچه کسب میکردند (توبه/۸۱-۸۲). به منافقان گفته شد: بیایید در راه خدا بجنگید یا دفاع کنید. گفتند: اگر جنگیدن میدانستیم بیگمان از شما پیروی میکردیم (آلعمران/۱۶۷). از آنها (منافقان) برای خود دوستانی نگیرید تا اینکه در راه خدا هجرت کنند پس اگر روی برتافتند، هر جا آنها را یافتید، بگیرید و آنها را بکشید. از آنها سرپرست و یاوری برای خود نگیرید … پس اگر از شما کنارهگیری کردند و با شما نجنگیدند و با شما صلح کردند، خدا برای شما راهی بر آنها قرار نداده است (نساء/۸۹-۹۰). مردم مدینه و بادیهنشینان اطراف آنها را نرسد که از پیامبر خدا تخلف کنند و جان خود را عزیزتر از جان او بدانند زیرا هیچ تشنگی، رنج و گرسنگی در راه خدا به آنها نمیرسد و در هیچ مکانی که کافران را به خشم میآورد، قدم نمیگذارند و از دشمنی غنیمتی به دست نمیآورند مگر اینکه به سبب آن، عمل صالحی برای آنها نوشته میشود (توبه/۱۲۰). چون کسانی که به آیات ما ایمان دارند نزد تو آمدند، بگو، درود بر شما. پروردگارتان رحمت را بر خود مقرّر کرده که هر کس از شما به نادانی کار بدی کند آنگاه توبه کند و اصلاح کند، پس او آمرزنده مهربان است. اینگونه آیات را به روشنی بیان میکنیم تا راه مجرمان روشن شود (انعام/۵۴-۵۵). اگر از بیشتر کسانی که در زمین هستند، پیروی کنی، تو را از راه خدا گمراه میکنند. آنها جز از گمان پیروی نمیکنند و جز به حدس نمیپردازند (انعام/۱۱۶). بگو، اگر چنانکه مى گویند، با خدا، خدایانى بود آنگاه بیتردید به سوى صاحب عرش راهى مى جستند (اسراء/۴۲). ستمکاران میگویند: شما جز مردی افسونشده را پیروی نمیکنید. بنگر چگونه برای تو مَثَلها زدند و گمراه شدند پس نمیتوانند، راهی بیابند (فرقان/۸-۹؛ اسراء/۴۷-۴۸). آیا گمان میکنی که بیشتر آنها (کسانی که هوای خود را معبود خود گرفتهاند) میشنوند یا میاندیشند؟ آنها جز مانند چهارپایان نیستند بلکه از راه، گمراهتر هستند (فرقان/۴۴). بهزودی آنها (مشرکان)، هنگامی که عذاب را ببینند، خواهند دانست چه کسی از راه، گمراهتر است (فرقان/۴۲). بگو، همه در انتظار هستند پس در انتظار باشید. بهزودی خواهید دانست چه کسانی یاران راه درست هستند و چه کسى هدایتیافتهتر است (طه/۱۳۵). کسانى که از دانش بهره یافته اند، میبینند که آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده، حق است و به راه آن عزیز ستوده هدایت مى کند (سبأ/۶). آیا به کسانی که بهرهای از کتاب یافتهاند، ننگریستی؟ گمراهی را میخرند و میخواهند شما راه را گم کنید (نساء/۴۴). آنها به جبت و طاغوت ایمان دارند و درباره کسانی که کفر ورزیدهاند، میگویند: اینان از کسانی که ایمان آوردهاند در راه هدایتیافتهتر هستند. اینان هستند که خدا آنها را لعنت کرده است. هر که را خدا لعنت کند، هرگز برای او یاوری نخواهی یافت (نساء/۵۱-۵۲). از اهل کتاب کسى است که اگر او را بر دینارى امین شمرى، آن را به تو نمى پردازد مگر آنکه پیوسته بر سر او بایستی. این بدان سبب است که آنان گفتند: در مورد کسانى که کتاب ندارند بر زیان ما راهى نیست. بر خدا دروغ مى بندند و خود مى دانند (آلعمران/۷۵). بگو، ای اهلکتاب، چرا کسی را که ایمان آورده از راه خدا باز میدارید و آن را کج میخواهید با آنکه خود گواه هستید؟ خدا از آنچه میکنید، غافل نیست (آلعمران/۹۹). بگو، ای اهلکتاب، در دین خود به ناحق غلو نکنید و از هوسهای گروهی که پیش از این گمراه شدند و بسیاری را گمراه کردند و از راه درست منحرف شدند، پیروی نکنید (مائده/۷۷). با زنانی که پدرانتان به ازدواج خود درآوردهاند، ازدواج نکنید مگر آنچه در گذشته رخ داده است. به راستی آن همواره زشت و [مایه] دشمنی و بد راهی است (نساء/۲۲). زنانى را که از نافرمانى آنان بیم دارید، پندشان دهید و در خوابگاه ها از آنها دورى کنید. [اگر تاثیر نکرد] آنان را بزنید پس اگر شما را اطاعت کردند، بر آنها هیچ راهى نجویید (نساء/۳۴). به زنا نزدیک نشوید که آن همواره زشت و بدراهی است (اسراء/۳۲). از زنان شما کسانى که مرتکب زنا مى شوند، چهار تن از میان خود، بر آنان گواه گیرید پس اگر شهادت دادند آنان را در خانه ها نگاه دارید تا مرگشان فرا رسد یا خدا راهى براى آنان قرار دهد (نساء/۱۵). [برخی از جنّیان گفتند:] از میان ما برخی شایسته هستند و برخی جز این هستند. ما گروههایی به راههای گوناگون هستیم (جن/۱۱). گفتند: اى قوم ما، ما کتابى را شنیدیم که بعد از موسى نازل شده [و] تصدیق کننده آنچه پیش از خود است، میباشد و به سوى حق و به سوى راهى راست هدایت مى کند (احقاف/۳۰) راه- آخرت، کسانى که بر خود ستمکار بوده اند [وقتى] فرشتگان جان آنان را مى گیرند، مى گویند: در چه [حال] بودید؟ مى گویند: ما در زمین مستضعفان بودیم. مى گویند: مگر زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید؟ پس آنان جایگاهشان دوزخ است و بد سرانجامى است. مگر آن مردان و زنان و کودکان مستضعفی که چاره اى نتوانند و راهى نیابند (نساء/۹۷-۹۸). [در آن روز مجرمان] میان خود آهسته به یکدیگر میگویند: جز ده روز نماندهاید. ما به آنچه میگویند، داناتریم. آنگاه که راهیافتهترین آنها میگوید: جز یک روز، بیش نماندهاید (طه/۱۰۳-۱۰۴). ستمکاران را میبینی که چون عذاب را بنگرند، میگویند: آیا راهی برای برگشتن هست (شوری/۴۴)؟ روزی که ستمکار دستهای خود را میگزد، میگوید: ای کاش، با فرستاده راهی پیش میگرفتم (فرقان/۲۷). کسانى را که ستم کرده اند، با همردیفانشان و آنچه غیر از خدا مى پرستیده اند، محشور کنید و آنها را به راه جهنّم هدایت کنید (صافّات/۲۲-۲۳). روزی که آنها را با آنچه به جای خدا میپرستند، محشور میکند، پس میفرماید: آیا شما این بندگان مرا گمراه کردید یا خود راه را گم کردند؟ میگویند: منزّهی تو. ما را نسزد که جز تو دوستی برای خود بگیریم ولی تو آنها و پدران آنها را برخوردار کردی تا یاد [تو] را فراموش کردند و گروهی هلاکشده، بودند (فرقان/۱۷-۱۸). [کافران در آتش] میگویند: پروردگارا، ما رؤسا و بزرگان خود را اطاعت کردیم و ما را از راه گمراه کردند. پروردگارا، آنها را دوچندان عذاب ده و آنها را لعنت کن، لعنتی بزرگ (احزاب/۶۷-۶۸). آنها میگویند: پروردگارا، ما را دو بار میراندی و دوبار زنده گردانیدی. به گناهان خود اعتراف کردیم پس آیا راه بیرون شدنی [از آتش] هست (غافر/۱۱)؟ کسانی که به روافتاده، به سوی جهنّم رانده میشوند، آنها بدترین جایگاه و گمترین راه را دارند (فرقان/۳۴). بهراستی خدا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند در باغهایى که از زیر آن نهرها روان است داخل میکند. در آنجا با دستبندهایى از طلا و مروارید آراسته مى شوند و لباسشان در آنجا از پرنیان است. به گفتار پاک هدایت مى شوند و به راه [خداى] ستوده هدایت مى گردند (حج/۲۳-۲۴).
|
الطّريق
لَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَ مَا كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِينَ (مومنون/۱۷) جَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (زخرف/۱۰) جَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَ جَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (انبیاء/۳۱) أَلْقَى فِي الأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمْ وَ أَنْهَارًا وَ سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (نحل/۱۵) اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا* لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (نوح/۱۹-۲۰) مِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَ حُمْرٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَ غَرَابِيبُ سُودٌ (فاطر/۲۷) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَكَهُ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ (زمر/۲۱) أَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ … ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا (نحل/۶۸-۶۹)
اللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَ هُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ (احزاب/۴) عَلَى اللّهِ قَصْدُ السَّبِيلِ وَ مِنْهَا جَآئِرٌ وَ لَوْ شَاء لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ (نحل/۹) إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا* إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَ إِمَّا كَفُورًا (انسان/۲-۳) مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ* ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (عبس/۱۹-۲۰) هَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ* فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ* وَ مَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ* فَكُّ رَقَبَةٍ* أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ* يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ* أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ* ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ* أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ* وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ* عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ (بلد/۱۰-۲۰) فَاتَّبِعُوهُ (صراطی مستقیما) وَ لاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (انعام/۱۵۳) أَلَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُم مَّاء غَدَقًا (جن/۱۶)
وَ إِن جَاهَدَاكَ [الوالدین] عَلى أَن تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَ صَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا وَ اتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ (لقمان/۱۵) الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَ عِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ* رَبَّنَا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدتَّهُم وَ مَن صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ* وَ قِهِمُ السَّيِّئَاتِ وَ مَن تَقِ السَّيِّئَاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (غافر/۷-۹)
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى (نجم/۳۰) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (نحل/۱۲۵؛ قلم/۷) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ مَن يَضِلُّ عَن سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (انعام/۱۱۷) مَن كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الآخِرَةِ أَعْمَى وَ أَضَلُّ سَبِيلًا (اسراء/۷۲) مَن لَّعَنَهُ اللّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنَازِيرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُوْلَئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَ أَضَلُّ عَن سَوَاء السَّبِيلِ (مائده/۶۰) إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاكِبُونَ (مومنون/۷۴)
مَن يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالإِيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ (بقره/۱۰۸) مَن يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَى وَ يَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَ نُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَ سَاءتْ مَصِيرًا (نساء/۱۱۵) إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُرِيدُونَ أَن يُفَرِّقُواْ بَيْنَ اللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُرِيدُونَ أَن يَتَّخِذُواْ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلًا* أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا وَ أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا (نساء/۱۵۰-۱۵۱) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ ظَلَمُواْ لَمْ يَكُنِ اللّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَ لاَ لِيَهْدِيَهُمْ طَرِيقًا* إِلاَّ طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا وَ كَانَ ذَلِكَ عَلَى اللّهِ يَسِيرًا (نساء/۱۶۸-۱۶۹) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ ثُمَّ كَفَرُواْ ثُمَّ آمَنُواْ ثُمَّ كَفَرُواْ ثُمَّ ازْدَادُواْ كُفْرًا لَّمْ يَكُنِ اللّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَ لاَ لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلًا (نساء/۱۳۷) زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ مَكْرُهُمْ وَ صُدُّواْ عَنِ السَّبِيلِ (رعد/۳۳) لَوْ نَشَاء لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْيُنِهِمْ (الکافرین) فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى يُبْصِرُونَ (یس/۶۶) قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِيلَنَا وَ لْنَحْمِلْ خَطَايَاكُمْ وَ مَا هُم بِحَامِلِينَ مِنْ خَطَايَاهُم مِّن شَيْءٍ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (عنکبوت/۱۲) سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ إِن يَرَوْاْ كُلَّ آيَةٍ لاَّ يُؤْمِنُواْ بِهَا وَ إِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الرُّشْدِ لاَ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَ إِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ كَانُواْ عَنْهَا غَافِلِينَ (اعراف/۱۴۶) مَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن سَبِيلٍ (شوری/۴۶) مَن يُضْلِلِ اللّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا (نساء/۱۴۳، ۸۸)
لَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُوْلَئِكَ مَا عَلَيْهِم مِّن سَبِيلٍ* إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَ يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُوْلَئِكَ لَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ (شوری/۴۱-۴۲) سبیل- سبیل الله، وَ أَنفِقُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ لاَ تُلْقُواْ بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ وَ أَحْسِنُوَاْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (بقره/۱۹۵) مَا تُنفِقُواْ مِن شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ (انفال/۶۰) هَا أَنتُمْ هَؤُلَاء تُدْعَوْنَ لِتُنفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَمِنكُم مَّن يَبْخَلُ وَ مَن يَبْخَلْ فَإِنَّمَا يَبْخَلُ عَن نَّفْسِهِ وَ اللَّهُ الْغَنِيُّ وَ أَنتُمُ الْفُقَرَاء وَ إِن تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ ثُمَّ لَا يَكُونُوا أَمْثَالَكُمْ (محمّد/۳۸) مَا لَكُمْ أَلَّا تُنفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لِلَّهِ مِيرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (حدید/۱۰) لَا يَأْتَلِ أُوْلُوا الْفَضْلِ مِنكُمْ وَ السَّعَةِ أَن يُؤْتُوا أُوْلِي الْقُرْبَى وَ الْمَسَاكِينَ وَ الْمُهَاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ (نور/۲۲) إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ للفقراء و … وَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِّنَ اللّهِ (توبه/۶۰) [الصدقات] لِلْفُقَرَاء الَّذِينَ أُحصِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الأَرْضِ (بقره/۲۷۳)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنجِيكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ* تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِكُمْ وَ أَنفُسِكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ* يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ يُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَ مَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ* وَ أُخْرَى تُحِبُّونَهَا نَصْرٌ مِّنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَرِيبٌ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (صف/۱۰-۱۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَ ابْتَغُواْ إِلَيهِ الْوَسِيلَةَ وَ جَاهِدُواْ فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (مائده/۳۵) انْفِرُواْ خِفَافًا وَ ثِقَالًا وَ جَاهِدُواْ بِأَمْوَالِكُمْ وَ أَنفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ (توبه/۴۱) قَاتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (بقره/۲۴۴) قَاتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَ لاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ (بقره/۱۹۰) الَّذِينَ آمَنُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُواْ أَوْلِيَاء الشَّيْطَانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا (نساء/۷۶) الَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ (عنکبوت/۶۹) إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُم بُنيَانٌ مَّرْصُوصٌ (صف/۴) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاء تُلْقُونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ … إِن كُنتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَ ابْتِغَاء مَرْضَاتِي (ممتحنه/۱)
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ (حجرات/۱۵) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ هَاجَرُواْ وَ جَاهَدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ و أَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الَّذِينَ آوَواْ وَّ نَصَرُواْ أُوْلَئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ (انفال/۷۲) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ الَّذِينَ هَاجَرُواْ وَ جَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أُوْلَئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللّهِ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (بقره/۲۱۸) الَّذِينَ آمَنُواْ وَ هَاجَرُواْ وَ جَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللّهِ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ* يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ وَ رِضْوَانٍ وَ جَنَّاتٍ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُّقِيمٌ* خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا إِنَّ اللّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ (توبه/۲۰-۲۲) الَّذِينَ آمَنُواْ وَ هَاجَرُواْ وَ جَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الَّذِينَ آوَواْ وَّ نَصَرُواْ أُولَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُم مَّغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ (انفال/۷۴) فَلْيُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالآخِرَةِ وَ مَن يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَيُقْتَلْ أَو يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا* وَ مَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاء وَ الْوِلْدَانِ الَّذِينَ (نساء/۷۴-۷۵) إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَ أَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَ الإِنجِيلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ فَاسْتَبْشِرُواْ بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُم بِهِ وَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (توبه/۱۱۱) فَالَّذِينَ هَاجَرُواْ وَ أُخْرِجُواْ مِن دِيَارِهِمْ وَ أُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَ قَاتَلُواْ وَ قُتِلُواْ لأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَ لأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّن عِندِ اللّهِ وَ اللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ (آلعمران/۱۹۵)
لاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَ لَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ (بقره/۱۵۴) لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ (آلعمران/۱۶۹) لَئِن قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللّهِ وَ رَحْمَةٌ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ* وَ لَئِن مُّتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لإِلَى الله تُحْشَرُونَ (آلعمران/۱۵۷-۱۵۸) الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ* سَيَهْدِيهِمْ وَ يُصْلِحُ بَالَهُمْ* وَ يُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ (محمّد/۴-۶) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انفِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَرْضِ أَرَضِيتُم بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الآخِرَةِ إِلاَّ قَلِيلٌ* إِلاَّ تَنفِرُواْ يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَ يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَ لاَ تَضُرُّوهُ شَيْئًا وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (توبه/۳۸-۳۹) مَن يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللّهِ يَجِدْ فِي الأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَ سَعَةً وَ مَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلى اللّهِ وَ كَانَ اللّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (نساء/۱۰۰) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَتَبَيَّنُواْ وَ لاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَيْكُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَعِندَ اللّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٌ كَذَلِكَ كُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ اللّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُواْ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (نساء/۹۴) قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَ أَبْنَآؤُكُمْ وَ إِخْوَانُكُمْ وَ أَزْوَاجُكُمْ وَ عَشِيرَتُكُمْ وَ أَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَ تِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَ مَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ (توبه/۲۴) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ لاَ يَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ (مائده/۵۴) لاَّ يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُوْلِي الضَّرَرِ وَ الْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فَضَّلَ اللّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً وَ كُلاًّ وَعَدَ اللّهُ الْحُسْنَى وَ فَضَّلَ اللّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا* دَرَجَاتٍ مِّنْهُ وَ مَغْفِرَةً وَ رَحْمَةً وَ كَانَ اللّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (نساء/۹۵-۹۶) أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَ عِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ جَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ يَسْتَوُونَ عِندَ اللّه (توبه/۱۹)
إِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ (زمر/۸) جَعَلُواْ لِلّهِ أَندَادًا لِّيُضِلُّواْ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعُواْ فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ (ابراهیم/۳۰) مِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لَا هُدًى وَ لَا كِتَابٍ مُّنِيرٍ* ثَانِيَ عِطْفِهِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَ نُذِيقُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَذَابَ الْحَرِيقِ* ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ يَدَاكَ (حج/۸-۱۰) مِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ (لقمان/۶)
اَن لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ* الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَ يَبْغُونَهَا عِوَجًا وَ هُم بِالآخِرَةِ كَافِرُونَ (اعراف/۴۴-۴۵) لَعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ* الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَ يَبْغُونَهَا عِوَجًا وَ هُم بِالآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ (هود/۱۸- ۱۹) وَيْلٌ لِّلْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ شَدِيدٍ* الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الآخِرَةِ وَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَ يَبْغُونَهَا عِوَجًا أُوْلَئِكَ فِي ضَلاَلٍ بَعِيدٍ (ابراهیم/۲- ۳) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ صَدُّواْ عَن سَبِيلِ اللّهِ قَدْ ضَلُّواْ ضَلاَلًا بَعِيدًا (نساء/۱۶۷) الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ (محمّد/۱) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَ شَاقُّوا الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الهُدَى لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَ سَيُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ (محمّد/۳۲) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَ هُمْ كُفَّارٌ فَلَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ (محمّد/۳۴) الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ صَدُّواْ عَن سَبِيلِ اللّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يُفْسِدُونَ (نحل/۸۸) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّواْ عَن سَبِيلِ اللّهِ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِلَى جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ (انفال/۳۶) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ الَّذِي جَعَلْنَاهُ لِلنَّاسِ سَوَاء الْعَاكِفُ فِيهِ وَ الْبَادِ وَ مَن يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحَادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (حج/۲۵) لِلّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا (آلعمران/۹۷) اشْتَرَوْاْ [المشرکون] بِآيَاتِ اللّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ (توبه/۹) اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (منافقون/۲) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِم … اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ (مجادله/۱۴-۱۶)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّ كَثِيرًا مِّنَ الأَحْبَارِ وَ الرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَ الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لاَ يُنفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ* يَوْمَ يُحْمَى عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَى بِهَا جِبَاهُهُمْ وَ جُنوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ هَذَا مَا كَنَزْتُمْ لأَنفُسِكُمْ فَذُوقُواْ مَا كُنتُمْ تَكْنِزُونَ (توبه/۳۴-۳۵) لاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَارِهِم بَطَرًا وَ رِئَاء النَّاسِ وَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَ اللّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (انفال/۴۷) لاَ تَتَّخِذُواْ أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِهَا وَ تَذُوقُواْ الْسُّوءَ بِمَا صَدَدتُّمْ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَ لَكُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (نحل/۹۴) مَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ* وَ إِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ (زخرف/۳۶-۳۷)
سبیل- الاقوام، كَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ مَا ضَعُفُواْ وَ مَا اسْتَكَانُواْ وَ اللّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ (آلعمران/۱۴۶) [قال رسل الاقوام] مَا لَنَا أَلاَّ نَتَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ وَ قَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا وَ لَنَصْبِرَنَّ عَلَى مَا آذَيْتُمُونَا وَ عَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ (ابراهیم/۱۲) زَيَّنَ لَهُمُ (عاد و ثمود) الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَ كَانُوا مُسْتَبْصِرِينَ (عنکبوت/۳۸) [قال ابراهیم] يَا أَبَتِ إِنِّي قَدْ جَاءنِي مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِرَاطًا سَوِيًّا (مریم/۴۳) أَذِّن فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالًا وَ عَلَى كُلِّ ضَامِرٍ يَأْتِينَ مِن كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ (حج/۲۷)
[قال لوط] أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (عنکبوت/۲۹) إِنَّهَا (قریة لوط) لَبِسَبِيلٍ مُّقيمٍ* إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّلْمُؤمِنِينَ (حجر/۷۶-۷۷)
[قال شعیب لقومه] لاَ تَقْعُدُواْ بِكُلِّ صِرَاطٍ تُوعِدُونَ وَ تَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِهِ وَ تَبْغُونَهَا عِوَجًا (اعراف/۸۶)
لَمَّا تَوَجَّهَ [موسی] تِلْقَاء مَدْيَنَ قَالَ عَسَى رَبِّي أَن يَهْدِيَنِي سَوَاء السَّبِيلِ (قصص/۲۲) قَالَ [موسی لفرعون] عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَابٍ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَ لَا يَنسَى* الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَ سَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا (طه/۵۲-۵۳) قَالُوا [آلفرعون] إِنْ هَذَانِ لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَن يُخْرِجَاكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِمَا وَ يَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلَى (طه/۶۳) [قال رجل مومن من آل فرعون] يَا قَوْمِ لَكُمُ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ظَاهِرِينَ فِي الْأَرْضِ فَمَن يَنصُرُنَا مِن بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءنَا قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِيكُمْ إِلَّا مَا أَرَى وَ مَا أَهْدِيكُمْ إِلَّا سَبِيلَ الرَّشَادِ (غافر/۲۹) قَالَ الَّذِي آمَنَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِكُمْ سَبِيلَ الرَّشَادِ (غافر/۳۸)
قَالَ مُوسَى رَبَّنَا إِنَّكَ آتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَ مَلأهُ زِينَةً وَ أَمْوَالًا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا رَبَّنَا لِيُضِلُّواْ عَن سَبِيلِكَ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلَى أَمْوَالِهِمْ وَ اشْدُدْ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَلاَ يُؤْمِنُواْ حَتَّى يَرَوُاْ الْعَذَابَ الأَلِيمَ* قَالَ قَدْ أُجِيبَت دَّعْوَتُكُمَا فَاسْتَقِيمَا وَ لاَ تَتَّبِعَآنِّ سَبِيلَ الَّذِينَ لاَ يَعْلَمُونَ (یونس/۸۸-۸۹) لَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَّا تَخَافُ دَرَكًا وَ لَا تَخْشَى (طه/۷۷) قَالَ اللّهُ (لبنیاسرائیل) إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاَةَ وَ آتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَ آمَنتُم بِرُسُلِي وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ وَ أَقْرَضْتُمُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ لأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ فَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ (مائده/۱۲) قَالَ مُوسَى لأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَ أَصْلِحْ وَ لاَ تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ (اعراف/۱۴۲) أَلَمْ يَرَوْاْ (قوم موسي) أَنَّهُ (العجل) لاَ يُكَلِّمُهُمْ وَ لاَ يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا (اعراف/۱۴۸)
فَلَمَّا بَلَغَا [موسی و فتی معه] مَجْمَعَ بَيْنِهِمَا نَسِيَا حُوتَهُمَا فَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ سَرَبًا (کهف/۶۱) قَالَ [الفتي معه] أَرَأَيْتَ إِذْ أَوَيْنَا إِلَى الصَّخْرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَ مَا أَنسَانِيهُ إِلَّا الشَّيْطَانُ أَنْ أَذْكُرَهُ وَ اتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ عَجَبًا (کهف/۶۳)
أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلإِ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ مِن بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُواْ لِنَبِيٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُّقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِن كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلاَّ تُقَاتِلُواْ قَالُواْ وَ مَا لَنَا أَلاَّ نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ قَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِيَارِنَا وَ أَبْنَآئِنَا (بقره/۲۴۶)
فَبِظُلْمٍ مِّنَ الَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَ بِصَدِّهِمْ عَن سَبِيلِ اللّهِ كَثِيرًا* وَ أَخْذِهِمُ الرِّبَا وَ قَدْ نُهُواْ عَنْهُ وَ أَكْلِهِمْ أَمْوَالَ النَّاسِ (نساء/۱۶۰-۱۶۱)
يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُم بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لَا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيُضِلَّكَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ (ص/۲۶) قَالُوا (الخصمان لداوود) لَا تَخَفْ خَصْمَانِ بَغَى بَعْضُنَا عَلَى بَعْضٍ فَاحْكُم بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَ لَا تُشْطِطْ وَ اهْدِنَا إِلَى سَوَاء الصِّرَاطِ (ص/۲۲)
[قال هدهد لسلیمان] وَجَدتُّهَا (امرأة من سبا) وَ قَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لَا يَهْتَدُونَ (نمل/۲۴) إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا (مزّمّل/۱۹؛ انسان/۲۹) يَهْدِي بِهِ (کتاب) اللّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلاَمِ وَ يُخْرِجُهُم مِّنِ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ يَهْدِيهِمْ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (مائده/۱۶) كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (ابرهیم/۱) لَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ* فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ* كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ (شعراء/۱۹۸-۲۰۰)
لَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الأَوَّلِينَ* وَ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ* كَذَلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ (حجر/۱۰-۱۲) قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَاْ وَ مَنِ اتَّبَعَنِي وَ سُبْحَانَ اللّهِ وَ مَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (یوسف/۱۰۸) قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاء أَن يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا (فرقان/۵۷) قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَى شَاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَى سَبِيلًا (اسراء/۸۴) لاَ تَجْهَرْ بِصَلاَتِكَ وَ لاَ تُخَافِتْ بِهَا وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلًا (اسراء/۱۱۰) فَقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ تُكَلَّفُ إِلاَّ نَفْسَكَ وَ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَسَى اللّهُ أَن يَكُفَّ بَأْسَ الَّذِينَ كَفَرُواْ (نساء/۸۴) إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَ اللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرْضَى وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ (مزّمّل/۲۰)
يَسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ كَبِيرٌ وَ صَدٌّ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَ كُفْرٌ بِهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ إِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَكْبَرُ عِندَ اللّهِ وَ الْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ (بقره/۲۱۷) فَإِذَا انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَ خُذُوهُمْ وَ احْصُرُوهُمْ وَ اقْعُدُواْ لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَ أَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَ آتَوُاْ الزَّكَاةَ فَخَلُّواْ سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (توبه/۵) قَدْ كَانَ لَكُمْ آيَةٌ فِي فِئَتَيْنِ الْتَقَتَا فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ أُخْرَى كَافِرَةٌ يَرَوْنَهُم مِّثْلَيْهِمْ رَأْيَ الْعَيْنِ وَ اللّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَن يَشَاءُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لَّأُوْلِي الأَبْصَارِ (آلعمران/۱۳) لَن يَجْعَلَ اللّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا (نساء/۱۴۱) لَّيْسَ عَلَى الضُّعَفَاء وَ لاَ عَلَى الْمَرْضَى وَ لاَ عَلَى الَّذِينَ لاَ يَجِدُونَ مَا يُنفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُواْ لِلّهِ وَ رَسُولِهِ مَا عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِن سَبِيلٍ (توبه/۹۱) إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ وَ هُمْ أَغْنِيَاء (توبه/۹۳) فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلاَفَ رَسُولِ اللّهِ وَ كَرِهُواْ أَن يُجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ قَالُواْ لاَ تَنفِرُواْ فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَّوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ* فَلْيَضْحَكُواْ قَلِيلًا وَ لْيَبْكُواْ كَثِيرًا جَزَاء بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (توبه/۸۱-۸۲) قِيلَ لَهُمْ (الذین نافقوا) تَعَالَوْاْ قَاتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَوِ ادْفَعُواْ قَالُواْ لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًا لاَّتَّبَعْنَاكُمْ (آلعمران/۱۶۷) فَلاَ تَتَّخِذُواْ مِنْهُمْ أَوْلِيَاء حَتَّىَ يُهَاجِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَخُذُوهُمْ وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْثُ وَجَدتَّمُوهُمْ وَ لاَ تَتَّخِذُواْ مِنْهُمْ وَلِيًّا وَ لاَ نَصِيرًا* … فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقَاتِلُوكُمْ وَ أَلْقَوْاْ إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلًا (نساء/۸۹-۹۰) مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَ مَنْ حَوْلَهُم مِّنَ الأَعْرَابِ أَن يَتَخَلَّفُواْ عَن رَّسُولِ اللّهِ وَ لاَ يَرْغَبُواْ بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لاَ يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَ لاَ نَصَبٌ وَ لاَ مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ لاَ يَطَؤُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَ لاَ يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّيْلًا إِلاَّ كُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ (توبه/۱۲۰)
إِذَا جَاءكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* وَ كَذَلِكَ نفَصِّلُ الآيَاتِ وَ لِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ (انعام/۵۴-۵۵) إِن تُطِعْ أَكْثَرَ مَن فِي الأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ اللّهِ إِن يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ (انعام/۱۱۶) قُل لَّوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لاَّبْتَغَوْاْ إِلَى ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا (اسراء/۴۲) إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلاَّ رَجُلًا مَّسْحُورًا* انظُرْ كَيْفَ ضَرَبُواْ لَكَ الأَمْثَالَ فَضَلُّواْ فَلاَ يَسْتَطِيعْونَ سَبِيلًا (اسراء/۴۷-۴۸) قَالَ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا* انظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا (فرقان/۸-۹) أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَكْثَرَهُمْ يَسْمَعُونَ أَوْ يَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا (فرقان/۴۴) سَوْفَ يَعْلَمُونَ (المشركون) حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا (فرقان/۴۲) قُلْ كُلٌّ مُّتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَ مَنِ اهْتَدَى (طه/۱۳۵)
يَرَى الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَ يَهْدِي إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (سبأ/۶) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُواْ نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يَشْتَرُونَ الضَّلاَلَةَ وَ يُرِيدُونَ أَن تَضِلُّواْ السَّبِيلَ (نساء/۴۴) يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ يَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ هَؤُلاء أَهْدَى مِنَ الَّذِينَ آمَنُواْ سَبِيلًا* أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللّهُ وَ مَن يَلْعَنِ اللّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصِيرًا (نساء/۵۱-۵۲) مِنْهُم (اهل الکتاب) مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لاَّ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلاَّ مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَآئِمًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَ يَقُولُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (آلعمران/۷۵) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ مَنْ آمَنَ تَبْغُونَهَا عِوَجًا وَ أَنتُمْ شُهَدَاء وَ مَا اللّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (آلعمران/۹۹) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَ لاَ تَتَّبِعُواْ أَهْوَاء قَوْمٍ قَدْ ضَلُّواْ مِن قَبْلُ وَ أَضَلُّواْ كَثِيرًا وَ ضَلُّواْ عَن سَوَاء السَّبِيلِ (مائده/۷۷)
لاَ تَنكِحُواْ مَا نَكَحَ آبَاؤُكُم مِّنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا قَدْ سَلَفَ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَ مَقْتًا وَ سَاء سَبِيلًا (نساء/۲۲) اللاَّتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلاَ تَبْغُواْ عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا (نساء/۳۴) لاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَى إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَ سَاء سَبِيلًا (اسراء/۳۲) اللاَّتِي يَأْتِينَ الْفَاحِشَةَ مِن نِّسَآئِكُمْ فَاسْتَشْهِدُواْ عَلَيْهِنَّ أَرْبَعةً مِّنكُمْ فَإِن شَهِدُواْ فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّىَ يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا (نساء/۱۵)
[قالوا نفر من الجن] أَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذَلِكَ كُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا (جن/۱۱) قَالُوا يَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا كِتَابًا أُنزِلَ مِن بَعْدِ مُوسَى مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَ إِلَى طَرِيقٍ مُّسْتَقِيمٍ (احقاف/۳۰)
سبیل- الاخرة، إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا فَأُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ سَاءتْ مَصِيرًا* إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاء وَ الْوِلْدَانِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَ لاَ يَهْتَدُونَ سَبِيلًا (نساء/۹۷-۹۸) [یومئذ المجرمون] يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا* نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا (طه/۱۰۳-۱۰۴) تَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلَى مَرَدٍّ مِّن سَبِيلٍ (شوری/۴۴) يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا (فرقان/۲۷) احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ أَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ* مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ (صافّات/۲۲-۲۳) يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَ مَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَؤُلَاء أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ* قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاء وَ لَكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَ آبَاءهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ وَ كَانُوا قَوْمًا بُورًا (فرقان/۱۷-۱۸)
قَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَ كُبَرَاءنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا* رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَ الْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا (احزاب/۶۷-۶۸) قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِّن سَبِيلٍ (غافر/۱۱) الَّذِينَ يُحْشَرُونَ عَلَى وُجُوهِهِمْ إِلَى جَهَنَّمَ أُوْلَئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَ أَضَلُّ سَبِيلًا (فرقان/۳۴)
إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤًا وَ لِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ* وَ هُدُوا إِلَى الطَّيِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَ هُدُوا إِلَى صِرَاطِ الْحَمِيدِ (حج/۲۳-۲۴) |