چکیده: برخی از جنبندگان بر روی شکم، برخی بر روی دو پا و برخی بر روی چهار پا راه می‌روند. خدا زمین را برای شما رام کرد تا در پهنای آن راه بروید و از روزی او بخورید. در زمین به نخوت راه نرو. در راه‌رفتن خود میانه‌رو باش. بندگان رحمان در زمین فروتنانه راه می‌روند. از خدا پروا کنید و به رسول او ایمان بیاورید تا برای شما نوری قرار دهد تا با آن راه بروید.

خداست که هر جنبنده‌ای را از آبی آفرید پس برخی از آنها بر روی شکم خود راه می‌روند. برخی از آنها بر روی دو پا و برخی از آنها بر روی چهار پا راه می‌روند. بی‌تردید خدا هر چه بخواهد می‌آفریند. خدا بر هر چیزی تواناست (نور/۴۵). اوست کسی که زمین را برای شما رام کرد پس در پهنای آن راه بروید و از روزی او بخورید و برانگیخته ‌شدن به سوی اوست (ملک/۱۵). [براى او] یکسان است کسى از شما سخن را نهان کند و کسى که آن را فاش گرداند و کسى که خود را به شب پنهان کند و [کسی که] در روز آشکارا راه بپیماید (رعد/۱۰).

در روی زمین به نخوت راه نرو. بی‌تردید تو هرگز زمین را نمی‌توانی شکافت و هرگز در بلندی به کوه‌ها نمی‌توانی رسید (اسراء/۳۷).

[لقمان به فرزند خود گفت:] از مردم رخ برمتاب و در زمین به نخوت راه نرو. در حقیقت خدا هیچ خودپسند فخرفروشی را دوست ندارد. در راه‌رفتن خود میانه‌رو باش و صدای خود را آهسته کن. بی‌تردید بدترین آوازها بانگ درازگوشان است (لقمان/۱۸-۱۹).

بندگان رحمان کسانی هستند که روی زمین به فروتنانه راه می‌روند و چون نادانان آنها را طرف خطاب قرار دهند به ملایمت پاسخ می‌دهند (فرقان/۶۳).

آیا برای هدایت آنها کافی نبود که چه نسل‌ها را پیش از آنها نابود کردیم که در سراهای آنها راه می‌روند؟ به‌راستی برای خردمندان در این نشانه‌هایی است (طه/۱۲۸). آیا برای هدایت آنها کافی نبود که چه بسیار نسل‌ها را پیش از آنها نابود کردیم که در سراهای آنها راه می‌روند؟ بی‌تردید در این نشانه‌هایی است، آیا نمی‌شنوند (سجده/۲۶)؟

[نوح به قوم خود گفت:] خدا زمین را برای شما فرشی قرار داد تا در راه‌های فراخ آن بروید (نوح/۱۹-۲۰).

آن‌گاه که خواهر تو (موسی) راه می‌رفت و می‌گفت: آیا شما را بر کسی که عهده‌دار او شود، راهنمایی کنم (طه/۴۰).

یکی از آن دو زن (دختران شعیب) در حالی‌که با حیا راه می‌رفت، نزد موسی آمد و گفت: پدرم تو را می‌طلبد تا به پاداش آب دادن [گوسفندان] برای ما، به تو مزد دهد (قصص/۲۵).

[چیزی] مردم را از ایمان آوردن بازنداشت، آن‌گاه که هدایت برای آنها آمد، جز این‌که گفتند: آیا خدا بشری را به پیامبری مبعوث کرده است؟ بگو، اگر در زمین فرشتگانی بودند که با اطمینان راه می‌رفتند، بر آنها فرشته‌ای به پیامبری از آسمان نازل می‌کردیم (اسراء/۹۴-۹۵). پیش از تو پیامبران را نفرستادیم جز این‌که آنها نیز غذا می‌خوردند و در بازارها راه می‌رفتند (فرقان/۲۰). از هر قسم‌خورنده فرومایه‌ای فرمان نبر که عیب‌جوست و برای خبرچینی همواره در راه است (قلم/۱۰-۱۱).

[کافران] گفتند: این چه پیامبری است که غذا می‌خورد و در بازارها راه می‌رود (فرقان/۷)؟ بزرگان کافران رفتند و [گفتند:] بروید و بر خدایان خود ایستادگی کنید. بی‌گمان این چیزی است که خواسته می‌شود (ص/۶). آیا آنها (کسانی را که به جای خدا می‌خوانید) پاهایی دارند که با آن راه بروند (اعراف/۱۹۵)؟ [مَثَل آنها که می‌گویند: ما به خدا و روز بازپسین ایمان آورده‌ایم ولی مومن نیستند] همچون مَثَل کسانی است که در معرض رگباری از آسمان که در آن تاریکی‌ها و رعد و برقی است، قرار گرفته‌اند. … نزدیک است برق چشمان آنها را برباید. هر گاه که بر آنها روشنی بخشد، در آن راه روند و چون [راه آنها] را تاریک کند، بایستند. اگر خدا می‌خواست شنوایی و بینایی آنها را می‌گرفت. بی‌تردید خدا بر همه چیز تواناست (بقره/۱۹-۲۰).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پروا کنید و به رسول او ایمان بیاورید تا از رحمت خود به شما دو بهره بدهد و برای شما نوری قرار دهد که با آن راه بروید و شما را بیامرزد. خدا آمرزنده مهربان است (حدید/۲۸).  آیا کسی که مرده [دل] بود و او را زنده کردیم و برای او نوری قرار دادیم که با آن در میان مردم راه می‌رود، مانند کسی است که در تاریکی‌هاست و از آن بیرون‌آمدنی نیست؟ این‌گونه برای کافران آن‌چه انجام می‌دادند، زینت داده شده است (انعام/۱۲۲). آیا آن کس که نگونسار راه می‌رود هدایت‌یافته‌تر است یا آن کس که ایستاده بر راهی راست راه می‌رود (ملک/۲۲)؟

وَ اللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِن مَّاء فَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى بَطْنِهِ وَ مِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى رِجْلَيْنِ وَ مِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى أَرْبَعٍ يَخْلُقُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (نور/۴۵) هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَ كُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَ إِلَيْهِ النُّشُورُ (ملك/۱۵) سَوَاء مِّنكُم مَّنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَ مَن جَهَرَ بِهِ وَ مَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَ سَارِبٌ بِالنَّهَارِ (رعد/۱۰)

وَ لاَ تَمْشِ فِي الأَرْضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الأَرْضَ وَ لَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا (اسراء/۳۷)

[قال لقمان لابنه] وَ لَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ* وَ اقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَ اغْضُضْ مِن صَوْتِكَ إِنَّ أَنكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ (لقمان/۱۸-۱۹)

وَ عِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَ إِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا (فرقان/۶۳)

أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُوْلِي النُّهَى (طه/۱۲۸) أَوَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ أَفَلَا يَسْمَعُونَ (سجده/۲۶)

[قال نوح لقومه] اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا* لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (نوح/۱۹-۲۰)

إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ (موسي) فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَن يَكْفُلُهُ (طه/۴۰)

فَجَاءتْهُ إِحْدَاهُمَا (بنات شعيب) تَمْشِي عَلَى اسْتِحْيَاء قَالَتْ إِنَّ أَبِي يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ مَا سَقَيْتَ لَنَا (قصص/۲۵)

وَ مَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُواْ إِذْ جَاءهُمُ الْهُدَى إِلاَّ أَن قَالُواْ أَبَعَثَ اللّهُ بَشَرًا رَّسُولًا* قُل لَّوْ كَانَ فِي الأَرْضِ مَلآئِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَّسُولًا (اسراء/۹۴-۹۵) وَ ما أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَ يَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ (فرقان/۲۰) وَ لَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ*  هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِيمٍ (قلم/۱۰-۱۱)

قَالُوا (الكافرون) مَالِ هَذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَ يَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ (فرقان/۷) وَ انطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَ اصْبِرُوا عَلَى آلِهَتِكُمْ إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ يُرَادُ (ص/۶) أَلَهُمْ (الذين تدعون من دون الله) أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا (اعراف/۱۹۵) [مثل الذين يقولون آمنا بالله و باليوم الاخر و هم لا يومنون]  أَوْ كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصْابِعَهُمْ فِي آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ وَ اللّهُ مُحِيطٌ بِالْكافِرِينَ* يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ كُلَّمَا أَضَاء لَهُم مَّشَوْاْ فِيهِ وَ إِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُواْ وَ لَوْ شَاء اللّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ إِنَّ اللَّه عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره/۱۹-۲۰)

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِن رَّحْمَتِهِ وَ يَجْعَل لَّكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (حديد/۲۸) أَوَ مَن كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَ جَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَن مَّثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِّنْهَا كَذَلِكَ زُيِّنَ لِلْكَافِرِينَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ (انعام/۱۲۲) أَفَمَن يَمْشِي مُكِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّن يَمْشِي سَوِيًّا عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (ملك/۲۲)