دروغ بستن بر خدا

دروغ بستن بر خدا،چیزی را به ناحق به خدا نسبت دادن، این مفهوم با عبارت اِفتراءً عَلَی الله و نظایر آن ۲۳ بار و کذَبَ عَلی الله و نظایر آن ۳ بار و آیاتی که این معنا را دارد، آمده است.

چکیده:دروغ بستن بر خدا حرام و وسوسه شیطان است. شریک و فرزند قرار دادن برای خدا، پاک و بهشتی دانستن خود، حلال و حرام کردن به دروغ و … از مصادیق دروغ بستن به خداست. کسانی که به خدا دروغ می بندند، روسیاه، گمراه، ستمکار، ظالم و مجرم معرفی شده‌اند. آنان رستگار نمی‌شوند و عذابِ خوار کننده خواهند داشت.

شیطان فقط شما را به بدی و زشتی فرمان می‌دهد و این‌که چیزی را که نمی‌دانید به خدا نسبت دهید (بقره/۱۶۹). بگو، پروردگار من فقط زشتکاری‌ها را چه آشکار و چه پنهان و گناه و ستم ناحقّ را حرام کرده است و این‌که چیزی را شریک خدا گردانید که دلیلی بر آن نازل نکرده است و این‌که چیزی را که نمی‌دانید به خدا نسبت دهید (اعراف/۳۳).

بی‌گمان کسانی که از روی سفاهت و نادانی فرزندان خود را کشتند و آن‌چه خدا روزی آنها کرده بود از روی افترا بر خدا حرام کردند، سخت زیان کردند. به راستی آنها گمراه شدند و راه‌یافته نبودند (انعام/۱۴۰). کسانی که ایمان نمی‌آورند، چون کار زشتی می‌کنند، می‌گویند: پدران خود را بر آن یافتیم و خدا ما را به آن فرمان داده است. بگو، قطعاً خدا به کار زشت فرمان نمی‌دهد. آیا چیزی را که نمی‌دانید به خدا نسبت می‌دهید (اعراف/۲۸)؟

برای آن‌چه زبان شما به دروغ می‌پردازد، نگویید این حلال است و آن حرام تا بر خدا دروغ بندید زیرا کسانی که بر خدا دروغ می‌بندند، رستگار نمی‌شوند. بهره‌ای اندک دارند و برای آنها عذابی دردناک است (نحل/۱۱۶-۱۱۷).

مشرکان به پندار خود گفتند: این‌ها، دام‌ها و کشتزارهای ممنوع است جز کسی که ما بخواهیم، نباید از آن بخورد. دام‌هایی است که [سوار شدن بر] پشت آنها حرام است. دام‌هایی که به صرف افترا بر خدا [هنگام ذبح] نام او را بر آنها نمی‌بردند. به زودی خدا آنها را برای آن‌چه افترا می‌بستند، جزا می‌دهد. گفتند: آن‌چه در شکم این دام‌هاست فقط از آنِ مردان ماست و بر زنان ما حرام است. اگر مرده باشد همه در آن شریک هستند. به زودی خدا توصیف آنها را جزا خواهد داد زیرا او حکیم داناست (انعام/۱۳۸-۱۳۹). خدا [چیزهای ممنوعی چون] بَحیره، سائبه، وَصیله و حام قرار نداده است ولی کسانی که کفر ورزیدند بر خدا دروغ می‌بندند و بیشتر آنها نمی‌اندیشند (مائده/۱۰۳). هشت نر و مادّه را [بر شما حلال کرده است]. از گوسفند دو تا، از بز دو تا (انعام/۱۴۳)، از شتر دو تا و از گاو دو تا (انعام/۱۴۴). بگو، آیا [خدا] نرهای آنها را حرام کرده یا مادّ‌ه‌ها را؟ یا آن‌چه را رحم آن دو مادّه در بر گرفته است (انعام/۱۴۴،۱۴۳)؟ اگر راست می‌گویید از روی علم به من خبر دهید (انعام/۱۴۳). آیا وقتی خدا شما را به این [تحریم] سفارش کرد، حاضر بودید؟ کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ بندد تا از روی نادانی مردم را گمراه کند؟ خدا گروه ستمکار را هدایت نمی‌کند(انعام/۱۴۴). بگو، به من خبر دهید آن‌چه از روزی که خدا برای شما فرود آورده [چرا] بخشی از آن را حرام و بخشی را حلال گردانیده‌اید؟ بگو، آیا خدا به شما اجازه داده است یا بر خدا دروغ می‌بندید (یونس/۵۹)؟ گفتند: خدا فرزندی برای خود اختیار کرده است. او منزّه است. او بی‌نیاز است. آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است از آن اوست. شما را بر این حجّتی نیست. آیا چیزی را که نمی‌دانید به دروغ بر خدا می‌بندید؟ بگو، بی‌تردید کسانی که بر خدا دروغ می‌بندند، رستگار نمی‌شوند. بهره‌ای [اندک] در دنیا دارند سپس بازگشت آنها به سوی ماست. آنگاه به سزای آن‌که کفر ورزیدند، عذاب سخت به آنان می‌چشانیم (یونس/۶۸-۷۰).

آیا به کسانی که خود را پاک می‌شمرند، ننگریسته‌ای؟ این خداست که هر کس را بخواهد پاک می‌گرداند و به اندازۀ نخ هستۀ خرمایی ستم نمی‌بینید. ببین چگونه بر خدا دروغ می‌بندند. همین به تنهایی یک گناه آشکار است (نساء/۴۹-۵۰).

کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ بندد یا چون حق به سوی او آید آن را تکذیب کند؟ آیا جای کافران در جهنّم نیست (عنکبوت/۶۸)؟ کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ بست و [سخن] راست را چون به سوی او آمد، دروغ پنداشت؟ آیا جای کافران در جهنّم نیست (زمر/۳۲)؟

کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ بندد یا آیات او را تکذیب کند (انعام/۲۱؛ یونس/۱۷)؟ بی‌تردید ظالمان (انعام/۲۱) و مجرمان (یونس/۱۷) رستگار نمی‌شوند (انعام/۲۱؛ یونس/۱۷). کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ بندد یا آیات او را تکذیب کند؟ اینان کسانی هستند که نصیب آنها از آن‌چه مقرّر شده به ایشان خواهد رسید تا آن‌گاه که فرشتگان ما به سراغ آنها بیایند که جانشان را بستانند، می‌گویند: آن‌چه غیر از خدا می‌خواندید، کجاست؟ می‌گویند: از چشم ما ناپدید شدند و علیه خود گواهی می‌دهند که کافر بودند. می‌فرماید: در میان امّت‌هایی از جن و انس که پیش از شما بودند، داخل آتش شوید (اعراف/۳۷،۳۸).

کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ بندد در حالی ‌که به اسلام دعوت می‌شود؟ خدا مردم ستمگر را هدایت نمی‌کند (صف/۷).

کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ بندد یا می‌گوید به من وحی شده در حالی که چیزی به او وحی نشده باشد و آن کس که می‌گوید به زودی نظیر آن‌چه را خدا نازل کرده، نازل می‌کنم؟ کاش ستمکاران را در گرداب‌های مرگ می‌دیدی که فرشتگان دست‌هایشان را گشوده‌اند [و می‌گویند:] جان‌های خود را بیرون دهید. امروز به سزای آ‌نچه به ناحق بر خدا دروغ می‌بستید و در برابر آیات او تکبّر می‌کردید به عذاب خوار کننده کیفر می‌یابید. همان گونه که شما را نخستین بار آفریدم تنها به سوی ما آمده‌اید. آنچه به شما عطا کرده بودیم پشت سر خود نهاده‌اید. شفیعانی را که در [کار] خودتان شریکان [خدا] می‌پنداشتید با شما نمی‌بینیم. به یقین پیوند میان شما بریده شده و آن‌چه می‌پنداشتید از دست شما رفته است (انعام/۹۳-۹۴). کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ بندد؟ آنان بر پروردگار خود عرضه می‌شوند و گواهان خواهند گفت: اینان بودند که بر پروردگار خود دروغ بستند. هان! لعنت خدا بر ستمکاران باد. همانان که [مردم را] از راه خدا باز می‌دارند و آن را کج می‌شمارند و خود آخرت را باور ندارند. آنان در زمین درمانده‌کنندگان [خدا] نیستند. جز خدا دوستانی برای آنان نیست. عذاب برای آنان دو چندان می‌شود. آنان توان شنیدن [حق را] نداشتند. [حق را] نمی‌دیدند. اینان هستند که به خود زیان زده و آنچه به دروغ برساخته بودند از دست داده‌اند. شک نیست که آنان در آخرت زیان کارتر هستند (هود/۱۸-۲۲).

کسانی که بر خدا دروغ می‌بندند، روز رستاخیز چه گمان دارند. در حقیقت خدا بر مردم دارای بخشش است ولی بیشتر آنها سپاسگزاری نمی‌کنند (یونس/۶۰). روز قیامت کسانی را که بر خدا دروغ بسته‌اند، روسیاه می‌بینی. آیا جای سرکشان در جهنّم نیست (زمر/۶۰)؟

دروغ بستن بر خدا- اقوام، [نسلی که پس از نوح آمدند، گفتند:] او (پیامبرشان) جز مردی که بر خدا دروغ می‌بندد، نیست. ما به او اعتقاد نداریم (مومنون/۳۸).

[شعیب به قوم خود گفت:] اگر بعد از این که خدا ما را از آیین شما نجات داد، به آن بازگردیم، در حقیقت بر خدا دروغ بسته‌ایم (اعراف/۸۹).

موسی به ساحران گفت: وای بر شما. بر خدا دروغ نبندید که شما را به عذابی دردناک هلاک می‌کند. هر کس بر خدا دروغ بندد، ناامید گردد (طه/۶۱).

[اصحاب کهف گفتند:] این قوم ما جز او معبودانی اختیار کرده‌اند. چرا بر آنها برهانی آشکار نمی‌آورند؟ کیست ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ بندد (کهف/۱۵)؟

بعد از آنها (بنی‌اسرائیل) جانشینانی وارث کتاب شدند که متاع این دنیای پست را می‌گیرند و می‌گویند: بخشیده خواهیم شد. اگر متاعی مانند آن به ایشان داده شود، باز آن را می‌گیرند. آیا از آنان در کتاب که محتوای آن را آموخته‌اند، پیمان گرفته نشده است که به خدا جز حق نسبت ندهند (اعراف/۱۶۹)؟ [یهودیان] گفتند: جز روزهایی چند هرگز آتش به ما نخواهد رسید. بگو، مگر از خدا پیمانی گرفته‌اید، زیرا خدا هرگز پیمان خود را خلاف نخواهد کرد، یا آن‌چه را نمی‌دانید، به دروغ، به خدا نسبت می‌دهید (بقره/۸۰)؟ همة خوراکی‌ها بر بنی‌اسرائیل حلال بود جز آن‌چه پیش از نزول تورات، اسرائیل (یعقوب) بر خود حرام کرده بود. بگو، اگر راست می‌گویید تورات را بیاورید و آن را بخوانید. پس کسانی که بعد از این بر خدا دروغ بندند، آنان ستمکار هستند (آل‌عمران/۹۳-۹۴).از اهل‌کتاب کسی است که اگر او را بر دیناری امین شمری آن را به تو نمی‌پردازد مگر این‌که دائماً بر سر او بایستی. این به آن سبب است که گفتند: در مورد کسانی که کتاب آسمانی ندارند، بر زیان ما راهی نیست. بر خدا دروغ می‌بندند با این‌که خود می‌دانند (آل‌عمران/۷۵). از میان آنها گروهی هستند که زبان خود را به [خواندن] کتاب می‌پیچانند تا آن را از مطالب کتاب [خدا] پندارید با این‌که آن از کتاب نیست و می‌گویند: آن از جانب خداست در صورتی که از جانب خدا نیست. بر خدا دروغ می‌بندند با این‌که خود می‌دانند (آل‌عمران/۷۸).

آیا می‌گویند [پیامبر] بر خدا دروغی بسته است؟ پس اگر خدا بخواهد بر دلت مهر می‌نهد. خدا باطل را محو و حقیقت را با کلمات خود پا برجا می‌کند. اوست که به راز دلها داناست (شوری/۲۴). کسانی که کفر ورزیدند گفتند: آیا مردی را به شما نشان دهیم که به شما خبر می‌دهد که چون کاملاً متلاشی شدید قطعاً در آفرینشی جدید خواهید بود؟ آیا بر خدا دروغی بسته است یا جنونی دارد؟ [نه] بلکه آنان که به آخرت ایمان ندارند در گمراهی دور و درازی هستند (سبأ/۷-۸). اگر او پاره‌ای از گفته‌ها بر ما بسته بود، دست راست او را سخت می‌گرفتیم سپس رگ قلب او را پاره می‌کردیم و هیچ یک از شما مانع او نمی‌شد (حاقّه/۴۴-۴۷).

[جنیان گفتند:] ما می‌پنداشتیم که انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمی‌بندند (جن/۵).

 

دروغ