تشویق، ترغیب، این مفهوم با واژۀ حَرَِّض ۲ بار و حَضَّ ۳ بار آمده است.
چکیده: انسان‌ها موظف به تشویق یکدیگر برای رفع آسیب‌های اجتماعی همچون تسلط کفار و فقر هستند.
مومنان را [به جنگ] با دشمن تشویق کن (انفال/۶۵). در راه خدا پیکار کن. تو، جز مسئول خود نیستی. مومنان را تشویق کن. باشد که خدا آسیب کسانی را که کفر ورزیده‌اند، باز دارد (نساء/۸۴).
هنگامی که خدا انسان را بیازماید و روزی را برای او تنگ گرداند، می‌گوید: پروردگارم مرا خوار کرده است. چنین نیست بلکه شما یتیم را گرامی نمی‌دارید و یکدیگر را بر طعام دادن به بینوا تشویق نمی‌کنید (فجر/۱۶-۱۸). کسی که دین [روز جزا] را انکار می‌کند، [دیگران را] به اطعام مسکین تشویق نمی‌کند (ماعون/۳،۱). [روز جزا] گویند: کسی را که نامه اعمال او به دست چپش داده شده است بگیرید و در غل کشید. آنگاه او را در آتش اندازید پس به زنجیری که هفتاد زراع است در بند کشید. زیرا او به خدای بزرگ ایمان نمی‌آوَرد و مردم را به اطعام مستمندان تشویق نمی‌کرد. پس امروز در اینجا یار مهربان و خوراکی جز چرکابه ندارد (حاقّه/۲۵،۳۳-۳۶).