چکیده: چون به انسان آسیبی برسد، خدا را به پهلو خوابیده، نشسته یا ایستاده می‌خواند. خردمندان خدا را ایستاده، نشسته و بر پهلو خوابیده یاد می‌کنند. بندگان رحمان، شب را در حال سجده و ایستاده برای پروردگار خود به روز می‌آورند. آیا کافر ناسپاس بهتر است یا آن  که در ساعاتی از شب، در حال سجده و ایستاده با فروتنی، اطاعت می‌کند؟ هنگامی که در صور دمیده شود، به ناگاه همه ایستاده، می‌نگرند. روح و فرشتگان به صف می‌ایستند. خدا فرستادگان خود و مومنان را در روزی که شاهدان برپا می‌ایستند، یاری می‌کند.

آیا کسی که بر هر کس بر آن‌چه کرده ایستاده است، [شریک دارد]؟ برای خدا شریکانی قرار دادند (رعد/۳۳)؟

چون به انسان آسیبی برسد، ما را به پهلو خوابیده، نشسته یا ایستاده می‌خواند پس هنگامی که آسیب را از او برطرف کنیم، می‌گذرد چنان‌که گویی ما را برای آسیبی که به او رسیده بود، نخوانده است. این‌گونه برای اسراف‌کاران آن‌چه انجام داده‌اند، زینت داده شده است (یونس/۱۲).  [خردمندان] کسانی هستند که خدا را ایستاده، نشسته و بر پهلوهایشان [خوابیده] یاد می‌کنند و در آفرینش آسمان‌ها و زمین می‌اندیشند که پروردگارا، اینها را بیهوده نیافریده ‏اى، منزّهى تو پس ما را از عذاب آتش نگاه دار (آل‌عمران/۱۹۱). [بندگان رحمان] کسانی هستند که شب را در حال سجده و ایستاده، برای پروردگار خود به روز می‌آورند (فرقان/۶۴). [آیا کافر ناسپاس بهتر است] یا آن ‌که در ساعاتی از شب، در حال سجده و ایستاده با فروتنی، اطاعت می‌کند و از آخرت می‌ترسد و به رحمت پروردگار خود امید دارد؟ بگو، آیا کسانی که می‌دانند و کسانی که نمی‌دانند، برابر هستند؟ تنها خردمندان متذّکر می‌شوند (زمر/۹).

بی‌گمان شما را پس از اینان (کافران) در زمین سکونت ‏خواهیم داد. این براى کسى است که از ایستادن در برابر من بترسد و از تهدیدم بیم داشته باشد (ابراهیم/۱۴). کسى که از ایستادن در برابر پروردگار خود ترسید و نفس خود را از هوس باز داشت پس جایگاه او بهشت است (نازعات/۴۰). برای هر کس که از ایستادن در برابر پروردگار خود بترسد، دو باغ است (رحمن/۴۶).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که یکی از شما را مرگ فرا رسید، باید هنگام وصیّت دو عادل از خودتان را میان خود گواه بگیرید … اگر معلوم شد که آن دو، دستخوش گناه شده‌اند، دو نفر دیگر از کسانی که بر آنان ستم شده است و هر دو [به میّت] نزدیکتر هستند، به جای آن دو بایستند پس به خدا سوگند می‌خورند که گواهی ما بدون شک از گواهی آن دو درست‌تر است و تجاوز نکرده‌ایم که در این صورت از ستمکاران خواهیم بود (مائده/۱۰۶-۱۰۷). شتران قربانی را برای شما از شعائر خدا قرار دادیم. برای شما در آن خیری است پس نام خدا را بر آنها در حالی‌که ایستاده‌اند، یاد کنید و چون پهلوهایشان بر زمین افتاد، از آنها بخورید و به فقیر خویشتن‌دار و فقیر سائل بخورانید (حج/۳۶).

کسانی که ربا می‌خورند، برپا نمی‌ایستند جز مانند برپا ایستادنِ کسی که شیطان بر اثر تماس، او را دیوانه و آشفته‌‌اش کرده است. این به آن سبب است که آنان گفتند: دادو‌ستد هم مانند ربا است در حالی که خدا دادوستد را حلال و ربا را حرام کرده است (بقره/۲۷۵). آیا آنان (کم‌فروشان) نمی‌پندارند که برانگیخته می‌شوند، برای روزی بزرگ؟ روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان برپا می‌ایستند. چنین نیست، به‌راستی کارنامه بدکاران در سجّین است (مطفّفین/۴-۷). بی‌تردید ما فرستادگان خود و کسانی که ایمان آوردند را در زندگی دنیا و روزی که شاهدان برپا می‌ایستند، یاری می‌کنیم (غافر/۵۱). در صور دمیده می‌شود، پس هر کس در آسمان‌ها و هر کس در زمین است، بی‌جان افتد مگر کسی که خدا بخواهد سپس بار دیگر در آن دمیده شود و به ناگاه آنان ایستاده، می‌نگرند (زمر/۶۸). روزی که روح و فرشتگان به صف می‌ایستند، سخن نمی‌گویند مگر کسی که رحمان به او اجازه دهد و [سخن] درست را گوید. آن روز، حق است (نبأ/۳۸-۳۹).

ایستادن- اقوام، صاعقه آنان (قوم ثمود) را گرفت در حالی‌که آنان می‌نگریستند پس نتوانستند بایستند و نتوانستند یاری بطلبند (ذاریات/۴۴-۴۵).

هنگامی که برای ابراهیم مکان خانه [کعبه] را معین کردیم، [پیمان گرفتیم] که چیزی را با من شریک نگردان و خانه من را برای طواف‌کنندگان، برپا ایستادگان، رکوع‌کنندگان و سجده‌کنندگان، پاکیزه بدار (حج/۲۶). همسر ابراهیم در حالی‌که ایستاده بود، خندید و ما او را به اسحاق و به دنبال اسحاق به یعقوب، بشارت دادیم (هود/۷۱).

عفریتی از جن [به سلیمان] گفت: من آن (تخت ملکه) را پیش از آن‌که از جای خود برخیزی، برای تو می‌آورم. من بر این توانا و امین هستم (نمل/۳۹).

فرشتگان، زکریّا را در حالی‌که در محراب به نماز ایستاده بود، ندا دادند که خدا تو را به یحیی که تصدیق‌کننده کلمه‌ای از خدا، بزرگوار، خویشتن‌دار و پیامبری از صالحان است، مژده می‌دهد (آل‌عمران/۳۹).

ای جامه به خود پیچیده، شب را به‌پا خیز جز اندکی. نیمی از آن، یا اندکی از آن را کم کن یا بر آن بیفزا و قرآن را شمرده شمرده بخوان. به‌راستی ما به‌زودی بر تو گفتاری سنگین القا خواهیم کرد. به‌راستی برخاستن در شب مؤثرتر و در گفتار پایدارتر است (مزمّل/۱-۵). برای حکم پروردگار خود صبر کن پس به‌راستی تو تحت نظر ما هستی. هنگامی که به‌پا می‌خیزی، با ستایش پروردگارت تسبیح بگوی (طور/۴۸). بر آن شکست‌ناپذیر مهربان توکّل کن، آن‌ که چون به‌پا می‌خیزی، تو را می‌بیند (شعراء/۲۱۷-۲۱۸). به‌راستی پروردگارت می‌داند که تو و گروهی از کسانی که با  تو هستند، نزدیک به دو سوم از شب و یا نصف آن یا ثلث آن را بر‌پا می‌خیزی. خدا است که شب و روز را اندازه‌گیری می‌کند. می‌داند که شما هرگز نمی‌توانید، آن را شمارش کنید پس بر شما بخشید پس هر چه از قرآن میسّر شد، بخوانید. [خدا] می‌داند، گروهی از شما بیمار خواهند شد و گروهی دیگر در زمین سفر می‌کنند و از فضل خدا می‌جویند و گروهی در راه خدا می‌جنگند پس هر چه از آن میسّر شد، بخوانید، نماز را برپا دارید، زکات بدهید و به خدا قرضی نیکو دهید. هر خیری که برای خود پیش بفرستید، آن را نزد خدا می‌یابید که آن بهتر و اجر آن عظیم‌تر است. از خدا آمرزش بخواهید. بی‌گمان خدا آمرزنده مهربان است (مزمّل/۲۰).

از اهل‌کتاب کسی است که اگر او را بر مال فراوانی امین شماری، آن را به تو باز می‌گرداند و از آنان کسی است که اگر او را بر دیناری امین شماری، آن را به تو باز نمی‌گرداند مگر این‌که پیوسته بر او ایستاده باشی. این به سبب آن است که آنان گفتند: بر ما درباره درس‌ناخواندگان راهی (بازخواستی) نیست. بر خدا دروغ می‌بندند، در حالی‌که خود می‌دانند (آل‌عمران/۷۵).

هنگامی که بنده خدا برخاست تا او را بخواند، نزدیک بود بر او، ازدحام کنند (جن/۱۹). هرگز در آن (مسجد ضرار) نایست. مسجدی که از روز اوّل بر تقوا بنا شده باشد، سزاوارتر است که در آن [به نماز] بایستی. در آن مردانی هستند که دوست دارند، پاک باشند. خدا کسانی را که خواهان پاکی هستند، دوست دارد (توبه/۱۰۸).

اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، چون براى نماز جمعه ندا داده شد، به سوى ذکر خدا بشتابید و داد و ستد را واگذارید … وقتی دادوستد یا سرگرمی ببینند، به سوی آن پراکنده می‌شوند و تو را به حالت ایستاده، رها می‌کنند (جمعه/۹-۱۱). هنگامی که نماز (نماز خوف) را گزاردید پس خدا را ایستاده، نشسته و بر پهلو خوابیده یاد کنید و هنگامی که اطمینان یافتید پس نماز را برپا دارید. به‌راستی نماز بر مومنان نوشته‌ای است در اوقات معین (نساء/۱۰۳). [در جنگ بنی‌نظیر] هر نخلی که قطع کردید یا بر ریشه‌های خود ایستاده برجا گذاشتید، به خواست خدا بود و تا فاسقان را خوار گرداند (حشر/۵).

برخى از مردم مى‏ گویند: به خدا و روز بازپسین ایمان آورده ‏ایم ولى مومن نیستند … [مَثَل آنها] مانند رگبار تندی از آسمان است که در آن تاریکی‌ها و رعد و برقی است که از صاعقه‌ها و بیم مرگ، انگشتان خود را در گوش‌هایشان می‌کنند. خدا بر کافران احاطه دارد. نزدیک است برق چشمان آنان را برباید. هر بار برای آنان روشن کند، در آن راه بروند و چون بر آنان تاریک کند، بایستند. اگر خدا می‌خواست، شنوایی و چشمان آنان را می‌برد. خدا بر هر چیزی توانا است (بقره/۸-۲۰).

هرگز بر هیچ یک از آنان (منافقان) که بمیرد، نماز نخوان و بر قبر او نایست. به‌راستی آنان به خدا و فرستاده او کفر ورزیدند و مردند در حالی که نافرمان بودند (توبه/۸۴).

برپاداشتن، قیام

أَفَمَنْ هُوَ قَآئِمٌ عَلَى كُلِّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ جَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء (رعد/۳۳)

وَ إِذَا مَسَّ الإِنسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَآئِمًا فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَن لَّمْ يَدْعُنَا إِلَى ضُرٍّ مَّسَّهُ كَذَلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ (یونس/۱۲)  [اولوالالباب] الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللّهَ قِيَامًا وَ قُعُودًا وَ عَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (آل‌عمران/۱۹۱) [عبادالرحمن] الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَ قِيَامًا (فرقان/۶۴) [هل الانسان کفور خیر] أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاء اللَّيْلِ سَاجِدًا وَ قَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ (زمر/۹)

وَ لَنُسْكِنَنَّكُمُ الأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ (الکافرین) ذَلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَ خَافَ وَعِيدِ (ابراهیم/۱۴) وَ أَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى* فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى (نازعات/۴۰) وَ لِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ (رحمن/۴۶)

يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ … فَإِنْ عُثِرَ عَلَى أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْمًا فَآخَرَانِ يِقُومَانُ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِينَ اسْتَحَقَّ عَلَيْهِمُ الأَوْلَيَانِ فَيُقْسِمَانِ بِاللّهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِن شَهَادَتِهِمَا وَ مَا اعْتَدَيْنَا إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ (مائده/۱۰۶-۱۰۷) وَ الْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِّن شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَ أَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ (حج/۳۶)

الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لاَ يَقُومُونَ إِلاَّ كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَ أَحَلَّ اللّهُ الْبَيْعَ وَ حَرَّمَ الرِّبَا (بقره/۲۷۵) أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ (المطففین)  أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ* لِيَوْمٍ عَظِيمٍ* يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ* كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ (مطفّفین/۴-۷) إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ (غافر/۵۱) وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاء اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَى فَإِذَا هُم قِيَامٌ يَنظُرُونَ (زمر/۶۸) يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَ قَالَ صَوَابًا* ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ (نبأ/۳۸-۳۹)

القیام– الاقوام، فَأَخَذَتْهُمُ (ثمود) الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنظُرُونَ* فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَ مَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ (ذاریات/۴۴-۴۵)

وَ إِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ أَن لَّا تُشْرِكْ بِي شَيْئًا وَ طَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَ الْقَائِمِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ (حج/۲۶) وَ امْرَأَتُهُ (ابراهیم) قَآئِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَ مِن وَرَاء إِسْحَاقَ يَعْقُوبَ (هود/۷۱)

قَالَ عِفْريتٌ مِّنَ الْجِنِّ [لسلیمان] أَنَا آتِيكَ بِهِ (عرش)  قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِكَ وَ إِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ (نمل/۳۹)

فَنَادَتْهُ (زکریا) الْمَلآئِكَةُ وَ هُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَى مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَ سَيِّدًا وَ حَصُورًا وَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ (آل‌عمران/۳۹)

يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ* قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا* نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا* أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا* إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا* إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْاً وَ أَقْوَمُ قِيلًا (مزمّل/۱-۵) وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ (طور/۴۸) وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ* الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ (شعراء/۲۱۷-۲۱۸)  إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَ اللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرْضَى وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ وَ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَ آتُوا الزَّكَاةَ وَ أَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَ مَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَ أَعْظَمَ أَجْرًا وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (مزمّل/۲۰)

وَ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ وَ مِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لاَّ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلاَّ مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَآئِمًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَ يَقُولُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (آل‌عمران/۷۵)

وَ أَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا (جن/۱۹) لاَ تَقُمْ فِيهِ (مسجد ضرار) أَبَدًا لَّمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَى مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَن تَقُومَ فِيهِ فِيهِ رِجَالٌ يُحِبُّونَ أَن يَتَطَهَّرُواْ وَ اللّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ (توبه/۱۰۸)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نُودِي لِلصَّلَاةِ مِن يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَيْعَ … وَ إِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انفَضُّوا إِلَيْهَا وَ تَرَكُوكَ قَائِمًا (جمعه/۹-۱۱) فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلاَةَ فَاذْكُرُواْ اللّهَ قِيَامًا وَ قُعُودًا وَ عَلَى جُنُوبِكُمْ فَإِذَا اطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ إِنَّ الصَّلاَةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَّوْقُوتًا (نساء/۱۰۳) [فی الحرب] مَا قَطَعْتُم مِّن لِّينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَى أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِيُخْزِيَ الْفَاسِقِينَ (حشر/۵)

وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَ بِالْيَوْمِ الآخِرِ وَ مَا هُم بِمُؤْمِنِينَ … [مثلهم] كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصْابِعَهُمْ فِي آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ و اللّهُ مُحِيطٌ بِالْكافِرِينَ* يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ كُلَّمَا أَضَاء لَهُم مَّشَوْاْ فِيهِ وَ إِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُواْ وَ لَوْ شَاء اللّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ إِنَّ اللَّه عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ  (بقره/۸-۲۰)

وَ لاَ تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِّنْهُم (المنافقین) مَّاتَ أَبَدًا وَ لاَ تَقُمْ عَلَىَ قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ مَاتُواْ وَ هُمْ فَاسِقُونَ (توبه/۸۴)