چکیده: خدا به آسمان و زمین فرمود: چه با میل و چه با اکراه، بیایید. هر کس در آسمان‌ها و زمین است چه با میل و چه با اکراه، خدا را سجده می‌کنند. در دین هیچ اکراهی نیست. خدا با کلمات خود حق را ثابت و نور خود را کامل می‌کند، هر چند مجرمان و کافران کراهت داشته باشند. خدا فرستاده خود را با هدایت و دین حق فرستاد، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند. خدا را خالصانه بخوانید، هر چند کافران کراهت داشته باشند. قرار دادن معبودی دیگر با خدا، اُف گفتن به پدر و مادر، اسراف، کشتن فرزندان، زنا، زیاده‌روی در قتل، به مال یتیم نزدیک شدن، دنبال کردن آن‌چه به آن علم نداری، راه رفتن به نخوت، همه اینها نزد پروردگارت مکروه (زشت و ناپسند) است. خدا، کفر و نافرمانی و سرکشی را در نظر مومنان مکروه کرده است. چه بسا از چیزی اکراه دارید و خدا در آن خیر قرار می‌دهد. کافران از حق اکراه دارند به این سبب خدا اعمال آنها را نابود می‌کند. برای خدا چیزهایی قرار می‌دهند که خود از آن کراهت دارند. بی‌تردید آتش برای آنان است. خدا به پیامبر می‌فرماید: آیا تو مردم را به اکراه وادار می‌کنی که مومن باشند؟

[خدا] به آسمان و به زمین فرمود: چه با میل و چه با اکراه، بیایید. آن دو گفتند: فرمان‌بردار آمدیم (فصّلت/۱۱). هر کس در آسمان‌ها و زمین است چه با میل و چه با اکراه با سایه‌هایشان، بامدادان و شامگاهان برای خدا سجده می‌کنند (رعد/۱۵). آیا جز دین خدا را می‌جویند؟ با آن‌که هر کس در آسمان‌ها و زمین است، چه با میل و چه با اکراه تسلیم او هستند و به سوی او بازگردانیده می‌شوند (آل‌عمران/۸۳).

در دین هیچ اکراهی نیست و راه، از بیراهه به خوبی آشکار شده است. پس هر کس به طاغوت کفر ورزد و به خدا ایمان آورد، به یقین به دستاویزی استوار که آن را گسستن نیست، چنگ زده است و خدا شنوای دانا است (بقره/۲۵۶). خدا با کلمات خود، حق را تثبیت می‌کند، هر چند مجرمان کراهت داشته باشند (یونس/۸۲). می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند و حال آن‌که خدا کامل‌کننده نور خود است، هرچه کافران کراهت داشتند (صف/۸). می‌خواهند نور خدا را با دهان‌های خود خاموش کنند ولی خدا نمی‌گذارد، تا نور خود را کامل کند، هر چند کافران کراهت داشتند (توبه/۳۲). اوست که فرستاده خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر تمام دین‌ها برتری دهد. هر چند مشرکان، کراهت داشته باشند (توبه/۳۳؛ صف/۹). خدا را در حالی که دین خود را برای او خالص کرده‌اید، بخوانید هر چند کافران کراهت داشته باشند (غافر/۱۴). اگر پروردگارت می‌خواست، بی‌تردید هر کس در زمین است، همگی ایمان می‌آوردند. آیا تو مردم را به اکراه وادار می‌کنی که مؤمن باشند؟ هیچ کس را نرسد که جز به اذن خدا ایمان بیاورد و [خدا] بر کسانی که نمی‌اندیشند، پلیدی را قرار داد (یونس/۹۹-۱۰۰). ما به آن‌چه می‌گویند، داناتر هستیم و تو به اکراه وادارنده آنان نیستی پس با قرآن هر که را از تهدید می‌ترسد، پند ده (ق/۴۵). هر کس پس از ایمان آوردن خود، به خدا کفر ورزد، [عذابی سخت خواهد داشت] جز آن کس که به اکراه وادار شده باشد و قلب او به ایمان اطمینان دارد ولی هر کس سینه‌اش به کفر گشاده گردد، خشم خدا بر آنان است و برای آنان عذابی بزرگ است (نحل/۱۰۶).

او (پیامبر) حق را برای آنها آورده ولی بیشترشان از حق اکراه دارند (مؤمنون/۷۰). کسانی که کافر شدند مرگ بر آنها. [خدا] اعمالشان را نابود کرد. این به آن سبب است که آنها از آن‌چه خدا نازل کرده است، کراهت دارند و [خدا نیز] کارهایشان را نابود کرد (محمّد/۸-۹). برای خدا چیزهایی قرار می‌دهند که خود از آن کراهت دارند و زبانشان دروغ‌پردازی می‌کند که برای آنها عاقبت خوبی است. بی‌تردید آتش برای آنان است و به سوی آن پیش فرستاده خواهند شد (نحل/۶۲).

با خدا معبود دیگری قرار نده که نکوهیده و وامانده فرو نشینی و پروردگارت مقرّر داشته است که جز او را نپرستید و با پدر و مادر احسان کنید. اگر یکی از آن دو یا هر دو در کنار تو به پیری رسند، به آنها اف نگو. بر آنها بانگ نزن. با آنها کریمانه سخن بگو. از سر مهربانی بال فروتنی بر آنها بگستر و بگو: پروردگارا، آنها را به پاس آن‌که مرا در کودکی پروردند، ببخشای. پروردگارتان به آن‌چه در دل‌های شماست، داناتر است. اگر از نیکان و شایستگان باشید، همانا او بازگشت‌کنندگان را آمرزنده است. حقِّ خویشاوند و تنگدست و به راه مانده را بده و ولخرجی و اسراف نکن، زیرا اسراف‌کاران برادران شیطان هستند و شیطان همواره نسبت پروردگارش ناسپاس بوده است. اگر به امید رحمت از جانب پروردگارت از [انفاق] به آنها روی می‌گردانی پس با ایشان سخنی نرم گوی. نه دستت را به گردن خویش ببند و نه یکباره بگشای که ملامت‌زده و حسرت خورده بمانی. بی‌گمان پروردگار تو برای هر که بخواهد روزی را گشاده یا تنگ می‌گرداند. در حقیقت او به بندگانش، آگاه بینا است. فرزندانتان را از بیم تنگدستی نکشید. ما آنها و شما را روزی می‌دهیم. بی‌تردید کشتن آنها خطایی بزرگ است. به زنا نزدیک نشوید. به‌درستی آن فحشا و راهی بد است. کسی را که خدا [کشتن او را] حرام کرده، نکشید جز به حق. هر کس به ستم کشته شود، به وارث او تسلّطی داده‌ایم پس او نباید در قتل زیاده‌روی کند. بی‌تردید او حمایت شده است. به مال یتیم نزدیک نشوید مگر به طریقی که بهتر است تا این‌که به حدّ بلوغ برسد. به پیمان وفا کنید که پیمان، بازخواست‌شدنی است. چون پیمانه کنید، پیمانه را تمام دهید و با ترازوی درست وزن کنید. این بهتر و سرانجامش نیکوتر است. چیزی را که به آن علم نداری، دنبال نکن. بی‌گمان گوش، چشم و دل از همه آنها بازخواست خواهد شد. روی زمین به نخوت راه نرو، تو هرگز زمین را نخواهی شکافت و در بلندی به کوه‌ها نخواهی رسید. زشتی همه این‌ها نزد پروردگارت مکروه (زشت و ناپسند) است (اسراء/۲۲-۳۸). خدا ایمان را برای شما دوست داشتنی گردانید و آن را در دل‌هایتان بیاراست و کفر، نافرمانی و سرکشی را در نظرتان مکروه ساخت. آنان رشدیافتگان هستند. فضل و نعمتی از خداست و خدا دانای شکست‌ناپذیر است (حجرات/۷-۸). جنگ بر شما [مؤمنان] مقرّر شده است در حالی که شما از آن اکراه دارید و بسا از چیزی اکراه دارید و آن برای شما بهتر است و بسا چیزی را دوست می‌دارید و همان برای شما بد است و خدا می‌داند و شما نمی‌دانید (بقره/۲۱۶). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، … بعضی از شما غیبت بعضی دیگر را نکنید. آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده‌اش را بخورد؟ از آن کراهت دارید، از خدا بترسید. خدا توبه‌پذیر مهربان است (حجرات/۱۲). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، برای شما حلال نیست که زنان را به اکراه ارث برید و آنان را زیر فشار نگذارید تا بخشی از آن‌چه را به آنان داده‌اید، بازستانید مگر آن‌که مرتکب زشتکاری آشکاری شوند. با آنان به شایستگی رفتار کنید و اگر از آنان اکراه داشتید، چه بسا از چیزی اکراه دارید و خدا در آن خیر فراوان قرار می‌دهد (نساء/۱۹). کنیزان خود را که خواستار پاکدامنی هستند، برای به دست آوردن کالای ناپایدار زندگی این جهان به زنا به اکراه وادار نکنید. اگر کسی آنان را به اکراه وادار کند پس از اکراه آنان، خدا آمرزنده بخشاینده است (نور/۳۳).

بی‌گمان مجرمان در عذاب جهنّم ماندگار هستند. [عذاب] از آنان تخفیف نمی‌یابد و آنها در آنجا ناامید هستند. ما بر آنها ستم نکردیم بلکه خود ستمکار بودند و فریاد می‌کشند: ای مالک [جهنّم]، بگو، پروردگارت جان ما را بستاند. پاسخ دهد، شما ماندگار هستید. بی‌تردید حقیقت را برای شما آوردیم ولی بیشتر شما از حقیقت کراهت داشتید بلکه آنها تصمیم محکمی گرفتند پس ما نیز تصمیم محکمی می‌گیریم (زخرف/۷۴-۷۹).

اکراه- اقوام، [نوح] گفت: ای قوم من، به من بگویید اگر از طرف پروردگارم حجّتی روشن داشته باشم و مرا از نزد خود رحمتی بخشیده باشد که بر شما پوشیده است، آیا ما شما را در حالی که به آن اکراه دارید، به آن وادار کنیم (هود/۲۸)؟

سران قوم شعیب که تکبّر می‌ورزیدند، به او گفتند: یا تو و کسانی را که با تو ایمان آورده‌اند، از شهر خودمان بیرون خواهیم کرد یا به کیش ما برگردید. گفت: آیا هر چند کراهت داشته باشیم (اعراف/۸۸)؟

[ساحران به فرعون گفتند:] ما به پروردگار خود ایمان آوردیم تا از گناهان ما و از سحری که تو ما را به اکراه به آن واداشتی، درگذرند و خدا بهتر و پاینده‌تر است (طه/۷۳).

[به یاد آورید] هنگامی که خدا یکی از دو دسته [کاروان تجارتی یا سپاه قریش] را به شما وعده داد که از آنِ شما باشد، شما دوست داشتید دسته بی‌سلاح برای شما باشد و خدا می‌خواست که حق را با کلمات خود ثابت و کافران را ریشه‌کن کند تا حق را ثابت و باطل را نابود گرداند، هر چند مجرمان کراهت داشته باشند (انفال/۷-۸). پروردگارت، تو را از خانه‌ات [برای جنگ] به حق، بیرون آورد با آن‌که بی‌گمان دسته‌ای از مؤمنان سخت کراهت داشتد (انفال/۵). برجای ماندگان، به نشستنِ خود پس از رسول خدا، شادمان شدند و از این‌که با مال و جان خود در راه خدا جهاد کنند، کراهت داشتند و گفتند: در این گرما بیرون نروید. بگو، اگر دریابند، آتش جهنّم سوزان‌تر است. از این پس کم بخندند و به [جزای] آن‌چه به دست می‌آوردند، بسیار بگریند (توبه/۸۱-۸۲). [منافقان] پیش از این، فتنه‌جویی کردند و کارها را برای تو دگرگون کردند تا آن‌که حق آمد و فرمان خدا آشکار شد در حالی که کراهت داشتند (توبه/۴۸). آنان [منافقان] به کسانی که آن‌چه را خدا نازل کرده کراهت ‌داشتند، گفتند: ما در کار [مخالفت] تا حدودی از شما اطاعت خواهیم کرد. خدا از اسرار آنان آگاه است. پس چگونه [تاب می‌آورند] وقتی که فرشتگان، جانشان را می‌گیرند و بر چهره و پشت آنان تازیانه می‌زنند؟ زیرا آنان از آن‌چه خدا را به خشم می‌آورد، پیروی کردند و از خشنودی او کراهت داشتند و خدا کردارهایشان را تباه ساخت (محمّد/۲۶-۲۸). [آنان] اگر اراده بیرون رفتن داشتند، بی‌تردید برای آن ساز و برگی تدارک می‌دیدند ولی خدا از حرکت آنان، کراهت داشت پس ایشان را منصرف کرد و [به آنان] گفته شد: با ماندگان بمانید (توبه/۴۶). [به منافقان] بگو، چه خواسته چه ناخواسته انفاق کنید، هرگز از شما پذیرفته نخواهد شد چرا که شما گروهی فاسق بوده‌اید. هیچ چیز مانع پذیرفتن انفاق‌های آنان نشد جز این‌که به خدا و پیامبرش کفر ورزیدند و جز با حال کسالت نماز به جا نمی‌آوردند و جز با کراهت انفاق نمی‌کنند (توبه/۵۳-۵۴).

فَقَالَ [الله] لَهَا (السموات) وَ لِلْأَرْضِ اِئْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ (فصّلت/۱۱) وَ لِلّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ طَوْعًا وَ كَرْهًا وَ ظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَ الآصَالِ (رعد/۱۵) أَفَغَيْرَ دِينِ اللّهِ يَبْغُونَ وَ لَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ طَوْعًا وَ كَرْهًا وَ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ (آل‌عمران/۸۳)

لاَ إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَ اللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (بقره/۲۵۶) وَ يُحِقُّ اللّهُ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ (یونس/۸۲) يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ (صف/۸) يُرِيدُونَ أَن يُطْفِؤُواْ نُورَ اللّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَ يَأْبَى اللّهُ إِلاَّ أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ (توبه/۳۲) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ (توبه/۳۲؛ صف/۹) فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ (غافر/۱۴) وَ لَوْ شَاء رَبُّكَ لآمَنَ مَن فِي الأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا أَفَأَنتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّى يَكُونُواْ مُؤْمِنِينَ* وَ مَا كَانَ لِنَفْسٍ أَن تُؤْمِنَ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَ يَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لاَ يَعْقِلُونَ (یونس/۹۹-۱۰۰) نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ وَ مَا أَنتَ عَلَيْهِم بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ (ق/۴۵) مَن كَفَرَ بِاللّهِ مِن بَعْدِ إيمَانِهِ إِلاَّ مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالإِيمَانِ وَلَكِن مَّن شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللّهِ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (نحل/۱۰۶)

جَاءهُم بِالْحَقِّ وَ أَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ (مومنون/۷۰) وَ الَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْسًا لَّهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ (محمّد/۸-۹) وَ يَجْعَلُونَ لِلّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَ تَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَى لاَ جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ الْنَّارَ وَ أَنَّهُم مُّفْرَطُونَ (نحل/۶۲)

لاَّ تَجْعَل مَعَ اللّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَّخْذُولًا* وَ قَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَ لاَ تَنْهَرْهُمَا وَ قُل لَّهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا* وَ اخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا* رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ إِن تَكُونُواْ صَالِحِينَ فَإِنَّهُ كَانَ لِلأَوَّابِينَ غَفُورًا* وَ آتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَ الْمِسْكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ لاَ تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا* إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُواْ إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَ كَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا* وَ إِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاء رَحْمَةٍ مِّن رَّبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُل لَّهُمْ قَوْلًا مَّيْسُورًا* وَ لاَ تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِكَ وَ لاَ تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا* إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا* وَ لاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُم إنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْءًا كَبِيرًا* وَ لاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَى إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَ سَاء سَبِيلًا* وَ لاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالحَقِّ وَ مَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا* وَ لاَ تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُواْ بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْؤُولًا* وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ إِذا كِلْتُمْ وَ زِنُواْ بِالقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلًا*  وَ لاَ تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤَادَ كُلُّ أُولئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْؤُولًا* وَ لاَ تَمْشِ فِي الأَرْضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الأَرْضَ وَ لَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا* كُلُّ ذَلِكَ كَانَ سَيٍّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا (اسراء/۲۲-۳۸) اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيَانَ أُوْلَئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ* فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ نِعْمَةً وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (حجرات/۷-۸) كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَّكُمْ وَ عَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَيْئًا وَ هُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَ عَسَى أَن تُحِبُّواْ شَيْئًا وَ هُوَ شَرٌّ لَّكُمْ وَ اللّهُ يَعْلَمُ وَ أَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ (بقره/۲۱۶) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ … لَا يَغْتَب بَّعْضُكُم بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَن يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِيمٌ (حجرات/۱۲) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَرِثُواْ النِّسَاء كَرْهًا وَ لاَ تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُواْ بِبَعْضِ مَا آتَيْتُمُوهُنَّ إِلاَّ أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ وَ عَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِن كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَيْئًا وَ يَجْعَلَ اللّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيرًا (نساء/۱۹) وَ لَا تُكْرِهُوا فَتَيَاتِكُمْ عَلَى الْبِغَاء إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِّتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ مَن يُكْرِههُّنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِن بَعْدِ إِكْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (نور/۳۳)

إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ* لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَ هُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ* وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِن كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ* وَ نَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ* لَقَدْ جِئْنَاكُم بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ* أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ (زخرف/۷۴-۷۹)

الاکراه-  الاقوام، قَالَ  يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّيَ وَ آتَانِي رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَ أَنتُمْ لَهَا كَارِهُونَ (هود/۲۸)

قَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ مِن قَوْمِهِ لَنُخْرِجَنَّكَ يَا شُعَيْبُ وَ الَّذِينَ آمَنُواْ مَعَكَ مِن قَرْيَتِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا قَالَ أَوَلَوْ كُنَّا كَارِهِينَ (اعراف/۸۸)

[قال السحرة لفرعون] إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَ مَا أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ وَ اللَّهُ خَيْرٌ وَ أَبْقَى (طه/۷۳)

وَ إِذْ يَعِدُكُمُ اللّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتِيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَ تَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَ يُرِيدُ اللّهُ أَن يُحِقَّ الحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَ يَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِينَ* لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَ يُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ (انفال/۷-۸) كَمَا أَخْرَجَكَ رَبُّكَ مِن بَيْتِكَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّ فَرِيقًا مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ لَكَارِهُونَ (انفال/۵) فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلاَفَ رَسُولِ اللّهِ وَ كَرِهُواْ أَن يُجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ قَالُواْ لاَ تَنفِرُواْ فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَّوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ* فَلْيَضْحَكُواْ قَلِيلًا وَ لْيَبْكُواْ كَثِيرًا جَزَاء بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (توبه/۸۱-۸۲) لَقَدِ ابْتَغَوُاْ الْفِتْنَةَ مِن قَبْلُ وَ قَلَّبُواْ لَكَ الأُمُورَ حَتَّى جَاء الْحَقُّ وَ ظَهَرَ أَمْرُ اللّهِ وَ هُمْ كَارِهُونَ (توبه/۴۸) بِأَنَّهُمْ (منافقون) قَالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ* فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمْ الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَارَهُمْ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَ كَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ (محمّد/۲۶-۲۸) وَ لَوْ أَرَادُواْ الْخُرُوجَ لأَعَدُّواْ لَهُ عُدَّةً وَلَكِن كَرِهَ اللّهُ انبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَ قِيلَ اقْعُدُواْ مَعَ الْقَاعِدِينَ (توبه/۴۶) قُلْ أَنفِقُواْ طَوْعًا أَوْ كَرْهًا لَّن يُتَقَبَّلَ مِنكُمْ إِنَّكُمْ كُنتُمْ قَوْمًا فَاسِقِينَ* وَ مَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ لاَ يَأْتُونَ الصَّلاَةَ إِلاَّ وَ هُمْ كُسَالَى وَ لاَ يُنفِقُونَ إِلاَّ وَ هُمْ كَارِهُونَ (توبه/۵۳-۵۴)