چکیده: خدا اوّل است. اوّل از آنِ او است. او آفریدگان اوّلین را خلق کرد. همان‌گونه که اوّلین بار آفرینش را آغاز کرد، آن را بازمی‌گرداند. اوّلین خانه مکّه است که برای مردم نهاده شد. آن روز شما و اوّلین‌ها را گرد می‌آورد. در میان گروه‌های اوّلین پیامبران بسیاری فرستاده شد. صحیفه‌های ابراهیم و موسی از صحیفه‌های اوّلین است. قرآن از بیم‌دهنده‌های اوّلین است. کافران و مشرکان، قرآن و برانگیخته شدن را افسانه‌های اوّلین می‌پنداشتند.

خدا اوّل و آخر است (حدید/۳). آخرت و اوّل (دنیا) از آنِ خدا است (نجم/۲۵). به‌راستی آخرت و اوّل (دنیا) از آنِ ما (خدا) است (لیل/۱۳). ستایش در اوّل (دنیا) و آخرت از آنِ او است (قصص/۷۰).

هیچ معبودی جز او نیست. زنده می‌کند و می‌میراند، پروردگار شما و پروردگار پدران اوّلین شما است (دخان/۸).

به‌راستی، اوّل خانه‌ای که برای مردم، نهاده شده است، همان است که در مکه است و هدایتی برای جهانیان است (آل‌عمران/۹۶).

روزی که آسمان را مانند طومار نوشته‌ها درهم می‌پیچیم، همان‌گونه که اوّلین بار، آفرینش را آغاز کردیم، دوباره آن را برمی‌گردانیم (انبیاء/۱۰۴). بی‌تردید شما به آفرینش اوّل، علم یافته‌اید پس چرا نمی‌اندیشید (واقعه/۶۲)؟ آیا از آفرینشِ اوّل درمانده بودیم؟ بلکه آنها از خلق جدید در شک هستند (ق/۱۵).

[سبقت‌گیرندگان] بسیاری از اوّلین‌ها‌ و اندکی از آخرین‌ها‌ هستند (واقعه/۱۳-۱۴). [اصحاب یمین] گروهی از اوّلین‌ها و اندکی از آخرین‌ها هستند (واقعه/۳۹-۴۰). این روز جداسازی است که شما و اوّلین‌ها را گرد می‌آوریم (مرسلات/۳۸).

آنها به صف بر پروردگارت عرضه می‌شوند [می‌فرماید:] به راستی همان‌گونه که اوّلین بار شما را آفریدیم، به سوی ما آمدید (کهف/۴۸). همان‌گونه که شما را اوّلین بار آفریدیم، تنها به سوی ما آمده‌اید (انعام/۹۴).

[متّقین] در آن (باغ‌ها) مرگ را نچشند مگر همان مرگ اوّلین (دخان/۵۶). [مخلَصین می‌گویند:] آیا ما را، جز همان مرگ اوّلین، مرگی نیست و ما عذاب نمی‌شویم (صافّات/۵۸-۵۹)؟

روزی که دشمنان خدا به سوی آتش گرد آورده و بازداشته می‌شوند، تا چون به دوزخ رسند، گوش و دیدگان و پوستشان به ‌آن‌چه کرده‌اند، بر ضدّ آنان گواهی دهند. به پوست [بدن] خود می‌گویند: چرا بر ضدّ ما شهادت دادید؟ می‌گویند: همان خدایی که هر چیزی را به سخن آورده، ما را به سخن آورده است. او اوّلین بار، شما را آفرید و به سوی او برگردانده می‌شوید (فصّلت/۱۹-۲۰). هر گاه گروهی [در آتش] داخل شوند، هم‌کیشان خود را لعنت کنند تا هنگامی که همگی در آن به هم رسند، گروه پسین درباره گروه اوّلین گویند: پروردگارا، اینان بودند که ما را گمراه کردند پس عذاب آنان را از آتش، دوچندان بده. گویند: برای همه دوچندان است ولی نمی‌دانید. گروه اولین آنان به گروه دیگرشان می‌گویند: پس شما بر ما فضلی ندارید. اینک به سزای آن‌چه کسب کرده‌اید، عذاب را بچشید (اعراف/۳۸-۳۹).

اوّل- اقوام، چه بسیار پیامبرانی که در میان [مردمان] اوّلین‌ فرستادیم (زخرف/۶). [چیزی] ما را از فرستادن نشانه‌ها باز نداشت جز این که اوّلین‌ها، آن را تکذیب کردند (اسراء/۵۹). چیزی مردم را از ایمان آوردن و طلب آمرزش از پرودگار خود، هنگامی که هدایت برای آنها آمد، باز نداشت جز این‌که سنّتِ [خدا نسبت به] اوّلین‌[ها] برای آنها نیز بیاید یا عذاب در برابرشان آید (کهف/۵۵).

به‌راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم پس گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید. برای شما غیر از او معبودی نیست. آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟ بزرگان قوم نوح که کفر می‌ورزیدند، گفتند: … ما در میان پدران اوّلین خود، چنین چیزی نشنیده‌ایم (مومنون/۲۳-۲۴).

[قوم هود] گفتند: موعظه کنی یا موعظه نکنی، برای ما یکسان است. این جز شیوه اوّلین نیست (شعراء/۱۳۶-۱۳۷).

[شعیب به قوم خود گفت:] از کسی که شما و آفریدگان اوّلین را آفریده، پروا کنید (شعراء/۱۸۴).

به‌یقین پس از آن که نسل‌های اوّلین را نابود کردیم به موسی کتاب دادیم (قصص/۴۳). [موسی گفت:] من اوّلین مومنان هستم (اعراف/۱۴۳). فرعون گفت: پروردگار جهانیان چیست؟ … [موسی] گفت: پروردگار شما و پروردگار پدران اوّلین شما است (شعراء/۲۳-۲۶). [موسی] عصایش را انداخت و ناگهان ماری شد که می‌شتافت. [خدا] فرمود: آن را بگیر و نترس. به‌زودی  آن را به صورت اوّلین برمی‌گردانیم (طه/۲۰-۲۱). [فرعون به موسی] گفت: پس حال [مردم] دوره‌های اولین چه می‌شود؟ گفت: علم آن در کتابی نزد پرودگار من است. پروردگار من نه خطا و نه فراموش می‌کند (طه/۵۱-۵۲). هنگامی که موسی با نشانه‌های روشن برای آنها (فرعون و سران او) آمد، گفتند: این جز سحری بافته‌شده نیست و این را در میان پدران اوّلین خود نشنیده‌‌ایم (قصص/۳۶). [فرعون] گفت: من پروردگار برتر شما هستم. پس خدا او را به عقوبت آخرت و اول (دنیا) گرفت (نازعات/۲۴-۲۵). [ساحران] گفتند: ای موسی، تو می‌افکنی یا [ما] اوّلین کسی باشیم که می‌افکند (طه/۶۵)؟ [ساحران گفتند:] ما امید داریم که پروردگار ما خطاهایمان را بر ما ببخشاید که اوّلین ایمان‌آورندگان، بودیم (شعراء/۵۱). به بنی‌اسرائیل در آن کتاب اعلام کردیم که بی‌گمان دو بار در زمین فساد و برتری‌جویی بزرگی می‌کنید پس آن‎گاه که وعده اوّلینِ آن دو، فرا رسید، بندگانی از خود را که سخت جنگاور هستند، بر شما برمی‌انگیزیم تا داخل خانه‌ها را جست‌و‌جو کنند. این وعده، انجام‌شدنی است. … هنگامی که وعده بعدی فرا رسید، [چنان بر شما می‌تازند] تا به چهره‌های شما بدی برسانند و چنان‌که بار اوّل داخل مسجد شدند، داخل آن شوند و به هر چه دست یابند، یکسره آن را نابود کنند (اسراء/۴-۷).

[الیاس] به قوم خود گفت: آیا پروا نمی‌کنید؟ آیا بعل را می‌خوانید و بهترین آفرینندگان را رها می‌کنید؟ خدا را که پروردگار شما و پروردگار پدران اولین شما است (صافّات/۱۲۴-۱۲۶)؟

عیسی، پسر مریم گفت: خدایا، پروردگارا، از آسمان، خوانی برای ما بفرست تا عیدی برای اوّل ما و آخر ما باشد (مائده/۱۱۴).

این (قرآن) بیم‌دهنده‌ای از بیم‌دهندگان اوّلین است (نجم/۵۶). بی‌تردید آن (وصف قرآن) در نوشته‌های اوّلین آمده است (شعراء/۱۹۶). به‌یقین پیش از تو در میان گروه‌های اوّلین، [پیامبرانی] فرستادیم (حجر/۱۰). بگو، من فرمان یافتم اوّلین کسی باشم که تسلیم‌ شده است (انعام/۱۴). من فرمان یافتم که اوّلین تسلیم‌شدگان باشم (زمر/۱۲). من اوّلین تسلیم‌شدگان هستم (انعام/۱۶۳). بگو، اگر برای رحمان فرزندی بود خودِ من، اوّلین پرستندگان بودم (زخرف/۸۱). به‌یقین آخرت برای تو بهتر از اوّل (دنیا) است (ضحی/۴). بدون تردید مسجدی که از روز اوّل بر پایه تقوا بنا شده، سزاوارتر است که در آن [به نماز] بایستی (توبه/۱۰۸).

[ای همسران پیامبر،] در خانه‏ های خود قرار گیرید و مانند روزگار جاهلیت اوّلین زینت‌هاى خود را آشکار نکنید. نماز برپا دارید. زکات بدهید و خدا و فرستاده او را اطاعت کنید. خدا فقط مى ‏خواهد آلودگى را از شما خاندان بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند (احزاب/۳۳).

[به منافقان] بگو، شما هرگز با من خارج نخواهید شد و هرگز همراه من با هیچ دشمنی جنگ نخواهید کرد. به‌راستی شما اوّلین بار، به‌ نشستن، راضی شدید پس با خانه‌نشینان بنشینید (توبه/۸۳).

آیا دیدی آن کسی که روی گردانید؟ اندکی بخشید و دست برداشت. آیا علم غیب نزد او است پس می‌بینید؟ آیا از آن‌چه در صحیفه‌های موسی است، باخبر نشده است و [از آن‌چه در صحیفه‌های] ابراهیم که وفا کرد؟ … که او عادیان اوّلین را هلاک کرد (نجم/۳۳-۵۰). رستگار آن کسی است که خود را پاک گردانید. نام پروردگار خود را یاد کرد و نماز گزارد. شما زندگی دنیا را ترجیح می‌دهید در حالی‌که آخرت بهتر و پایدارتر است. بی‌تردید این در صحیفه‌های اوّلین، صحیفه‌های ابراهیم و موسی آمده است (اعلی/۱۴-۱۹). چرا با گروهی که سوگندهای خود را شکستند و تصمیم گرفتند که فرستاده [خدا] را بیرون کنند و آنان بودند که اوّلین بار [جنگ را] با شما آغاز کردند، نمی‌جنگید (توبه/۱۳)؟ پیشگامان اوّلین از مهاجران و انصار و کسانی که به نیکی از آنها پیروی کرده‌اند، خدا از آنها خشنود و آنها از خدا خشنود هستند و برای آنها باغ‌ها‌یی آماده کرده است که از زیر آنها نهرها جاری است همیشه در آن جاودانه هستند. این کامیابی بزرگ است (توبه/۱۰۰).

[مشرکان] می‌گفتند: اگر نزد ما یادنامه‌ای از اوّلین بود، بدون تردید ما از بندگان مخلص خدا می‌شدیم (صافّات/۱۶۷-۱۶۹). [گفتند:] باید برای ما نشانه‌ای بیاوری، چنان‌که [پیامبران] اوّلین‌ [با آن] فرستاده شده‌اند (انبیاء/۵). گفتند: چرا از جانب پروردگارش نشانه‌ای برای ما نمی‌آورد؟ آیا نشانه روشنی بر آن‌چه در صحیفه‌های اوّلین است، برای آنها نیامده است (طه/۱۳۳)؟ چون آیات ما بر آنان خوانده شود، می‌گویند: … این جز افسانه‌های اوّلین نیست (انفال/۳۱). کسانی که کفر ورزیدند، گفتند: این (قرآن) جز افسانه‌های اوّلین نیست (انعام/۲۵). چون به آنها گفته شود: پروردگار شما چه نازل کرده است؟ می‌گویند: افسانه ‎های اوّلین (نحل/۲۴). گفتند: [قرآن] افسانه های اوّلین است که برای او نوشته‌اند و هر صبح و شام بر او خوانده می‌شود (فرقان/۵). هنگامی که آیات ما بر او (سوگند خورنده فرومایه … ) خوانده شود، می‌گوید: افسانه‌های اوّلین است (قلم/۱۵). چون آیات ما بر او (تجاوزکار گناه‌پیشه) خوانده شود، می‌گوید: افسانه‌های اوّلین است (مطفّفین/۱۳). آیا در این سخن، تدبّر نکرده‌اند یا چیزی بر آنها آمده که برای پدران اوّلین آنها نیامده بود (مومنون/۶۸)؟ این‌گونه آن را در دل‌های مجرمان راه می‌دهیم که به آن (قرآن) ایمان نمی‌آورند. سنّت اوّلین [بر این] گذشته است (حجر/۱۲-۱۳). دل‌ها و دیدگان آنها (کافران) را برمی‌گردانیم چنان‌که اوّلین بار، به آن ایمان نیاوردند (انعام/۱۱۰). [خدا به بنی‌اسرائیل می‌فرماید:] به آن‌چه نازل کردم ایمان آورید که آن‌چه با شما است را تصدیق می‌کند و اوّل کافر به آن نباشید. آیات من را به بهای ناچیز نفروشید. تنها از من بترسید (بقره/۴۱).

او کسی است که از اهل‌کتاب، کسانی را که کفر ورزیدند در اوّلین اخراج، از خانه‌هایشان بیرون کرد (حشر/۲).

به کسانی که کفر ورزیدند، بگو، اگر دست بردارند، آن‌چه گذشته است، بر آنان بخشیده می‌شود و اگر بازگردند، سنّت [خدا در مورد هلاک] اوّلین گذشت (انفال/۳۸). هنگامی که بیم‌دهنده‌ای برای آنان (مشرکان) آمد، جز بر نفرت آنان نیفزود، آن هم به سبب استکبار در زمین و نیرنگ زشت و نیرنگ زشت جز اهل آن را نگیرد. آیا [مشرکان] جز سنّت اوّلین را انتظار می‌برند (فاطر/۴۲-۴۳)؟ بی‌تردید پیش از اینان نیز بیشتر اوّلین‌ها گمراه شدند (صافّات/۷۱). ما نیرومندتر از اینان را هلاک کردیم و داستان اوّلین‌ها گذشت (زخرف/۸). آیا اوّلین‌ها را هلاک نکردیم سپس به دنبال آنان پسینیان را آوردیم (مرسلات/۱۶-۱۷)؟

خواهند گفت: چه کسی ما را بازمی‌گرداند؟ بگو، همان کسی که اوّلین بار، شما را پدید آورد (اسراء/۵۱). بگو، همان کسی که اوّلین بار آن را پدید آورد، او را زنده می‌کند و او بر هر آفرینشی دانا است (یس/۷۹). [کافران] مانند همان چیزی را گفتند که اوّلین‌ها گفته بودند. گفتند: آیا هنگامی که مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا ما به‌راستی برانگیخته می‌شویم؟ این به ما و پدرانمان از پیش وعده داده شده است. این جز افسانه‌های اوّلین نیست (مومنون/۸۱-۸۳). کسانی که کفر ورزیدند، گفتند: آیا هنگامی که ما و پدران ما خاک شدیم، آیا بیرون آورده می‌شویم؟ این به ما و پدرانمان از پیش وعده داده شده است. این جز افسانه‌های اوّلین نیست (نمل/۶۷-۶۸). آیا هنگامی که مردیم و خاک و استخوان شدیم، باز برانگیخته می‌شویم و آیا پدران اوّلین ما نیز [برانگیخته می‌شوند] (صافّات/۱۶-۱۷)؟ به‌راستی اینان (کافران) می‌گویند: آن (سرانجام کار) جز همین مرگ اوّلین ما نیست و ما برانگیخته نمی‌شویم (دخان/۳۴-۳۵). آن که به پدر و مادر خود گفت: اف بر شما، آیا به من وعده می‌دهید که [از قبر] بیرون آورده می‌شوم در حالی‌که قبل از من نسل‌ها گذشتند؟ … اینها جز افسانه‌های اوّلین نیست. آنان کسانی هستند که سخن [عذاب] بر آنان در میان گروه‌هایی از جنّ و انس که پیش از آنها گذشتند، محقّق شد. بدون تردید آنان زیانکار بودند (احقاف۱۷-۱۸). [یاران دست چپ] در بادی سوزان و آبی جوشان هستند … آنان [در دنیا] می‌گفتند: آیا هنگامی که مُردیم و خاک و استخوان شدیم، باز برانگیخته می‌شویم و آیا پدران اوّلین ما نیز [برانگیخته می‌شوند]؟ بگو، بدون ‌تردید اوّلین و آخرین به سوی وعده‌گاه روز معلوم گرد آورده می‌شوند (واقعه/۴۲-۵۰).

هُوَ (الله) الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ (حدید/۳) فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَى (نجم/۲۵) وَ إِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَ الْأُولَى  (لیل/۱۳) لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولَى وَ الْآخِرَةِ (قصص/۷۰)

لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَ يُمِيتُ رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (دخان/۸)

إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَ هُدًى لِّلْعَالَمِينَ (آل‌عمران/۹۶)

يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاء كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ (انبياء/۱۰۴) وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذكَّرُونَ (واقعه/۶۲) أَفَعَيِينَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِّنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ (ق/۱۵)

[المقربون] ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ* وَ قَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ  (واقعه/۱۳-۱۴) [اصحاب یمین] ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ* وَ ثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ (واقعه/۳۹-۴۰) هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاكُمْ وَ الْأَوَّلِينَ (مرسلات/۳۸)

وَ عُرِضُوا عَلَى رَبِّكَ صَفًّا لَّقَدْ جِئْتُمُونَا كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ (كهف/۴۸) وَ لَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَادَى كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ (انعام/۹۴)

[المتّقون] لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى (دخان/۵۶) [قالوا مخلَصین] أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ* إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَ مَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (صافّات/۵۸-۵۹)

وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْدَاء اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ* حَتَّى إِذَا مَا جَاؤُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصَارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ* وَ قَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدتُّمْ عَلَيْنَا قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَ هُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (فصّلت/۱۹-۲۰) كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ [فی النار] لَّعَنَتْ أُخْتَهَا حَتَّى إِذَا ادَّارَكُواْ فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لأُولاَهُمْ رَبَّنَا هَؤُلاء أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَكِن لاَّ تَعْلَمُونَ* وَ قَالَتْ أُولاَهُمْ لأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ (اعراف/۳۸-۳۹)

الاوّل– الاقوام، وَ كَمْ أَرْسَلْنَا مِن نَّبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ (زخرف/۶) وَ مَا مَنَعَنَا أَن نُّرْسِلَ بِالآيَاتِ إِلاَّ أَن كَذَّبَ بِهَا الأَوَّلُونَ (اسراء/۵۹) وَ مَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءهُمُ الْهُدَى وَ يَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا (کهف/۵۵)

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ* فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَوْمِهِ … مَّا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ  (مومنون/۲۳-۲۴)

قَالُوا (قوم هود) سَوَاء عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ* إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ (شعراء/۱۳۶-۱۳۷)

[قال شعیب لقومه] وَ اتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ (شعراء/۱۸۴)

وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ مِن بَعْدِ مَا أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ الْأُولَى (قصص/۴۳) [قال موسی] أَنَاْ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ (اعراف/۱۴۳) قَالَ فِرْعَوْنُ وَ مَا رَبُّ الْعَالَمِينَ … قَالَ (موسی) رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (شعراء/۲۳-۲۶) فَأَلْقَاهَا (موسی عصاه) فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَى* قَالَ خُذْهَا وَ لَا تَخَفْ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَى (طه/۲۰-۲۱) قَالَ (فرعون لموسی) فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَى* قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَابٍ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَ لَا يَنسَى (طه/۵۱-۵۲) فَلَمَّا جَاءهُم (فرعون و ملائه) مُّوسَى بِآيَاتِنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّفْتَرًى وَمَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ (قصص/۳۶) فَقَالَ (فرعون) أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى* فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى (نازعات/۲۴-۲۵) قَالُوا (السحرة) يَا مُوسَى إِمَّا أَن تُلْقِيَ وَ إِمَّا أَن نَّكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَى (طه/۶۵) [قال السحرة] إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ (شعراء/۵۱) وَ قَضَيْنَا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا* فَإِذَا جَاء وَعْدُ أُولاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُوْلِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجَاسُواْ خِلاَلَ الدِّيَارِ وَ كَانَ وَعْدًا مَّفْعُولًا … فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ لِيَسُوؤُواْ وُجُوهَكُمْ وَ لِيَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ لِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْاْ تَتْبِيرًا (اسراء/۴-۷)

قَالَ [الیاس] لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ* أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَ تَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ* اللَّهَ رَبَّكُمْ وَ رَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (صافّات/۱۲۴-۱۲۶)

قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَ آخِرِنَا وَ آيَةً مِّنكَ وَ ارْزُقْنَا وَ أَنتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (مائده/۱۱۴)

هَذَا (القرآن) نَذِيرٌ مِّنَ النُّذُرِ الْأُولَى (نجم/۵۶) وَ إِنَّهُ (وصف القرآن) لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ (شعراء/۱۹۶) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الأَوَّلِينَ (حجر/۱۰)  قُلْ إِنِّيَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ (انعام/۱۴) أُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ (زمر/۱۲) أَنَاْ أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ (انعام/۱۶۳) قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ (زخرف/۸۱) وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى (ضحی/۴) لَّمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَى مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَن تَقُومَ فِيهِ (توبه/۱۰۸)

[یا نساء النبی] قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَ لَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَ أَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَ آتِينَ الزَّكَاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا (احزاب/۳۳)

فَقُل (للمنافقین) لَّن تَخْرُجُواْ مَعِيَ أَبَدًا وَ لَن تُقَاتِلُواْ مَعِيَ عَدُوًّا إِنَّكُمْ رَضِيتُم بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُواْ مَعَ الْخَالِفِينَ (توبه/۸۳)

أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى* وَ أَعْطَى قَلِيلًا وَ أَكْدَى* أَعِندَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَى* أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى* وَ إِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى … أَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَى (نجم/۳۳-۵۰) قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى*  وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى* بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا* وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقَى* إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى* صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَ مُوسَى (اعلی/۱۴-۱۹) أَلاَ تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَّكَثُواْ أَيْمَانَهُمْ وَ هَمُّواْ بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَ هُم بَدَؤُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ (توبه/۱۳) وَ السَّابِقُونَ الأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَ الأَنصَارِ وَ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُم بِإِحْسَانٍ رَّضِيَ اللّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُواْ عَنْهُ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (توبه/۱۰۰)

وَ إِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ (مشرکون)* لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنْ الْأَوَّلِينَ* لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (صافّات/۱۶۷-۱۶۹) (قالوا) فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الأَوَّلُونَ (انبیاء/۵) وَ قَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِّن رَّبِّهِ أَوَلَمْ تَأْتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَى (طه/۱۳۳) وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا قَالُواْ … إِنْ هَذَا إِلاَّ أَسَاطِيرُ الأوَّلِينَ (انفال/۳۱) يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِنْ هَذَآ إِلاَّ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ  (انعام/۲۵) وَ إِذَا قِيلَ لَهُم مَّاذَا أَنزَلَ رَبُّكُمْ قَالُواْ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ (نحل/۲۴) وَ قَالُوا [القرآن] أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلَى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا (فرقان/۵) إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ (حلاف مهین …) آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (قلم/۱۵) إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ (معتد اثیم) آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (مطفّفین/۱۳) أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءهُم مَّا لَمْ يَأْتِ آبَاءهُمُ الْأَوَّلِينَ (مومنون/۶۸) كَذَلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ* لاَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ قَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الأَوَّلِينَ (حجر/۱۲-۱۳) وَ نُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَ أَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُواْ بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ (انعام/۱۱۰) [قال الله لبنی‌اسرائیل] آمِنُواْ بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُمْ وَ لاَ تَكُونُواْ أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ وَ لاَ تَشْتَرُواْ بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَ إِيَّايَ فَاتَّقُونِ  (بقره/۴۱)

هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن دِيَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ (حشر/۲)

قُل لِلَّذِينَ كَفَرُواْ إِن يَنتَهُواْ يُغَفَرْ لَهُم مَّا قَدْ سَلَفَ وَ إِنْ يَعُودُواْ فَقَدْ مَضَتْ سُنَّةُ الأَوَّلِينِ (انفال/۳۸) فَلَمَّا جَاءهُمْ (المشرکین) نَذِيرٌ مَّا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا* اسْتِكْبَارًا فِي الْأَرْضِ وَ مَكْرَ السَّيِّئِ وَ لَا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ (فاطر/۴۲-۴۳) وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ (صافّات/۷۱) فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُم بَطْشًا وَ مَضَى مَثَلُ الْأَوَّلِينَ (زخرف/۸) أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ* ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ (مرسلات/۱۶-۱۷)

فَسَيَقُولُونَ مَن يُعِيدُنَا قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ (اسراء/۵۱) قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ (يس/۷۹) بَلْ قَالُوا مِثْلَ مَا قَالَ الْأَوَّلُونَ* قَالُوا أَئِذَا مِتْنَا وَ كُنَّا تُرَابًا وَ عِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ* لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا هَذَا مِن قَبْلُ إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ  (مومنون/۸۱-۸۳) وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَئِذَا كُنَّا تُرَابًا وَ آبَاؤُنَا أَئِنَّا لَمُخْرَجُونَ* لَقَدْ وُعِدْنَا هَذَا نَحْنُ وَ آبَاؤُنَا مِن قَبْلُ إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (نمل/۶۷-۶۸) أَئِذَا مِتْنَا وَ كُنَّا تُرَابًا وَ عِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ* أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (صافّات/۱۶-۱۷) إِنَّ هَؤُلَاء (الکافرون) لَيَقُولُونَ* إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَ مَا نَحْنُ بِمُنشَرِينَ (دخان/۳۴-۳۵) وَ الَّذِي قَالَ لِوَالِدَيْهِ أُفٍّ لَّكُمَا أَتَعِدَانِنِي أَنْ أُخْرَجَ وَ قَدْ خَلَتْ الْقُرُونُ مِن قَبْلِي … مَا هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ* أُوْلَئِكَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْجِنِّ وَ الْإِنسِ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ (احقاف۱۷-۱۸) [اصحاب الشمال] فِي سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ* وَ كَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَ كُنَّا تُرَابًا وَ عِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ* أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ* قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ* لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ (واقعه/۴۲-۵۰)