چکیده: سوگند به فجر. خدا شکافنده صبح است. بگو، پناه می‌برم به پروردگار سپیده‌دم. شامگاهان و هنگام ظهر، ستایش از آنِ خداست. هر که در آسمان‌ها و زمین است، صبح و شام خدا را سجده می‌کنند. کسانی که نزد او هستند، شبانه‌روز او را تسبیح می‌کنند. خدا را عصرگاهان و صبحگاهان تسبیح گویید. صبح و شام، با تضرّع و آهسته، پروردگار خود را یاد کن و تسبیح گوی. نماز را از زوال آفتاب تا شب و نماز صبح را برپا دار. متّقین آمرز‌ش‌خواهان در سحرگاهان هستند. فرزندان شما که به سن بلوغ نرسیده‌اند، باید در سه هنگام از شما اجازه بگیرند: پیش از نماز صبح، نیمروز و پس از نماز شامگاه. فرعونیان هر صبح و شام بر آتش عرضه می‌شوند.

سوگند به فجر (فجر/۱). سوگند به بامداد چون آشکار شود (مدّثر/۳۴). سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (تکویر/۱۸). [خدا] شکافنده صبح است (انعام/۹۶). سوگند به هجوم‌آورندگان در صبحدم (عادیات/۳).

ستایش از آنِ اوست در آسمان‌ها و زمین و شامگاهان و وقتی که ظهر می‌کنید (روم/۱۸). هر کس در آسمان‌ها و زمین است خواه ناخواه و سایه‌هایشان، بامدادان و شامگاهان برای خدا سجده می‌کنند (رعد/۱۵). در خانه‌هایی که خدا اجازه داده نام آنها رفعت یابد و نامش در آنها یاد شود، در آن بامدادان و شامگاهان او را تسبیح می‌کنند (نور/۳۶). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خدا را یاد کنید، یادی بسیار و صبح و شام او را به تسبیح گویید (احزاب/۴۱-۴۲). خدا را تسبیح گویید آنگاه که به عصر درآیید و آنگاه که به صبح درآیید (روم/۱۷). بگو، پناه می‌برم به پروردگار فلق، از شرّ آن‌چه آفریده و از شرّ تاریکی چون درآید و از شرّ دمندگان در گره‌ها و از شرّ حسود آن‌گاه که حسد ورزد (فلق/۱-۵). آیا ساکنان شهرها ایمن شده ‏اند از این‌که عذاب ما نیمروز در حالى که به بازى سرگرم هستند به آنها [عذاب] برسد (اعراف/۹۸)؟

[کسانی که تقوا پیشه کردند] همان شکیبایان، راستگویان، فرمانبردارن، انفاق‌کنندگان و آمرزش‌خواهان در سحرگاهان هستند (آل‌عمران/۱۷).

در شب‌های روزه، هم‌خوابگی با زنانتان بر شما حلال شده است. … بخورید و بیاشامید تا رشته سپید فجر از رشته سیاه [شب] بر شما آشکار شود سپس روزه را تا شب به اتمام رسانید. در حالی‌که در مساجد معتکف هستید، به زنان نزدیک نشوید. این‌ حدود الهی است پس به آن نزدیک نشوید. این‌گونه خدا آیات خود را برای مردم بیان ‌می‌کند تا تقوا پیشه‌کنند (بقره/۱۸۷).

در چهارپایان برای شما شکوهی است، هنگامی که عصرگاهان از چراگاه برمی‌گردانید و هنگامی که بامدادان به چراگاه می‌برید (نحل/۶).

اوقات- اقوام، گفتند: اى لوط، ما فرستادگان پروردگار تو هستیم. آنان هرگز به تو دست نخواهند یافت پس پاسى از شب گذشته، خانواده‏ات را حرکت ده. هیچ کس از شما نباید به پشت بنگرد مگر زنت که آن‌چه به آنها رسد، به او نیز خواهد رسید. بى‏ گمان وعده‏گاه آنان صبح است. آیا صبح نزدیک نیست (هود/۸۱)؟ [لوط] را از این امر آگاه کردیم که صبحگاهان همه آنها (قوم او) ریشه‌کن خواهند شد (حجر۶۶). بی‌تردید بر آنان، طوفانی سنگبار فرو ‌فرستادیم به جز خاندان لوط که هنگام سحر [آنان را] نجات دادیم (قمر/۳۴). پس هنگام طلوع آفتاب، فریادی آنها را فرا‌گرفت (حجر/۷۳). به‌راستی که سپیده‌دم، عذابی پایدار به آنها رسید (قمر/۳۸).

اصحاب ‌حجر، پیامبران را تکذیب کردند … پس صبحدم، فریادی آنان را فرو‌گرفت (حجر/۸۰، ۸۳).

[برادران یوسف] شامگاهان، گریان نزد پدر آمدند (یوسف/۱۶).

[موسی به فرعون] گفت: موعد شما روز جشن باشد که مردم نیمروز گرد ‌می‌آیند (طه/۵۹). هنگام بر‌آمدن آفتاب، [فرعونیان] آنها (موسی و قوم او) را تعقیب کردند (شعراء/۶۰). هر صبح و شام آنان (فرعونیان) بر آتش عرضه می‌شوند (غافر/۴۶).

آنان که دیروز آرزو داشتند به جای او (قارون) باشند، صبح می‌گفتند: وای، مثل این‌که خدا روزی را بر هر کس از بندگان خود که بخواهد، گشاده یا تنگ می‌گرداند. اگر خدا بر ما منّت ننهاده بود، ما را به زمین فرو‌ برده ‌بود. وای، گویی کافران رستگار نمی‌شوند (قصص/۸۲).

ما کوه‌ها را مسخّر کردیم تا شامگاهان و بامدادان همراهِ او (داوود) تسبیح می‌کردند (ص/۱۸).

باد را برای سلیمان [رام کردیم] که رفتن آن بامداد یک‌ماه و آمدن آن شامگاه یک‌ ماه بود (سبأ/۱۲). هنگامی که غروب، اسب‌های اصیل را بر او عرضه کردند، گفت: به یقین من، این اسبان را به خاطر یاد پروردگارم بسیار دوست دارم تا این‌که از چشم من دور شدند (ص/۳۱-۳۲).

[پروردگار به زکریّا فرمود:] پروردگارت را بسیار یاد کن و شبانگاه و بامداد تسبیح‌ گوی (آل‌عمران/۴۱). [زکریّا]  از محراب بر قوم خویش درآمد و آنها را آگاه گردانید که روز و شب تسبیح گویید (مریم/۱۱).

ما آنان (تکذیب‌کنندگان) را همان‌گونه که صاحبان باغ را آزمودیم، آزمایش کردیم، آن‌گاه که سوگند خوردند که صبح بر‌خیزند و [میوه] آن را بچینند. [سهم بینوایان را] استثنا نکردند پس در حالی‌که خوابیده بودند، بلایی از جانب پروردگارت بر آن (باغ) به گردش درآمد. آن (باغ) چون شب تار گردید. [صاحبان باغ] صبحگاهان، یکدیگر را صدا زدند که اگر میوه می‌چینید، بامدادان به سوی کشت خود بروید (قلم/۱۷-۲۲). بامدادان در حالی‌که خود را بر منعِ [بینوایان] توانا می‌دیدند، رفتند (قلم/۲۵).

در دل خود پروردگارت را بامدادان و شامگاهان با تضرّع، بی‌صدای بلند، یاد کن و از غافلان نباش (اعراف/۲۰۵). صبر کن که وعده خدا حق است و برای گناه خود آمرزش بخواه و به ستایش پروردگارت، شامگاهان و بامدادان تسبیح گوی (غافر/۵۵). بر آن‌چه مى ‏گویند، شکیبا باش و پیش از برآمدن آفتاب و قبل از غروب آن، با ستایش پروردگارت تسبیح بگوى. برخی از ساعات شب، او را تسبیح گوی تا خشنود شوی (طه/۱۳۰). نماز را از زوال آفتاب تا تاریکی شب، بر‌پا ‌دار و نماز صبح را [نیز بر‌پا ‌دار]. زیرا نماز صبح مورد شهود است (اسراء/۷۸). نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان یاد کن (انسان/۲۵). با کسانی که پروردگار خود را صبح و شام می‌خوانند و خشنودی او را می‌خواهند، شکیبایی کن و دو دیده‌ات را از آنان برنگیر که زیور زندگی دنیا را بخواهی (کهف/۲۸). کسانی را که پروردگار خود را بامدادان و شامگاهان می‌خوانند در حالی‌که خشنودی او را می‌خواهند، از خود مران (انعام/۵۲). [یاد کن] زمانی را که بامدادان از پیشِ کسان خود، بیرون آمدی تا مومنان را برای جنگیدن در مواضع خود جای ‌دهی (آل‌عمران/۱۲۱).

ما تو را گواه، بشارتگر و هشداردهنده فرستادیم تا [شما مومنان] به خدا و فرستاده او، ایمان آورید و او را یاری کنید و بزرگش دارید و او (خدا) را بامدادان و شامگاهان تسبیح گویید (فتح/۸-۹). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، باید کسانی که مالک آنها شده‌اید و کسانی از شما که به بلوغ نرسیده‌اند، سه هنگام از شما اجازه بگیرند: پیش از نماز صبح، نیمروز که جامه‌های خود را بیرون آورده‌اید و پس از نماز شامگاهان. [این] سه هنگام برهنگی شماست. نه بر شما و نه بر آنها گناهی نیست که غیر از این سه هنگام، گرد یکدیگر بچرخید. خدا آیات را این‌گونه برای شما بیان می‌کند (نور/۵۸).

آن (شب قدر) تا صبح سلام است (قدر/۵).

در حقیقت شما بر آنها (آثار قوم لوط) صبحگاهان و شامگاهان می‌گذرید، آیا نمی‌اندیشید (صافّات/۱۳۷-۱۳۸)؟

[کافران] گفتند: [این کتاب] افسانه‌های پیشینیان است که [پیامبر] آنها را برای خود، نوشته است و بامداد و شامگاه بر او املاء می‌شود (فرقان/۵). آیا عذاب را به شتاب می‌خواهند؟ پس آن‌گاه که بر درشان فرود آید، چه بد است صبحگاه هشدار‌داده‌شدگان (صافّات/۱۷۶-۱۷۷). روزى که آن (قیامت) را مى‏ بینند، گویى آنان جز شبى یا روزى درنگ نکرده‏ اند (نازعات/۴۶).

متّقین در باغ‌ها و چشمه‌ساران هستند. آن‌چه پروردگارشان عطا کرده، مى‏ گیرند. آنها پیش از این نیکوکار بودند. اندکى از شب را مى ‏خوابیدند و در سحرگاهان طلب آمرزش مى‏ کردند (ذاریات/۱۵-۱۸). آنان (کسانی که توبه کردند، ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند)، آن (در بهشت) سخن بیهوده نشنوند جز درود. هر صبح و شام روزی خود را خواهند داشت (مریم/۶۲).

وَ الْفَجْرِ (فجر/۱) وَ الصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ (مدّثر/۳۴) وَ الصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (تکویر/۱۸) [الله] فَالِقُ الإِصْبَاحِ (انعام/۹۶) فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا (عادیات/۳)

لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَعَشِيًّا وَحِينَ تُظْهِرُونَ (روم/۱۸) لِلّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ طَوْعًا وَ كَرْهًا وَ ظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَ الآصَالِ (رعد/۱۵) فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ (نور/۳۶) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا* وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا (احزاب/۴۱-۴۲) فَسُبْحَانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ (روم/۱۷) قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ* مِن شَرِّ مَا خَلَقَ* وَ مِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ* وَ مِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ* وَ مِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ (فلق/۱-۵) أَوَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَن يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحًى وَ هُمْ يَلْعَبُونَ (اعراف/۹۸)

[الذین اتّقوا] الصَّابِرِينَ وَ الصَّادِقِينَ وَ الْقَانِتِينَ وَ الْمُنفِقِينَ وَ الْمُسْتَغْفِرِينَ بِالأَسْحَارِ (آل‌عمران/۱۷)

أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَآئِكُمْ …  وَ كُلُواْ وَ اشْرَبُواْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّيَامَ إِلَى الَّليْلِ وَ لاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (بقره/۱۸۷)

لَكُمْ فِيهَا (انعام) جَمَالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَ حِينَ تَسْرَحُونَ (نحل/۶)

الاوقات– الاقوام، قَالُواْ يَا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُواْ إِلَيْكَ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَ لاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ إِلاَّ امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصِيبُهَا مَا أَصَابَهُمْ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ (هود/۸۱) وَ قَضَيْنَا إِلَيْهِ (لوط) ذَلِكَ الأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلاء مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ (حجر۶۶) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَّجَّيْنَاهُم بِسَحَرٍ (قمر/۳۴) فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ (حجر/۷۳) وَ لَقَدْ صَبَّحَهُم بُكْرَةً عَذَابٌ مُّسْتَقِرٌّ (قمر/۳۸)

وَ لَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ* … فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ (حجر/۸۰، ۸۳)

وَ جَاؤُواْ (إخوة یوسف) أَبَاهُمْ عِشَاء يَبْكُونَ (یوسف/۱۶)

قَالَ [موسی لفرعون] مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَ أَن يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى (طه/۵۹) [آل‌فرعون] فَأَتْبَعُوهُم (موسی و قومه) مُّشْرِقِينَ (شعراء/۶۰) النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا (آل فرعون) غُدُوًّا وَ عَشِيًّا (غافر/۴۶)

أَصْبَحَ الَّذِينَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ (قارون) بِالْأَمْسِ يَقُولُونَ وَيْكَأَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ يَقْدِرُ لَوْلَا أَن مَّنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا وَيْكَأَنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (قصص/۸۲)

إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ (داوود) يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِشْرَاقِ (ص/۱۸)

لِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَ رَوَاحُهَا شَهْرٌ (سبأ/۱۲) إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِنَاتُ الْجِيَادُ* فَقَالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَن ذِكْرِ رَبِّي حَتَّى تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ (ص/۳۱-۳۲)

[قال الله زکریا]  وَ اذْكُر رَّبَّكَ كَثِيرًا وَ سَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَ الإِبْكَارِ (آل‌عمران/۴۱) فَخَرَجَ [زکریا] عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ أَن سَبِّحُوا بُكْرَةً وَ عَشِيًّا  (مریم/۱۱).

إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ (المکذبین) كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ* وَ لَا يَسْتَثْنُونَ* فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمْ نَائِمُونَ* فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ* فَتَنَادَوا مُصْبِحِينَ* أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ (قلم/۱۷-۲۲) وَ غَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِينَ (قلم/۲۵)

اذْكُر رَّبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَ خِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الآصَالِ وَ لاَ تَكُن مِّنَ الْغَافِلِينَ (اعراف/۲۰۵) فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكَارِ (غافر/۵۵) فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِهَا وَ مِنْ آنَاء اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَ أَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَى (طه/۱۳۰) أَقِمِ الصَّلاَةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّيْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا (اسراء/۷۸) وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا (انسان/۲۵) وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ وَ لَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا (کهف/۲۸) وَ لاَ تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ (انعام/۵۲) إِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِينَ مَقَاعِدَ لِلْقِتَالِ (آل‌عمران/۱۲۱)

إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَ مُبَشِّرًا وَ نَذِيرًا* لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ تُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا (فتح/۸-۹) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِيَسْتَأْذِنكُمُ الَّذِينَ مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ وَ الَّذِينَ لَمْ يَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنكُمْ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ مِن قَبْلِ صَلَاةِ الْفَجْرِ وَ حِينَ تَضَعُونَ ثِيَابَكُم مِّنَ الظَّهِيرَةِ وَ مِن بَعْدِ صَلَاةِ الْعِشَاء ثَلَاثُ عَوْرَاتٍ لَّكُمْ لَيْسَ عَلَيْكُمْ وَ لَا عَلَيْهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَيْكُم بَعْضُكُمْ عَلَى بَعْضٍ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ (نور/۵۸)

سَلَامٌ هِيَ (لیلة القدر) حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ (قدر/۵)

إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم (آثار من قوم لوط) مُّصْبِحِينَ* وَ بِاللَّيْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (صافّات/۱۳۷-۱۳۸)

قَالُوا (الکافرون هذا الکتاب) أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلَى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا (فرقان/۵) أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ* فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ (صافّات/۱۷۶-۱۷۷) كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا (السّاعة) لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (نازعات/۴۶)

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ* آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُحْسِنِينَ* كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ* وَ بِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ (ذاریات/۱۵-۱۸) [الذین تابوا و امنوا و عملوا الصالحات] لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا (الجنّة) لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَ عَشِيًّا (مریم/۶۲)