چکیده: خدا ایمنی‌بخش است. هیچ کسی را از عذاب پروردگار ایمنی نیست.خانه کعبه را برای مردم محل امنی قرار داده است. هر کس در آن داخل شود در امنیّت است. خدا طعم گرسنگی و هراس را به مردم شهری که در امنیّت بودند ولی ناسپاسی کردند، چشانید. آیا مردم در امنیّت هستند از این‌که عذاب فراگیر خدا به آنها برسد؟ خدا برخی از احکام را در هنگامی که امنیّت نباشد، تخفیف داده است. کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، خدا بیمشان را به ایمنی مبدّل می‌کند. کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند در غرفه هایی در بهشت در امنیّت خواهند بود. هر کس نیکی آورد، از هراس آن روز در امنیّت است. متّقین در مقامی امن هستند.

او خدایی است که جز او معبودی نیست. فرمان‌روای پاک، بی‌عیب و نقص، ایمنی‌بخش و … است (حشر/۲۳). خانه [کعبه] را برای مردم محلّ اجتماع و امنی قرار دادیم (بقره/۱۲۵). و هر که در آن داخل شود در امنیت است (آل‌عمران/۹۷). سوگند به این شهر امن (تین/۳).

خدا شهری را مَثَل زده است که در امنیت بود و روزیش از هر سو فراوان می‌رسید پس نعمت های خدا را ناسپاسی کردند. خدا هم به سزای آن‌چه انجام می‌دادند، طعم گرسنگی و هراس را به [مردم] آن چشانید (نحل/۱۱۲).

اگر بیم داشتید، پیاده یا سواره [نماز برپا کنید] و چون امنیّت یافتید، خدا را یاد کنید که آن‌چه نمی‌دانستید به شما آموخت (بقره/۲۳۹). چون نماز را به جای آوردید، خدا را ایستاده، نشسته و بر پهلو خوابیده، یاد کنید پس چون آسوده‌خاطر شدید، نماز را [به طور کامل] به‌پا دارید. بی‌گمان نماز بر مومنان، واجب و دارای اوقات معین است (نساء/۱۰۳). براى خدا حج و عمره را به پایان رسانید و اگر  بازداشته شدید، آن‌چه از قربانى میسّر است [قربانى کنید] و تا قربانى به قربانگاه نرسیده سر خود را نتراشید. هر کس از شما بیمار باشد یا در سر ناراحتى داشته باشد [و ناچار شود سر بتراشد] به عوض آن روزه‏ اى بگیرد یا صدقه‏ اى دهد یا قربانى کند و چون امنیّت یافتید پس هر کس از عمره به حج پرداخت آن‌چه از قربانى میسّر است، [قربانى کند]. آن کس که [قربانى] نیافت، در هنگام حج‏ سه روز روزه بگیرد و چون برگشتید، هفت روز [دیگر روزه بگیرید.] این ده [روز] تمام است. این [حج تمتّع] براى کسى است که اهل مسجدالحرام نباشد. از خدا بترسید و بدانید که خدا سخت‏ کیفر است (بقره/۱۹۶).

آیا از آن کس که در آسمان است، ایمن شده‌اید که شما را به زمین فرو برد، پس به‌ناگاه [زمین] به لرزه افتد؟ یا از آن کس که در آسمان است ایمن شده‌اید که بر شما تندبادی از سنگریزه فرو فرستد؟ پس به‌زودی خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است (ملک/۱۶-۱۷). مگر ایمن شده‌اید از این‌که شما را در کنار خشکی در زمین فرو برد یا بر شما طوفانی از سنگریزه‌ها بفرستد سپس برای خود نگهبانی نیابید؟ یا مگر ایمن شده‌اید از این‌که بار دیگر شما را در آن [دریا] بازگرداند و تندبادی شکننده بر شما بفرستد و به سزای آن‌که کفر ورزیدید، غرقتان کند، آن‌گاه برای خود در برابر ما کسی را نیابید که آن را دنبال کند (اسراء/۶۸-۶۹)؟ آیا ساکنان شهرها ایمن شده‌اند از این‌که عذاب ما شامگاهان در حالی‌که به خواب فرو رفته‌اند به آنان برسد؟ آیا ساکنان شهرها ایمن شده‌اند از این‌که عذاب ما نیمروز در حالی‌که به بازی سرگرم هستند، به ایشان برسد؟ آیا از مکر خدا خود را ایمن دانستند؟ جز مردم زیانکار [کسی] خود را از مکر خدا ایمن نمی‌داند (اعراف/۹۷-۹۹)؟ بیشتر آنها به خدا ایمان نمی‌آورند جز این‌که آنها مشرک هستند. آیا ایمن هستند از این‌که عذاب فراگیر خدا به آنان برسد یا قیامت در حالی که بی‌خبرند ‌ناگهان به آنان برسد (یوسف/۱۰۶-۱۰۷)؟ آیا کسانی که تدبیرهای بد می‌کنند، ایمن شده‌اند از این‌که خدا آنان را در زمین فرو ببرد یا از جایی که نمی‌فهمند، عذاب برای آنها بیاید یا در حال رفت و آمدشان آنان را بگیرد و کاری از دستشان بر نیاید یا آنان را در حالى که وحشت‏ زده‏ اند فرو گیرد (نحل/۴۵-۴۷)؟ [نمازگزاران] کسانی هستند که از عذاب پروردگارشان بیمناک هستند زیرا از عذاب پروردگارشان ایمنی نیست (معارج/ ۲۷-۲۸).

خدا به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، وعده داده است که به یقین آنان را در این سرزمین جانشین قرار دهد، همان‌گونه که کسانی را که پیش از آنان بودند جانشین قرار داد و آن دینی را که برای آنها پسندیده است، به سودشان مستقرّ کند و آنها را پس از ترس به امنیّت بر می‌گرداند تا مرا عبادت کنند و چیزی را با من شریک نگردانند. هر کس پس از آن کفر ورزد، آنانند که نافرمان هستند (نور/۵۵). کسانی که ایمان آورده و کار شایسته کرده‌اند پس برای آنان دو برابر آ‌ن‌چه انجام داده‌اند، پاداش است و آنان در غرفه‌های [بهشت] در امنیت خواهند بود (سبأ/۳۷). کسانی که نیکی آورند از هراس آن روز در امنیّت هستند (نمل/۸۹). بی‌گمان متّقین در مقامی امن هستند. در بهشت‌ها و چشمه‌ها (دخان/۵۱-۵۲). [به آنان گویند:] با سلامت و امنیّت در آن داخل شوید (حجر/۴۶). در آنجا هر میوه‌ای را در امنیت می‌طلبند (دخان/۵۵).

کسانی که در آیات ما کژ می‌روند، بر ما پوشیده نیستند. آیا کسی که در آتش افکنده می‌شود، بهتر است یا کسی که روز قیامت در امنیت می‌آید (فصّلت/۴۰)؟

امنیت- اقوام، [ابراهیم به قوم خود گفت:] چگونه از آن‌چه شریک [خدا] کرده‌اید، بترسم با آن‌که شما خود از این‌که چیزی را شریک خدا ساخته‌اید که [خدا] دلیلی درباره آن بر شما نازل نکرده است، نمی‌ترسید؟ پس اگر می‌دانید، کدام یک از [ما] دو دسته به امنیّت سزاوارتر است؟ کسانی که ایمان آورده و ایمان خود را به شرک نیالوده‌اند، امنیت برای آنهاست. آنها هدایت‌یافتگان هستند (انعام/۸۱-۸۲). ابراهیم گفت: پروردگارا، این شهر را ایمن قرار بده و مرا و فرزندان مرا از پرستیدن بت‌ها دور بدار (ابراهیم/۳۵). ابراهیم گفت: پروردگارا این‌جا را شهری امن بگردان (بقره/۱۲۶).

[اصحاب حجر] از کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشیدند که در امنیّت بمانند (حجر/۸۲). [صالح به قوم خود گفت:] آیا شما را در آن‌چه این‌جا دارید، ایمن رها می‌کنند (شعراء/۱۴۶)؟

هنگامی که [برادران و پدر و مادر یوسف] بر یوسف وارد شدند، او پدر و مادر خود را در آغوش گرفت و گفت: همگی داخل مصر شوید. به خواست خدا در امنیت خواهید بود (یوسف/۹۹).

[خدا به موسی گفت:] عصایت را بیفکن. هنگامی که دید چون ماری می‌جنبد، پشت کرد و برنگشت. [فرمود:] ای موسی، پیش آی و نترس. در حقیقت تو از امنیت‌یافتگان هستی (قصص/۳۱).

میان آنان [مردم سبأ] و میان آبادانی‌هایی که در آن برکت نهاده بودیم، شهرهای متّصل به هم قرار داده بودیم و در میان آنها مسافت را به اندازه، مقرّر داشته بودیم. در آن شب‌ها و روزها با امنیت سفر کنید (سبأ/۱۸).

برای الفت دادن قریش، الفت آنان هنگام کوچ زمستان و تابستان پس باید خدای این خانه را بپرستند. همان که در گرسنگی، آنان را غذا داد و از بیم ایمنشان کرد (قریش/۱-۴). به یاد آورید هنگامی را که شما در زمین، گروهی اندک و مستضعف بودید. می‌ترسیدید مردم شما را بربایند پس [خدا] به شما پناه داد و شما را به یاری خود نیرومند کرد و از چیزهای پاک به شما روزی داد، باشد که سپاسگزاری کنید (انفال/۲۶). [به یاد آورید] هنگامی را که [خدا] خواب سبک امنیت‌بخشی که از جانب او بود شما را فرو پوشاند و از آسمان بارانی بر شما نازل کرد تا شما را با آن پاک کند و وسوسه شیطان را از شما بزداید و دل‌هایتان را محکم سازد و گام‌هایتان را به آن استوار دارد (انفال/۱۱). [خد] بعد از آن اندوه [در جنگ احد] امنیّتی بر شما فرو فرستاد: خواب سبکى که گروهى از شما را فرا گرفت و گروهى [تنها] در فکر جان خود بودند و درباره خدا گمان‌هاى ناروا مانند گمان‌هاى جاهلیت مى ‏بردند … تا خدا آن‌چه را در دل‌هاى شماست بیازماید و آن‌چه را در قلب‌هاى شماست پاک گرداند و خدا به راز سینه ‏ها آگاه است (آ‌‌ل‌عمران/۱۵۴). بی‌تردید خدا رؤیاى پیامبر خود را تحقّق بخشید. شما به یقین به خواست ‏خدا، سر تراشیده و موى [یا ناخن] کوتاه کرده با امنیّت در مسجدالحرام داخل می‌شوید. خدا آن‌چه را که نمى‏ دانستید، دانست و غیر از این پیروزى نزدیکى قرار داد (فتح/۲۷). چون خبرى از ایمنى یا وحشت به آنان (مردم سست‌ایمان) برسد، آن را انتشار می‌دهند و اگر آن را به پیامبر و صاحبان امر خود ارجاع دهند بی‌تردید کسانی از آنها که اهل استنباط هستند، آن را می‌فهمیدند. اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود بی‌گمان جز اندکى از شیطان پیروى مى ‏کردید (نساء/۸۳). به‌زودى گروهى دیگر را خواهید یافت که مى‏ خواهند از شما در امنیّت و از قوم خود نیز در امنیّت باشند. هر بار که به فتنه بازگردانده شوند، سر در آن فرو مى ‏برند پس اگر از شما کناره ‏گیرى نکردند و به شما پیشنهاد صلح نکردند و از شما دست برنداشتند، هر کجا آنان را یافتید آنها را به اسارت بگیرید و بکشید. آنان هستند که ما براى شما علیه ایشان تسلّطى آشکار قرار داده ‏ایم (نساء/۹۱). اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست، پناهش ده تا کلام خدا را بشنود سپس او را به مکان امنش برسان زیرا آنان قومی نادان هستند (توبه/۶). گفتند: اگر با تو از هدایت پیروی کنیم از سرزمین خود ربوده خواهیم شد. آیا آنها را در حرم امن جای ندادیم که محصولات هر چیزی که رزقی از جانب ماست، به سوی آن سرازیر می‌شود؟ ولی بیشترشان نمی‌دانند (قصص/۵۷). آیا ندیدند که ما حرم امنی قرار دادیم در حالی‌که مردم را از اطراف آنان ربوده می‌شوند؟ آیا به باطل ایمان می‌آورند و به نعمت خدا کفر می‌ورزند (عنکبوت/۶۷)؟

هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ … (حشر/۲۳) جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَ أَمْنًا (بقره/۱۲۵) وَ مَن دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا (آل‌عمران/۹۷) وَ هَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (تین/۳)

وَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُّطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِّن كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللّهِ فَأَذَاقَهَا اللّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ (نحل/۱۱۲)

فَإنْ خِفْتُمْ فَرِجَالًا أَوْ رُكْبَانًا فَإِذَا أَمِنتُمْ فَاذْكُرُواْ اللّهَ كَمَا عَلَّمَكُم مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ (بقره/۲۳۹) فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلاَةَ فَاذْكُرُواْ اللّهَ قِيَامًا وَ قُعُودًا وَ عَلَى جُنُوبِكُمْ فَإِذَا اطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ إِنَّ الصَّلاَةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَّوْقُوتًا (نساء/۱۰۳) وَ أَتِمُّواْ الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (بقره/۱۹۶)

أَأَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يَخْسِفَ بِكُمُ الأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ* أَمْ أَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ (ملک/۱۶-۱۷) اَفَأَمِنتُمْ أَن يَخْسِفَ بِكُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لاَ تَجِدُواْ لَكُمْ وَكِيلًا* أَمْ أَمِنتُمْ أَن يُعِيدَكُمْ فِيهِ تَارَةً أُخْرَى فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَاصِفا مِّنَ الرِّيحِ فَيُغْرِقَكُم بِمَا كَفَرْتُمْ ثُمَّ لاَ تَجِدُواْ لَكُمْ عَلَيْنَا بِهِ تَبِيعًا (اسراء/۶۸-۶۹) أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَن يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَ هُمْ نَآئِمُونَ* أَوَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَن يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحًى وَ هُمْ يَلْعَبُونَ*أَفَأَمِنُواْ مَكْرَ اللّهِ فَلاَ يَأْمَنُ مَكْرَ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ (اعراف/۹۷-۹۹) وَ مَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللّهِ إِلاَّ وَ هُم مُّشْرِكُونَ* أَفَأَمِنُواْ أَن تَأْتِيَهُمْ غَاشِيَةٌ مِّنْ عَذَابِ اللّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَ هُمْ لاَ يَشْعُرُونَ (یوسف/۱۰۶-۱۰۷) أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُواْ السَّيِّئَاتِ أَن يَخْسِفَ اللّهُ بِهِمُ الأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لاَ يَشْعُرُونَ* أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُم بِمُعْجِزِينَ* أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلَى تَخَوُّفٍ (نحل/۴۵-۴۶) [المصلّون] الَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ* إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (معارج/۲۷-۲۸)

وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (نور/۵۵) مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَأُوْلَئِكَ لَهُمْ جَزَاء الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَ هُمْ فِي الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ (سبأ/۳۷) مَن جَاء بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا وَ هُم مِّن فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ (نمل/۸۹) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ* فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ (دخان/۵۱-۵۲) ادْخُلُوهَا بِسَلاَمٍ آمِنِينَ (حجر/۴۶) يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ (دخان/۵۵)

إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا لَا يَخْفَوْنَ عَلَيْنَا أَفَمَن يُلْقَى فِي النَّارِ خَيْرٌ أَم مَّن يَأْتِي آمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ (فصّلت/۴۰)

الامنیّة- الاقوام، [قال ابراهيم لقومه] كَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ وَ لاَ تَخَافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُم بِاللّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالأَمْنِ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ* الَّذِينَ آمَنُواْ وَ لَمْ يَلْبِسُواْ إِيمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَئِكَ لَهُمُ الأَمْنُ وَ هُم مُّهْتَدُونَ (انعام/۸۱-۸۲) وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَ اجْنُبْنِي وَ بَنِيَّ أَن نَّعْبُدَ الأَصْنَامَ (ابراهیم/۳۵) وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا  بَلَدًا آمِنًا (بقره/۱۲۶)

[اصحاب حجر] كَانُواْ يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا آمِنِينَ (حجر/۸۲) أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ (شعراء/۱۴۶)

فَلَمَّا دَخَلُواْ (اخوة یوسف و ابوه و امه) عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْهِ أَبَوَيْهِ وَ قَالَ ادْخُلُواْ مِصْرَ إِن شَاء اللّهُ آمِنِينَ (یوسف/۹۹)

[قال الله لموسي] و أَنْ أَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّى مُدْبِرًا وَ لَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسَى أَقْبِلْ وَ لَا تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ (قصص/۳۱)

وَ جَعَلْنَا بَيْنَهُمْ (قوم سبأ) وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَ قَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَ أَيَّامًا آمِنِينَ (سبأ/۱۸)

لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ* إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَ الصَّيْفِ* فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ* الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَ آمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ (قریش/۱-۴) وَ اذْكُرُواْ إِذْ أَنتُمْ قَلِيلٌ مُّسْتَضْعَفُونَ فِي الأَرْضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآوَاكُمْ وَ أَيَّدَكُم بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (انفال/۲۶)  إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِّنْهُ وَ يُنَزِّلُ عَلَيْكُم مِّن السَّمَاء مَاء لِّيُطَهِّرَكُم بِهِ وَ يُذْهِبَ عَنكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَ لِيَرْبِطَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَيُثَبِّتَ بِهِ الأَقْدَامَ (انفال/۱۱) ثُمَّ أَنزَلَ [الله] عَلَيْكُم مِّن بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاسًا يَغْشَى طَآئِفَةً مِّنكُمْ وَ طَآئِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ … َلِيَبْتَلِيَ اللّهُ مَا فِي صُدُورِكُمْ وَ لِيُمَحَّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (آل‌عمران/۱۵۴) لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيَا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ إِن شَاء اللَّهُ آمِنِينَ مُحَلِّقِينَ رُؤُوسَكُمْ وَ مُقَصِّرِينَ لَا تَخَافُونَ فَعَلِمَ مَا لَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِن دُونِ ذَلِكَ فَتْحًا قَرِيبًا (فتح/۲۷) وَ إِذَا جَاءهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُواْ بِهِ وَ لَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَ إِلَى أُوْلِي الأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَ لَوْلاَ فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لاَتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلاَّ قَلِيلًا (نساء/۸۳) سَتَجِدُونَ آخَرِينَ يُرِيدُونَ أَن يَأْمَنُوكُمْ وَ يَأْمَنُواْ قَوْمَهُمْ كُلَّ مَا رُدُّوَاْ إِلَى الْفِتْنِةِ أُرْكِسُواْ فِيِهَا فَإِن لَّمْ يَعْتَزِلُوكُمْ وَ يُلْقُواْ إِلَيْكُمُ السَّلَمَ وَ يَكُفُّوَاْ أَيْدِيَهُمْ فَخُذُوهُمْ وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثِقِفْتُمُوهُمْ وَ أُوْلَئِكُمْ جَعَلْنَا لَكُمْ عَلَيْهِمْ سُلْطَانًا مُّبِينًا (نساء/۹۱) وَ إِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلاَمَ اللّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَعْلَمُونَ (توبه/۶) وَ قَالُوا إِن نَّتَّبِعِ الْهُدَى مَعَكَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا أَوَلَمْ نُمَكِّن لَّهُمْ حَرَمًا آمِنًا يُجْبَى إِلَيْهِ ثَمَرَاتُ كُلِّ شَيْءٍ رِزْقًا مِن لَّدُنَّا وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (قصص/۵۷) أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا وَ يُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَ بِنِعْمَةِ اللَّهِ يَكْفُرُونَ (عنکبوت/۶۷)