چکیده: خدا میان دل‌های مومنان الفت انداخت. اگر آن‌چه در روى زمین است همه را خرج مى‏ کردى، نمى ‏توانستى میان دل‌های آنان الفت برقرار کنى. بخشی از صدقات، برای الفت‌دادن دل‌ها است.

[خدا] میان دل‌های آنان (مومنان) الفت داد. اگر آن‌چه در روى زمین است، همه را خرج مى‏ کردى، نمى ‏توانستى میان دل‌های آنان الفت برقرار کنى ولی خدا بود که میان آنان الفت داد. او تواناى حکیم است (انفال/۶۳). همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت ‏خدا را بر خود یاد کنید، آن‌گاه که دشمنان [یکدیگر] بودید پس میان دل‌هاى شما الفت انداخت تا به لطف او برادران هم شدید. بر کنار پرتگاه آتش بودید که شما را از آن رهانید. این‌گونه خدا نشانه‏ هاى خود را براى شما روشن مى‏ کند، باشد که شما هدایت شوید (آل‌عمران/۱۰۳).

صدقات تنها برای نیازمندان، تهیدستان، متصدّیان [گردآورى] آن، کسانى که دل‌هایشان الفت داده شده، در [راه آزادى] بردگان، وامداران، در راه خدا و در راه ماندگان است. فریضه‎‌ای از جانب خدا است. خدا داناى حکیم است (توبه/۶۰).

به خاطر الفت دادن قریش، الفت آنان هنگام کوچ زمستان و تابستان، پس باید پروردگار این خانه را بپرستند. آن کسی که آنها از گرسنگی رهانید و از ترس ایمنشان گردانید (قریش/۱-۴).

آیا ندیده‌ای که خدا است که ابر را به آرامی می‌راند سپس میان آن را الفت می‌دهد، آن‌گاه آن را متراکم می‌سازد پس دانه‌های باران را می‌بینی که از خلال آن بیرون می‌آید (نور/۴۳)؟

علاقه

وَ أَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِي الأَرْضِ جَمِيعًا مَّا أَلَّفَتْ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (انفال/۶۳) وَ اعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَ لاَ تَفَرَّقُواْ وَ اذْكُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَ كُنتُمْ عَلَىَ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (آل‌عمران/۱۰۳)

إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاء وَ الْمَسَاكِينِ وَ الْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَ فِي الرِّقَابِ وَ الْغَارِمِينَ وَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِّنَ اللّهِ وَ اللّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (توبه/۶۰)

لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ* إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَ الصَّيْفِ* فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ* الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَ آمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ (قریش/۱-۴)

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحَابًا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ (نور/۴۳)