چکیده: اصحاب قریه ساکنان شهری بودند که برای آنها پیامبرانی فرستاده شد. آنها پیامبران را تکذیب کردند و خدا آنها را عذاب کرد.

برای مردم، آن شهری مثل بزن، آنگاه که پیامبران به آنجا آمدند. هنگامی ­که دو نفر را سوی آنان فرستادیم پس آن دو را دروغگو شمردند. آن‌گاه با سومی آن‌ها را تأیید کردیم. پس [فرستادگان] گفتند: ما به سوی شما فرستاده شده‌ایم. [آن قوم] گفتند: شما جز بشری مانند ما نیستید و رحمان چیزی نفرستاده و شما جز دروغ نمی‌گویید­. آنها گفتند: پروردگار ما می­ داند که ما به سوی شما فرستاده شده­ ایم و بر ما جز رساندن پیام آشکار چیزی نیست. [قوم] گفتند: ما شما را به فال بد گرفته­ ایم. اگر دست بر­ندارید، سنگسارتان می­ کنیم و از ما به شما شکنجه دردناکی خواهد رسید. آنها گفتند: فال بد شما، با خود شماست. آیا اگر شما را پند دهند [باز فال بد می‌زنید]؟ شما قومی اسرافکار هستید. مردی از دورترین جای شهر شتابان آمد و گفت: ای قوم من، از این فرستادگان پیروی کنید. از کسانی که از شما پاداشی نمی‌خواهند و خود هدایت یافته هستند. چرا کسی را نپرستم که مرا آفریده است در حالی که به سوی او بازگردانده می‌شوید؟ آیا به جای او خدایانی را برگزینم که اگر رحمان برای من زیانی بخواهد، شفاعت آنها مرا سود ندهد و نمی‌توانند مرا برهانند؟ در آن صورت من بی‌گمان در گمراهی آشکاری خواهم بود. من به پروردگار شما ایمان آوردم. پس از من بشنوید. پس به او گفته شد: به بهشت درآی. گفت: ای کاش قوم من می‌دانستند که پروردگارم چگونه مرا آمرزید و مرا از گرامی‌داشتگان قرار داد. بعد از او هیچ سپاهی از آسمان بر قوم او نیاوردیم. [بنای] فرستادن هم نداشتیم. کیفر آنان جز  یک صیحه نبود که ناگاه همه خاموش شدند. دریغا بر این بندگان، که فرستاده‌ای برای آنان نیامد مگر این‌که او را مسخره می‌کردند. مگر ندیده ­اند چه بسیار نسل­ ها که پیش از ایشان هلاک کردیم و هرگز به سویشان باز نمی‌گردند؟ بی‌تردید همه آنان در پیشگاه خدا احضار می ­شوند (یس/۱۳-۳۲).

وَ اضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءهَا الْمُرْسَلُونَ* إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ* قَالُوا [اهل القریة] مَا أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَ مَا أَنزَلَ الرَّحْمن مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ* قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ* وَ مَا عَلَيْنَا إِلاَّ الْبَلاَغُ الْمُبِينُ* قَالُوا [اهل القریه] إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَ لَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ* قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْتُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ* وَ جَاء مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ* اتَّبِعُوا مَن لاَّ يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَ هُم مُّهْتَدُونَ* وَ مَا لِي لاَ أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ* أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَن بِضُرٍّ لاَّ تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَ لاَ يُنقِذُونِ* إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ* إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ* قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ* بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ* وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِنْ جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ مَا كُنَّا مُنزِلِينَ* إِن كَانَتْ إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ* يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون* اْلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنْ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لاَ يَرْجِعُونَ* وَ إِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ (یس/۱۳-۳۳)