استغاثه

 

استغاثه، فریادخواهی، این مفهوم از مادّه «غ و ث» ۵ بار آمده است.

چکیده: پدر و مادر آن که منکر رستاخیز بود، از خدا فریادخواهی کردند. مومنان در جنگ بدر از پروردگار فریادخواهی کردند و خدا آنان را اجابت کرد. هر گاه جهنّمیان فریادخواهی کنند، با آبی چون مس گداخته که چهره‌ها را گداخته می‌کند، فریادرسی شوند.

آن که به پدر و مادر خود گفت: اف بر شما، آیا به من وعده می‌دهید که بیرون آورده می‌شوم در حالی‌که پیش از من مردمان بسیاری گذشته‌اند [و کسی باز نیامده است؟] آن دو از خدا فریادخواهی کردند، [و گفتند:] وای بر تو، ایمان بیاور. به‌یقین وعده خدا حق است. پس می‌گوید: این جزافسانه‌های پیشینیان نیست (احقاف/۱۷).

[موسی] به شهر، هنگام غفلت اهل آن، وارد شد. دو مرد را یافت که با یکدیگر جنگ می‌کردند. یکی از پیروان او و آن دیگری از دشمنان او بود، پس آن که از پیروان او بود، بر ضد آن که از دشمنانش بود، از او (موسی) فریادخواهی کرد. موسی به او مشتی زد و او مُرد. [موسی] گفت: این کار شیطان بود. بدون تردید او آشکارا دشمنی گمراه‌کننده است. گفت: پروردگارا، من به خود ستم کردم، من را بیامرز. پس [خدا] او را آمرزید. به‌راستی او آمرزنده مهربان است (قصص/۱۵-۱۶).

آن‌گاه که از پروردگار خود فریادخواهی می‌کردید پس شما را اجابت کرد که من شما را با هزار فرشته پیاپی مدد می‌کنم. خدا این را جز بشارتی قرار نداد تا آن‌که دل‌هاى شما به آن اطمینان یابد و پیروزى جز از نزد خدا نیست. خدا شکست ناپذیر حکیم است (انفال/۹-۱۰). بگو، حق از پروردگار شما است پس هر کس بخواهد، ایمان بیاورد و هر کس بخواهد کافر شود. بدون تردید برای ستمکاران آتشی آماده کرده‌ایم که سراپرده‌های آن، آنان را فرا می‌گیرد و اگر فریادخواهی کنند، آنان با آبی چون مس گداخته که چهره‌ها را گداخته می‌کند، فریادرسی شوند. بد آشامیدنی و بد آرامگاهی است (کهف/۲۹).

الاستغاثه

 

 

 

 

وَ الَّذِي قَالَ لِوَالِدَيْهِ أُفٍّ لَّكُمَا أَتَعِدَانِنِي أَنْ أُخْرَجَ وَ قَدْ خَلَتْ الْقُرُونُ مِن قَبْلِي وَ هُمَا يَسْتَغِيثَانِ اللَّهَ وَيْلَكَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَيَقُولُ مَا هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (احقاف/۱۷)

 

 

وَ دَخَلَ [موسی] الْمَدِينَةَ عَلَى حِينِ غَفْلَةٍ مِّنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَذَا مِن شِيعَتِهِ وَ هَذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِن شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَى فَقَضَى عَلَيْهِ قَالَ هَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُّضِلٌّ مُّبِينٌ* قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (قصص/۱۵-۱۶)

 

 

إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنِّي مُمِدُّكُم بِأَلْفٍ مِّنَ الْمَلآئِكَةِ مُرْدِفِينَ* وَ مَا جَعَلَهُ اللّهُ إِلاَّ بُشْرَى وَ لِتَطْمَئِنَّ بِهِ قُلُوبُكُمْ وَ مَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِندِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (انفال/۹-۱۰) وَ قُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّكُمْ فَمَن شَاء فَلْيُؤْمِن وَ مَن شَاء فَلْيَكْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا وَ إِن يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاء كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرَابُ وَ سَاءتْ مُرْتَفَقًا (کهف/۲۹)