چکیده: پروردگار هر چه اراده کند، انجام می‌دهد. او هر گاه چیزی را اراده کند، تنها می‌گوید باش، پس می‌شود. او هر که را اراده کند، هدایت می‌کند و هر که را اراده کند، گمراه می‌کند. هر که را اراده کند، می‌بخشد یا عذاب می‌کند. خدا بر جهانیان هیچ ستمی اراده نمی‌کند. اگر خدا بدی یا رحمتی برای کسی اراده کند، هیچ بازدارنده‌ای در برابر او نیست. خدا هر چه اراده کند، حکم می‌کند. او با تشریع احکام برای شما سختی و تنگی اراده نکرده بلکه اراده کرده تا شما را پاک گرداند و نعمت را بر شما تمام کرد تا سپاس گزارید. خدا بر شما آسانی اراده کرده است و اراده کرده که شما را هدایت کند و توبه شما را بپذیرد و بارتان را سبک گرداند و اراده کرده تا پلیدی را از اهل بیت بزداید.

[پروردگار تو] هر چه اراده کند، انجام می‌دهد (بروج/۱۶). امر او، هر گاه چیزی را اراده کند، تنها این است که به آن بگوید باش پس می‌شود (یس/۸۲). ما وقتی چیزی را اراده کنیم، تنها این است که به آن می‌گوییم: باش، پس می‌شود (نحل/۴۰). آسمان و زمین و آن‌چه میان آن دو است را به بازیچه نیافریدیم. اگر اراده می‌کردیم، بازیچه‌ای بگیریم، بی‌تردید آن را از پیش خود می‌گرفتیم، اگر کننده [این کار] بودیم (انبیاء/۱۶-۱۷). اگر خدا اراده می‌کرد، تا فرزندی بگیرد، قطعاً از میان آن‌چه می‌آفرید، آن‌چه را اراده می‌کرد، برمی‌گزید. منزّه است او. او خدای یگانه قهّار است (زمر/۴). جن و انس را نیافریدم جز برای آن‌که مرا بپرستند. از آنها هیچ روزی اراده نمی‌کنم و اراده  نمی‌کنم مرا طعام دهند (ذاریات/۵۶-۵۷). آن (قرآن) را به صورت آیاتی روشنگر نازل کردیم و خداست که هر که را اراده کند، هدایت می‌کند (حج/۱۶). هر کس را خدا اراده کند، هدایت کند، سینه او را برای پذیرش اسلام می‌گشاید و هر کس را خدا اراده کند، گمراه کند، سینه او را تنگ و بسته می‌گرداند. چنان‌که گویی به سوی آسمان بالا می‌رود. این‌گونه خدا پلیدی را بر کسانی که ایمان نمی‌آورند، قرار می‌دهد. راه راست پروردگارت همین است (انعام/۱۲۵-۱۲۶). اگر آن‌چه در دل‌های خود دارید، آشکار یا پنهان کنید، خدا شما را به آن محاسبه می‌کند، پس هر کس را اراده کند، می‌بخشد و هر کس را اراده کند، عذاب می‌کند. خدا بر هر چیزی داناست (بقره/۲۸۴). بگو، چه کسی می‌تواند در برابر خدا از شما حمایت کند، اگر برای شما بدی اراده کند یا رحمتی اراده کند (احزاب/۱۷)؟ برای او (انسان) فرشتگانی است که پی‌در‌پی، او را به فرمان خدا، از پیش رو و از پشت سرش، محافظت می‌کنند. در حقیقت خدا، حال قومی را تغییر نمی‌دهد تا آنان حال خود را تغییر دهند. چون خدا برای قومی بدی اراده کند، هیچ برگشتی برای آنها نیست (رعد/۱۱). هرگاه اراده کنی، شهری را نابود کنیم، خوشگذرانان آن را وامی‌داریم تا در آن، نافرمانی کنند. آن‌گاه عذاب بر آن لازم ‌گردد پس آن را زیر و رو می‌کنیم (اسراء/۱۶). خدا از این که به پشه‌ای یا فروتر از آن مَثَل زند، شرم نمی‌کند، پس کسانی که ایمان آورده‌اند، می‌دانند که آن [مَثَل] از جانب پروردگارشان  حق است. ولی کسانی که کفر ورزیده‌اند، می‌گویند: خدا از این مَثَل چه چیز اراده کرده است؟ [خدا] بسیاری را با آن گمراه و بسیاری را با آن راهنمایی می‌کند و جز نافرمانان را با آن گمراه نمی‌کند (بقره/۲۶). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چون به نماز برخیزید، صورت و دست‌هایتان را تا آرنج بشویید و سر و پاهای خودتان را تا برآمدگی پیشین، مسح کنید و اگر جنب هستید، خود را پاک کنید و اگر بیمار یا در سفر بودید یا یکی از شما از قضای حاجت آمد یا با زنان نزدیکی کرده‌اید و آبی نیافتید پس با خاک پاک، تیمّم کنید و از آن به صورت و دست‌هایتان بکشید. خدا اراده نکرده بر شما تنگ بگیرد لیکن اراده کرده، شما را پاک و نعمتش را بر شما تمام گرداند، باشد که سپاس گزارید (مائده/۶). هر کس از شما این ماه (رمضان) را درک کند، باید آن را روزه بدارد و کسی که بیمار یا در سفر است، تعدادی از روزهای دیگر [را روزه بدارد]. خدا برای شما آسانی اراده کرده و برایتان دشواری اراده نکرده است تا شماره [مقرّر] را تکمیل کنید و خدا را به پاس آن‌که شما را هدایت کرده، بزرگ بشمارید، باشد که شکرگزاری کنید (بقره/۱۸۵). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، به قراردادها وفا کنید. برای شما چهارپایان حلال شده است، جز آن‌چه [حکمش] بر شما خوانده می‌شود. در حالی‌که نباید شکار را در حال احرام، حلال بشمرید، خدا هر چه اراده کند، حکم می‌دهد (مائده/۱). خدا اراده کرده برای شما بیان کند و شما را به سنت‌های کسانی که پیش از شما بودند، هدایت کند و توبه شما را بپذیرد. خدا، دانای حکیم است. خدا اراده کرده است، توبه شما را بپذیرد و آنان که از شهوات پیروی می‌کنند، اراده می‌کنند که شما به کجروی بیفتید. خدا اراده کرده تا بارتان را سبک کند. و انسان ناتوان آفریده شده است (نساء/۲۶-۲۸).

روزی که چهره‌هایی سپید، و چهره‌هایی سیاه گردد. اما به سیاه‌رویان [گویند:] آیا بعد از ایمانتان کفر ورزیدید؟ پس به سزای آن‌که کفر می‌ورزیدید، عذاب را بچشید. اما سپیدرویان همواره در رحمت خدا جاویدان هستند. این‌ها آیات خداست که آن را به حق بر تو می‌خوانیم و خدا هیچ ستمی بر جهانیان اراده نمی‌کند (آل‌عمران/۱۰۶-۱۰۸). تا آسمان و زمین برجاست [تیره‌بختان] در آن (آتش)، ماندگار خواهند بود مگر آن‌چه پروردگار تو اراده کند، بی‌گمان پروردگار تو هر چه اراده کند، انجام می‌دهد (هود/۱۰۷). ما نگهبانانِ آتش را جز فرشتگان نگردانیدیم و شماره آنها را جز آزمایشی برای کسانی که کافر شده‌اند، قرار ندادیم تا آنان که اهل کتاب هستند، یقین کنند و ایمان کسانی که ایمان آوردند، افزون گردد و آنان که کتاب به ایشان داده شده و مومنان به شک نیفتند و تا کسانی که در دل‌هایشان بیماری است و کافران بگویند: خدا از این وصف کردن، چه چیزی اراده کرده است؟ این‌گونه، خدا هر که را اراده کند، گمراه می‌کند و هر که را اراده کند، هدایت می‌کند (مدثّر/۳۱). بی‌گمان خدا کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند را به باغ‌هایی در می‌آورد که از زیر آن، رودها روان است. خدا هر چه اراده کند، انجام می‌دهد (حج/۱۴).

اراده خدا- اقوام، [نوح] گفت: تنها خداست که اگر اراده کند، آن را [عذاب] برای شما می‌آورد و شما عاجزکننده [او] نخواهید بود. اگر اراده کنم، شما را اندرز دهم در صورتی که خدا اراده کند، شما را گمراه کند، اندرز من شما را سودی نمی‌بخشد. (هود/۳۳-۳۴).

بنده‌ای از بندگان ما که از جانب خود به او رحمت و دانشی عطا کرده بودیم … [به موسی گفت:] اما دیوار [که بازسازی کردم] از آنِ دو پسر یتیم در آن شهر بود و زیر آن گنجی متعلق به آن دو بود و پدرشان نیکوکار بود پس پروردگار تو اراده کرد، آن دو [یتیم] به حد رشد برسند و گنجینه خود را که رحمتی از جانب پروردگارت بود، بیرون آورند (کهف/۶۵، ۸۲).

اراده کردیم، بر کسانی که در زمین به زبونی کشیده شده‌اند، منّت نهیم و آنها را پیشوایان قرار دهیم و ایشان را وارثان کنیم و در زمین، قدرتشان دهیم و به فرعون و هامان و لشکریان آنها آن‌چه را که از جانب آنان بیمناک بودند، بنمایانیم (قصص/۵-۶).

[از دورترین جای شهر مردی شتابان آمد و گفت:]  آیا به جای او خدایانی را برگزینم که اگر رحمان گزندی برای من اراده کند، نه شفاعتشان مرا سود می‌دهد و نه می‌توانند مرا برهانند؟ در آن صورت من در گمراهی آشکاری خواهم بود (یس/۲۳-۲۴). آن کس [از آل فرعون] که ایمان آورده بود، گفت: ای قوم من، من از [روزی] مثل روز دسته‌های [مخالف خدا]، بر شما می‌ترسم. [از سرنوشتی] نظیر سرنوشت قوم نوح، عاد، ثمود و کسانی که پس از آنها [آمدند]. خدا بر بندگان، ستم اراده نمی‌کند (غافر/۳۰-۳۱).

برخی از آن پیامبران را بر برخی دیگر برتری دادیم. از آنان کسی بود که خدا با او سخن گفت و درجات بعضی از آنان را بالا برد و به عیسی پسر مریم دلایل آشکار دادیم و او را به وسیله روح‌القدس تأیید کردیم. اگر خدا اراده می‌کرد، کسانی که پس از آنان بودند بعد از آن دلایل روشن که برایشان آمد، به کشتار یکدیگر نمی‌پرداختند، ولی با هم اختلاف کردند پس بعضی از آنان کسانی بودند که ایمان آوردند و بعضی از آنان کسانی بودند که کفر ورزیدند. اگر خدا اراده می‌کرد با یکدیگر جنگ نمی‌کردند ولی خدا آن‌چه را اراده کند، انجام می‌دهد (بقره/۲۵۳). کسانی که گفتند: خدا همان مسیح پسر مریم است، به یقین کافر شده‌اند. بگو، اگر [خدا] اراده کند که مسیح پسر مریم و مادرش و هر که را که در زمین است، همگی به هلاکت رساند، چه کسی در مقابل خدا اختیاری دارد؟ فرمانروایی آسمان‌ها و آن‌چه میان آنهاست، از آن خداست. هر چه اراده کند، می‌آفریند. خدا بر هر چیزی توانا است (مائده/۱۷).

اگر از آنها بپرسی، چه کسی آسمان‌ها و زمین را خلق کرده؟ بی‌تردید خواهند گفت: خدا. بگو، چه تصور می‌کنید، اگر خدا اراده کند، صدمه‌ای به من برساند؟ آیا آن‌چه را به جای خدا می‌خوانید، می‌توانند، صدمه او را برطرف کنند یا اگر او رحمتی برای من اراده کند ،آیا آنها می‌توانند رحمتش را بازدارند؟ بگو، خدا مرا بس است. توکل‌کنندگان تنها بر او توکل می‌کنند (زمر/۳۸). اگر خدا زیانی به تو رساند، هیچ کس جز او نمی‌تواند آن را برطرف کند و اگر خیری برای تو اراده کند، هیچ کس بازدارنده بخشش او نیست. آن را به هر کس از بندگانش که اراده کند، می‌رساند. او آمرزنده مهربان است (یونس/۱۰۷). ای پیامبر، کسانی که در کفر شتاب می‌کنند، تو را غمگین نکنند. چه از آنان که به زبان خود گفتند: ایمان آوردیم و حال آن‌که قلب آنها ایمان نیاورده بود و چه از یهودیانی که به سخنان دروغ گوش می‌دهند، آنها جاسوسان قومی دیگرند که خودشان نزد تو نیامده‌اند. آنها کلمات را از جای اصلی‌ خود تحریف می‌کنند. می‌گویند: اگر این (حکمی که ما می‌خواهیم)، به شما داده شد، بپذیرید و اگر آن به شما داده نشد، دوری کنید. هر که‌ را خدا اراده کند به فتنه افکند، تو هرگز نمی‌توانی، چیزی [از عذاب] خدا را از او برطرف کنی. آنها کسانی هستند که خدا اراده نکرده، قلب‌هایشان را پاک کند. برای آنها در دنیا رسوایی و در آخرت عذابی بزرگ خواهد بود (مائده/۴۱). کسانی که در کفر می‌کوشند، تو را غمگین نکنند زیرا آنان هرگز به خدا هیچ زیانی نمی‌رسانند. خدا اراده کرده در آخرت برای آنها بهره‌ای قرار ندهد و برای آنها عذابی بزرگ است (آل‌عمران/۱۷۶).

اموال و فرزندان آنها (منافقان) تو را به شگفت نیاورد. به‌یقین خدا اراده کرده، آنها را در زندگی دنیا به وسیله اینها عذابشان کند و جانشان در حال کفر بیرون رود (توبه/۵۵، ۸۵)

[به یاد آورید] هنگامی را که خدا یکی از دو دسته [کاروان تجارتی قریش یا ابوسفیان] را به شما وعده داد که از آنِ شما باشند و شما دوست داشتید که دسته بی‌سلاح برای شما باشد و خدا اراده کرد حق را با کلمات خود ثابت و کافران را ریشه‌کن کند تا حق را ثابت و باطل را نابود گرداند، هر چند مجرمان خوش نداشته باشند (انفال/۷-۸).

برجای ماندگان بادیه‌نشین به زودی به تو خواهند گفت: اموال و کسان ما، ما را گرفتار کردند پس برای ما آمرزش بخواه، چیزی را که در دل‌هایشان نیست بر زبان خود می‌رانند. بگو، اگر خدا اراده کند، زیانی به شما برساند یا اراده کند، سودی به شما برساند، چه کسی در برابر او برای شما اختیار چیزی را دارد؟ بلکه خداست که به آن‌چه می‌کنید، آگاه است (فتح/۱۱).

میان آنان [اهل کتاب] به موجب آن‌چه خدا نازل کرده، داوری کن و از هواهایشان پیروی نکن و از آنان برحذر باش مبادا تو را در بخشی از آن‌چه خدا بر تو نازل کرده، به فتنه اندازند پس اگر پشت کردند، بدان خدا اراده کرده که آنان را به برخی از گناهانشان گرفتار کند و بی‌گمان بسیاری از مردم نافرمان هستند (مائده/۴۹). برای هیچ پیامبری روا نیست، [پیش از آن که دشمن را] در زمین از توان بیندازد، اسیرانی بگیرد. شما متاع ناپایدار دنیا را اراده می‌کنید و خدا آخرت را اراده می‌کند. خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (انفال/۶۷). ای همسران پیامبر، شما مانند هیچ یک از زنان نیستید. اگر پروا دارید پس به ناز سخن نگویید تا آن‌که در دلش بیماری است، طمع ورزد و گفتاری شایسته گویید و در خانه‌های خود قرار گیرید و مانند روزگارِ جاهلیتِ قدیم، زینت‌های خود را آشکار نکنید. نماز برپا دارید. زکات دهید و خدا و فرستاده او را فرمان برید. خدا فقط اراده کرده، که از شما اهل بیت، هر پلیدی را بزداید و شما را پاکیزه بدارد (احزاب/۳۲-۳۳).

[تنی چند از جنیان گفتند:] ما نمی‌دانیم که آیا برای کسانی که در زمین هستند، بدی اراده شده یا پروردگارشان برایشان هدایت اراده کرده است (جن/۱۰)؟  

مشیت

[رَبِّكَ] فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ (بروج/۱۶) إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (يس/۸۲) إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَيْءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَن نَّقُولَ لَهُ كُن فَيَكُونُ (نحل/۴۰) وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ* لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن كُنَّا فَاعِلِينَ (انبياء/۱۶-۱۷) لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا لَّاصْطَفَى مِمَّا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ سُبْحَانَهُ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (زمر/۴) وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ* مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَ مَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ (ذاريات/۵۶-۵۷) أَنزَلْنَاهُ (القرآن) آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ وَ أَنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَن يُرِيدُ (حج/۱۶) فَمَن يُرِدِ اللّهُ أَن يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإِسْلاَمِ وَ مَن يُرِدْ أَن يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقًا حَرَجًا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي السَّمَاء كَذَلِكَ يَجْعَلُ اللّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ* وَ هَذَا صِرَاطُ رَبِّكَ مُسْتَقِيمًا (انعام/۱۲۵-۱۲۶) وَ إِن تُبْدُواْ مَا فِي أَنفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُم بِهِ اللّهُ فَيَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ وَ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره/۲۸۴) قُلْ مَن ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُم مِّنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً (احزاب/۱۷) لَهُ (الانسان) مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَ إِذَا أَرَادَ اللّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلاَ مَرَدَّ لَهُ (رعد/۱۱) وَ إِذَا أَرَدْنَا أَن نُّهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُواْ فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِيرًا (اسراء/۱۶) إِنَّ اللَّهَ لاَ يَسْتَحْيِي أَن يَضْرِبَ مَثَلًا مَّا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُواْ فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ وَ أَمَّا الَّذِينَ كَفَرُواْ فَيَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَ يَهْدِي بِهِ كَثِيرًا وَ مَا يُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفَاسِقِينَ (بقره/۲۶) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ فاغْسِلُواْ وُجُوهَكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَ امْسَحُواْ بِرُؤُوسِكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَينِ وَ إِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُواْ وَ إِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاء أَحَدٌ مَّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُواْ بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُم مِّنْهُ مَا يُرِيدُ اللّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَكِن يُرِيدُ لِيُطَهَّرَكُمْ وَ لِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (مائده/۶) فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ (رمضان) فَلْيَصُمْهُ وَ مَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (بقره/۱۸۵) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَوْفُواْ بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَكُم بَهِيمَةُ الأَنْعَامِ إِلاَّ مَا يُتْلَى عَلَيْكُمْ غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَ أَنتُمْ حُرُمٌ إِنَّ اللّهَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ (مائده/۱) يُرِيدُ اللّهُ لِيُبَيِّنَ لَكُمْ وَ يَهْدِيَكُمْ سُنَنَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ وَ يَتُوبَ عَلَيْكُمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ* وَ اللّهُ يُرِيدُ أَن يَتُوبَ عَلَيْكُمْ وَ يُرِيدُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الشَّهَوَاتِ أَن تَمِيلُواْ مَيْلًا عَظِيمًا* يُرِيدُ اللّهُ أَن يُخَفِّفَ عَنكُمْ وَ خُلِقَ الإِنسَانُ ضَعِيفًا (نساء/۲۶-۲۸)

يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكْفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ* وَ أَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَةِ اللّهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ* تِلْكَ آيَاتُ اللّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ وَ مَا اللّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعَالَمِينَ (آل‌عمران/۱۰۶-۱۰۸) خَالِدِينَ [الذین شقوا] فِيهَا (النار) مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ (هود/۱۰۷) وَ مَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَ مَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَ يَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَ لَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ لِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَ الْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَ يَهْدِي مَن يَشَاءُ (مدثّر/۳۱) إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ إِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ (حج/۱۴)

ارادة الله – الاقوام، قَالَ [نوح] إِنَّمَا يَأْتِيكُم بِهِ اللّهُ إِن شَاء وَ مَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ* وَلاَ يَنفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدتُّ أَنْ أَنصَحَ لَكُمْ إِن كَانَ اللّهُ يُرِيدُ أَن يُغْوِيَكُمْ (هود/۳۳-۳۴)

عَبْدًا مِّنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِندِنَا وَ عَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْمًا … [قال لموسی] وَ أَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَ كَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَ كَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَنْ يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَ يَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ (كهف/۶۵، ۸۲)

وَ نُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ* وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ نُرِي فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ جُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا كَانُوا يَحْذَرُونَ (قصص/۵-۶)

[جاء من أَقْصى الْمدِينة رجل يسعى قال] أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَن بِضُرٍّ لاَّ تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَ لاَ يُنقِذُونِ* إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ (يس/۲۳-۲۴) وَ قَالَ الَّذِي آمَنَ [من آل فرعون] يَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُم مِّثْلَ يَوْمِ الْأَحْزَابِ* مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ وَ مَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعِبَادِ (غافر/۳۰-۳۱)

تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ مِّنْهُم مَّن كَلَّمَ اللّهُ وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ وَ آتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَ أَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ وَ لَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِم مِّن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَلَكِنِ اخْتَلَفُواْ فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ وَ مِنْهُم مَّن كَفَرَ وَ لَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلُواْ وَلَكِنَّ اللّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ (بقره/۲۵۳) لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَآلُواْ إِنَّ اللّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ قُلْ فَمَن يَمْلِكُ مِنَ اللّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ أَن يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ وَ مَن فِي الأَرْضِ جَمِيعًا وَ لِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (مائده/۱۷)

وَ لَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ (زمر/۳۸) وَ إِن يَمْسَسْكَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلاَ كَاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَ إِن يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلاَ رَآدَّ لِفَضْلِهِ يُصِيبُ بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (يونس/۱۰۷) يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لاَ يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُواْ آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَ لَمْ تُؤْمِن قُلُوبُهُمْ وَ مِنَ الَّذِينَ هِادُواْ سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِن بَعْدِ مَوَاضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَذَا فَخُذُوهُ وَ إِن لَّمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُواْ وَ مَن يُرِدِ اللّهُ فِتْنَتَهُ فَلَن تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللّهِ شَيْئًا أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللّهُ أَن يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَ لَهُمْ  فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ (مائده/۴۱) وَ لاَ يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَن يَضُرُّواْ اللّهَ شَيْئًا يُرِيدُ اللّهُ أَلاَّ يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (آل‌عمران/۱۷۶)

لاَ تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ (منافقین) وَ لاَ أَوْلاَدُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ تَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ (توبه/۵۵) لاَ تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَ أَوْلاَدُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللّهُ أَن يُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الدُّنْيَا وَ تَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَ هُمْ كَافِرُونَ (توبه/۸۵)

[اذکروا] إِذْ يَعِدُكُمُ اللّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتِيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَ تَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَ يُرِيدُ اللّهُ أَن يُحِقَّ الحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَ يَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِينَ* لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَ يُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ (انفال/۷-۸)

سَيَقُولُ لَكَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَ أَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِم مَّا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ قُلْ فَمَن يَمْلِكُ لَكُم مِّنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ بِكُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ نَفْعًا بَلْ كَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (فتح/۱۱)

وَ أَنِ احْكُم بَيْنَهُم (اهل الکتاب) بِمَآ أَنزَلَ اللّهُ وَ لاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ وَ احْذَرْهُمْ أَن يَفْتِنُوكَ عَن بَعْضِ مَا أَنزَلَ اللّهُ إِلَيْكَ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللّهُ أَن يُصِيبَهُم بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَ إِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ (مائده/۴۹) مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى يُثْخِنَ فِي الأَرْضِ تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَ اللّهُ يُرِيدُ الآخِرَةَ وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (انفال/۶۷) يَا نِسَاء النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَاء إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا* وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَ لَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَ أَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَ آتِينَ الزَّكَاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا (احزاب/۳۲-۳۳)

[قالوا نفر من الْجنّ] وَ أَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا (جن/۱۰)