چکیده: خدا آل‌ابراهیم و آل‌عمران را بر جهانیان برتری داد. او به آل ابراهیم کتاب، حکمت و ملکی بزرگ داد. آل لوط را نجات داد. نعمت خود را بر آل یعقوب تمام کرد. آل فرعون را در دنیا و آخرت عذاب کرد. مومن آل فرعون، قوم خود بیم می‌داد. خدا او را از نیرنگ فرعونیان حفظ کرد. خدا به آل داوود فرمود: تا سپاسگزار باشند. در صندوق عهد میراثی از آل موسی و آل هارون برجای مانده بود. مشرکان همانند آل فرعون به آیات کفر می‌ورزیدند و تکذیب می‌کردند.

در حقیقت ما به آل ابراهیم، کتاب و حکمت دادیم و به آنان ملکی بزرگ بخشیدیم (نساء/۵۴). به یقین خدا آدم، نوح، آل ابراهیم و آل عمران را بر مردم جهان برتری داده است. فرزندانی که بعضی از آنان، از بعضی دیگر هستند. خدا شنوای داناست (آل‌عمران/۳۳-۳۴).

پاسخ قوم لوط به او جز این نبود که گفتند: آل لوط را از شهر خود بیرون کنید. آنها مردمی هستند که به پاکی تظاهر می‌کنند پس او و اهلش را نجات دادیم جز همسرش را که مقدّر کردیم از باقی‌ماندگان [در عذاب] باشد (نمل/۵۶-۵۷). [فرستادگان به ابراهیم] گفتند: ما به سوی گروه مجرمان فرستاده شده‌ایم مگر آل لوط که ما قطعاً همه آنان را نجات می‌دهیم جز همسرش را که مقدّر کرده‌ایم از بازماندگان [در عذاب] باشد. چون فرشتگان نزد آل لوط آمدند، [لوط] گفت: شما مردمی ناشناس هستید. گفتند: [نه]، بلکه برای تو چیزی آورده‌ایم که در آن تردید می‌کردند. حق را برای تو آورده‌ایم. قطعاً ما راستگو هستیم پس پاسی از شب، اهل خود را حرکت ده وبه دنبال آنان برو. هیچ یک از شما نباید به عقب بنگرد. هر جا به شما دستور داده می‌شود، بروید(حجر/۵۸-۶۵). ما بر قوم لوط، سنگبارانی فرو فرستادیم، به جز آل لوط، که وقت سحر آنان را نجات دادیم. رحمتی از جانب ما بود. هر کس شکرگزار باشد، این‌گونه پاداش می‌دهیم (قمر/۳۴-۳۵).

یوسف به پدر خود گفت: ای پدر، من [در خواب] یازده ستاره با خورشید و ماه را دیدم. دیدم برای من سجده می‌کنند. یعقوب گفت: … این چنین پروردگارت تو را برمی‌گزیند و از تعبیر خواب‌ها به تو می‌آموزد و نعمت خود را بر تو و آل یعقوب تمام می‌کند. همان گونه که قبلاً بر پدران تو، ابراهیم و اسحاق تمام کرد. در حقیقت پروردگار تو دانای حکیم است (یوسف/۴-۶).

آل فرعون او (موسی) را [از آب] گرفتند تا سرانجام دشمن آنان و مایه اندوهشان باشد (قصص/۸). موسی به قوم خود گفت: نعمت خدا را بر خود به یاد آورید آنگاه که شما را از آل فرعون رهانید که شما را سخت شکنجه می‌کردند. پسران شما را سر می‌بریدند و زنانتان را زنده می‌گذاشتند. در این، برای شما از جانب پروردگارتان آزمایشی عظیم بود (ابراهیم /۶).

در حقیقت ما آل فرعون را به خشکسالی و کمبود محصولات دچار کردیم، باشد که متذکّر شوند پس هنگامی که نیکی به آنان روی می‌آورد، می‌گفتند: این حق ماست و چون گزندی به آنان می‌رسید، به موسی و همراهان او شگون بد می‌زدند. آگاه باشید که بدشگونیِ آنان تنها نزد خداست لیکن بیشتر آنان نمی‌دانند. [گفتند:] هر گونه نشانه‌ای برای ما بیاوری تا با آن، ما را سحر کنی، ما هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد پس بر آنان طوفان، ملخ، شپش، قورباغه و خون را که نشانه‌های جداگانه  بودند، فرستادیم، ولی تکبّر کردند و مردمی مجرم بودند. هنگامی که عذاب بر آنها واقع شد، گفتند: ای موسی، پروردگارت را به آن عهدی که با تو دارد، برای ما بخوان. اگر این عذاب را از ما برداری، قطعاً ایمان می‌آوریم و حتماً بنی‌اسرائیل را با تو می‌فرستیم پس هنگامی که آن عذاب را تا سرآمدی که باید به آن می‌رسیدند، از آنان برداشتیم، باز هم پیمان‌شکنی کردند. پس از آنها انتقام گرفتیم و در دریا غرقشان کردیم زیرا آیات ما را تکذیب کردند و از آنان غافل بودند (اعراف/۱۳۰-۱۳۶). شما را از آل فرعون نجات دادیم. شما را سخت شکنجه می‌کردند. پسران شما را می‌کشتند و زنانتان را زنده می‌گذاشتند. در این، برای شما آزمایشی عظیم از جانب پروردگارتان بود (بقره/۴۹؛ اعراف/۱۴۱). دریا را شکافتیم و شما را نجات دادیم و آل فرعون را در حالی که شما نظاره‌گر بودید، غرق کردیم (بقره/۵۰). به راستی هشدار دهندگان به سوی آل فرعون آمدند اما آنان همه معجزات ما را تکذیب کردند پس آنان را همچون پیروزمندی مقتدر گرفتیم (قمر/۴۱-۴۲).

مرد مومنی از آل فرعون که ایمان خود را پنهان می‌کرد، [درباره موسی به قوم خود] گفت: آیا مردی را می‌کشید که می‌گوید: پروردگار من خداست؟ بی‌گمان برای شما از جانب پروردگارتان دلایل آشکاری آورده است. اگر دروغگو باشد، دروغ او به زیان اوست و اگر راستگو باشد، برخی از آن‌چه به شما وعده می‌دهد به شما خواهد رسید. به راستی خدا کسی را که افراط‌کار بسیار دروغگو باشد، هدایت نمی‌کند. ای قوم من، امروز حکومت از آنِ شماست و بر زمین تسلّط دارید ولی اگر عذاب خدا به ما برسد، چه کسی ما را یاری خواهد کرد؟ فرعون گفت: جز آن‌چه [صلاح] می‌بینم به شما ارائه نمی‌دهم و شما را جز به راه صحیح راهنمایی نمی‌کنم. کسی که ایمان آورده بود، گفت: ای قوم من، به راستی من بر شما از روزی همانند [روزگار هلاکت] دسته‌ها بیم دارم. نظیر سرنوشت قوم نوح، عاد، ثمود و کسانی که پس از آنها بودند. خدا بر بندگان ستم نمی‌خواهد. ای قوم من، من بر شما از روزی که مردم یکدیگر را ندا می‌دهند، بیمناک هستم. روزی که پشت‌کنان فرار می‌کنید، برای شما در برابر خدا هیچ حمایتگری نیست. هر کس را خدا گمراه کند، برای او راهنمایی نیست. بی‌گمان یوسف پیش از این برای شما دلایل آشکار آورد ولی شما از آن‌چه برایتان آورد، همواره در شک بودید تا زمانی که از دنیا رفت، گفتید: خدا بعد از او هرگز فرستاده‌ای مبعوث نخواهد کرد. این‌گونه خدا هر کس افراط‌گر شکّاک است، گمراه می‌کند. کسانی که درباره آیات خدا بدون‌ این‌که حجّتی برای آنها آمده باشد مجادله می‌کنند، [کارشان] در نزد خدا و نزد مومنان مایه دشمنی بزرگی است. این‌گونه خدا بر دل هر متکبّر زورگویی مهر می‌نهد (غافر/۲۸-۳۵). آن کس که ایمان آورده بود، گفت: ای قوم من، مرا پیروی کنید تا شما را به راه راست هدایت کنم. ای قوم من، این زندگی دنیا تنها کالایی است و در حقیقت آخرت است که سرای پایدار است. هر کس بدی کند، جز مانند آن کیفر نمی‌یابد و هر کس کار شایسته‌ای کند، چه مرد باشد چه زن در حالی که ایمان داشته باشد پس آنها به بهشت داخل می‌شوند و در آنجا بی‌حساب، روزی می‌یابند. ای قوم من، چه شده که من شما را به نجات دعوت می‌کنم و شما مرا به آتش دعوت می‌کنید؟ مرا فرا می‌خوانید تا به خدا کافر شوم و چیزی را که به آن علمی ندارم، با او شریک گردانم. من شما را به سوی آن شکست‌ناپذیر آمرزنده دعوت می‌کنم. آن‌چه مرا به سوی آن دعوت می‌کنید، به ناچار نه در دنیا و نه در آخرت، [شایسته] خواندن نیست. در حقیقت بازگشت ما به سوی خداست و اسرافکاران اهل آتش هستند پس به زودی آن‌چه را به شما می‌گویم، به یاد خواهید آورد. کارم را به خدا می‌سپارم. خداست که به بندگان بیناست پس خدا او را از عواقب سوء آنچه نیرنگ می‌کردند، حمایت کرد و آل فرعون را عذاب سخت فرا گرفت. هر صبح و شام بر آتش عرضه می‌شوند و روزی که رستاخیز برپا شود، [فریاد می‌رسد] آل فرعون را در سخت‌ترین عذاب درآورید. آنگاه که در آتش به مجادله برخیزند، زیردستان به مستکبران، می‌گویند: ما پیرو شما بودیم پس آیا می‌توانید پاره‌ای از این عذاب آتش را از ما دفع کنید؟ کسانی که گردنکشی می‌کردند، می‌گویند: همه ما در آن هستیم. خداست که میان بندگان خود داوری کرده است. کسانی که در آتش هستند به نگهبانان جهنّم می‌گویند: پروردگارتان را بخوانید تا یک روز از این عذاب را به ما تخفیف دهد. می‌گویند: مگر پیامبران شما دلایل روشن به سوی شما نیاوردند؟ می‌گویند: آری. می‌گویند: پس بخوانید و دعای کافران جز در بیراهه نیست(غافر/۳۸-۵۰).

پیامبرِ آنان [قوم پس از موسی] به آنان گفت: در حقیقت نشانه پادشاهی او (طالوت) این است که آن صندوق به سوی شما می‌آید که در آن آرامشی از جانب پروردگارتان و بازمانده‌ای میراث آل موسی و آل هارون در آن است. در حالی که فرشتگان آن را حمل می‌کنند. مسلماً اگر مومن باشید، برای شما در این نشانه‌ای است (بقره/۲۴۸).

به‌راستی داوود را از جانب خود مزّیتی دادیم. [گفتیم:] ای کوه‌ها، با او هم‌صدا شوید و ای پرندگان. آهن را برای او نرم گرداندیم. [که] زره‌های فراخ بساز و حلقه‌ها را درست اندازه‌گیری کن. کار شایسته کنید. من به آن‌چه انجام دهید بینا هستم. باد را برای سلیمان [رام کردیم] که رفتن آن بامداد یک ماه و آمدن آن یک ماه [راه] بود. معدن مس را برای او ذوب گرداندیم. برخی از جنّیان  به فرمان پروردگارشان پیش او کار می‌کردند و هر کس از آنها از دستور ما سر برمی‌تافت، از عذاب سوزان به او می‌چشاندیم. برای او هر چه می‌خواست از نمازخانه‌ها، مجسّمه‌ها و ظروف بزرگ، مانند دیگ‌های ثابت می‌ساختند. ای آل داوود، شکرگزار باشید. از بندگان من اندکی شکرگزار هستند (سبأ/۱۰-۱۳).

[زکریّا پروردگار خود را ندا داد که] من پس از خود، از بستگانم بیمناک هستم و زنم نازاست پس، از جانب خود فرزندی به من ببخش که از من و از آل یعقوب ارث برد. ای پروردگار من، او را پسندیده گردان. [فرمود:] ای زکریّا، ما تو را به پسری که نام او یحیی است، مژده می‎دهیم که قبلاً هم‌نامی برای او قرار نداده‌ایم (مریم/۵-۷).

آنان (مشرکان) به شیوه آل فرعون و کسانی که پیش از آنان بودند به آیات ما کفر ورزیدند پس خدا به گناهانشان آنان را گرفت. بی‌گمان خدا نیرومند سخت‌کیفر است (انفال/۵۲). آنان به شیوه آل فرعون و کسانی که پیش از آنان بودند، آیات ما را تکذیب کردند پس خدا به [سزای] گناهانشان آنان را گرفت خدا سخت‌کیفر است (آل‌عمران/۱۱). به شیوه آل فرعون و کسانی که پیش از آنان بودند آیات پروردگارشان را تکذیب کردند. پس ما آنان را به سزای گناهانشان هلاک و فرعونیان را غرق کردیم. همه آنان ستمکار بودند (انفال/۵۴).

خویشاوند

فَقَدْ آتَيْنَآ آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ آتَيْنَاهُم مُّلْكًا عَظِيمًا (نساء/۵۴) إِنَّ اللّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَ نُوحًا وَ آلَ إِبْرَاهِيمَ وَ آلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ* ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِن بَعْضٍ وَ اللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (آل‌عمران/۳۳-۳۴)

فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ (قوم لوط) إِلَّا أَن قَالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِّن قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ* فَأَنجَيْنَاهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِينَ (نمل/۵۶-۵۷) قَالُواْ (المرسلون لابراهیم) إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ* إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلاَّ امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ* فَلَمَّا جَاء آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ* قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ* قَالُواْ بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُواْ فِيهِ يَمْتَرُونَ* وَ أَتَيْنَاكَ بَالْحَقِّ وَ إِنَّا لَصَادِقُونَ* فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَ اتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَ لاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَ امْضُواْ حَيْثُ تُؤْمَرُونَ (حجر/۵۸-۶۵ ) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَّجَّيْنَاهُم بِسَحَرٍ* نِعْمَةً مِّنْ عِندِنَا كَذَلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ (قمر/۳۴-۳۵ )

إِذْ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَا أَبتِ إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ … وَ كَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَ يُعَلِّمُكَ مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ وَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى آلِ يَعْقُوبَ كَمَا أَتَمَّهَا عَلَى أَبَوَيْكَ مِن قَبْلُ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْحَاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (یوسف/۴-۶)

فَالْتَقَطَهُ (موسی) آلُ فِرْعَوْنَ لِيَكُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَ حَزَنًا إِنَّ فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ جُنُودَهُمَا كَانُوا خَاطِئِينَ (قصص/۸) وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنجَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (ابراهیم/۶)

وَ لَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَونَ بِالسِّنِينَ وَ نَقْصٍ مِّن الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ* فَإِذَا جَاءتْهُمُ الْحَسَنَةُ قَالُواْ لَنَا هَذِهِ وَ إِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَطَّيَّرُواْ بِمُوسَى وَ مَن مَّعَهُ أَلا إِنَّمَا طَائِرُهُمْ عِندَ اللّهُ وَ لَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ* وَ قَالُواْ مَهْمَا تَأْتِنَا بِهِ مِن آيَةٍ لِّتَسْحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ* فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الطُّوفَانَ وَ الْجَرَادَ وَ الْقُمَّلَ وَ الضَّفَادِعَ وَ الدَّمَ آيَاتٍ مُّفَصَّلاَتٍ فَاسْتَكْبَرُواْ وَ كَانُواْ قَوْمًا مُّجْرِمِينَ * وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُواْ يَا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ لَئِن كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَ لَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرَائِيلَ* فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلَى أَجَلٍ هُم بَالِغُوهُ إِذَا هُمْ يَنكُثُونَ* فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ كَانُواْ عَنْهَا غَافِلِينَ (اعراف/۱۳۰-۱۳۶) وَ إِذْ نَجَّيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوَءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (بقره/۴۹) وَ إِذْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَونَ يَسُومُونَكُمْ سُوَءَ الْعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبْنَاءكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَ فِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ (اعراف/۱۴۱) وَ إِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنجَيْنَاكُمْ وَ أَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَ أَنتُمْ تَنظُرُونَ (بقره/۵۰) وَ لَقَدْ جَاء آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ* كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُّقْتَدِرٍ (قمر/۴۱-۴۲)

قَالَ رَجُلٌ مُّؤْمِنٌ مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إِيمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَن يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ وَ قَدْ جَاءكُم بِالْبَيِّنَاتِ مِن رَّبِّكُمْ وَ إِن يَكُ كَاذِبًا فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ وَ إِن يَكُ صَادِقًا يُصِبْكُم بَعْضُ الَّذِي يَعِدُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ* يَا قَوْمِ لَكُمُ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ظَاهِرِينَ فِي الْأَرْضِ فَمَن يَنصُرُنَا مِن بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءنَا قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِيكُمْ إِلَّا مَا أَرَى وَ مَا أَهْدِيكُمْ إِلَّا سَبِيلَ الرَّشَادِ* وَ قَالَ الَّذِي آمَنَ يَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُم مِّثْلَ يَوْمِ الْأَحْزَابِ* مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ وَ مَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعِبَادِ* وَ يَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ* يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ مَا لَكُم مِّنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَ مَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ* وَ لَقَدْ جَاءكُمْ يُوسُفُ مِن قَبْلُ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِي شَكٍّ مِّمَّا جَاءكُم بِهِ حَتَّى إِذَا هَلَكَ قُلْتُمْ لَن يَبْعَثَ اللَّهُ مِن بَعْدِهِ رَسُولًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُّرْتَابٌ* أَتَاهُمْ كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ وَ عِندَ الَّذِينَ آمَنُوا كَذَلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبَّارٍ* وَ قَالَ الَّذِي آمَنَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِكُمْ سَبِيلَ الرَّشَادِ* يَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا مَتَاعٌ وَ إِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ* مَنْ عَمِلَ سَيِّئَةً فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فِيهَا بِغَيْرِ حِسَابٍ* وَ يَا قَوْمِ مَا لِي أَدْعُوكُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَ تَدْعُونَنِي إِلَى النَّارِ* تَدْعُونَنِي لِأَكْفُرَ بِاللَّهِ وَ أُشْرِكَ بِهِ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَ أَنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى الْعَزِيزِ الْغَفَّارِ* لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ لَيْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا وَ لَا فِي الْآخِرَةِ وَ أَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَ أَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ* فَسَتَذْكُرُونَ مَا أَقُولُ لَكُمْ وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ* فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا وَ حَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ* النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَ عَشِيًّا وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ* وَ إِذْ يَتَحَاجُّونَ فِي النَّارِ فَيَقُولُ الضُّعَفَاء لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا نَصِيبًا مِّنَ النَّارِ* قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُلٌّ فِيهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَكَمَ بَيْنَ الْعِبَادِ* وَ قَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِّنَ الْعَذَابِ* قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَ مَا دُعَاء الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ (غافر/۳۸-۵۰)

وَ قَالَ لَهُمْ نِبِيُّهُمْ (قوم بعد موسی) إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ بَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَ آلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلآئِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (بقره/۲۴۸)

آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَ الطَّيْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ* أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَ قَدِّرْ فِي السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ* وَ لِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَ رَوَاحُهَا شَهْرٌ وَ أَسَلْنَا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ وَ مِنَ الْجِنِّ مَن يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ مَن يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ* يَعْمَلُونَ لَهُ مَا يَشَاءُ مِن مَّحَارِيبَ وَ تَمَاثِيلَ وَ جِفَانٍ كَالْجَوَابِ وَ قُدُورٍ رَّاسِيَاتٍ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُكْرًا وَ قَلِيلٌ مِّنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ (سبأ/۱۰-۱۳)

[نادی زکریا ربه] وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِن وَرَائِي وَ كَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا فَهَبْ لِي مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا* يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا* يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَى لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِيًّا (مریم/۵-۷)

(المشركون) كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَفَرُواْ بِآيَاتِ اللّهِ فَأَخَذَهُمُ اللّهُ بِذُنُوبِهِمْ إِنَّ اللّهَ قَوِيٌّ شَدِيدُ الْعِقَابِ (انفال/۵۲) كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا فَأَخَذَهُمُ اللّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ اللّهُ شَدِيدُ الْعِقَابِ (آل‌عمران/۱۱) كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَذَّبُواْ بآيَاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَ أَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَونَ وَ كُلٌّ كَانُواْ ظَالِمِينَ (انفال/۵۴)