چکیده: روز جدایی، میقات همه است. پیشینیان و پسینیان، برای میقات روز معیّن، گرد آورده خواهند شد. موسی میقات پروردگار خود را در چهل شب به سر آورد. پروردگار با موسی در میقات سخن گفت.

بدون تردید روز جدایی، میقات است (نبأ/۱۷). بگو، به‌یقین پیشینیان و پسینیان، برای میقات روزی معیّن، گرد آورده خواهند شد (واقعه/۴۹-۵۰). آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است را به بازی نیافریدیم … به‌راستی روز جدایی، میقات همه آنان است. روزی که دوستی از دوست خود، چیزی را دفع نمی‌کند و آنان یاری نمی‌شوند جز کسی که خدا [به او] رحم کند که او، خود شکست‌ناپذیر مهربان است (دخان/۳۸-۴۲). آن‌گاه که فرستادگان به میقات آیند. براى چه روزى تعیین وقت ‏شده است؟ براى روز داورى (مرسلات/۱۱-۱۳).

با او (موسی) سى شب وعده گذاشتیم و آن را با ده شب دیگر تمام کردیم پس میقات پروردگارش در چهل شب به سر آمد. موسى به برادر خود هارون، گفت: در میان قوم من جانشینم باش. اصلاح کن و راه مفسدان را پیروى نکن. چون موسى به میقات ما آمد و پروردگار وی، با او سخن گفت، [موسی] گفت: پروردگارا، خود را به من بنماى تا به سوی تو بنگرم. فرمود: هرگز من را نخواهى دید ولی به کوه بنگر پس اگر بر جاى خود قرار گرفت، به‌زودى مرا خواهى دید پس چون پروردگار او به کوه جلوه کرد، آن را متلاشی ساخت و موسى بی‌هوش بر زمین افتاد. چون به هوش آمد، گفت: تو منزّه هستى. به سوی تو توبه کردم و من نخستین مومنان هستم. فرمود: اى موسى، تو را با رسالت‌ها و سخن گفتنم [با تو] بر مردم، برگزیدم پس آن‌چه را به تو دادم، بگیر و از سپاسگزاران باش (اعراف/۱۴۲-۱۴۴). موسی از قوم خود، هفتاد مرد را برای میقات ما برگزید پس چون زلزله آنان را فرا گرفت، گفت: پروردگارا، اگر مى‏ خواستى آنان و من را پیش از این هلاک می‌کردی. آیا ما را به آن‌چه کم ‏خردان ما کرده‏ اند، هلاک مى‏ کنى؟ این جز آزمایش تو نیست. هر کس را بخواهى، با آن گمراه می‌کنی و هر کس را بخواهى هدایت مى‏ کنى. تو مولای ما هستى پس ما را بیامرز. به ما رحم کن. تو بهترین آمرزندگان هستى. براى ما در این دنیا و در آخرت نیکى مقرّر فرما زیرا ما به سوى تو بازگشته ‏ایم. فرمود: عذاب خود را به هر کس بخواهم، می‌رسانم و رحمت من، همه چیز را فرا گرفته است پس به‌زودی آن را برای کسانی که تقوا پیشه می‌کنند و زکات می‌دهند و کسانی که به آیات ما ایمان می‌آورند، مقرّّر می‌کنم (اعراف/۱۵۵-۱۵۶). ساحران برای میقات روزی معین، گردآوری شدند و به مردم گفته شد: آیا شما نیز جمع‌ می‌شوید (شعراء/۳۸-۳۹)؟

وعده

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا (نبأ/۱۷) قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ* لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ (واقعه/۴۹-۵۰) وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ … إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَيْئًا وَ لَا هُمْ يُنصَرُونَ* إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (دخان/۳۸-۴۲) وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ* لِایِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ* لِيَوْمِ الْفَصْلِ (مرسلات/۱۱-۱۳)

وَ وَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاَثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً وَ قَالَ مُوسَى لأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَ أَصْلِحْ وَ لاَ تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ* وَ لَمَّا جَاء مُوسَى لِمِيقَاتِنَا وَ كَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ قَالَ لَن تَرَانِي وَلَكِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَ خَرَّ موسَى صَعِقًا فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَ أَنَاْ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ* قَالَ يَا مُوسَى إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالاَتِي وَ بِكَلاَمِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَ كُن مِّنَ الشَّاكِرِينَ (اعراف/۱۴۲-۱۴۴) وَ اخْتَارَ مُوسَى قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِّمِيقَاتِنَا فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُم مِّن قَبْلُ وَ إِيَّايَ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاء مِنَّا إِنْ هِيَ إِلاَّ فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَاء وَ تَهْدِي مَن تَشَاء أَنتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا وَ أَنتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ* وَ اكْتُبْ لَنَا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي الآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاء وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَ الَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ (اعراف/۱۵۵-۱۵۶) فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ* وَ قِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ (شعراء/۳۸-۳۹)