چکیده: شما را از شکم مادرانتان بیرون آورد تا به رشد برسید. برخی از شما می‌میرد و برخی به پایین‌ترین مرحله عمر می‌رسند. به هر کس عمر دراز دهیم، او را در آفرینش، دگرگون می‌کنیم. هیچ سالخورده‌ای عمر دراز داده نمی‌شود و از عمرش کاسته نمی‌شود جز این‌که در کتابی است. در جهنّم به کافران گفته می‌شود: مگر به شما عمر دراز ندادیم تا در آن پند گیرید؟

شما را [از شکم مادرانتان] به صورت کودکی بیرون مى‏ آوریم تا به رشدّتان برسید. برخى از شما مى‏ میرد و برخى از شما به پایین‌ترین مرحله عمر، برگردانده می‌شود، به‌ گونه ‏اى که پس از دانستن، چیزى نمى‏ داند (حج/۵). خدا شما را آفرید سپس [جان] شما را مى ‏گیرد. برخی از شما به پایین‌ترین مرحله عمر بازگردانده مى ‏شود به گونه‌ای که پس از دانستن، چیزی نمی‌داند. به‌راستی خدا داناى توانا است (نحل/۷۰). به هر کس عمر دراز دهیم، او را در آفرینش دگرگون می‌کنیم. آیا نمى‏ اندیشند (یس/۶۸)؟ به هیچ سالخورده ‏اى عمر دراز داده نمی‌شود و از عمر او کاسته نمى‏ گردد مگر آن‌که در کتابى است. در حقیقت این بر خدا آسان است (فاطر/۱۱).

آن‌گاه که [انسان] به رشد کامل خود برسد و به چهل سالگی برسد، مى ‏گوید: پروردگارا، به من توفیق بده تا نعمتى را که به من و به پدر و مادرم ارزانى داشته ‏اى، سپاس گویم و کار شایسته ‏اى انجام دهم که آن را بپسندی. برای من در فرزندانم شایستگی قرار بده. در حقیقت من به سوی تو، توبه کردم و من از تسلیم‌شدگان هستم. اینان کسانى هستند که بهترین آن‌چه را انجام داده ‏اند، از ایشان خواهیم پذیرفت و از بدی‌هایشان خواهیم گذشت. در میان بهشتیان هستند، وعده راستى است که وعده داده مى‏ شدند (احقاف/۱۵-۱۶).

عمر- اقوام، به‌راستى نوح را به سوى قومش فرستادیم پس در میان آنان هزار سال جز پنجاه سال، درنگ کرد (عنکبوت/۱۴).

به سوی ثمود، برادشان صالح [را فرستادیم]. گفت: اى قوم من، خدا را بپرستید. براى شما هیچ معبودى جز او نیست. او شما را از زمین پدید آورد و شما را در آن عمر داد [یا به آبادانی آن گماشت] پس، از او آمرزش بخواهید آن‌گاه به سوی او توبه کنید که پروردگارم نزدیک اجابت ‏کننده است (هود/۶۱).

[فرعون به موسی] گفت: آیا تو را از کودکى در میان خود نپروردیم و سالیانى چند از عمرت را پیش ما نماندى (شعراء/۱۸)؟

[ای پیامبر،] به عُمر تو سوگند که آنان (قوم لوط) در مستى خود، سرگردان بودند (حجر/۷۲). نسل‌هایى پدید آوردیم و عمر بر آنان طولانى شد و تو در میان اهل مدین نبودى تا آیات ما را بر آنان (کافران) بخوانى لیکن ما بودیم که فرستنده [پیامبران] بودیم (قصص/۴۵). بگو، اگر خدا مى ‏خواست آن (قرآن) را بر شما نمى‏ خواندم و [خدا] شما را به آن آگاه نمی‌کرد. به‌راستی پیش از آن، در میان شما عمری زندگی کرده‌ام، آیا تعقّل نمى‏ کنید (یونس/۱۶)؟

بی‌تردید آنان (یهودیان) را حریص‌ترین مردم به زندگى و [حتى حریص‏ تر] از کسانى که شرک مى ‏ورزند، خواهى یافت. هر یک از آنان دوست دارد که کاش هزار سال عمر داده می‌شد با آن‌که اگر چنین عمرى هم به او داده شود، او را از عذاب، دور نخواهد داشت. خدا بر آن‌چه مى‏ کنند، بینا است (بقره/۹۶).

آنان (مشرکان) و پدران آنها را برخوردار کردیم تا عمر آنان طولانی شد. آیا نمى‏ بینند که ما به سراغ زمین مى ‏آییم و آن را از اطرافش مى‏ کاهیم؟ آیا آنان پیروز هستند (انبیاء/۴۴)؟ آیا [مجرمان] عذاب ما را به شتاب مى‏ خواهند؟ مگر نمى ‏دانى که اگر سال‌ها آنان را برخوردار کنیم آن‌گاه آن‌چه به آن وعده داده مى ‏شوند به آنان برسد، آن‌چه از آن برخوردار مى‏ شدند، به کارشان نمى‏ آید (شعراء/۲۰۴-۲۰۷)؟

آنان (کافران) در آنجا (جهنّم) فریاد برمى ‏آورند که پروردگارا، ما را بیرون بیاور تا غیر از آن‌چه مى‏ کردیم، کار شایسته کنیم. [گفته شود:] مگر شما را عمر دراز ندادیم که هر کس  باید در آن پند گیرد، پند گیرد؟ و براى شما هشدار دهنده هم آمد پس بچشید که براى ستمکاران یاورى نیست (فاطر/۳۷).

اجل، مرگ، پیری، سال

نُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ وَ مِنكُم مَّن يُتَوَفَّى و مِنكُم مَّن يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلَا يَعْلَمَ مِن بَعْدِ عِلْمٍ شَيْئًا  (حج/۵) وَ اللّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ وَ مِنكُم مَّن يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْ لاَ يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئًا إِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (نحل/۷۰) وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ (یس/۶۸) وَ مَا يُعَمَّرُ مِن مُّعَمَّرٍ وَ لَا يُنقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِي كِتَابٍ إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (فاطر/۱۱)

إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلَى وَالِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَ أَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَ إِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ* أُوْلَئِكَ الَّذِينَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَ نَتَجاوَزُ عَن سَيِّئَاتِهِمْ فِي أَصْحَابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ (احقاف/۱۵-۱۶)

العمر- الاقوام، وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا (عنکبوت/۱۴)

وَإِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ الأَرْضِ وَ اسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُّجِيبٌ (هود/۶۱)

قَالَ [فرعون لموسی] أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ (شعراء/۱۸)

[یا ایها النبی] لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ (حجر/۷۲) أَنشَأْنَا قُرُونًا فَتَطَاوَلَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ وَ مَا كُنتَ ثَاوِيًا فِي أَهْلِ مَدْيَنَ تَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَلَكِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ(قصص/۴۵) قُل لَّوْ شَاء اللّهُ مَا تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ وَ لاَ أَدْرَاكُم بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُرًا مِّن قَبْلِهِ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ (یونس/۱۶)

وَ لَتَجِدَنَّهُمْ [الیهود] أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَى حَيَاةٍ وَ مِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَ مَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَن يُعَمَّرَ وَ اللّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (بقره/۹۶)

بَلْ مَتَّعْنَا هَؤُلَاء وَ آبَاءهُمْ حَتَّى طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ (انبیاء/۴۴) أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ [المجرمون] * أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ* ثُمَّ جَاءهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ* مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ (شعراء/۲۰۴-۲۰۷)

وَ هُمْ [الکافرون] يَصْطَرِخُونَ فِيهَا (جهنّم) رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُم مَّا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَن تَذَكَّرَ وَ جَاءكُمُ النَّذِيرُ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِينَ مِن نَّصِيرٍ (فاطر/۳۷)