چکیده: خدا آسمان را سقفی محفوظ قرار می‌دهد. او به سقف برافراشته سوگند یاد می‌کند.

آسمان را سقفى محفوظ قرار دادیم و آنان از نشانه‏ هاى آن روی‌گردان هستند (انبیاء/۳۲). سوگند به آن سقف برافراشته و سوگند به آن دریاى سرشار که به‌راستی عذاب پروردگارت، واقع‏ شدنى است. برای آن هیچ بازدارنده‌ای نیست (طور/۵-۸). اگر نبود که مردم [در انکار خدا] امّتى واحد گردند، بی‌تردید براى خانه‏ هاى آنان که به رحمان کفر مى‏ ورزیدند، سقف‌هایی از نقره و نردبان‌هایى قرار می‌دهیم که بر آن بالا روند (زخرف/۳۳). پیش از آنان (کافران)، کسانى بودند که نیرنگ کردند و خدا از پایه بر بنیانشان زد پس از بالاى سرشان، سقف بر آنان فرو ریخت و از آنجا که حدس نمى ‏زدند، عذاب به سراغشان آمد (نحل/۲۶).

هر کس مى‏ پندارد که خدا، او را در دنیا و آخرت هرگز یارى نمی‌کند پس طنابى به آسمان (سقف) بیاویزد [و خود را حلق ‏آویز کند] سپس [آن را] ببُرد پس بنگرد که آیا نیرنگش چیزى را که مایه خشم او شده، از میان می‌برد (حج/۱۵)؟

وَ جَعَلْنَا السَّمَاء سَقْفًا مَّحْفُوظًا وَ هُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ (انبیاء/۳۲) وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ* وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ* إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ* مَا لَهُ مِن دَافِعٍ (طور/۵-۸) وَ لَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فَضَّةٍ وَ مَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ (زخرف/۳۳) قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللّهُ بُنْيَانَهُم مِّنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِن فَوْقِهِمْ وَ أَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لاَ يَشْعُرُونَ (نحل/۲۶)

مَن كَانَ يَظُنُّ أَن لَّن يَنصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاء ثُمَّ لِيَقْطَعْ فَلْيَنظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ  (حج/۱۵)