چکیده: خدا با آب، سرزمین‌های مرده را زنده می‌گرداند. سرزمین پاک، گیاه خود را به اذن پروردگارش می‌دهد و سرزمین ناپاک جز حاصلی ناچیز نیاورد. کسی نمی‌داند در کدام سرزمین می‌میرد. ابراهیم گفت: پروردگارا، این سرزمین مکّه را امن قرار بده. خدا به سرزمین امن سوگند یاد کرده است و آن را گرامی داشته است.

خدا همان کسی است که بادها را روانه می‌کند پس ابری را برمی‌انگیزد و ما آن را به سوی سرزمینی مرده راندیم و آن زمین را پس از مرگش، با آن زنده کردیم. برخاستن [از قبرها] چنین است (فاطر/۹). اوست که بادها را پیشاپیش رحمت خود مژده‌رسان می‌فرستد تا هنگامی که ابرهای گرانبار را بردارند، آن را به سوی سرزمین مرده برانیم و با آن آب را نازل می‌کند پس با آن همه محصولات را برآوریم. مردگان را نیز این‌گونه بیرون می‌آوریم باشد که متذکّر شوید (اعراف/۵۷). او کسی است که بادها را پیشاپیش رحمت خود فرستاد و از آسمان آبی پاک نازل کردیم تا با آن، سرزمینی مرده را زنده کنیم (فرقان/۴۸-۴۹). از آسمان آبی پربرکت نازل کردیم … و با آن سرزمین مرده‌ای را زنده گرداندیم. خروج [از قبرها] چنین است (ق/۹-۱۱). اگر از آنها (کافران و مشرکان) بپرسی چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفریده است، بی‌تردید می‌گویند: آنها را آن شکست‌ناپذیر دانا، آفریده است … آن کسی که آبی به اندازه از آسمان فرستاد پس با آن سرزمینی مرده را زنده کردیم. همین‌گونه بیرون آورده می‌شوید (زخرف/۹-۱۱).

سرزمین پاک، گیاه خود را به اذن پروردگارش خارج می‌کند و آن [سرزمینی] که ناپاک است، جز حاصلی بی‌فایده بیرون نیاورد. این‌گونه آیات خود را برای گروهی که شکرگزار هستند، گوناگون بیان می‌کنیم (اعراف/۵۸).

[چهارپایان] بارهای سنگینِ شما را به سرزمینی که جز با مشقّت جان‌ها نمی‌توانستید به آنجا برسید، حمل می‌کنند. به‌راستی پروردگار شما بسیار رئوف مهربان است (نحل/۷).

کسی نمی‌داند در کدام زمین می‌میرد. در حقیقت خدا، دانای آگاه است (لقمان/۳۴).

سرزمین– اقوام، کسانی که کافر شدند، به پیامبران خود گفتند: شما را از زمین خود بیرون می‌کنیم یا به آیین ما بازگردید پس پروردگارشان به آنها وحی کرد که بی‌گمان ستمکاران را هلاک خواهیم کرد. بی‌تردید شما را پس از آنها، در آن زمین سکونت خواهیم داد. این برای کسی است که از مقام من بترسد و از تهدید من بیم داشته باشد (ابراهیم/۱۳-۱۴).

ابراهیم گفت: پروردگارا، این سرزمین را امن قرار بده و من و فرزندانم را، از پرستش بت‌ها دور بدار (ابراهیم/۳۵). ابراهیم گفت: پروردگارا، این سرزمین را امن قرار بده و از اهل آن، کسانی را که به خدا و روز بازپسین ایمان دارند، از میوه‌ها روزی بده. فرمود: آن که کافر شود را، اندکی برخوردارش کنم سپس او را به سوی عذاب آتش می‌کشانم و چه بد سرنوشتی است (بقره/۱۲۶). او و لوط را به سوی زمینی که برای جهانیان در آن برکت نهاده بودیم، رهاندیم (انبیاء/۷۱).

[یکی از برادران یوسف گفت:] یوسف را بکشید یا او را به زمینی بیندازید تا توجّه پدرتان تنها برای شما شود (یوسف/۹). آن کس که او (یوسف) را از مصر خریده بود، به همسر خود گفت: جایگاه او را گرامی بدار شاید به حال ما سودمند باشد یا او را به فرزندی اختیار کنیم. این‌گونه ما یوسف را در آن زمین تمکن دادیم (یوسف/۲۱). [یوسف به پادشاه] گفت: سرپرستی خزانه‌های این زمین را به من بسپار. به‌راستی من نگهبانی دانا هستم. این‌گونه یوسف را در آن زمین تمکن دادیم که در هر جا از آن که می‌خواست، سکونت کند (یوسف/۵۵-۵۶). [برادران یوسف] گفتند: به خدا سوگند، شما خوب می‌دانید که ما نیامده‌ایم در این زمین فساد کنیم. ما دزد نبوده‌ایم (یوسف/۷۳). بزرگ آنها گفت: … هرگز از این زمین نمی‌روم تا پدرم به من اجازه دهد یا خدا درباره من حکم کند (یوسف/۸۰).

چون [موسی] خواست به سوی آن‌که دشمن هر دوی آنها بود، حمله کند، گفت: ای موسی، آیا می‌خواهی مرا بکشی چنان‌که دیروز شخصی را کشتی؟ تو می‌خواهی در این زمین فقط زورگو باشی و نمی‌خواهی از اصلاح‌گران باشی (قصص/۱۹). [فرعون] گفت: ای موسی، آیا نزد ما آمده‌ای تا ما را با سحر خود از زمینمان بیرون کنی (طه/۵۷)؟ [او به سران خود گفت: موسی] می‌خواهد با سحر خود شما را از زمینتان بیرون کند. اکنون چه نظر می‌دهید (شعراء/۳۵)؟ سران قوم فرعون گفتند: آیا موسی و قوم او را وامی‌گذاری که در زمین فساد کنند و تو و معبودان تو را واگذارند (اعراف/۱۲۷)؟ سران قوم فرعون گفتند: به‌راستی این ساحری دانا است. می‌خواهد شما را از زمینتان بیرون‌ کند. اینک چه نظر می‌دهید (اعراف/۱۰۹-۱۱۰)؟ [فرعون و سران او] گفتند: آیا به سوی ما آمده‌ای تا ما را از آن‌چه پدران خود را بر آن یافته‌ایم، بازگردانی و در این زمین، بزرگی برای شما دو تن باشد؟ ما هرگز به شما مومن نیستیم (یونس/۷۸). [فرعونیان به ساحران] گفتند: قطعا این دو تن (موسی و هارون) ساحر هستند و می‌خواهند شما را با سحر خود، از زمینتان بیرون کنند و آیین والای شما را براندازند (طه/۶۳). فرعون گفت: مرا بگذارید، موسی را بکشم تا پروردگارش را بخواند. می‌ترسم آیین شما را تغییر دهد یا در این زمین فساد کند (غافر/۲۶). [مرد مومنی از آل ‌فرعون گفت:] ای قوم من، امروز فرمانروایی از آن شماست و در زمین تسلّط دارید ولی اگر عذاب خدا بر ما بیاید، چه کسی ما را یاری خواهد کرد (غافر/۲۹)؟ [فرعون] تصمیم گرفت تا آنها (بنی‌اسرائیل) را از زمین [مصر] برکَنَد. ما او و هر کس را با او بود، همه را غرق کردیم (اسراء/۱۰۳). می‌خواستیم بر کسانی که در زمین مستضعف شده بودند، منّت نهیم و آنها را پیشوایان گردانیم و آنها را وارثان کنیم. در زمین قدرتشان دهیم و به فرعون، هامان و سپاهیانشان، چیزی را که از آن حذر داشتند، نشان دهیم (قصص/۵-۶). آن گروهی را که تضعیف می‌شدند، وارث مشرق‌ها و مغرب‌های آن زمینی کردیم که در آن برکت نهاده بودیم و سخن نیک پروردگارت به بنی‌اسرائیل به سبب آن‌که صبر کردند، تحقّق یافت و آن‌چه را فرعون و قوم او ساخته و برافراشته بودند، ویران کردیم (اعراف/۱۳۷). پس از او، به بنی‌اسرائیل گفتیم: در این زمین ساکن شوید (اسراء/۱۰۴). [موسی گفت:] ای قوم من، به زمین مقدّسی که خدا برای شما مقرّر کرده است، وارد شوید و به عقب بازنگردید که زیان‌کار می‌شوید. گفتند: ای موسی، در آن‌جا مردمی زورگو هستند و تا آنها، از آن‌جا‌ بیرون نروند، ما هرگز وارد آن نمی‌شویم پس اگر از آن‌‌جا بیرون بروند ما وارد خواهیم شد (مائده/۲۱-۲۲). [خدا] فرمود: این زمین تا چهل سال بر آنها (بنی‌اسرائیل) ممنوع شد. آنها در این زمین سرگردان خواهند ماند پس تو، بر این قوم نافرمان اندوه نخور (مائده/۲۶).

تندباد را برای سلیمان [مسخّر کردیم] که به فرمان او به آن زمینی که در آن برکت نهاده بودیم، جریان می‌یافت (انبیاء/۸۱).

در حقیقت براى [مردم] سبأ در محل سکونتشان، نشانه‌ای بود. دو باغ از راست و چپ. [گفتیم:] از روزى پروردگارتان بخورید و او را شکر کنید. سرزمینی‏ است پاک و خدایى است آمرزنده (سبأ/۱۵).

گفتند: ای ذوالقرنین، به‌راستی یأجوج و مأجوج سخت در زمین فساد می‌کنند. آیا هزینه‌ای در اختیار تو قرار دهیم تا میان ما و آنها سدّی قرار دهی (کهف/۹۴)؟

سوگند به این سرزمین امن (شهر مکه) (تین/۳). نه، سوگند به این سرزمین. سرزمینی که تو ساکن آن هستی (بلد/۱-۲). جز این نیست که دستور یافته‌ام، خدای این سرزمین، که آن را حرمت نهاده و همه چیز از آن اوست را پرستش کنم (نمل/۹۱). آیا ندیدی پروردگارت با عاد چه کرد؟ با اِرم که دارای کاخ‌ها و ستون‌ها بود که نظیر آن در سرزمین‌های دیگر ساخته نشده است؟ با ثمود همانان که در درّه، صخره‌ها را مى‏بریدند و با فرعون صاحب خرگاه‏ها [و بناهاى بلند]. کسانی که در سرزمین‌ها طغیان کردند و در آنها بسیار فساد کردند. پروردگارت بر آنان تازیانه عذاب را نواخت (فجر/۶-۱۳).

رفت و آمد کافران در سرزمین‌ها تو را فریب ندهد (آل‌عمران/۱۹۶). رفت و آمد آنان در سرزمین‌ها، تو را فریب ندهد (غافر/۴). گفتند: اگر با تو از هدایت پیروی کنیم، از زمین خود ربوده خواهیم شد (قصص/۵۷). چیزی نمانده بود که تو را از زمین برکَنَند تا تو را از آن بیرون کنند. هر گاه چنین می‌کردند، آنها پس از تو، جز اندک زمانی، باقی نمی‌ماندند (اسراء/۷۶). چه بسیار نسل‌هایی که پیش از اینان، هلاک کردیم که از آنان قوی‌تر بودند و در سرزمین‌ها رخنه کردند. آیا گریزی هست (ق/۳۶)؟ [خدا] کسانی از اهل‌کتاب را که [مشرکان] را پشتیبانی کرده بودند، از دژهای آنها به زیر آورد و در دل‌های آنها هراس افکند. گروهی را می‌کشتید و گروهی را اسیر می‌کردید. زمین آنها، خانه‌ها، اموال آنها و زمینی را که در آن پا ننهاده بودید، به شما میراث داد (احزاب/۲۶-۲۷).

رومیان در نزدیک‌ترین زمین، شکست خوردند. بعد از شکست‌شان در مدّت چند سال، به‌زودی پیروز خواهند شد (روم/۲-۴).

وادی، آسمان و زمین

وَ اللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَحْيَيْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا كَذَلِكَ النُّشُورُ (فاطر/۹) وَ هُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ حَتَّى إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَنزَلْنَا بِهِ الْمَاء فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ كَذَلِكَ نُخْرِجُ الْموْتَى لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (اعراف/۵۷) وَ هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَ أَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا*  لِنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا (فرقان/۴۸-۴۹) وَ نَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُّبَارَكًا … وَ أَحْيَيْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا كَذَلِكَ الْخُرُوجُ (ق/۹-۱۱) وَ لَئِن سَأَلْتَهُم (المشرکین و الکافرین) مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ …  وَ الَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا كَذَلِكَ تُخْرَجُونَ (زخرف/۹-۱۱)

وَ الْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذِي خَبُثَ لاَ يَخْرُجُ إِلاَّ نَكِدًا كَذَلِكَ نُصَرِّفُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ (اعراف/۵۸)

تَحْمِلُ [الانعام] أَثْقَالَكُمْ إِلَى بَلَدٍ لَّمْ تَكُونُواْ بَالِغِيهِ إِلاَّ بِشِقِّ الأَنفُسِ إِنَّ رَبَّكُمْ لَرَؤُوفٌ رَّحِيمٌ (نحل/۷)

وَ مَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ (لقمان/۳۴)

البلد- الاقوام، وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَآ أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ* وَ لَنُسْكِنَنَّكُمُ الأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ذَلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَ خَافَ وَعِيدِ (ابراهیم/۱۳-۱۴)

وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَ اجْنُبْنِي وَ بَنِيَّ أَن نَّعْبُدَ الأَصْنَامَ (ابراهیم/۳۵) وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هََذَا بَلَدًا آمِنًا وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُم بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ قَالَ وَ مَن كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (بقره/۱۲۶) وَ نَجَّيْنَاهُ وَ لُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ انبیاء/۷۱)

[قال احد من اخوة یوسف] اقْتُلُواْ يُوسُفَ أَوِ اطْرَحُوهُ أَرْضًا يَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ أَبِيكُمْ (یوسف/۹) وَ قَالَ الَّذِي اشْتَرَاهُ (یوسف) مِن مِّصْرَ لاِمْرَأَتِهِ أَكْرِمِي مَثْوَاهُ عَسَى أَن يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَ كَذَلِكَ مَكَّنِّا لِيُوسُفَ فِي الأَرْضِ (یوسف/۲۱) قَالَ [یوسف بملک] اجْعَلْنِي عَلَى خَزَآئِنِ الأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ* وَ كَذَلِكَ مَكَّنِّا لِيُوسُفَ فِي الأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاءُ (یوسف/۵۵-۵۶) قَالُواْ (اخوة یوسف) تَاللّهِ لَقَدْ عَلِمْتُم مَّا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي الأَرْضِ وَ مَا كُنَّا سَارِقِينَ (یوسف/۷۳) قَالَ كَبِيرُهُمْ … فَلَنْ أَبْرَحَ الأَرْضَ حَتَّىَ يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللّهُ لِي (یوسف/۸۰)

فَلَمَّا أَنْ أَرَادَ [موسی] أَن يَبْطِشَ بِالَّذِي هُوَ عَدُوٌّ لَّهُمَا قَالَ يَا مُوسَى أَتُرِيدُ أَن تَقْتُلَنِي كَمَا قَتَلْتَ نَفْسًا بِالْأَمْسِ إِن تُرِيدُ إِلَّا أَن تَكُونَ جَبَّارًا فِي الْأَرْضِ وَ مَا تُرِيدُ أَن تَكُونَ مِنَ الْمُصْلِحِينَ (قصص/۱۹) قَالَ [فرعون] أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسَى (طه/۵۷) [قال ملإ قومه] يُرِيدُ [موسی] أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ (شعراء/۳۵) وَ قَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِ فِرْعَونَ أَتَذَرُ مُوسَى وَ قَوْمَهُ لِيُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ وَ يَذَرَكَ وَ آلِهَتَكَ (اعراف/۱۲۷) قَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ* يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُمْ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ (اعراف/۱۰۹-۱۱۰) قَالُواْ [فرعون و ملإه] أَجِئْتَنَا لِتَلْفِتَنَا عَمَّا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءنَا وَ تَكُونَ لَكُمَا الْكِبْرِيَاء فِي الأَرْضِ وَ مَا نَحْنُ لَكُمَا بِمُؤْمِنِينَ (یونس/۷۸) قَالُوا (آل فرعون لالسحرة) إِنْ هَذَانِ [موسی و هارون] لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَن يُخْرِجَاكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِمَا وَ يَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلَى (طه/۶۳) وَ قَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسَى وَ لْيَدْعُ رَبَّهُ إِنِّي أَخَافُ أَن يُبَدِّلَ دِينَكُمْ أَوْ أَن يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسَادَ  (غافر/۲۶) [قال رجل مومن من آل فرعون] يَا قَوْمِ لَكُمُ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ظَاهِرِينَ فِي الْأَرْضِ فَمَن يَنصُرُنَا مِن بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءنَا (غافر/۲۹) فَأَرَادَ [فرعون] أَن يَسْتَفِزَّهُم (بنی‌اسرائیل) مِّنَ الأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَ مَن مَّعَهُ جَمِيعًا (اسراء/۱۰۳) وَ نُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ* وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ نُرِي فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ جُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا كَانُوا يَحْذَرُونَ (قصص/۵-۶) وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كَانُواْ يُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَ تَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنَى عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ بِمَا صَبَرُواْ وَ دَمَّرْنَا مَا كَانَ يَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَ قَوْمُهُ وَ مَا كَانُواْ يَعْرِشُونَ (اعراف/۱۳۷) وَ قُلْنَا مِن بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُواْ الأَرْضَ (اسراء/۱۰۴) [قال موسی] يَا قَوْمِ ادْخُلُوا الأَرْضَ المُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللّهُ لَكُمْ وَ لاَ تَرْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِكُمْ فَتَنقَلِبُوا خَاسِرِينَ* قَالُوا يَا مُوسَى إِنَّ فِيهَا قَوْمًا جَبَّارِينَ وَ إِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا حَتَّىَ يَخْرُجُواْ مِنْهَا فَإِن يَخْرُجُواْ مِنْهَا فَإِنَّا دَاخِلُونَ (مائده/۲۱-۲۲) قَالَ [الله] فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ (بنی‌اسرائیل) أَرْبَعِينَ سَنَةً يَتِيهُونَ فِي الأَرْضِ فَلاَ تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ (مائده/۲۶)

وَ لِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا (انبیاء/۸۱)

لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ جَنَّتَانِ عَن يَمِينٍ وَ شِمَالٍ كُلُوا مِن رِّزْقِ رَبِّكُمْ وَ اشْكُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ (سبأ/۱۵)

قَالُوا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَ مَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجًا عَلَى أَن تَجْعَلَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ سَدًّا (کهف/۹۴)

وَ هَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (تین/۳) لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ* وَ أَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ (بلد/۱-۲) إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَ لَهُ كُلُّ شَيْءٍ (نمل/۹۱) أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ* إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ* الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ* وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ* وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ* الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ* فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ*  فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (فجر/۶-۱۳)

لاَ يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُواْ فِي الْبِلاَدِ (آل‌عمران/۱۹۶) فَلَا يَغْرُرْكَ تَقَلُّبُهُمْ فِي الْبِلَادِ  (غافر/۴) وَ قَالُوا إِن نَّتَّبِعِ الْهُدَى مَعَكَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا (قصص/۵۷) وَ إِن كَادُواْ لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الأَرْضِ لِيُخْرِجوكَ مِنْهَا وَ إِذًا لاَّ يَلْبَثُونَ خِلافَكَ إِلاَّ قَلِيلًا (اسراء/۷۶) وَ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُم بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِي الْبِلَادِ هَلْ مِن مَّحِيصٍ (ق/۳۶) وَ أَنزَلَ [الله] الَّذِينَ ظَاهَرُوهُم (المشرکین) مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن صَيَاصِيهِمْ وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَرِيقًا*  وَ أَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَ دِيَارَهُمْ وَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَرْضًا لَّمْ تَطَؤُوهَا (احزاب/۲۶-۲۷)

غُلِبَتِ الرُّومُ* فِي أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ* فِي بِضْعِ سِنِينَ (روم/۲-۴)