چکیده: هر کس و هر چه در آسمان و زمین است، برای خدا سجده می‌کنند و تکبّر نمی‌ورزند. برای خدا سجده کنید تا رستگار شوید. مومنان و بندگان رحمان از سجده‌کنندگان هستند. مشرکان و کافران سجده نمی‌کنند. روزی که کار بسیار دشوار شود، به سجده فراخوانده شوند ولی نمی‌توانند. کسانی که سجده می‌کنند با کافران، یکسان نیستند.

هر کس در آسمان‌ها و زمین است، خواه ناخواه و سایه‌هایشان، بامدادان و شامگاهان برای خدا سجده می‌کنند (رعد/۱۵). هر چه در آسمان‌ها و زمین است از جنبندگان و فرشتگان برای خدا سجده می‌کنند و استکبار نمی‌ورزند (نحل/۴۹). بی‌تردید کسانی که نزد پروردگار تو هستند، از بندگی خدا استکبار نمی‌کنند و او را تسبیح می‌کنند و برای او سجده می‌کنند (اعراف/۲۰۶). گیاه و درخت سجده می‌کنند (الرّحمن/۶). آیا به آن‌چه خدا آفریده است، ننگریسته‌اند که چگونه سایه‌هاشان از راست و چپ باز می‌گردد و فروتنانه برای خدا سجده می‌کنند (نحل/۴۸)؟ آیا ندیدی که هر کس در آسمان‌ها و هر کس در زمین است، خورشید، ماه، ستارگان، کوه‌ها، جنبندگان و بسیاری از مردم برای او سجده می‌کنند و بسیاری هم عذاب درباره آنان حتمی شده است؟ هر کس را خدا خوار کند پس او را هیچ گرامی‌دارنده‌ای نیست. خدا هر چه بخواهد، انجام می‌دهد (حج/۱۸).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، رکوع نمایید. سجده کنید. پروردگارتان را بندگی کنید و کار خیر انجام دهید باشد که رستگار شوید (حج/۷۷). برای خدا سجده کنید و پرستش کنید (نجم/۶۲). از نشانه‌های خدا، شب و روز و خورشید و ماه است. نه برای خورشید سجده کنید و نه برای ماه. برای خدا سجده کنید که آنها را آفریده است اگر تنها او را می‌پرستید (فصّلت/۳۷).

تنها کسانی به آیات ما ایمان می‌آورند که چون آن را به آنان یادآوری کنی، سجده‌کنان به روی می‌افتند و به ستایش پروردگارشان تسبیح می‌گویند. آنان استکبار نمی‌ورزند (سجده/۱۵). [مومنان] همان توبه‌کنندگان، عبادت‌کنندگان، ستایش‌کنندگان، گردشگرانِ [در راه خدا یا روزه‌داران]، رکوع‌کنندگان، سجده‌کنندگان، امرکنندگان به معروف، نهی‌کنندگان از منکر و حافظان حدود خدا هستند. مومنان را بشارت بده (توبه/۱۱۲). [بندگان رحمان] کسانی هستند که شب را در سجده و قیام برای پروردگارشان به سر می‌آورند (فرقان/۶۴).

[آیا کسی که برای خدا همتا قرار می‌دهد و کافر است، بهتر است] یا آن که در طول شب در سجده و قیام اطاعت می‌کند در حالی‌که از آخرت می‌ترسد و رحمت پروردگار خود را امید دارد؟ بگو، آیا کسانی که می‌دانند با کسانی که نمی‌دانند، یکسان هستند  (زمر/۹)؟

سجده- اقوام، در حقیقت شما را خلق کردیم سپس شما را صورتگری کردیم آن‌گاه به فرشتگان فرمودیم: برای آدم سجده کنید. پس سجده کردند جز ابلیس که از سجده‌کنندگان نبود (اعراف/۱۱). پروردگارت به فرشتگان فرمود: من بشری را از گل خواهم آفرید. چون او را درست کردم و از روح خود در آن دمیدم، سجده‌کنان برای او فرو افتید (ص/۷۱-۷۲). پروردگار تو به فرشتگان فرمود: من بشری را از گلی خشک، گلی سیاهِ بدبو خواهم آفرید پس وقتی او را درست کردم و از روح خود در آن دمیدم، پس برای او سجده کنید (حجر/۲۸-۲۹). به فرشتگان گفتیم: برای آدم سجده کنید (بقره/۳۴؛ اسراء/۶۱؛ کهف/۵۰؛ طه/۱۱۶). فرشتگان همگی سجده کردند جز ابلیس (حجر/۳۰-۳۱؛ ص/۷۳-۷۴). سجده کردند جز ابلیس (بقره/۳۴؛ اسراء/۶۱؛ کهف/۵۰؛ طه/۱۱۶). که از جنیان بود و از فرمان پروردگار خود سرپیچی کرد (کهف/۵۰). ابا کرد (بقره/۳۴؛ طه/۱۱۶). استکبار ورزید و از کافران شد (بقره/۳۴؛ ص/۷۴). ابا کرد از این که با سجده‌کنندگان باشد. فرمود: ای ابلیس، تو را چه شده که با سجده‌کنندگان نیستی (حجر/۳۱-۳۲)؟ چه چیز تو را بازداشت که برای چیزی که با دستان خود آفریدم، سجده نکنی؟ آیا استکبار ورزیدی یا از برتری‌جویان هستی (ص/۷۵)؟ فرمود: چه چیز تو را بازداشت که سجده کنی وقتی که به تو امر کردم؟ گفت: من از او بهترم. مرا از آتش آفریدی و او را از گِل آفریدی (اعراف/۱۲). آیا برای کسی که از گِل آفریدی، سجده کنم (اسراء/۶۱)؟ گفت: من آن نیستم که برای بشری که او را از گلی خشک، سیاهِ بدبو آفریده‌ای، سجده کنم. فرمود: پس، از آنجا بیرون شو که بی‌تردید تو رانده‌شده هستی و تا روز جزا لعنت بر تو است (حجر/۳۳-۳۵). از اینجا فرو شو، که تو را نرسد که در آن تکبّر کنی. بیرون شو که از خوارشدگان هستی (اعراف/۱۳). نکوهیده و مطرود از آنجا بیرون شو که هر کس از آنان از تو پیروی کند، بی‌تردید جهنّم را از همه شما پر خواهم کرد (اعراف/۱۸).

هنگامی که برای ابراهیم مکان خانه را معیّن کردیم، [به او گفتیم:] چیزی را با من شریک نکن و خانه‌ام را برای طواف‌کنندگان، قیام‌کنندگان، رکوع‌کنندگان سجده‌کننده، پاکیزه کن (حج/۲۶). آن‌گاه که خانه [کعبه] را محلّ اجتماع و امن برای مردم قرار دادیم، [گفتیم:] از مقام ابراهیم نمازگاه بگیرید. به ابراهیم و اسماعیل سفارش کردیم که خانه مرا برای طواف‌کنندگان، اعتکاف‌کنندگان و رکوع‌کنندگان سجده‌کننده، پاکیزه کنید (بقره/۱۲۵).

یوسف به پدر خود گفت: ای پدر، در حقیقت من در خواب دیدم که یازده ستاره، خورشید و ماه، برای من سجده می‌کنند (یوسف/۴). [یوسف] پدر و مادر خود را بر تخت نشانید. همه آنان در برابر او به سجده افتادند. یوسف گفت: ای پدر، این تعبیر خواب پیشین من است که پروردگارم آن را، راست گردانید (یوسف/۱۰۰).

وقتی موسی عصای خود را انداخت پس ناگاه هر چه به دروغ ساخته بودند، بلعید (شعراء/۴۵). ساحران به سجده افتادند (اعراف/۱۲۰؛ شعراء/۴۶) ساحران به سجده افتادند و گفتند: به پروردگار موسی و هارون ایمان آوردیم (طه/۷۰). گفتند: به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم، پروردگار موسی و هارون (شعراء/۴۷-۴۸).

[به بنی اسرائیل] گفتیم: به این شهر داخل شوید و از هر جای آن که خواستید، بخورید و از این در سجده‌کنان داخل شوید و بگویید: گناهان ما را بریز تا خطاهای شما را ببخشیم و نیکوکاران را خواهیم افزود (بقره/۵۸). به آنان گفته شد: در این شهر سکونت کنید و از هر جای آن که خواستید بخورید و  بگویید: گناهان ما را بریز و سجده‌کنان از در، داخل شوید تا گناهان شما را بر شما ببخشیم و نیکوکاران را خواهیم افزود (اعراف/۱۶۱). کوه طور را به خاطر پیمان آنان بالای سرشان برافراشتیم و به آنان گفتیم: سجده‌کنان از این در داخل شوید (نساء/۱۵۴).

[داوود] گفت: بی‌تردید او در مطالبه میش تو بر میش‌های خود، بر تو ستم کرده است. بی‌تردید بسیاری از شریکان به یکدیگر ستم می‌کنند مگر کسانی که ایمان آورده  و کارهای شایسته کرده‌اند و اینها کم  هستند. داوود فهمید که او را آزموده‌ایم پس، از پروردگار خود آمرزش خواست و رکوع‌کنان به رو افتاد و توبه کرد (ص/۲۴).

[هدهد گفت:] من زنی را یافتم که بر آنان حکومت می‌کرد و از هر چیزی به او داده شده و تخت بزرگی داشت. او و قومش را چنان یافتم که غیر از خدا برای خورشید، سجده می‌کنند. شیطان اعمال آنان را برایشان آراسته و آنان را از راه بازداشته است. از این رو هدایت نمی‌شوند. [کار شیطان بود] که آنان برای خدایی که نهان را در آسمان‌ها و زمین بیرون می‌آورد و آن‌چه نهان می‌کنید و آن‌چه آشکار می‌کنید را می‌داند، سجده نکنند (نمل/۲۳-۲۵).

ای مریم، برای پروردگار خود خاضعانه فرمانبردار باش. سجده کن و همراه رکوع‌کنندگان، رکوع کن (آل‌عمران/۴۳).

آنان (زکریّا، یحیی، مریم، عیسی، ابراهیم، یعقوب، موسی، هارون، اسماعیل و ادریس) از کسانی بودند که خدا به آنان نعمت داد. از پیامبران، از فرزندان آدم و از کسانی که همراه نوح بر کشتی سوار کردیم. از فرزندان ابراهیم و یعقوب و از کسانی که هدایت کردیم و برگزیدیم. هر گاه آیات رحمان بر آنان تلاوت می‌شد، سجده‌کنان و گریان بر خاک می‌افتادند (مریم/۵۸).

بخشی از شب را برای او سجده کن و  در شب، بسیار او را تسبیح گوی (انسان/۲۶). بخشی از شب و پس از سجده‌ها، او را تسبیح بگو (ق/۴۰). ما به خوبی می‌دانیم که تو از آن‌چه [مشرکان] می‌گویند، دلتنگ می‌شوی پس با ستایش پروردگارت تسبیح گوی و از سجده‌کنندگان باش و پروردگارت را بندگی کن تا وقتی که مرگ تو فرا رسد (حجر/۹۷-۹۹). سجده کن و تقرّب بجوی (علق/۱۹). بر شکست‌ناپذیر مهربان توکّل کن. کسی که چون برخیزی، تو را می‌بیند و حرکت تو را در میان سجده‌کنندگان [می‌بیند] (شعراء/۲۱۷-۲۱۹). محمّد، فرستاده خداست و کسانی که با او هستند، بر کافران سختگیر و با هم مهربان هستند. آنان را در رکوع و سجود می‌بینی که فضل و خشنودی خدا را می‌جویند. نشانه آنان از اثر سجده‌ها در چهره‌هایشان است. این وصف آنان در تورات و وصف آنان در انجیل است (فتح/۲۹). چون [در هنگام خطر] در میان آنان بودی و برای آنان نماز برپا داشتی، باید یک گروه از آنان با تو به نماز ایستند و سلاح‌های خود را برگیرند و چون به سجده رفتند، باید پشت‌سر شما قرار گیرند و گروه دیگری که نماز نخوانده‌اند، بیایند و با تو نماز بخوانند (نساء/۱۰۲). بگو، خواه به آن (قرآن) ایمان بیاورید یا نیاورید، بی‌گمان کسانی که پیش از آن علم داده شده‌اند، هنگامی که این کتاب بر آنان تلاوت شود، سجده‌کنان بر چانه‌ها به خاک می‌افتند و می‌گویند: منزّه است پروردگار ما. بی‌تردید وعده پروردگار ما انجام‌شدنی است. گریه‌کنان بر چانه‌ها به خاک می‌افتند و بر خشوع آنان می‌افزاید (اسراء/۱۰۷-۱۰۹).

[اهل‌کتاب] یکسان نیستند. برخی از اهل‌کتاب امّتی هستند که [به اطاعت خدا] ایستاده‌اند. آنان آیات خدا را در شب، تلاوت می‌کنند و سجده می‌کنند (آل‌عمران/۱۱۳).

هنگامی که به آنان (مشرکان) گفته شود: برای رحمان سجده کنید، می‌گویند: رحمان چیست؟ آیا برای آن‌چه ما را فرمان می‌دهی، سجده کنیم؟ و بر گریز آنان می‌افزاید (فرقان/۶۰).

هنگامی که بر آنان (کافران)، قرآن خوانده شود، سجده نمی‌کنند. بلکه کسانی که کفر ورزیدند، تکذیب می‌کنند (انشقاق/۲۱-۲۲). روزی که کار بسیار دشوار شود، به سجده فرا خوانده شوند ولی [مشرکان] نمی‌توانند. دیدگانشان به زیر افتد و ذلّت آنان را فرا گیرد در حالی‌که [پیش از این] به سجده دعوت می‌شدند و سالم بودند [ولی ابا می‌کردند] (قلم/۴۲-۴۳).

رکوع

وَ لِلّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ طَوْعًا وَ كَرْهًا وَ ظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَ الآصَالِ (رعد/۱۵) وَ لِلّهِ يَسْجُدُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ مِن دَآبَّةٍ وَ الْمَلآئِكَةُ وَ هُمْ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ (نحل/۴۹) إِنَّ الَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لاَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَ يُسَبِّحُونَهُ وَ لَهُ يَسْجُدُونَ (اعراف/۲۰۶) وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدَانِ (الرّحمن/۶) أَوَ لَمْ يَرَوْاْ إِلَى مَا خَلَقَ اللّهُ مِن شَيْءٍ يَتَفَيَّأُ ظِلاَلُهُ عَنِ الْيَمِينِ وَ الْشَّمَآئِلِ سُجَّدًا لِلّهِ وَ هُمْ دَاخِرُونَ (نحل/۴۸) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَسْجُدُ لَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَن فِي الْأَرْضِ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ النُّجُومُ وَ الْجِبَالُ وَ الشَّجَرُ وَ الدَّوَابُّ وَ كَثِيرٌ مِّنَ النَّاسِ وَ كَثِيرٌ حَقَّ عَلَيْهِ الْعَذَابُ وَ مَن يُهِنِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن مُّكْرِمٍ إِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ (حج/۱۸)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ارْكَعُوا وَ اسْجُدُوا وَ اعْبُدُوا رَبَّكُمْ وَ افْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (حج/۷۷) فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَ اعْبُدُوا (نجم/۶۲) وَ مِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَ لَا لِلْقَمَرِ وَ اسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ  (فصّلت/۳۷)

إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَ سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (سجده/۱۵) [المومنون] التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدونَ الآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ الْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللّهِ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (توبه/۱۱۲) [عبادالرّحمن] الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَ قِيَامًا (فرقان/۶۴)

أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاء اللَّيْلِ سَاجِدًا وَ قَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ (زمر/۹)

السجدة- الاقوام، وَ لَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلآئِكَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِيسَ لَمْ يَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ (اعراف/۱۱) إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِن طِينٍ* فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ (ص/۷۱-۷۲) وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ* فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ  (حجر/۲۸-۲۹) وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِكَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ (بقره/۳۴؛ اسراء/۶۱؛ کهف/۵۰؛ طه/۱۱۶). فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ* إِلَّا إِبْلِيسَ (حجر/۳۰-۳۱؛ ص/۷۳-۷۴)  فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِيسَ (بقره/۳۴؛ اسراء/۶۱؛ کهف/۵۰؛ طه/۱۱۶). كَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ (کهف/۵۰) أَبَى (بقره/۳۴؛ طه/۱۱۶) وَ اسْتَكْبَرَ وَ كَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ (بقره/۳۴؛ ص/۷۴). أَبَى أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ* قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلاَّ تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (حجر/۳۱-۳۲) مَا مَنَعَكَ أَن تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْعَالِينَ (ص/۷۵) قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلاَّ تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ قَالَ أَنَاْ خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِن طِينٍ (اعراف/۱۲) قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا (اسراء/۶۱) قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ* قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ* وَ إِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ (حجر/۳۳-۳۵) قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ (اعراف/۱۳) قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْؤُومًا مَّدْحُورًا لَّمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ لأَمْلأنَّ جَهَنَّمَ مِنكُمْ أَجْمَعِينَ  (اعراف/۱۸)

وَ إِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ أَن لَّا تُشْرِكْ بِي شَيْئًا وَطَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَ الْقَائِمِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ (حج/۲۶) وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَ أَمْنًا وَ اتَّخِذُواْ مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى وَ عَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَ الْعَاكِفِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ (بقره/۱۲۵)

إِذْ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَا أَبتِ إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ (یوسف/۴) وَ رَفَعَ [یوسف] أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَ خَرُّواْ لَهُ سُجَّدًا وَ قَالَ يَا أَبَتِ هَذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَايَ مِن قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا (یوسف/۱۰۰)

فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ (شعراء/۴۵) فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ (اعراف/۱۲۰؛ شعراء/۴۶) فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَ مُوسَى (طه/۷۰) قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ* رَبِّ مُوسَى وَ هَارُونَ (شعراء/۴۷-۴۸)

وَ إِذْ قُلْنَا [لبنی‌اسرائیل] ادْخُلُواْ هَذِهِ الْقَرْيَةَ فَكُلُواْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَ ادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا وَ قُولُواْ حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَكُمْ خَطَايَاكُمْ وَ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ (بقره/۵۸) وَ إِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُواْ هَذِهِ الْقَرْيَةَ وَ كُلُواْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَ قُولُواْ حِطَّةٌ وَ ادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا نَّغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ (اعراف/۱۶۱) وَ رَفَعْنَا فَوْقَهُمُ الطُّورَ بِمِيثَاقِهِمْ وَ قُلْنَا لَهُمُ ادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا (نساء/۱۵۴)

قَالَ [داوود] لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَى نِعَاجِهِ وَ إِنَّ كَثِيرًا مِّنْ الْخُلَطَاء لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ قَلِيلٌ مَّا هُمْ وَظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ رَاكِعًا وَ أَنَابَ  (ص/۲۴)

إِنِّي وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَ أُوتِيَتْ مِن كُلِّ شَيْءٍ وَ لَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ* وَ جَدتُّهَا وَ قَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لَا يَهْتَدُونَ* أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْءَ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ يَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَ مَا تُعْلِنُونَ (نمل/۲۳-۲۵)

يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَ اسْجُدِي وَ ارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ (آل‌عمران/۴۳)

أُوْلَئِكَ (زکریّا، یحیی، مریم، عیسی، ابراهیم، یعقوب، موسی، هارون، اسماعیل و ادریس) الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَ مِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْرَائِيلَ وَ مِمَّنْ هَدَيْنَا وَ اجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَ بُكِيًّا (مریم/۵۸)

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا (انسان/۲۶) وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ أَدْبَارَ السُّجُودِ (ق/۴۰) وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ* فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُن مِّنَ السَّاجِدِينَ* وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ (حجر/۹۷-۹۹) كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ (علق/۱۹) وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ* الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ* وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (شعراء/۲۱۷-۲۱۹) مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاء بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ رِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنجِيلِ (فتح/۲۹) وَ إِذَا كُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاَةَ فَلْتَقُمْ طَآئِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَكَ وَ لْيَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْيَكُونُواْ مِن وَرَآئِكُمْ وَ لْتَأْتِ طَآئِفَةٌ أُخْرَى لَمْ يُصَلُّواْ فَلْيُصَلُّواْ مَعَكَ (نساء/۱۰۲) قُلْ آمِنُواْ بِهِ أَوْ لاَ تُؤْمِنُواْ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ سُجَّدًا* وَ يَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا* وَ يَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَ يَزِيدُهُمْ خُشُوعًا (اسراء/۱۰۷-۱۰۹)

لَيْسُواْ سَوَاء مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَآئِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللّهِ آنَاء اللَّيْلِ وَ هُمْ يَسْجُدُونَ (آل‌عمران/۱۱۳)

وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ (المشرکین) اسْجُدُوا لِلرَّحْمَنِ قَالُوا وَ مَا الرَّحْمَنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَ زَادَهُمْ نُفُورًا (فرقان/۶۰)

وَ إِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ (الکافرین) الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ* بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ (انشقاق/۲۱-۲۲) يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَ يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ* خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَ قَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَ هُمْ سَالِمُونَ (قلم/۴۲-۴۳)