چکیده: هر ستیزه‌گری ناامید شد. قوم عاد از فرمان هر ستیزه‏ گری پیروی کردند. کسی که با آیات در ستیز است، در سقر داخل می‌شود. هر کافر ستیزه‌گری در جهنّم افکنده می‌شود.

[پیامبران از خدا] گشایش خواستند و هر زورگوى ستیزه‌گری ناامید شد (ابراهیم/۱۵).

و این عاد بود که نشانه‌های پروردگار خود را انکار و فرستادگان او را نافرمانى کردند و از فرمان هر زورگوى ستیزه ‏گری پیروی کردند (هود/۵۹).

من را با آن که [او را] تنها آفریدم واگذار. مالی فراوان و پسرانى آماده [به خدمت] برای او قرار دادم. و برای او [زندگی خوشی] گستردم. باز [هم] طمع دارد که بیفزایم. چنین نیست. به‌راستی او با آیات در ستیز است. به‌زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مى‏کنم. بی‌گمان او اندیشید و نقشه کشید. پس مرگ بر او باد چگونه نقشه کشید؟ باز هم مرگ بر او باد، چگونه نقشه کشید؟ سپس نگاهی کرد. آن‌گاه رو ترش کرد و چهره درهم کشید. آن‌گاه پشت گردانید و تکبّر ورزید پس گفت: این [قرآن] جز سحرى که آموخته و گفته می‌شود، نیست. این غیر از سخن آدمی نیست. به‌زودی که او را به سقر درآورم. تو چه دانى که آن سقر چیست؟ نه باقى مى‏ گذارد و نه رها مى‏ کند. پوست‌ها را سیاه مى‏ گرداند و بر آن نوزده [نگهبان] است (مدّثّر/۱۱-۳۰).

[به دو فرشته سوق‌دهنده و شاهد، گفته مى‏ شود:] هر کافر ستیزه‌گری را در جهنّم افکنید. هر بازدارنده از خیرى [و] متجاوز شکاک را، کسی را که با خدا معبودی دیگر قرار داد. او را در عذاب شدید افکنید. [شیطان] همدمش مى‏ گوید: پروردگارا، من او را به نافرمانی وانداشتم ولی [خودش] در گمراهى دور و درازى بود. [خدا] مى‏ فرماید: در نزد من با همدیگر ستیزه نکنید. از پیش به شما هشدار داده بودم. پیش من سخن دگرگون نمى‏ شود و من به بندگان خود ستمکار نیستم (ق/۲۴-۲۹).

وَ اسْتَفْتَحُواْ وَ خَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ (ابراهيم/۱۵)

وَ تِلْكَ عَادٌ جَحَدُواْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَ عَصَوْاْ رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُواْ أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ (هود/۵۹)

ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا* وَ جَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا* وَ بَنِينَ شُهُودًا* وَ مَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا* ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ* كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا* سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا* إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ* فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ* ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ* ثُمَّ نَظَرَ* ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ* ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اسْتَكْبَرَ* فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ* إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ* سَأُصْلِيهِ سَقَرَ* وَ مَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ* لَا تُبْقِي وَ لَا تَذَرُ* لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ* عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ (مدّثّر/۱۱-۳۰)

أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ* مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُّرِيبٍ* الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَأَلْقِيَاهُ فِي الْعَذَابِ الشَّدِيدِ* قَالَ قَرِينُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَلَكِن كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ* قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُم بِالْوَعِيدِ* مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَ مَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ (ق/۲۴-۲۹)