چکیده: انسان ستم‌پیشه نادان و ستم‌پیشه ناسپاس است. خدا به جهانیان ستم نمی‌کند بلکه آنها خود بر خویشتن ستم می‌کنند. عهد خدا به ستمکاران نمی‌رسد. پروردگار نسبت به مردم، با وجود ستمشان دارای آمرزش است. اگر آنها را به ستمشان مؤاخذه می‌کرد، جنبنده‌ای بر روی زمین باقی نمی‌گذاشت. هر کس بر خود ستم کند سپس توبه نماید، خدا را آمرزنده مهربان می‌یابد. پروردگار به فرستادگان وحی کرد که به‌یقین ستمکاران را هلاک خواهیم کرد و شما را پس از آنها در زمین سکونت خواهیم داد. برای کسانی که ستم کردند، عذابی غیر از عذاب قیامت است. خدا تا وقتی مردم شهرها ستمکار نباشند، آنها را ویران نمی‌کند. خدا کیفر ستمکاران را تا روزی که چشم‌ها در آن خیره می‌شود، به تأخیر می‌اندازد. لعنت خدا، فرشتگان و مردم بر ستمکاران است. او ستمکاران را دوست ندارد. ستمکاران را هدایت نمی‌کند. گمراه می‌کند. آنها را نمی‌آمرزد. از ستمکاران انتقام می‌گیرد. ستمکاران ولیّ و یاوری ندارند. ستمکاران رستگار نمی‌شوند. در گمراهی آشکاری هستند. خواری بر آنها است. ستمکاران در آخرت، عذابی سخت، بزرگ، خوارکننده، سوزان و دردناک دارند. جایگاه ستمکاران هنگامی که فرشتگان جانشان را می‌گیرند و در قیامت، آتش است. در روز قیامت ستمی نیست. شرک، ستمی بزرگ است. ستمکاران کسانی هستند که مردم را از راه خدا باز می‌دارند و آن را کج می‌شمارند. به آخرت کافر هستند. منکر آیات هستند. حق را نه می‌شنوند و نه می‌بینند. کسانی که کافر شدند و مشرکان، کسانی که کافران را به دوستی می‌گیرند، کسانی که دیگران را مسخره می‌کنند، از همدیگر عیب می‌گیرند و به همدیگر لقب‌های زشت می‌دهند، نیز ستمکار هستند. تعدّی‌کنندگان از حدود خدا، کسانی که مستضعف بودند و در زمین، مهاجرت نکردند و کسانی که به موجب آن‌چه خدا نازل کرده است، داوری نکنند، ستمکار هستند. کسانی که از شیطان پیروی می‌کنند و کسانی که چون به سوی خدا و پیامبر او خوانده شوند تا میان آنها داوری کند، ناگاه روی برمی‌تابند نیز ستمکار هستند. کسانی که به اسلام دعوت شوند و بر خدا دروغ ببندند یا وقتی حق به سوی آنها آمد، آن را تکذیب کنند، کسانی که آیات را تکذیب کنند یا از آنها روی بگردانند، ستمکارتر هستند. کسی که نگذارد در مساجد خدا نام او برده شود و در ویرانی آن بکوشد، کسی که شهادتی از خدا نزد اوست و آن را کتمان کند و کسی که بگوید به من وحی شده در حالی‌که چیزی به او وحی نشده است، ستمکارتر هستند.

ما امانت را بر آسمان‌ها، زمین و کوه‌ها عرضه کردیم پس، از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناک شدند و انسان آن را برداشت. بی‌تردید او ستم‌پیشه نادان بود (احزاب/۷۲). از هر چه از او خواستید، به شما عطا کرد. اگر نعمت‏ خدا را شماره کنید، نمى‏ توانید آن را بشمارید. بی‌تردید انسان ستم‏ پیشه ناسپاس است (ابراهیم/۳۴). لعنت‏ خدا بر ستمکاران باد. کسانی که از راه خدا باز مى‏ دارند و آن را کج مى ‏شمارند و خود به آخرت کافر هستند (اعراف/۴۴-۴۵). لعنت‏ خدا بر ستمکاران باد. کسانی که از راه خدا باز مى ‏دارند و آن را کج مى‏ شمارند و خود به آخرت، کافر هستند. آنان در زمین درمانده ‏کنندگان [خدا] نیستند. براى آنان جز خدا اولیایی نیست. عذاب دوچندان دارند. آنان توان شنیدن [حق را] نداشتند و [حق را] نمى‏ دیدند. آنها هستند که به خود زیان زده و آن‌چه به دروغ بربافته بودند، از آنها گم شد. بی‌تردید آنان در آخرت زیانکارتر هستند (هود/۱۸-۲۲). اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، اگر پدران و برادرانتان کفر را بر ایمان ترجیح دهند، [آنان را] اولیاء نگیرید. هر کس از شما آنان را اولیاء بگیرد، آنان همان ستمکاران هستند (توبه/۲۳). خدا فقط شما را از دوستى با کسانى نهی می‌کند که در دین با شما جنگ کرده و شما را از خانه ‏هایتان بیرون رانده و در بیرون ‏راندن شما با یکدیگر هم‌پشتى کرده ‏اند. هر کس آنان را به دوستى گیرد، آنان همان ستمکاران هستند (ممتحنه/۹). اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، از آن‌چه به شما روزى داده ‏ایم، انفاق کنید پیش از آن‌که روزى فرا رسد که در آن نه داد و ستدى است و نه دوستى و نه شفاعتى و کافران خود ستمکاران هستند (بقره/۲۵۴). اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، نباید قومى، قوم دیگر را مسخره کند شاید آنها از اینها بهتر باشند و نباید زنانى، زنان [دیگر] را [مسخره کنند] شاید آنها از اینها بهتر باشند. از یکدیگر عیب نگیرید و به همدیگر لقب‌هاى زشت ندهید. چه ناپسند است نام کردن [مردم] به کفر و فسق پس از ایمان. هر کس توبه نکند، آنان خود ستمکاران هستند (حجرات/۱۱). آنان (زنان مطلّقه) را برای زیان رساندن نگاه ندارید تا تعدّی کنید. هر کس چنین کند، بی‌گمان بر خود ستم کرده است (بقره/۲۳۱). این (احکام طلاق) حدود خدا است، از آنها تعدّی نکنید. کسانی که از حدود خدا تعدّی کنند پس آنان همان ستمکاران هستند (بقره/۲۲۹). این حدود خداست پس هر کس از حدود تجاوز کند به خود ستم کرده است (طلاق/۱). کسانی که ستم کردند، بدون هیچ دانشی از هوس‌های خود، پیروی کرده‌اند پس آن کس را که خدا گمراه کرده چه کسی هدایت می‌کند؟ برای آنان یاورانی نخواهد بود (روم/۲۹).

کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ ببندد در حالی‌که به اسلام دعوت می‌شود؟ خدا گروه ستمکار را هدایت نمی‌کند (صف/۷). کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ ببندد یا چون حق به سوی او بیاید، آن را تکذیب کند؟ آیا جای کافران در جهنّم نیست (عنکبوت/۶۸)؟ کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ ببندد و راست را چون به سوی او آمد، تکذیب کند؟ آیا جای کافران در جهنّم نیست (زمر/۳۲)؟ کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ ببندد یا آیات او را تکذیب کند؟ بی‌گمان ستمکاران رستگار نمی‌شوند (انعام/۲۱). کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ ببندد یا آیات او را تکذیب کند؟ به راستی مجرمان رستگار نمی‌شوند (یونس/۱۷). کیست ستمکارتر از آن که به آیات پروردگارش یادآور شود آن‌گاه از آن، روی بگرداند؟ بی‌گمان ما از مجرمان انتقام‌گیرنده هستیم (سجده/۲۲). کیست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغ ببندد؟ آنان بر پروردگار خود عرضه مى‏ شوند و شاهدان خواهند گفت: اینان بودند که بر پروردگارشان دروغ بستند. آگاه باشید لعنت خدا بر ستمکاران باد (هود/۱۸). کیست ستمکارتر از آن که به آیات پروردگارش پند داده  شود و از آن روی گردانده است و آن‌چه از پیش فرستاده است را فراموش کرده است؟ ما بر دل‌هاى آنان پوشش‌هایى قرار دادیم تا آن را درنیابند و در گوش هایشان سنگینى [نهادیم]. اگر آنها را به سوى هدایت دعوت کنی، در آن صورت، هرگز تا ابد هدایت نخواهند شد (کهف/۵۷). کیست ستمکارتر از آن که آیات خدا را تکذیب کند و از آنها روی بگرداند؟ به‌زودی کسانی را که از آیات ما روی می‌گردانند، به سبب آن‌که روی گرداندند به عذابی سخت جزا می‌دهیم (انعام/۱۵۷). چه زشت است داستان گروهی که آیات ما را تکذیب کردند و به خود ستم می‌کردند (اعراف/۱۷۷). کیست ستمکارتر از آن که نگذارد در مساجد خدا نام او برده شود و در ویرانى آنها بکوشد؟ سزاوار نیست آنان جز با ترس‏ در آن وارد شوند. آنها در این دنیا خوارى و در آخرت عذابى بزرگ دارند (بقره/۱۱۴). کیست ستمکارتر از آن که شهادتی را که از خدا نزد اوست، کتمان کند؟ خدا از آن‌چه می‌کنید، غافل نیست (بقره/۱۴۰). کیست‏ ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ مى‏ بندد یا ‏گوید: به من وحى شده در حالی‌که چیزى به او وحى نشده است و آن کس که ‏گوید: به‌زودى نظیر آن‌چه را خدا نازل کرده است، نازل مى‏ کنم (انعام/۹۳)؟

جزاى بدى، بدى مانند آن، است پس هر کس درگذرد و اصلاح کند، پاداش او بر خداست. به راستى او ستمکاران را دوست نمى‏ دارد (شوری/۴۰). ما این روزهاى [شکست و پیروزى] را میان مردم مى ‏گردانیم [تا آنان را بیازماییم] و تا خدا کسانى را که ایمان آورده ‏اند، معلوم کند و از شما شاهدانی بگیرد. خدا ستمکاران را دوست نمى ‏دارد (آل‌عمران/۱۴۰). کسانی که ایمان آورده و کار شایسته کرده‌اند پاداش آنها را به تمامی خواهد داد. خدا ستمکاران را دوست نمى‏ دارد (آل‌عمران/۵۷). کیست گمراه‌تر از آن ‌که بدون هدایت خدا از هوس خود پیروی کند؟ بی‌تردید خدا گروه ستمکاران را هدایت نمی‌کند (قصص/۵۰). آیا کسى که بنیاد خود را بر پایه تقوا و خشنودى خدا نهاده، بهتر است‏ یا کسى که بناى خود را بر لب پرتگاهى مشرف به سقوط، پى‏ریزى کرده و با آن در آتش دوزخ فرومى ‏افتد؟ خدا گروه ستمکاران را هدایت نمى‏ کند (توبه/۱۰۹). آیا آب‌دادن به حاجیان و آباد کردن مسجدالحرام را همانند کسى قرار داده‌اید که به خدا و روز آخرت ایمان آورده و در راه خدا جهاد مى‏ کند؟ نزد خدا یکسان نیستند. خدا ستمکاران را هدایت نخواهد کرد (توبه/۱۹). هر کس از شما (مومنان) یهود و نصارا را به دوستى بگیرد، از آنان خواهد بود. بی‌تردید خدا گروه ستمکاران را هدایت نمی‌کند (مائده/۵۱). خدا ستمکاران را گمراه می‌کند. خدا هر چه بخواهد انجام می‌دهد (ابراهیم/۲۷). به‌راستی کسانی که کفر ورزیدند و ستم کردند خدا بر آن نیست که آنها را بیامرزد و به راهی هدایت کند مگر راه جهنّم که همیشه در آن جاودانه هستند. این بر خدا آسان است (نساء/۱۶۸-۱۶۹). اگر خدا مى‏ خواست، بی‌تردید آنان را امّتى واحد قرار می‌داد ولی هر کس را بخواهد به رحمت‏ خود درمى ‏آورد. ستمکاران ولیّ و یاورى ندارند (شوری/۸). به جای خدا چیزی را می‌پرستند که بر آن حجّتی نازل نکرده و به آن دانشی ندارند. ستمکاران یاوری ندارند (حج/۷۱) هر نفقه‌ای را که انفاق کنید یا هر نذری که عهد کرده‌اید، بی‌گمان خدا آن را می‌داند. ستمکاران یاوری ندارند (بقره/۲۷۰). [خردمندان می‌گویند:] پروردگارا، هر که را تو در آتش درآورى، به یقین او را رسوا کرده‏اى و براى ستمکاران یاورانى نیست (آل‌عمران/۱۹۲).

بی‌تردید پروردگار تو نسبت به مردم با وجود ستم آنان دارای آمرزش است. بی‌تردید پروردگارت سخت‌کیفر است (رعد/۶). اگر خدا مردم را به سزاى ستمشان مؤاخذه مى ‏کرد، جنبنده ‏اى بر روى زمین باقى نمى‏ گذاشت ولی [کیفر] آنان را تا وقتى معین به تأخیر مى‏ اندازد و چون اجلشان برسد نه ساعتی از آن تأخیر کنند و نه پیش افتند (نحل/۶۱). خدا را از آن‌چه ستمکاران مى‏ کنند، غافل نپندار. جز این نیست که [کیفر] آنان را براى روزى به تاخیر مى ‏اندازد که چشم‌ها در آن خیره مى ‏شود. شتابان سر برداشته و چشم بر هم نمى ‏زنند و دل‌هایشان تهى است (ابراهیم/۴۲-۴۳).

ستم- ستم‌نکردن، بی‌تردید خدا به مردم هیچ ستمی نمی‌کند لیکن مردم، خود بر خود ستم می‌کنند ‌(یونس/۴۴). هیچ کس را جز به قدر توانش تکلیف نمی‌کنیم.‌ نزد ما کتابی است که به حق سخن می‌گوید و به آنان ستم نمی‌شود (مومنون/۶۲). خدا آسمان‌ها و زمین را به حق آفریده است تا هر کسی به سبب آن‌چه به دست آورده، پاداش یابد و به آنان ستم نمی‌شود (جاثیه/۲۲). هر کس کار شایسته انجام دهد، به سود خود اوست و هر کس بدی کند، به زیان خود اوست. پروردگار تو بر بندگان ستمکار نیست (فصّلت/۴۶). در حقیقت خدا هم‌وزن ذرّه‌ای ستم نمی‌کند و اگر نیکی باشد، آن را دوچندان می‌کند و از نزد خود پاداشی بزرگ می‌دهد (نساء/۴۰). هر کس نیکی بیاورد، ده برابر آن را خواهد داشت. هر کس بدی بیاورد جز مانند آن جزا نمی‌یابد و بر آنها ستم نمی‌شود (انعام/۱۶۰). هر کس کارهای شایسته کند در حالی که مومن باشد نه از ستمی می‌ترسد و نه از کاسته شدن [حقش] (طه/۱۱۲). هر کس کار شایسته کند، چه مرد باشد و چه زن، در حالی‌که مومن باشد پس آنها به بهشت داخل می‌شوند و به اندازه شکاف هسته خرمایی ستم نمی‌بینند (نساء/۱۲۴). آنان که توبه کرده و ایمان آورده و کار شایسته انجام داده‌اند پس آنها به بهشت داخل می‌شوند و ستمی بر آنها نخواهد شد (مریم/۶۰). هر چیزی را در راه خدا انفاق کنید، به تمامی به شما بازگردانده می‌شود و به شما ستم نخواهد شد (انفال/۶۰). هر خیری انفاق کنید، به تمامی به شما داده خواهد شد و به شما ستم نخواهد شد (بقره/۲۷۲). مَثَل آن‌چه [کافران] در زندگى این دنیا انفاق مى‏ کنند، همانند بادى است که در آن سرماى سختى است که به کشتزار قومى که بر خود ستم کرده‌اند، بوزد و آن را تباه سازد. خدا به آنان ستم نکرده بلکه آنان خود بر خویشتن ستم می‌کنند (آل‌عمران/۱۱۷). آیا کسانی را که خود را پاک می‌شمارند، ندیده‌ای؟ بلکه خداست که هر کس را بخواهد، پاک می‌کند و به اندازه نخ هسته خرمایی ستم نمی‌شوند (نساء/۴۹). از مردم کسى است که درباره خدا بدون هیچ دانش و هدایتی و کتاب روشنى به مجادله مى ‏پردازد در حالی‌که پهلوی خود را از روی تکبّر می‌پیچاند تا از راه خدا گمراه کند. در این دنیا براى او رسوایى است و در روز قیامت به او عذاب آتش سوزان مى‏ چشانیم. این به سبب چیزهایى است که دست‌هاى تو پیش فرستاده است. خدا به بندگان خود ستمکار نیست (حج/۸-۱۰).

بترسید از روزی که در آن به سوی خدا بازگردانده می‌شوید سپس به هر کسی آن‌چه به دست آورده، به تمامی داده می‌شود و به آنان ستم نمی‌شود (بقره/۲۸۱). روزی که هر کس می‌آید در حالی‌که از خود دفاع می‌کند و به هر کسی آن‌چه کرده به تمامی داده می‌شود و به آنها ستم نمی‌شود (نحل/۱۱۱). امروز به کسی ستمی نمی‌شود و جز آن‌چه  می‌کردید، جزا داده نمی‌شوید (یس/۵۴). برای هر یک در آن‌چه انجام داده‌اند، درجاتی است و تا [پاداش] اعمالشان را تمام بدهد و به آنها ستم نمی‌شود (احقاف/۱۹). امروز هر کسی به آن‌چه به دست آورده است، کیفر می‌یابد. امروز ستمی نیست. بی‌تردید خدا در حسابرسی سریع است (غافر/۱۷). هر کس خیانت ورزد، روز قیامت با آن‌چه در آن خیانت کرده، بیاید سپس به هر کسی آن‌چه به دست آورده است، به تمامی داده می‌شود و به آنها ستم نمی‌شود (آل‌عمران/۱۶۱). ترازوهای قسط را در روز قیامت می‌گذاریم پس به کسی ستمی نمی‌شود. اگر هم‌وزن دانه خردلی باشد، آن را می‌آوریم و کافی است که ما حسابرس باشیم (انبیاء/۴۷). زمین به نور پروردگارش روشن گردد و کارنامه نهاده شود و پیامبران و شاهدان را بیاورند و میان آنها به حق، داوری می‌شود و به آنها ستم نمی‌شود (زمر/۶۹). کارنامه نهاده مى ‏شود آن‌گاه مجرمان را از آن‌چه در آن است، بیمناک مى‏ بینى. مى‏ گویند: اى واى بر ما، این چه نامه‏اى است که هیچ کوچک و بزرگى را فرو نگذاشته جز این‌که همه را به حساب آورده است. آن‌چه را انجام داده‏ اند، حاضر می‌یابند و پروردگار تو به هیچ کس ستم نمی‌کند (کهف/۴۹). روزى را که هر گروهى از مردم را با پیشوایشان مى‏ خوانیم پس هر کس کارنامه ‏اش را به دست راستش دهند، آنان کارنامه خود را مى‏ خوانند و به اندازه نخ هسته خرمایى به آنها ستم نمى ‏شود (اسراء/۷۱). [آن روز خدا می‌فرماید:] نزد من سخن دگرگون نمی‌شود. من به بندگان ستمکار نیستم (ق/۲۹).

ستم- توبه ‌کردن، کسانی که ایمان آورده‌اند و ایمان خود را به ستم نیالوده‌اند، ایمنی دارند و آنها هدایت‌یافتگان هستند (انعام/۸۲). هر کس کار بدی کند یا بر خود ستم کند، سپس از خدا آمرزش بخواهد، خدا را آمرزنده مهربان خواهد یافت (نساء/۱۱۰). هر کس پس از ستم کردنش، توبه کند و به صَلاح آید پس بی‌تردید خدا توبه او را می‌پذیرد. به‌راستی خدا آمرزنده مهربان است (مائده/۳۹). [متّقین] کسانی هستند که هنگامی که کار زشتی انجام دهند یا بر خود ستم کنند، خدا را به یاد آورند پس برای گناهانشان آمرزش می‌طلبند (آل‌عمران/۱۳۵).

ستم- ستم‌دیدگان، هر کس پس از ستم دیدن یاری جوید، راه [سرزنشی] بر آنها نیست. راه [سرزنش] تنها بر کسانی است که به مردم ستم می‌کنند و در زمین به ناحق سرکشی می‌کنند. آنها عذابی دردناک خواهند داشت (شوری/۴۱-۴۲). آیا ندیده‌ای که شاعران در هر وادیی سرگردان هستند. چیزهایی می‌گویند که انجام نمی‌دهند مگر کسانی که ایمان آورده، کارهای شایسته کرده، خدا را بسیار به یاد آورده و پس از آن‌که مورد ستم قرار گرفته‌، یاری خواسته‌اند. کسانی که ستم کرده‌اند، به زودی خواهند دانست به کدام بازگشتگاه برخواهند گشت (شعراء/۲۲۵-۲۲۷). هر کس به ستم کشته شود، برای ولیّ او تسلّطی قرار داده‌ایم پس نباید در قتل زیاده‌روی کند. به‌راستی او یاری شده است (اسراء/۳۳). به کسانی که جنگ بر آنها تحمیل شده، اجازه [جهاد] داده شده است به سبب آن‌که مورد ستم قرار گرفته‌اند. بی‌تردید خدا بر پیروزی آنان سخت تواناست. همان کسانی که به ناحق از خانه‌های خود بیرون رانده شدند، چرا که می‌گفتند: پروردگار ما خداست (حج/۳۹-۴۰). کسانی که پس از ستم دیدن در راه خدا هجرت کرده‌اند، در این دنیا جای نیکویی به آنها می‌دهیم و اگر بدانند، بی‌تردید پاداش آخرت بزرگتر است (نحل/۴۱). خدا آشکار کردن سخن درباره بدی [دیگران] را دوست ندارد جز کسی که به او ستم شده باشد. خدا شنوای داناست (نساء/۱۴۸).

ستم- سفارش، به کسانی که ستم کردند متمایل نشوید که آتش به شما می‌رسد و غیر از خدا برای شما اولیایی نخواهد بود سپس یاری نخواهید شد (هود/۱۱۳). از فتنه‌ای که تنها به ستمکاران شما نمی‌رسد، بترسید و بدانید خدا سخت‌کیفر است (انفال/۲۵). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اموال خود را بین خودتان به باطل نخورید مگر آن‌که دادوستدی با رضایت یکدیگر باشد و خودتان را نکشید. خدا همواره با شما مهربان است. هر کس از روی دشمنی و ستم چنین کند، به‌زودی او را در آتشی وارد می‌کنیم و این بر خدا آسان است (نساء/۲۹-۳۰). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر مومن هستید، از خدا پروا کنید و آن‌چه از ربا باقی مانده است، رها کنید. اگر آن را انجام ندادید، پس به جنگی از خدا و فرستاده او آگاه باشید. اگر توبه کردید، سرمایه‌های شما از آن شما است. نه ستم می‌کنید و نه ستم می‌بینید (بقره/۲۷۸-۲۷۹). در حقیقت کسانی که اموال یتیمان را به ستم می‌خورند، جز این نیست که آتشی در شکم خود فرو می‌برند و به زودی در آتشی سوزان وارد می‌شوند (نساء/۱۰). از دوازده ماه، چهار ماه حرام است. این آیین استوار است پس در آن بر خود ستم نکنید. همگی با مشرکان بجنگید چنان‌که آنان همگی با شما می‌جنگند. بدانید خدا با متّقین است (توبه/۳۶). با آنان (که با شما جنگیده‌اند)، بجنگید تا فتنه‌ای نباشد و دین مخصوص خدا شود پس اگر دست برداشتند، دشمنی جز بر ستمکاران نیست (بقره/۱۹۳). [ای کسانی که ایمان آورده‌اید،] چرا در راه خدا و [نجات] مردان و زنان و کودکان مستضعف نمی‌جنگید، کسانی که می‌گویند: پروردگارا، ما را از این شهر، که اهل آن ستمکار هستند، بیرون ببر و از نزد خود برای ما ولیّ قرار بده و از نزد خود یاوری برای ما قرار ده (نساء/۷۵). بى‏ گمان کسانى که کافر شدند و از راه خدا و مسجدالحرام که آن را براى مردم، چه مقیم در آنجا و چه مسافر یکسان قرار داده‏ ایم، باز می‌دارند و [نیز] هر کس بخواهد در آنجا به ستم منحرف شود، به او از عذابى دردناک، مى‏ چشانیم (حج/۲۵). اگر معلوم شد که آن دو [شاهد] مرتکب گناه شده‏ اند، دو تن دیگر از کسانى که آن دو شاهدِ سزاوارتر بر آنان خیانت کرده‌اند، به جاى آن دو (شاهد قبلى)، قیام کنند پس به خدا سوگند یاد مى‏ کنند که شهادت ما بی‌گمان از شهادت آن دو، درست ‏تر است و  تجاوز نکرده ‏ایم که در آن صورت از ستمکاران خواهیم بود (مائده/۱۰۷). با اهل‌کتاب جز به شیوه‌ای که بهتر است، مجادله نکنید جز با کسانی از آنان که ستم کرده‌اند (عنکبوت/۴۶).

ستم- اقوام، برای هر امّتی پیامبری است پس چون پیامبرشان بیاید، میان آنان به عدالت داوری شود و بر آنها ستم نشود (یونس/۴۷). کسانی که کافر شدند به پیامبران خود گفتند: شما را از سرزمین خود بیرون خواهیم کرد یا این‌که به آیین ما بازگردید پس پرور‌دگارشان به آنان (فرستادگان) وحی می‌‌کرد که به یقین ستمکاران را هلاک خواهیم کرد. به یقین شما را پس از آنان در زمین سکونت خواهیم داد. این، برای کسی است که از مقام من بترسد و از تهدیدم بیم داشته باشد (ابراهیم/۱۳-۱۴). بی‌گمان نسل‌هاى پیش از شما را هنگامى که ستم کردند، هلاک کردیم و پیامبران آنان دلایل روشن برایشان آوردند ولی بر آن نبودند که ایمان بیاورند. این‌گونه گروه مجرمان را جزا مى ‏دهیم آن‌گاه شما را پس از آنان در زمین، جانشین قرار دادیم تا بنگریم چگونه عمل مى ‏کنید (یونس/۱۳-۱۴). چون آنها (اقوام پیشین)، آن‌چه را به آن پند داده شده بودند، فراموش کردند، درهای هر چیزی را برای آنان گشودیم تا هنگامی که به آن‌چه داده شده بودند، شاد شدند. ناگهان آنها را گرفتیم و یکباره ناامید شدند پس ریشه گروهی که ستم کردند، برکنده شد. ستایش برای خدا، پروردگار جهانیان است (انعام/۴۴-۴۵). هر یک از آنان (اقوام پیشین) را به گناهش گرفتیم … خدا بر آن نبود که به آنها ستم کند بلکه خودشان [بر خود] ستم می‌کردند (عنکبوت/۴۰). هیچ شهری را هلاک نکردیم مگر این‌که برای آن هشدار دهندگانی بود [تا آنان را] تذکّر دهند. ما ستمکار نبودیم (شعرا/۲۰۸-۲۰۹). آن شهرها چون ستم کردند، هلاکشان کردیم و برای هلاکشان موعدی قرار دادیم (کهف/۵۹). ما شهرها را تا مردم آن ستمکار نباشند، ویران‌کننده نبودیم (قصص/۵۹). پروردگار تو هیچ گاه شهرها را به ستم نابود نکرده است در حالی‌که مردم آن غافل باشند (انعام/۱۳۱). خدا بر آن نبود که بر آنان ستم کند لیکن خودشان [بر خود] ستم می‌کردند (روم/۹). ما به آنها ستم نکردیم بلکه آنان خودشان [بر خود] ستم کردند پس چون فرمان پروردگارت آمد، معبودانی که به غیر از خدا می‌خواندند به کارشان نیامد و جز بر هلاکت آنان نیفزود. این‌گونه بود گرفتن پروردگارت وقتی شهرها را در حالی‌که ستمکار بودند، می‌گرفت. بی‌تردید گرفتن او، دردناک و سخت است. بی‌گمان در این، برای کسی که از عذاب آخرت می‌ترسد، نشانه‌ای است (هود/۱۰۱-۱۰۳). چه بسیار شهرهایی که به آنها مهلت دادم در حالی‌که ستمکار بودند سپس آن را گرفتم (حج/۴۸). چه بسیار شهرها را که ستمکار بودند، درهم شکستیم و پس از آنها قومی دیگر پدید آوردیم (انبیاء/۱۱). چه بسیار شهرها را در حالی‌که ستمکار بودند، هلاکشان کردیم پس آن (شهرها) بر سقف‌هایش فرو ریخته است و [چه بسیار] چاه‌های متروک و قصرهای افراشته را [که برجای مانده‌اند] (حج/۴۵). چون عذاب ما را احساس کردند، از آن می‌گریختند … گفتند: ای وای بر ما، ما بی‌گمان ستمکار بودیم. سخن آنان پیوسته همین بود تا آنان را دروشده بی‌جان گردانیدیم (انبیاء/۱۲-۱۵). هنگامی که عذاب بر آنها آمد، سخن آنان جز این نبود که گفتند: به‌راستی ما ستمکار بودیم (اعراف/۵). پس چرا از نسل‌های پیش از شما خردمندانی نبودند که از فساد در زمین نهی کنند؟ جز اندکی از کسانی از آنها که نجاتشان دادیم. کسانی که ستم کردند به دنبال ناز و نعمتی که در آن بودند، رفتند. آنان مجرم بودند. پروردگار تو بر آن نبوده که شهرها را در حالی‌که اهل آن اصلاح‌کننده بودند، هلاک کند (هود/۱۱۶-۱۱۷). در خانه‌هاى کسانى که بر خود ستم کردند، ساکن شدید و براى شما روشن شد که با آنان چه کردیم و مَثَل‌ها براى شما زدیم. به یقین آنان نهایت نیرنگ خود را به کار بردند و مکرشان نزد خداست هر چند از مکرشان کوه‌ها از جا کنده ‏شود (ابراهیم/۴۵-۴۶).

آیا او (ابلیس) و نسل او را به غیر از من، اولیاء خود می‌گیرید در حالی‌که آنها دشمن شما هستند؟ چه بد جانشینانی برای ستمکاران هستند (کهف/۵۰).

فرمودیم: ای آدم، تو و همسرت در این باغ سکونت بگیر و از هر جای آن خواستید، فراوان بخورید و به این درخت نزدیک نشوید که از ستمکاران خواهید بود (بقره/۳۵؛ اعراف/۱۹). [آدم و همسرش] گفتند: پروردگارا، ما بر خود ستم کردیم اگر بر ما نبخشایی و به ما رحم نکنی، بی‌گمان از زیانکاران خواهیم بود. فرمود: پایین روید که شما دشمن یکدیگر هستید. برای شما در زمین، تا وقتی معیّن قرارگاه و برخورداری است (اعراف/۲۳-۲۴). [یکی از پسران آدم به دیگری گفت:] اگر دست ‏خود را به سوى من دراز کنى تا مرا بکشى، من دستم را به سوى تو دراز نمى‏ کنم تا تو را بکشم. من از خدا، پروردگار جهانیان مى‏ ترسم. من مى‏ خواهم تو با گناه من و گناه خودت، بازگردى پس از اهل آتش باشى. این ‏سزاى ستمکاران است (مائده/۲۸-۲۹).

[نوح گفت:] درباره کسانى که دیدگان شما به خوارى در آنان مى‏ نگرد، نمى‏ گویم خدا هرگز خیرشان نمى‏ دهد. خدا به آن‌چه در درون آنان است، آگاه‏ تر است. در آن صورت از ستمکاران خواهم بود (هود/۳۱). [نوح گفت: پروردگارا،] جز بر هلاکت‏ ستمکاران نیفزاى (نوح/۲۸). جز بر گمراهى ستمکاران نیفزاى. به سبب گناهانشان غرق شدند و در آتشى داخل شدند و براى خود در برابر خدا یارانى نیافتند (نوح/۲۴-۲۵). [به نوح وحی کردیم:] درباره کسانى که ستم کرده‏ اند، با من سخن نگو. به‌راستی آنان غرق‌شدنى‏ هستند (مومنون/۲۷؛ هود/۳۷). چون تو با آنان که همراه تو هستند بر کشتى نشستى، بگو، ستایش خدایى را که ما را از گروه ستمکاران رهانید (مومنون/۲۸). فرمان پایان یافت و [کشتى] بر جودى قرار گرفت و گفته شد: مرگ بر قوم ستمکار (هود/۴۴). [نوح] در میان آنها هزار سال جز پنجاه سال درنگ کرد پس طوفان آنها را فرا گرفت در حالی‌که ستمکار بودند (عنکبوت/۱۴). آن‌گاه که قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند، غرقشان کردیم و آنان را برای مردم نشانه‌ای قرار دادیم و برای ستمکاران عذابی دردناک آماده کرده‌ایم (فرقان/۳۷).

صیحه، آنان (تکذیب‌کنندگان پس از قوم نوح) را به حق فرا گرفت و آنها را خاشاکى، گردانیدیم. [رحمت‏ خدا] از گروه ستمکاران دور باد (مومنون/۴۱).

به ثمود، مادّه شتر دادیم که [نشانه‌ای] روشنگر بود پس به آن ستم کردند (اسراء/۵۹). کسانى [از قوم صالح] را که ستم کرده بودند، صیحه فرا گرفت و در خانه‏ هایشان از پا درآمدند (هود/۶۷). بنگر سرانجام نیرنگ آنان چگونه بود. ما آنان و قومشان را همگى هلاک کردیم. این خانه‏ هاى خالى آنها است به سبب ستمی که کرده‏ اند. بی‌تردید در این براى گروهی که مى ‏دانند، نشانه‌ای است (نمل/۵۱-۵۲). آیا خبر کسانى که پیش از آنان بودند، قوم نوح، عاد، ثمود، قوم ابراهیم، اصحاب مدین و شهرهاى زیرورو شده به آنها نرسیده است؟ پیامبرانشان دلایل آشکار برای آنها آوردند. خدا بر آن نبود که به آنان ستم کند ولى آنان بر خود ستم می‌کردند (توبه/۷۰). در حقیقت اوست که عادیان قدیم و ثمود را هلاک کرد و [کسی را] باقی نگذاشت و پیش‌تر از [آنها] قوم نوح را، زیرا آنها ستمکارتر و سرکش‌تر بودند (نجم/۵۰-۵۲).

[قوم ابراهیم] گفتند: چه کسى با خدایان ما چنین کرده است؟ بی‌گمان او  از ستمکاران است (انبیاء/۵۹). [ابراهیم:] گفت: بلکه آن را این بزرگترشان کرده است. اگر سخن مى ‏گویند، از آنها بپرسید. پس به خود آمده و گفتند: در حقیقت‏ شما ستمکار هستید (انبیاء/۶۳-۶۴). آیا ندیدی آن کس را که چون خدا به او پادشاهى داده بود، درباره پروردگار خود با ابراهیم محاجّه کرد‏؟ آن‌گاه که ابراهیم گفت‏: پروردگار من همان کسى است که زنده مى‏ کند و مى‏ میراند. گفت‏: من هم زنده مى‏ کنم و مى‏ میرانم‏. ابراهیم گفت‏: [پروردگار من] خورشید را از مشرق برمى‏ آورد، تو آن را از مغرب بیرون بیاور. پس آن کس که کفر ورزیده بود، مبهوت ماند. خدا قوم ستمکار را هدایت نمى‏ کند (بقره/۲۵۸). به ابراهیم و اسحاق برکت دادیم و از نسل آن دو برخی نیکوکار و برخی آشکارا به خود ستمکار بودند (صافّات/۱۱۳). چون ابراهیم را پروردگارش با کلماتی آزمود پس او آن را به اتمام رسانید، فرمود: من تو را برای مردم، امام قرار دادم. گفت: از فرزندان من [چطور]؟ فرمود: عهد من به ستمکاران نمی‌رسد (بقره/۱۲۴). چون فرستادگان ما براى ابراهیم مژده آوردند، گفتند: ما اهل این شهر (شهر لوط) را هلاک خواهیم کرد. به‌راستی مردم آن ستمکار بوده ‏اند (عنکبوت/۳۱). چون فرمان ما آمد، آن را زیرورو کردیم و سنگ‏‏هایى از گل‌ فشرده‌شده بر آن فرو ریختیم که نزد پروردگارت نشاندار بود و آن از ستمکاران دور نیست (هود/۸۲-۸۳).

آن زن که یوسف در خانه او بود، از او کام خواست. درها را بست و گفت: بیا که از آن تو هستم. [یوسف] گفت: پناه بر خدا، بی‌تردید او پروردگار من است. به من، جای نیکو داده است. بی‌تردید ستمکاران رستگار نمی‌شوند (یوسف/۲۳). [برادران یوسف] گفتند: کیفر او (دزد) همان کسی است که [جام] در، بار او پیدا شود پس کیفرش خود اوست. ما ستمکاران را این‌گونه کیفر می‎‌دهیم (یوسف/۷۵). [یوسف] گفت: پناه بر خدا، که جز آن کس را که کالای خود را نزد او یافته‌ایم، بگیریم. در آن صورت به یقین ستمکار خواهیم بود (یوسف/۷۹).

به‌راستی اهل ایکه ستمکار بودند پس از آنان انتقام گرفتیم (حجر/۷۸-۷۹). کسانى [از قوم شعیب] را که ستم کرده بودند، صیحه فرا گرفت و در خانه‏ هایشان از پا درآمدند گویى هرگز در آن نبودند (هود/۹۴-۹۵).

موسی هنگام غفلت اهل شهر، به آن داخل شد پس دو مرد را یافت که با هم زد و خورد می‌کردند. یکی از پیروان او و دیگری از دشمنانش بود آن کس که از پیروانش بود بر ضدّ کسی که دشمن او بود از او یاری خواست پس موسی مشتی به او زد و او را کشت. گفت: این کار شیطان است. به‌راستی او دشمنی گمراه‌کننده آشکار است. [موسی] گفت: پروردگارا، من بر خود ستم کردم. مرا بیامرز پس خدا او را آمرزید. او آمرزنده مهربان است (قصص/۱۵-۱۶). [موسی] ترسان و نگران از آنجا بیرون رفت. گفت: پروردگارا، مرا از گروه ستمکاران نجات بده (قصص/۲۱). چون [موسی] نزد شعیب آمد و سرگذشت [خود را] بر او حکایت کرد، گفت: نترس که از گروه ستمکاران نجات یافتی (قصص/۲۵). [خدا فرمود:] ای موسی، نترس که فرستادگان، نزد من نمی‌ترسند جز کسی که ستم کرده سپس بعد از بدی، نیکی را جایگزین گرداند پس بی‌تردید من آمرزنده مهربان هستم (نمل/۱۰-۱۱). بعد از آنان (اقوام پیشین)، موسی را با آیات خود به سوی فرعون و سران قومش فرستادیم ولی آنها به آن ستم کردند پس ببین عاقبت مفسدان چگونه بود (اعراف/۱۰۳).

پروردگارت به موسی ندا داد که به سوی قوم ستمکار، قوم فرعون، برو. آیا پروا نمی‌کنند (شعراء/۱۰-۱۱)؟ هنگامی که آیات روشنگر ما به سوی آنان (فرعون و قومش) آمد، گفتند: این سحری آشکار است با آن‌که دل‌هایشان به آن یقین داشت. از روی ستم و سرکش آن را انکار کردند پس ببین عاقبت مفسدان چگونه بود (نمل/۱۳-۱۴). فرعون و سپاهیانش را فرا گرفتیم و آنان را در دریا افکندیم. پس ببین عاقبت ستمکاران چگونه بود (قصص/۴۰). [قوم موسی] گفتند: بر خدا توکّل کردیم. پروردگارا، ما را برای گروه ستمکاران [وسیله] آزمایش قرار نده (یونس/۸۵). موسی گفت: … در حقیقت ستمکاران رستگار نمی‌شوند (قصص/۳۷). آن کس که ایمان آورده بود، [از خاندان فرعون] گفت: ای قوم من، من از [روزی] مثل روز دسته‌های [مخالف خدا] بر شما می‌ترسم. مثل سرنوشت قوم نوح، عاد، ثمود و کسانی که بعد از آنها [آمدند]. خدا بر بندگان ستم نمی‌خواهد (غافر/۳۰-۳۱). خدا برای کسانی که ایمان آورده‌اند، همسر فرعون را مَثَل آورده است آن‌گاه که گفت: پروردگارا، نزد خود در بهشت خانه‌ای برای من بساز و مرا از فرعون و عمل او نجات بده و مرا از قوم ستمکار نجات بده (تحریم/۱۱).

با موسی چهل شب وعده گذاشتیم آن‌گاه پس از [رفتن] او شما، گوساله را [به پرستش] گرفتید در حالی‌که ستمکار بودید (بقره/۵۱). قوم موسى پس از او، از زیورهاى خود، مجسمه گوساله ‏اى ساختند که صداى گاو داشت. آیا ندیدند که آن (گوساله) با آنها سخن نمى ‏گوید و راهى به آنها نشان نمی‌دهد؟ آن را [به پرستش] گرفتند و ستمکار بودند (اعراف/۱۴۸). موسى به قوم خود گفت: بی‌تردید اى قوم من، شما با [به پرستش] گرفتن گوساله، بر خود ستم کردید پس به سوی آفریدگار خود توبه کنید و خودتان را به قتل برسانید که این نزد آفریدگارتان براى شما بهتر است. پس [خدا] توبه شما را پذیرفت. او توبه ‏پذیر مهربان است (بقره/۵۴). [هارون] گفت: اى فرزند مادرم، بی‌گمان این قوم، مرا ناتوان یافتند و چیزى نمانده بود که مرا بکشند پس مرا دشمن‏ شاد نکن و مرا با گروه ستمکاران قرار نده (اعراف/۱۵۰). بی‌تردید موسی برای شما نشانه‌های آشکاری آورد سپس آن گوساله را پس از او، [به پرستش] گرفتید در حالی‌که ستمکار بودید (بقره/۹۲). بر شما (بنی‌اسرائیل) ابر را سایبان کردیم و بر شما منّ و سلوی فرو فرستادیم [و گفتیم:] از چیز‌هاى پاکیزه‏اى که به شما روزى داده‏ایم، بخورید. آنها بر ما ستم نکردند بلکه بر خود ستم می‌کردند (بقره/۵۷). کسانى از آنان (قوم موسی) که ستم کردند، سخنى را که به آنان گفته شده بود، تبدیل کردند پس به سزاى آن‌که ستم کردند، عذابى از آسمان بر آنان فرو فرستادیم (اعراف/۱۶۲). کسانى که ستم کرده بودند [آن سخن را] به سخنی غیر از آن‌چه به آنها گفته شده بود، تبدیل کردند. پس ما بر آنان که ستم کردند به سبب آن‌که نافرمانى کرده بودند، عذابى از آسمان فرو فرستادیم (بقره/۵۹). آنها بر ما ستم نکردند لیکن بر خودشان ستم مى‏ کردند (اعراف/۱۶۰).

هنگامى که [اصحاب سبت] آن‌چه را به آن تذکر داده شده بودند از یاد بردند، کسانى را که از بدی نهی می‌کردند، نجات دادیم و کسانى را که ستم کردند به سبب آن‌که نافرمانى مى‏ کردند، به عذابى شدید گرفتیم (اعراف/۱۶۵). در آن (تورات) بر آنان (بنی‌سرائیل) مقرّر کردیم که جان در برابر جان، چشم در برابر چشم، بینى در برابر بینى، گوش در برابر گوش و دندان در برابر دندان است و زخم‌ها [نیز] قصاص دارند. هر کس آن را (قصاص) ببخشد، پس آن، کفّاره‌ای برای او خواهد بود و کسانى که به سبب آن‌چه خدا نازل کرده، داورى نکنند، آنان خود ستمکار هستند (مائده/۴۵). مَثَل کسانی که تورات بر آنان حمل شد آن‌گاه به آن عمل نکردند، مانند مَثَل الاغی است که کتاب‌هایی را حمل می‌کند. چه زشت است مَثَل قومی که آیات خدا را تکذیب کردند. خدا مردم ستمکار را هدایت نمی‌کند (جمعه/۵). به سبب ستمى که از کسانی که یهودی بودند، سرزد و به سبب آن‌که [مردم را] بسیار از راه خدا بازداشتند، چیزهاى پاکیزه ‏اى را که بر آنان حلال شده بود، حرام کردیم و [به سبب] رباگرفتنشان با آن‌که از آن نهى شده بودند و به ناروا مال مردم خوردنشان. ما براى کافران آنان عذابى دردناک آماده کرده ‏ایم (نساء/۱۶۰-۱۶۱). بر کسانی که یهودی شدند، آن‌چه را پیش از این بر تو حکایت کردیم، حرام کردیم. ما بر آنان ستم نکردیم بلکه آنها به خود، ستم می‌کردند (نحل/۱۱۸). آیا از سران بنى‌اسرائیل پس از موسى، خبر نیافتى آن‌گاه که به پیامبر خود گفتند: پادشاهى براى ما بگمار تا در راه خدا بجنگیم. [پیامبر آنها] گفت: آیا ممکن است که اگر جنگیدن بر شما نوشته شود، نجنگید؟ گفتند: چرا در راه خدا نجنگیم در حالی‌که ما از سرزمینمان و از فرزندانمان بیرون رانده شده ‏ایم؟ پس هنگامى که جنگ بر آنان مقرّر شد جز اندکی از آنان، پشت کردند. خدا به ستمکاران داناست (بقره/۲۴۶).

[یکی از مدّعیان به داوود گفت:] این برادر من است او نود و نه میش دارد و من یک میش دارم. مى ‏گوید آن را به من بسپار و در سخنورى بر من غالب آمده است. [داوود] گفت: به یقین او در مطالبه میش تو که بر میش ‏هاى خود [بیفزاید] بر تو ستم کرده. در حقیقت بسیارى از شریکان بر یکدیگر افزون‌جویی می‌کنند به جز کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده ‏اند و این‌ها بسیار اندک هستند (ص/۲۳-۲۴).

[ملکه سبأ] گفت: پروردگارا، من بر خود ستم کردم و با سلیمان در برابر خدا، پروردگار جهانیان تسلیم هستم (نمل/۴۴).

ذوالنون (یونس) را [یاد کن] آن‌گاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او تنگ نمی‌گیریم پس در تاریکی‌ها ندا داد که معبودى جز تو نیست. منزّهى تو، به‌راستى من از ستمکاران بودم پس او را اجابت کردیم و او را از اندوه نجات دادیم و مومنان را چنین نجات مى ‏دهیم (انبیاء/۸۷-۸۸).

کسانى که گفتند: خدا همان مسیح، پسر مریم، است، بی‌گمان کافر شده‏ اند. در حالی‌که مسیح مى ‏گفت: اى بنی‌اسرائیل، خدا را که پروردگار من و پروردگار خودتان است، بپرستید که هر کس به خدا شرک آورد، بی‌تردید خدا بهشت را بر او حرام کرده است. جایگاه او آتش است و ستمکاران یاورانى ندارند (مائده/۷۲). گروه‌ها میان خودشان [درباره عیسی] اختلاف کردند پس وای بر کسانی که ستم کردند، از عذاب روزی دردناک (زخرف/۶۵).

میان آنان (قوم سبأ) و میان آبادیهایى که در آنها برکت نهاده بودیم، شهرهایى پیدا و پیوسته قرار داده بودیم و در میان آنها سفر را به اندازه مقرّر کرده بودیم. در این‌ها شب‌ها و روزها آسوده ‏خاطر بگردید پس گفتند: پروردگارا، میان سفرهای ما فاصله بیانداز و بر خود ستم کردند پس آنها را افسانه‌ها گردانیدیم و سخت تارومارشان کردیم. بی‌گمان در این براى هر شکیباى سپاسگزارى نشانه‌هاست (سبأ/۱۸-۱۹).

خدا شهرى را مَثَل زده است که امن و امان بود. روزی آن، از هر سو، فراوان مى‏ رسید پس نعمت‌هاى خدا را ناسپاسى کردند. خدا هم به سبب آن‌چه انجام مى‏ دادند، طعم گرسنگى و هراس را به آنها چشانید. به یقین فرستاده ‏اى از خودشان برای آنان آمد امّا او را تکذیب کردند پس در حالی‌که ستمکار بودند، آنان را عذاب فرا گرفت (نحل/۱۱۲-۱۱۳).

[اصحاب کهف گفتند:] این  قوم ما، غیر از او معبودانى گرفتند. چرا بر [حقانیّت] آنها، برهانى آشکار نمى ‏آورند؟ پس کیست‏ ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ ببندد (کهف/۱۵)؟

[ذوالقرنین] گفت: امّا هر کس ستم کند، عذابش خواهیم کرد سپس به سوی پروردگارش بازگردانده می‌شود. آن‌گاه او را عذابی سخت خواهد کرد (کهف/۸۷).

لقمان به فرزند خود در حالی‌که او را موعظه می‌کرد، گفت: ای پسرک من، به خدا شرک نیاور. به‌راستی شرک، ستمی بزرگ است (لقمان/۱۳).

اهل باغ را آزمودیم آن‌گاه که سوگند یاد کردند که بی‌تردید صبحگاهان میوه آن را خواهند چید و استثناء نکردند) نگفتند جز این‌که خدا بخواهد یا حق فقرا را کنار نگذاشتند) پس در حالی‌که آنان خواب بودند، بلایى از جانب پروردگارت بر آن به گردش درآمد. آن باغ مانند شب، سیاه شد. .. برترین آنان (صاحبان باغ) گفت: آیا به شما نگفتم چرا خدا را تسبیح نمی‌کنید؟ گفتند: پروردگار ما، منزّه است. ما به راستی ستمکار بودیم پس سرزنش‌کنان به یکدیگر روی آوردند (قلم/۱۷-۳۰).

ستم- پیامبر و مومنان، غیر از خدا چیزی را که سود و زیانی به تو نمی‌رساند، نخوان که اگر چنین کنی، در آن صورت بی‌تردید از ستمکاران هستی (یونس/۱۰۶). کسانی که پروردگار خود را بامدادان و شامگاهان می‌خوانند در حالی‌که خشنودی او را می‌خواهند، از خود مران. از حساب آنان چیزی بر عهده تو نیست و از حساب تو چیزی بر عهده آنها نیست تا آنها را برانی و از ستمکاران باشی (انعام/۵۲). از هر کجا بیرون آمدی، روی خود را به سوی مسجدالحرام بگردان و هر کجا بودید، روی‌های خود را به سوی آن بگردانید تا برای مردم به جز کسانی از آنها که ستم کردند، بر ضدّ شما حجّتی نباشد پس از آنها نترسید و از من بترسید و تا نعمت خود را بر شما تمام کنم و باشد که هدایت یابید (بقره/۱۵۰). بگو، برخورداری دنیا اندک است و برای کسانی که تقوا پیشه کرده‌اند، آخرت بهتر است و به اندازه نخ هسته خرمایی به شما ستم نمی‌شود (نساء/۷۷). بگو، اى قوم من، هر چه در توان شما هست، انجام دهید من نیز انجام مى ‏دهم. به‌زودى خواهید دانست که عاقبت آن سراى از آن کیست. به‌یقین ستمکاران رستگار نمى ‏شوند (انعام/۱۳۵). هوس‌های کسانی را که نمی‌دانند پیروی نکن. آنها هرگز در برابر خدا از تو حمایت نمی‌کنند. بعضی از ستمکاران اولیای برخی دیگر هستند و خدا ولیّ متّقین است (جاثیه/۱۸-۱۹).

روزی که چهره‌هایی سفید و چهره‌هایی سیاه شود، اما کسانی که چهره‌هایشان سیاه است، [به آنها گفته می‌شود:] آیا پس از ایمانتان کافر شدید؟ پس به سبب آن‌که کفر ورزیدید، این عذاب را بچشید و امّا سفیدرویان در رحمت خدا هستند و در آن جاودانه‌اند. اینها آیات خداست که آن را به حق بر تو می‌خوانیم و خدا هیچ ستمی بر جهانیان نمی‌خواهد (آل‌عمران/۱۰۶-۱۰۸). این کتاب را به آن بندگان خود که برگزیده بودیم، به میراث دادیم پس برخی از آنان بر خود ستمکار هستند و برخی از آنان میانه‌رو و برخی از آنها در نیکی‌ها، به فرمان خدا پیشگام هستند (فاطر/۳۲). این کتابی تصدیق‌کننده به زبان عربی است تا کسانی را که ستم کرده‌اند، هشدار دهد (احقاف/۱۲). از قرآن، آن‌چه را برای مومنان درمان و رحمت است، نازل می‌کنیم و ستمکاران را جز خسارت نمی‌افزاید (اسراء/۸۲). آیات ما را جز ستمکاران انکار نمی‌کنند (عنکبوت/۴۹). بگو، حق از پروردگارتان است پس هر کس بخواهد ایمان آورد و هر کس بخواهد کافر شود. ما براى ستمکاران آتشى آماده کرده ‏ایم که سراپرده‏ هایش آنان را فرا مى‏ گیرد. اگر فریادرسى بجویند، به آبى چون مس گداخته که چهره ‏ها را بریان مى‏ کند، فریادرسی مى‏ شوند. چه بد شراب و چه بد جایگاهى است (کهف/۲۹). کسانی که کفر ورزیدند، گفتند: این (کتاب) جز دروغی که آن را بربافته و گروهی دیگر او را بر آن یاری کرده‌اند، نیست. بی‌تردید ستم و بهتانی پیش آوردند و گفتند: افسانه‌های پیشینیان است که آن را نوشته‌ است و صبح و شب بر او املا می‌شود (فرقان/۴-۵). کسانی که کافر شدند، گفتند: نه به این قرآن و نه به آن که قبل از آن است، هرگز ایمان نخواهیم آورد. ای کاش، ستمکاران را هنگامی که نزد پروردگارشان، بازداشت شده‌اند می‌دیدی که برخی از آنها سخن را به برخی دیگر برمی‌گردانند. … بر گردن کسانی که کافر شدند، غلّ‌ها می‌نهیم. آیا جز به آن‌چه انجام می‌د‌ادند، جزا داده می‌شوند (سبأ/۳۱-۳۳)؟ بگو، به من خبر دهید، اگر این (قرآن) از نزد خدا باشد و شما به آن کافر شده باشید و شاهدی از بنی‌اسرائیل به مشابهت آن [با تورات] شهادت دهد و ایمان آورد و شما تکبّر کنید، [آیا ستمکار نیستید؟] بی‌تردید خدا گروه ستمکاران را هدایت نمی‌کند (احقاف/۱۰). چیزی را دروغ شمردند که به علم آن، احاطه نداشتند و هنوز تأویل آن برای آنها نیامده است. کسانی که قبل از آنان بودند، این‌چنین تکذیب کردند پس بنگر عاقبت ستمکاران چگونه بوده است (یونس/۳۹). [رفتار کافران] مانند رفتار فرعونیان و کسانی است که پیش از آنها بودند که آیات پروردگارشان را تکذیب کردند پس ما آنان را به سبب گناهانشان هلاک کردیم و فرعونیان را غرق کردیم. همه آنها ستمکار بودند (انفال/۵۴). براى کسانى که ستم کردند، از عذاب بهره‏ اى است همانند بهره عذاب یارانشان [از پیشینیان] پس خواهان شتاب من [در فرستادن عذاب] نباشند پس وای بر کسانی که کفر ورزیدند، از آن روزشان که وعده داده می‌شوند (ذاریات/۵۹-۶۰). بگو، اگر آن‌چه به شتاب می‌خواهید، نزد من بود، بی‌تردید میان شما و من کار به انجام رسیده بود. خدا به ستمکاران داناتر است (انعام/۵۸). آیا جز این انتظار دارند که فرشتگان به سوی آنها بیایند یا فرمان پروردگارت بیاید؟ کسانی که پیش از آنها بودند نیز این‌گونه عمل می‌کردند. خدا به آنها ستم نکرد بلکه آنها به خود ستم می‌کردند. پس بدی‌های آن‌چه عمل می‌کردند، به آنان رسید و آن‌چه مسخره‌اش می‌کردند، آنان را فرا گرفت (نحل/۳۳-۳۴). چگونه خدا قومی را هدایت کند که بعد از ایمانشان کافر شدند؟ در حالی‌که شهادت دادند که این فرستاده حق است و برای آنان دلایل روشن آمد. خدا گروه ستمکاران را هدایت نمی‌کند. آنان سزایشان این است که لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همگی برای آنها است. در آن جاودانه هستند. نه عذاب از آنها کاسته می‌شود و نه مهلت می‌یابند  مگر کسانی که پس از آن توبه کنند و اصلاح نمایند (آل‌عمران/۸۶-۸۹).

[کسانی که کافر شدند] گفتند: این چه پیامبرى است که غذا مى ‏خورد و در بازارها راه مى‏ رود؟ چرا فرشته‏ اى به سوى او نازل نشده تا همراه وى هشدار دهنده باشد؟ یا گنجى به طرف او افکنده می‌شد یا باغى داشت که از آن بخورد؟ ستمکاران گفتند: جز مردى افسون‏ شده را دنبال نمى‏ کنید. بنگر چگونه براى تو مَثَل‌ها زدند و گمراه شدند پس نمى‏ توانند راهى بیابند (فرقان/۷-۹). ما بهتر می‌دانیم هنگامی که به تو گوش می‌دهند، به چه منظور گوش می‌دهند و نیز آن‌گاه که نجوا می‌کنند، وقتی که ستمکاران می‌گویند: شما جز مردی افسون‌شده را پیروی نمی‌کنید (اسراء/۴۷). آنان که ستم کردند، پنهانى نجوا کردند که آیا این [مرد] جز بشرى مانند شما است؟ آیا دیده و دانسته به سوى سحر مى ‏روید؟ … بلکه گفتند: خواب‌هاى پریشان است. [نه] بلکه آن را بربافته، بلکه او شاعرى است پس باید براى ما نشانه ‏اى بیاورد همان‎‌گونه که پیشینیان [با آن] فرستاده شدند (انبیاء/۳-۵). به یقین ما می‌دانیم که آن‌چه می‌گویند، تو را سخت ناراحت می‌کند. به‌راستی آنان تو را تکذیب نمی‌کنند ولی ستمکاران آیات خدا را انکار می‌کنند (انعام/۳۳). هنگامی که ببینی کسانی در آیات ما بیهوده‌گویی می‌کنند، از آنها روی برگردان، تا در سخنی دیگر فرو روند. اگر شیطان تو را به فراموشی انداخت، پس از یادآوری، با گروه ستمکار ننشین (انعام/۶۸). بگو، به نظر شما اگر عذاب خدا ناگهان یا آشکارا به شما برسد، آیا جز گروه ستمکاران هلاک خواهند شد (انعام/۴۷)؟ از این کار (توبه یا عذاب کافران) چیزی در اختیار تو نیست‏ یا [خدا] توبه آنها (کافران) را می‌پذیرد یا عذابشان مى‏ کند زیرا آنان ستمکار هستند (آل‌عمران/۱۲۸). (کافران) گفتند: آیا وقتی ما استخوان و خاک شدیم باز در آفرینشی جدید، برانگیخته خواهیم شد؟ آیا ندیدند خدایى که آسمان‌ها و زمین را آفریده تواناست، مانند آنان را بیافریند و برای آنان زمانى مقرّر کرده که در آن هیچ شکى نیست؟ ستمکاران سرباز زدند و جز کفر [نخواستند] (اسراء/۹۸-۹۹). بگو، به من خبر دهید از شریکان خود که به جاى خدا مى‏ خوانید، به من نشان دهید که چه چیزى از زمین را آفریده ‏اند یا آنان در آسمان‌ها همکارى داشته ‏اند یا به آنان کتابى داده ‏ایم که از آن، دلیلى بر [حقّانیت] خود دارند؟ بلکه ستمکاران جز فریب به یکدیگر وعده نمى ‏دهند (فاطر/۴۰). به من نشان دهید کسانى که غیر از او هستند، چه آفریده‏ اند؟ بلکه ستمکاران در گمراهى آشکار هستند (لقمان/۱۱). بگو، آیا خدا دو نر [از دام‌ها] را حرام کرده یا دو مادّه‏ را یا آن‌چه را که رحم آن دو مادّه در بر گرفته است؟ آیا وقتى خدا شما را به این سفارش کرد، حاضر بودید؟ پس کیست‏ ستمکارتر از آن کس که به دروغ بر خدا افترا ببندد تا مردم را بدون دانشی گمراه کند؟ بی‌تردید خدا گروه ستمکاران را هدایت نمى‏ کند (انعام/۱۴۴). آیا براى آنان شریکانى است که در آن‌چه خدا به آن اجازه نداده، برای آنان از دین تشریع کرده‌اند؟ اگر سخن قطعی [درباره تأخیر عذاب] نبود، به یقین میان آنها داورى مى‏ شد. به‌راستی ستمکاران عذابی دردناک دارند (شوری/۲۱). بگو، پروردگارا، اگر آن‌چه را [از عذاب] به آنان (مشرکان) وعده داده شده است به من نشان دهى، پروردگارا، پس مرا در میان قوم ستمکار قرار نده. (مومنون/۹۳-۹۴). اگر دمی از عذاب پروردگارت به آنان برسد، بی‌گمان خواهند گفت: اى واى بر ما که ستمکار بودیم (انبیاء/۴۶). آنها را از آن روز نزدیک‌شونده، بترسان آن‌گاه که جان‌ها به گلوگاه می‌رسد در حالی‌که اندوه خود را فرو می‌خورند. برای ستمکاران نه یاری است و نه شفاعتگری که مورد اطاعت باشد (غافر/۱۸). مردم را از روزى که عذاب بر آنان مى‏آید، بترسان پس کسانی که ستم کرده ‏اند، مى ‏گویند: پروردگارا، ما را تا چندى مهلت بده تا دعوت تو را اجابت کنیم و از فرستادگان پیروى کنیم. [به آنان گفته ‏شود:] آیا شما پیش از این سوگند نمى‏ خوردید که شما را فنایى نیست (ابراهیم/۴۴)؟

تنها کسانى از تو اجازه مى‏ خواهند [به جهاد نروند] که به خدا و روز آخرت ایمان ندارند و دل‌هایشان به شک افتاده و در شک خود سرگردان هستند … اگر با شما بیرون آمده بودند جز فساد براى شما نمى ‏افزودند و برای ایجاد فتنه در میان شما نفوذ می‌کردند و در میان شما جاسوسانى برای خود دارند. خدا به ستمکاران داناست (توبه/۴۵-۴۷). [منافقان] چون به سوى خدا و پیامبر او خوانده شوند تا میان آنان داورى کند، ناگاه دسته‏اى از آنها روى برمى ‏تابند. اگر حق با ایشان باشد به حال اطاعت به سوى او مى‏ آیند. آیا در دل‌هایشان بیمارى است ‏یا شک دارند یا از آن مى‏ ترسند که خدا و فرستاده او بر آنان بیداد کند؟ بلکه آنها خودشان ستمکار هستند (نور/۴۸-۵۰). هیچ پیامبری نفرستادیم جز این‌که به اذن خدا از او اطاعت شود. اگر آنان وقتى به خود ستم کرده بودند، پیش تو مى‏ آمدند و از خدا آمرزش مى ‏خواستند و پیامبر نیز براى آنان طلب آمرزش مى‏ کرد، به یقین خدا را توبه‏ پذیر مهربان مى‏ یافتند (نساء/۶۴). خدا آن‌چه را شیطان القا مى ‏کرد، محو مى‏ گردانید سپس خدا آیات خود را استوار مى‏ کرد. خدا داناى حکیم است تا آن‌چه را شیطان القا مى ‏کند براى کسانى که در دل‌هایشان بیمارى است و براى سنگدلان آزمایشى گرداند. به‌راستی ستمکاران در ستیزه‏ اى بسیار دور هستند (حج/۵۲-۵۳). کسانی از اینان (قوم پیامبر) که ستم کردند، به‌زودی بدی‌های آن‌چه مرتکب شده‌اند به آنها خواهد رسید و آنان درمانده‌کننده [خدا] نیستند. آیا ندانسته‌اند که خدا روزی را بر هر که بخواهد گشاده یا تنگ می‌کند. بی‌تردید در این برای مردمی که ایمان می‌آورند، نشانه‌هایی است (زمر/۵۱-۵۲). برای آنها دو مردی را مَثَل بزن که به یکی از آنها دو، باغ انگور دادیم و اطراف آن را با درختان خرما پوشاندیم. میان آن کشتزاری قرار دادیم. هر دو باغ محصول خود را می‌داد و ستم نمی‌کرد (چیزی از آن نمی‌کاست). میان آن دو، نهری جاری کردیم. برای او محصولات [گوناگونی] بود پس به دوست خود در حالی‌که که با او گفت‌و‌گو می‌کرد، گفت: مال من از تو بیشتر است و به افراد از تو نیرومندتر هستم … میوه‌های آن را آفت زد. آن‌گاه برای آن‌چه در باغ هزینه کرده بود، دست‌هایش را بر هم مالید و می‌گفت: ای کاش، هیچ کس را با پروردگارم، شریک نکرده بودم. جز خدا گروهی نداشت که او را یاری کنند و خود یاری‌کننده خود نبود (کهف/۳۲-۴۳).

اگر پس از علمی که برای تو آمده، از هوس‌های آنان (اهل‌کتاب) پیروی کنی، در آن صورت بی‌تردید از ستمکاران خواهی بود (بقره/۱۴۵). اهل‌کتاب از تو می‌خواهند کتابی از آسمان بر آنان فرود آوری بلکه از موسی بزرگتر از این را خواستند و گفتند: خدا را آشکارا به ما نشان بده پس به سبب ستمشان، صاعقه آنان را فرا گرفت (نساء/۱۵۳). همه خوراکی‌ها بر بنی‌اسرائیل حلال بود جز آن‌چه پیش از نزول تورات، اسرائیل بر خود حرام کرده بود. بگو، اگر راست می‌گویید، تورات را بیاورید و آن را بخوانید پس کسانی که بعد از این، بر خدا افترا ببندند، آنان همان ستمکاران هستند (آل‌عمران/۹۳-۹۴). آیا کسانی را که بهره‌ای از کتاب به آنها داده شد، ندیدی که [چون] به سوی کتاب خدا فراخوانده می‌شوند تا میان آنها حکم کند، گروهی از آنها به حال اعراض روی برمی‌تابند؟ … پس چگونه خواهد بود آن‌گاه که آنها را، در روزی که هیچ شکی در آن نیست، گرد می‌آوریم و به هر کس آن‌چه را کسب کرده است، به تمام داده می‌شود و به آنها ستم نمی‌شود (آل‌عمران/۲۳-۲۵). بگو، ای کسانی که یهودی شده‌اید، اگر می‌پندارید شما دوستان خدا هستید، نه دیگر مردم پس آرزوی مرگ کنید، اگر راست می‌گویید. هرگز آن را به سبب آن‌چه از پیش، با دستان خود فرستاده‌اند، آرزو نخواهند کرد. خدا به ستمکاران داناست (جمعه/۶-۷). بگو، اگر سرای آخرت، در نزد خدا خاصّ شما است، نه مردم دیگر پس آرزوی مرگ کنید اگر راست می‌گویید ولی به سبب آن‌چه از پیش، با دستان خود فرستاده‌اند، هرگز آن را آرزو نخواهند کرد. خدا به ستمکاران داناست (بقره/۹۴-۹۵). بی‌گمان خدا سخن کسانی را که گفتند: خدا فقیر است و ما توانگر هستیم، شنید. به زودی آن‌چه را گفتند و به ‌ناحق کشتن آنها پیامبران را، خواهیم نوشت و خواهیم گفت: بچشید عذاب سوزان را. این به سبب چیزی است که دستان شما پیش فرستاده است. خدا هرگز به بندگان، ستمکار نیست (آل‌عمران/۱۸۱-۱۸۲).

ستم– مرگ و قیامت، کاش ستمکاران را در گرداب‌هاى مرگ مى ‏دیدى که فرشتگان دست‌هایشان را گشوده ‏اند که جان‌های خود را بیرون دهید. امروز به سبب آن‌چه به ناحق بر خدا مى ‏گفتید و در برابر آیات او استکبار می‌ورزیدید، به عذاب خوارکننده کیفر مى ‏یابید (انعام/۹۳). کیست‏ ستمکارتر از آن کس که به دروغ بر خدا افترا ببندد یا آیات او را تکذیب کند؟ اینان کسانى هستند که نصیبشان از آن‌چه مقرّر شده، به آنها خواهد رسید تا آن‌گاه که فرشتگان ما به سراغشان بیایند که جانشان را بگیرند، مى ‏گویند: آن‌چه غیر از خدا مى‏ خواندید، کجاست؟ مى ‏گویند: از ما ناپدید شدند و علیه خود شهادت مى‏ دهند که آنان کافر بودند. مى ‏فرماید: در میان امّت‌هایى از جن و انس که پیش از شما بوده ‏اند، داخل آتش شوید (اعراف/۳۷-۳۸). کسانى که بر خود ستمکار بوده ‏اند، [وقتى] فرشتگان جانشان را مى‏ گیرند، مى‏ گویند: در چه [حال] بودید؟ می‌گویند: ما در زمین از مستضعفان بودیم. مى ‏گویند: آیا زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید؟ پس آنان جایگاهشان جهنّم است و بد سرانجامى است جز آن مردان، زنان و کودکان مستضعفی که نمی‌توانند چاره‌جویی بکنند و راهى نیابند (نساء/۹۷-۹۸). کسانى که به آنان علم داده شده است، مى ‏گویند: در حقیقت امروز رسوایى و خوارى بر کافران است همانان که فرشتگان جانشان را مى ‏گیرند در حالی‌که بر خود ستمکار بوده ‏اند پس سر تسلیم فرود می‌آورند و [مى‏ گویند:] ما هیچ کار بدى نمى‏ کردیم. آری، بی‌تردید خدا به آن‌چه مى ‏کردید، داناست پس از درهاى جهنّم وارد شوید و در آن همیشه بمانید. بی‌گمان چه بد است جایگاه متکبّران (نحل/۲۷-۲۹). اگر ببینى آن‌گاه که فرشتگان جان کسانی که کافر شدند را مى ‏گیرند، بر چهره و پشت آنان مى ‏زنند و [می‌گویند:] عذاب سوزان را بچشید. این به سبب دستاوردهاى پیشین شماست. بی‌تردید خدا بر بندگان ستمکار نیست (انفال/۵۰-۵۱).

برای ستمکاران عذابی دردناک آماده کرده است (انسان/۳۱). هر کس از شما ستم کند، عذابی بزرگ به او می‌چشانیم (فرقان/۱۹). بی‌تردید برای کسانی که ستم کردند عذابی غیر از آن (عذاب قیامت) است ولی بیشتر آنها نمی‌دانند (طور/۴۷). به‌زودی در دل‌های کسانی که کفر ورزیده‌اند، بیم خواهیم افکند زیرا چیزی را با خدا شریک گردانیده‌اند که خدا دلیلی بر آن نازل نکرده است و جایگاه آنها آتش است. جایگاه ستمکاران چه بد است (آل‌عمران/۱۵۱). در حقیقت کسانی که آیات ما را دروغ شمردند و از آن استکبار ورزیدند، درهای آسمان را برای آنها نمی‌گشایند و در بهشت داخل نمی‌شوند، مگر آن‌که شتر در سوراخ سوزن داخل شود. این‌گونه مجرمان را جزا می‌دهیم. برای آنها از جهنّم بستری و از بالایشان پوشش‌هایی است. این‌گونه ستمکاران را جزا می‌دهیم (اعراف/۴۰-۴۱). هر کس از فرشتگان بگوید: من معبودی غیر از او هستم پس او را به جهنّم جزا می‌دهیم. این‌گونه ستمکاران را جزا می‌دهیم (انبیاء/۲۹).

اگر کسانی که ستم کردند آن‌گاه که عذاب را ببینند، می‌دیدند که بی‌تردید تمام قدرت از آن خداست و خدا سخت‌کیفر است [پشیمان می‌شدند] (بقره/۱۶۵). وای بر کسانی که کافر شدند، از مشاهده روزی بزرگ. چه شنوا و چه بینا هستند، روزی که به سوی ما می‌آیند. ولی ستمکاران امروز در گمراهی آشکار هستند (مریم/۳۷-۳۸). وعده حق نزدیک شود و ناگهان دیدگان کسانی که کفر ورزیده‌اند، خیره می‌شود [و می‌گویند:] ای وای بر ما، از این غافل بودیم بلکه ما ستمکار بودیم. در حقیقت شما و آن‌چه غیر از خدا می‌پرستید، هیزم جهنّم هستید. شما در آن وارد می‌شوید (انبیاء/۹۷-۹۸). آن روز از هر امّتی گروهی از کسانی را که آیات ما را تکذیب کردند، محشور می‌کنیم پس آنها کنار هم نگه داشته می‌شوند تا هنگامی که بیایند، [خدا] می‌فرماید: آیا نشانه‌های مرا تکذیب کردید در حالی‌که به آنها احاطه علمی نداشتید؟ یا چه انجام می‌دادید؟ به سبب آن‌که ستم کردند، سخن [عذاب] بر آنها واقع شود پس آنها سخن نمی‌گویند (نمل/۸۳-۸۵). [آن روز] روزی است که ستمکار دست‌های خود را می‌گزد و می‌گوید: ای کاش، با پیامبر راهی برمی‌گرفتم. ای وای بر من، کاش فلانی را دوست نمی‌گرفتم. به‌راستی مرا از قرآن پس از آن‌که برای من آمده بود، گمراه کرد. شیطان همواره خوارکننده انسان است (فرقان/۲۷-۲۹). [شیطان به] انسان گفت: کافر شو، پس هنگامی که کافر شد، گفت: من از تو بیزار هستم. به‌راستی من از خدا، پروردگار جهانیان، می‌ترسم. پس سرانجام آن دو، این شد که هر دو جاودانه در آتش باشند. جزای ستمکاران همین است (حشر/۱۶-۱۷). چون کار از کار گذشت شیطان می‌گوید: در حقیقت خدا به شما وعده داد، وعده راست و من به شما وعده دادم و با شما خلاف کردم. من بر شما تسلّطی نداشتم جز این‌که شما را دعوت کردم پس مرا اجابت کردید پس مرا سرزنش نکنید و خود را سرزنش کنید. من فریادرس شما نیستم و شما هم فریادرس من نیستید. من به آن‌چه پیش از این مرا شریک می‌دانستید، کافر هستم. در حقیقت ستمکاران عذابی دردناک خواهند داشت (ابراهیم/۲۲). هر کس از یاد رحمان دل بگرداند، بر او شیطانی می‌گماریم تا برای او هم‌نشینی باشد و بی‌تردید آنها، ایشان را از راه بازمی‌دارند ولی ایشان می‌پندارند که هدایت‌یافتگان هستند تا آن‌گاه که او به حضور ما آید، به شیطان [هم‌نشین خود] می‌گوید: ای کاش، میان من و تو فاصله مغرب و مشرق بود پس چه بد هم‌نشینی هستی. امروز هرگز به شما سودی نمی‌دهد. چون ستم کردید، در حقیقت در عذاب مشترک هستید (زخرف/۳۶-۳۹). کسانی را که ستم کردند با همگنان‌شان و آن‌چه غیر از خدا می‌پرستیدند، گردآورید پس آنها را به سوی راه جهنّم هدایت کنید و آنها را نگه دارید که آنها مسئول هستند. شما را چه شده که یکدیگر را یاری نمی‌کنید؟ بلکه امروز آنها تسلیم‌شدگان هستند (صافّات/۲۲-۲۶). روزی که همه آنها (مردم) را گرد می‌آورد، [می‌گوید:] ای گروه جنّیان، از آدمیان [پیروان] زیادی گرفتید و اولیاء آنها از آدمیان می‌گویند: پروردگارا، برخی از ما از دیگری بهره گرفت و به اجلی که برای ما مقرّر کرده بودی، رسیدیم. [خدا] می‌فرماید: جایگاه شما آتش است. در آن جاودانه هستند جز آن‌که خدا بخواهد. به‌راستی پروردگارت حکیم داناست. این‌چنین برخی از ستمکاران را به سبب آن‌چه به دست می‌آوردند، سرپرست برخی دیگر می‌گردانیم (انعام/۱۲۸-۱۲۹). [در آن روز] چهره‌ها برای آن زنده پاینده، خضوع می‌کنند و آن کس که ستمی بر دوش دارد ناامید می‌ماند (طه/۱۱۱). [در آن روز] ستمکاران را می‌بینی که از آن‌چه انجام داده‌اند، بیمناک هستند و همان بر آنها واقع می‌شود (شوری/۲۲). ستمکاران را به زانو درافتاده در آن (جهنّم) رها می‌کنیم (مریم/۷۲). اگر همه آن‌چه در زمین است و همانند آن برای کسانی که ستم کرده‌اند، باشد، بی‌تردید روز قیامت آن را برای رهایی خود از آن عذاب سخت می‌دادند و آن‌چه حسابش را نمی‌کردند از جانب خدا برای آنها آشکار می‌شود و بدی‌های آن‌چه مرتکب شده‌اند، برای آنها آشکار می‌شود و آن‌چه را مسخره‌اش می‌کردند، آنها را فرو می‌گیرد (زمر/۴۷-۴۸). اگر برای هر کسی که ستم کرده است آن‌چه در زمین است می‌بود، بی‌تردید آن را فدیه می‌داد. چون عذاب را ببینند، پشیمانی خود را پنهان می‌کنند و میان آنها به عدالت داوری می‌شود و به آنها ستم نمی‌شود (یونس/۵۴). هر کس را خدا گمراه کند پس از او، ولیّ نخواهد داشت و ستمکاران را می‌بینی که چون عذاب را ببینند، می‌گویند: آیا راهی برای برگشتن هست؟ آنها را می‌بینی که بر آن عرضه می‌شوند در حالی‌که از ذلّت فروتن شده‌اند، زیرچشمی می‌نگرند و کسانی که ایمان آورده‌اند، می‌گویند: در حقیقت زیانکاران کسانی هستند که روز قیامت به خود و کسان خود زیان زده‌اند. آگاه باش بی‌تردید ستمکاران در عذابی پایدار هستند و جز خدا برای آنها اولیایی نیست که آنها را یاری کند. هر کس را خدا گمراه کند، هیچ راهی برای او نخواهد بود (شوری/۴۴-۴۶). در آن روز، معذرت کسانی که ستم کرده‌اند، سود نمی‌دهد و از آنها نمی‌خواهند که [خدا را] خشنود کنند (روم/۵۷). بی‌تردید ما فرستادگان خود و کسانی را که ایمان آوردند، در زندگی دنیا و روزی که شاهدان برمی‌خیزند، یاری می‌کنیم. روزی که ستمکاران را عذرخواهی‌شان سود نمی‌دهد. برای آنها لعنت است و برای آنها بدی آن سرای است (غافر/۵۱-۵۲). به کسانی که ستم کردند، گفته می‌شود: عذاب جاودانه را بچشید. آیا جز به سبب آن‌چه به دست می‌آوردید، جزا داده می‌شوید (یونس/۵۲)؟ آیا آن کس که با چهره خود عذاب سخت روز قیامت را از خود دور می‌کند [مانند کسی است که از عذاب ایمن است]؟ به ستمکاران گفته می‌شود: آن‌چه را به دست آورده‌اید، بچشید (زمر/۲۴). روزی که همه آنها (مشرکان) را محشور می‌کند سپس به فرشتگان می‌گوید: آیا اینها، شما را می‌پرستیدند؟ می‌گویند: منزّهی تو، تو ولیِّ ما هستی نه آنها، بلکه آنها جنّیان را می‌پرستیدند و بیشترشان به آنها ایمان داشتند پس امروز برای یکدیگر سود و زیانی را در اختیار ندارید. به کسانی که ستم کرده‌اند، می‌گوییم: بچشید عذاب آتشی را که آن را تکذیب می‌کردید (سبأ/۴۰-۴۳). در حقیقت ما درخت زقّوم را برای ستمکاران مایه عذاب قرار داده‌ایم (صافّات/۶۳).

هر کس میزان او سبک باشد، پس آنها هستند که به خود زیان زده‌اند به سبب آن‌که به آیات ما ستم می‌کردند (اعراف/۹). [آنها در جهنّم می‌گویند:] پروردگارا، ما را از این‌جا بیرون بیاور پس اگر باز هم [به بدی]، بازگشتیم پس ما ستمکار خواهیم بود (مومنون/۱۰۷). آنها (کافران) در جهنّم فریاد برآورند که پروردگارا، ما را بیرون بیاور تا غیر از آن‌چه می‌کردیم، کار شایسته انجام دهیم. [گفته شود:] آیا به شما عمر دراز ندادیم که هر کس که باید متذکّر شود، در آن مدّت متذکّر شود؟ برای شما هشدار دهنده‌ هم آمد. پس بچشید که برای ستمکاران یاوری نیست (فاطر/۳۷). بی‌گمان مجرمان در عذاب جهنّم جاودانه هستند. [عذاب] از آنها کاسته نمی‌شود و آنها در آنجا ناامید هستند. ما بر آنها ستم نکردیم بلکه خود ستمکار بودند … (زخرف/۷۴-۸۰).

اهل بهشت، اهل آتش را ندا می‌دهند که ما آن‌چه را پروردگارمان به ما وعده داده بود، درست یافتیم. آیا شما نیز آن‌چه را پروردگارتان وعده داده بود، درست یافتید؟ می‌گویند: آری پس اعلام‌کننده‌ای میان آنها اعلام می‌کند که لعنت خدا بر ستمکاران باد. همان کسانی که از راه خدا باز می‌دارند و آن را کج می‌خواهند و آنها به آخرت کافر هستند (اعراف/۴۴-۴۵). [اهل اعراف] چون چشمانشان به اهل آتش گردانیده می‌شود، می‌گویند: پروردگارا، ما را در گروه ستمکاران قرار نده (اعراف/۴۷).

کفر

إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَن يَحْمِلْنَهَا وَ أَشْفَقْنَ مِنْهَا وَ حَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا (احزاب/۷۲) وَ آتَاكُم مِّن كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَ إِن تَعُدُّواْ نِعْمَتَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ الإِنسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ (ابراهیم/۳۴) لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ* الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَ يَبْغُونَهَا عِوَجًا وَ هُم بِالآخِرَةِ كَافِرُونَ (اعراف/۴۴-۴۵) لَعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ* الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَ يَبْغُونَهَا عِوَجًا وَ هُم بِالآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ* أُولَئِكَ لَمْ يَكُونُواْ مُعْجِزِينَ فِي الأَرْضِ وَ مَا كَانَ لَهُم مِّن دُونِ اللّهِ مِنْ أَوْلِيَاء يُضَاعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ مَا كَانُواْ يَسْتَطِيعُونَ السَّمْعَ وَ مَا كَانُواْ يُبْصِرُونَ* أُوْلَئِكَ الَّذِينَ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ* لاَ جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الآخِرَةِ هُمُ الأَخْسَرُونَ (هود/۱۸-۲۲) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ آبَاءكُمْ وَ إِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاء إَنِ اسْتَحَبُّواْ الْكُفْرَ عَلَى الإِيمَانِ وَ مَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (توبه/۲۳) إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ أَخْرَجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ وَ ظَاهَرُوا عَلَى إِخْرَاجِكُمْ أَن تَوَلَّوْهُمْ وَ مَن يَتَوَلَّهُمْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (ممتحنه/۹) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لاَّ بَيْعٌ فِيهِ وَ لاَ خُلَّةٌ وَ لاَ شَفَاعَةٌ وَ الْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ (بقره/۲۵۴) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن يَكُونُوا خَيْرًا مِّنْهُمْ وَ لَا نِسَاء مِّن نِّسَاء عَسَى أَن يَكُنَّ خَيْرًا مِّنْهُنَّ وَ لَا تَلْمِزُوا أَنفُسَكُمْ وَ لَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ وَ مَن لَّمْ يَتُبْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (حجرات/۱۱) وَ لاَ تُمْسِكُوهُنَّ (المطلّقات) ضِرَارًا لَّتَعْتَدُواْ وَ مَن يَفْعَلْ ذَلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ (بقره/۲۳۱) تِلْكَ (احکام الطلاق) حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَعْتَدُوهَا وَ مَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللّهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (بقره/۲۲۹) تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ (طلاق/۱) بَلِ اتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَهْوَاءهُم بِغَيْرِ عِلْمٍ فَمَن يَهْدِي مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ وَ مَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ (روم/۲۹)

وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُوَ يُدْعَى إِلَى الْإِسْلَامِ وَ اللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (صف/۷) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءهُ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِّلْكَافِرِينَ (عنکبوت/۶۸) فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَ كَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءهُ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِّلْكَافِرِينَ (زمر/۳۲) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (انعام/۲۱) فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ (یونس/۱۷) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنتَقِمُونَ (سجده/۲۲) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أُوْلَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَ يَقُولُ الأَشْهَادُ هَؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ (هود/۱۸) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَ نَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَ إِن تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَى فَلَن يَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا (کهف/۵۷) فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَذَّبَ بِآيَاتِ اللّهِ وَ صَدَفَ عَنْهَا سَنَجْزِي الَّذِينَ يَصْدِفُونَ عَنْ آيَاتِنَا سُوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يَصْدِفُونَ (انعام/۱۵۷) سَاء مَثَلًا الْقَوْمُ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ أَنفُسَهُمْ كَانُواْ يَظْلِمُونَ (اعراف/۱۷۷) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللّهِ أَن يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَ سَعَى فِي خَرَابِهَا أُوْلَئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَن يَدْخُلُوهَا إِلاَّ خَآئِفِينَ لهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ (بقره/۱۱۴) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَتَمَ شَهَادَةً عِندَهُ مِنَ اللّهِ وَ مَا اللّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (بقره/۱۴۰) وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ قَالَ أُوْحِيَ إِلَيَّ وَ لَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ وَ مَن قَالَ سَأُنزِلُ مِثْلَ مَا أَنَزلَ اللّهُ (انعام/۹۳)

وَ جَزَاء سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (شوری/۴۰) تِلْكَ الأيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُواْ وَ يَتَّخِذَ مِنكُمْ شُهَدَاء وَ اللّهُ لاَ يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (آل‌عمران/۱۴۰) الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَ اللّهُ لاَ يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (آل‌عمران/۵۷) مَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ بِغَيْرِ هُدًى مِّنَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (قصص/۵۰) أَفَمَنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَى تَقْوَى مِنَ اللّهِ وَ رِضْوَانٍ خَيْرٌ أَم مَّنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَىَ شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَانْهَارَ بِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (توبه/۱۰۹) أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَ عِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ جَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ يَسْتَوُونَ عِندَ اللّهِ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (توبه/۱۹) وَ مَن يَتَوَلَّهُم (الیهود و النصاری) مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (مائده/۵۱) وَ يُضِلُّ اللّهُ الظَّالِمِينَ وَ يَفْعَلُ اللّهُ مَا يَشَاءُ (ابراهیم/۲۷) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ ظَلَمُواْ لَمْ يَكُنِ اللّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَ لاَ لِيَهْدِيَهُمْ طَرِيقًا* إِلاَّ طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا وَ كَانَ ذَلِكَ عَلَى اللّهِ يَسِيرًا (نساء/۱۶۸-۱۶۹) وَ لَوْ شَاء اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ لَكِن يُدْخِلُ مَن يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمُونَ مَا لَهُم مِّن وَلِيٍّ وَ لَا نَصِيرٍ (شوری/۸) وَ يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَ مَا لَيْسَ لَهُم بِهِ عِلْمٌ وَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِن نَّصِيرٍ (حج/۷۱) وَ مَا أَنفَقْتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُم مِّن نَّذْرٍ فَإِنَّ اللّهَ يَعْلَمُهُ وَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ (بقره/۲۷۰) [قال اولوالالباب] رَبَّنَا إِنَّكَ مَن تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ (آل‌عمران/۱۹۲)

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِّلنَّاسِ عَلَى ظُلْمِهِمْ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَشَدِيدُ الْعِقَابِ (رعد/۶) وَ لَوْ يُؤَاخِذُ اللّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِم مَّا تَرَكَ عَلَيْهَا مِن دَآبَّةٍ وَلَكِن يُؤَخِّرُهُمْ إلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَإِذَا جَاء أَجَلُهُمْ لاَ يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَ لاَ يَسْتَقْدِمُونَ (نحل/۶۱) وَ لاَ تَحْسَبَنَّ اللّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الأَبْصَارُ* مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لاَ يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ وَ أَفْئِدَتُهُمْ هَوَاء (ابراهیم/۴۲-۴۳)

الظلم- لامظلم، إِنَّ اللّهَ لاَ يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَكِنَّ النَّاسَ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (یونس/۴۴) وَ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا وَلَدَيْنَا كِتَابٌ يَنطِقُ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ (مومنون/۶۲) وَ خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ لِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ (جاثیه/۲۲) مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَسَاء فَعَلَيْهَا وَ مَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ (فصّلت/۴۶) إِنَّ اللّهَ لاَ يَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ وَ إِن تَكُ حَسَنَةً يُضَاعِفْهَا وَ يُؤْتِ مِن لَّدُنْهُ أَجْرًا عَظِيمًا (نساء/۴۰) مَن جَاء بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا وَ مَن جَاء بِالسَّيِّئَةِ فَلاَ يُجْزَى إِلاَّ مِثْلَهَا وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ (انعام/۱۶۰) وَ مَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَ لَا هَضْمًا (طه/۱۱۲) وَ مَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتَ مِن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لاَ يُظْلَمُونَ نَقِيرًا (نساء/۱۲۴) إِلَّا مَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا (مریم/۶۰) وَ مَا تُنفِقُواْ مِن شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ (انفال/۶۰) وَ مَا تُنفِقُواْ مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ (بقره/۲۷۲) مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ (الکافرون) فِي هِذِهِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ وَ مَا ظَلَمَهُمُ اللّهُ وَلَكِنْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (آل‌عمران/۱۱۷) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنفُسَهُمْ بَلِ اللّهُ يُزَكِّي مَن يَشَاءُ وَ لاَ يُظْلَمُونَ فَتِيلًا (نساء/۴۹) وَ مِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لَا هُدًى وَ لَا كِتَابٍ مُّنِيرٍ* ثَانِيَ عِطْفِهِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَ نُذِيقُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَذَابَ الْحَرِيقِ* ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ يَدَاكَ وَ أَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ (حج/۸-۱۰)

وَ اتَّقُواْ يَوْمًا تُرْجَعُونَ فِيهِ إِلَى اللّهِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ (بقره/۲۸۱) يَوْمَ تَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَن نَّفْسِهَا وَ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ (نحل/۱۱۱) فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَ لَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (یس/۵۴) وَ لِكُلٍّ دَرَجَاتٌ مِّمَّا عَمِلُوا وَ لِيُوَفِّيَهُمْ أَعْمَالَهُمْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ (احقاف/۱۹) ‏الْيَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ لَا ظُلْمَ الْيَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (غافر/۱۷) وَ مَن يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ (آل‌عمران/۱۶۱) وَ نَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَ إِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا وَ كَفَى بِنَا حَاسِبِينَ (انبیاء/۴۷) وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَ وُضِعَ الْكِتَابُ وَ جِيءَ بِالنَّبِيِّينَ وَ الشُّهَدَاء وَ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْحَقِّ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ (زمر/۶۹) وَ وُضِعَ الْكِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَ يَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا مَالِ هَذَا الْكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَ لَا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا وَ وَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا وَ لَا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا (کهف/۴۹) يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُوْلَئِكَ يَقْرَؤُونَ كِتَابَهُمْ وَ لاَ يُظْلَمُونَ فَتِيلًا (اسراء/۷۱) مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَ مَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ (ق/۲۹)

الظلم- التوبه، الَّذِينَ آمَنُواْ وَ لَمْ يَلْبِسُواْ إِيمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَئِكَ لَهُمُ الأَمْنُ وَ هُم مُّهْتَدُونَ (انعام/۸۲) وَ مَن يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللّهَ يَجِدِ اللّهَ غَفُورًا رَّحِيمًا (نساء/۱۱۰) فَمَن تَابَ مِن بَعْدِ ظُلْمِهِ وَ أَصْلَحَ فَإِنَّ اللّهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (مائده/۳۹)  [المتّقون] الَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ (آل‌عمران/۱۳۵)

الظلم- المظلوم، وَ لَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُوْلَئِكَ مَا عَلَيْهِم مِّن سَبِيلٍ* إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَ يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُوْلَئِكَ لَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ (شوری/۴۱-۴۲) أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ (الشعراء) فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ* وَ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ* إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ ذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَ انتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ (شعراء/۲۲۵-۲۲۷) مَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا (اسراء/۳۳) أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ* الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ (حج/۳۹-۴۰) وَ الَّذِينَ هَاجَرُواْ فِي اللّهِ مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُواْ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ لَأَجْرُ الآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ (نحل/۴۱) لاَّ يُحِبُّ اللّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوَءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَن ظُلِمَ وَ كَانَ اللّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا (نساء/۱۴۸)

الظلم- التوصیة، وَ لاَ تَرْكَنُواْ إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَ مَا لَكُم مِّن دُونِ اللّهِ مِنْ أَوْلِيَاء ثُمَّ لاَ تُنصَرُونَ (هود/۱۱۳) وَ اتَّقُواْ فِتْنَةً لاَّ تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنكُمْ خَآصَّةً وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (انفال/۲۵) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَأْكُلُواْ أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلاَّ أَن تَكُونَ تِجَارَةً عَن تَرَاضٍ مِّنكُمْ وَ لاَ تَقْتُلُواْ أَنفُسَكُمْ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا* وَ مَن يَفْعَلْ ذَلِكَ عُدْوَانًا وَ ظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا وَ كَانَ ذَلِكَ عَلَى اللّهِ يَسِيرًا (نساء/۲۹-۳۰) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَ ذَرُواْ مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ* فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ فَأْذَنُواْ بِحَرْبٍ مِّنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِن تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُؤُوسُ أَمْوَالِكُمْ لاَ تَظْلِمُونَ وَ لاَ تُظْلَمُونَ (بقره/۲۷۸-۲۷۹) إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ الْيَتَامَى ظُلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نَارًا وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا (نساء/۱۰) مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلاَ تَظْلِمُواْ فِيهِنَّ أَنفُسَكُمْ وَ قَاتِلُواْ الْمُشْرِكِينَ كَآفَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَآفَّةً وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ (توبه/۳۶) وَ قَاتِلُوهُمْ (الّذین یقاتلونکم) حَتَّى لاَ تَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَ الدِّينُ لِلّهِ فَإِنِ انتَهَواْ فَلاَ عُدْوَانَ إِلاَّ عَلَى الظَّالِمِينَ (بقره/۱۹۳) وَ مَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاء وَ الْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَ اجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَ اجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا (نساء/۷۵) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ الَّذِي جَعَلْنَاهُ لِلنَّاسِ سَوَاء الْعَاكِفُ فِيهِ وَ الْبَادِ وَ مَن يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحَادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (حج/۲۵) فَإِنْ عُثِرَ عَلَى أَنَّهُمَا (شاهدَین) اسْتَحَقَّا إِثْمًا فَآخَرَانِ يِقُومَانُ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِينَ اسْتَحَقَّ عَلَيْهِمُ الأَوْلَيَانِ فَيُقْسِمَانِ بِاللّهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِن شَهَادَتِهِمَا وَ مَا اعْتَدَيْنَا إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ (مائده/۱۰۷) وَ لَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ (عنکبوت/۴۶)

الظلم- الاقوام، وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولٌ فَإِذَا جَاء رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ (یونس/۴۷) وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَآ أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ* وَ لَنُسْكِنَنَّكُمُ الأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ذَلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَ خَافَ وَعِيدِ (ابراهیم/۱۳-۱۴) وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِن قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُواْ وَ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ وَ مَا كَانُواْ لِيُؤْمِنُواْ كَذَلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمِينَ* ثُمَّ جَعَلْنَاكُمْ خَلاَئِفَ فِي الأَرْضِ مِن بَعْدِهِم لِنَنظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (یونس/۱۳-۱۴) فَلَمَّا نَسُواْ (قوم الاوّلین) مَا ذُكِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ* فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُواْ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (انعام/۴۴- ۴۵) فَكُلًّا أَخَذْنَا بِذَنبِهِ فَمِنْهُم … مَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَ لَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (عنکبوت/۴۰) وَ مَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ* ذِكْرَى وَ مَا كُنَّا ظَالِمِينَ (شعراء/۲۰۸-۲۰۹) وَ تِلْكَ الْقُرَى أَهْلَكْنَاهُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَ جَعَلْنَا لِمَهْلِكِهِم مَّوْعِدًا (کهف/۵۹) وَ مَا كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرَى إِلَّا وَ أَهْلُهَا ظَالِمُونَ (قصص/۵۹) أَن لَّمْ يَكُن رَّبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَى بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا غَافِلُونَ (انعام/۱۳۱) فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَ لَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (روم/۹) وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ وَ لَكِن ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ مِن شَيْءٍ لِّمَّا جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَ مَا زَادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ* وَ كَذَلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَى وَ هِيَ ظَالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ* إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الآخِرَةِ (هود/۱۰۱-۱۰۳) وَ كَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ أَمْلَيْتُ لَهَا وَ هِيَ ظَالِمَةٌ ثُمَّ أَخَذْتُهَا (حج/۴۸) وَ كَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَ أَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ (انبیاء/۱۱) فَكَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا وَ هِيَ ظَالِمَةٌ فَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَ بِئْرٍ مُّعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍ مَّشِيدٍ (حج/۴۵) فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ* … قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ* فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ (انبیاء/۱۲-۱۵) فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءهُمْ بَأْسُنَا إِلاَّ أَن قَالُواْ إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (اعراف/۵) فَلَوْلاَ كَانَ مِنَ الْقُرُونِ مِن قَبْلِكُمْ أُوْلُواْ بَقِيَّةٍ يَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِي الأَرْضِ إِلاَّ قَلِيلًا مِّمَّنْ أَنجَيْنَا مِنْهُمْ وَ اتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مَا أُتْرِفُواْ فِيهِ وَ كَانُواْ مُجْرِمِينَ* وَ مَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهْلِكَ الْقُرَى بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا مُصْلِحُونَ (هود/۱۱۶-۱۱۷) وَ سَكَنتُمْ فِي مَسَاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ وَ تَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَ ضَرَبْنَا لَكُمُ الأَمْثَالَ* وَ قَدْ مَكَرُواْ مَكْرَهُمْ وَ عِندَ اللّهِ مَكْرُهُمْ وَ إِن كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ (ابراهیم/۴۵-۴۶)

أَفَتَتَّخِذُونَهُ (ابلیس) وَ ذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَاء مِن دُونِي وَ هُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ بِئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلًا (کهف/۵۰)

وَ قُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَ كُلاَ مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَ لاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الْظَّالِمِينَ (بقره/۳۵) وَ يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ فَكُلاَ مِنْ حَيْثُ شِئْتُمَا وَ لاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ (اعراف/۱۹) قَالاَ [آدم و زوجه] رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَ إِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَ تَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ* َقَالَ اهْبِطُواْ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَى حِينٍ (اعراف/۲۳-۲۴) [قال احد من ابن آدم لاخری] لَئِن بَسَطتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِي مَا أَنَاْ بِبَاسِطٍ يَدِيَ إِلَيْكَ لَأَقْتُلَكَ إِنِّي أَخَافُ اللّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ* إِنِّي أُرِيدُ أَن تَبُوءَ بِإِثْمِي وَ إِثْمِكَ فَتَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ وَ ذَلِكَ جَزَاء الظَّالِمِينَ (مائده/۲۸-۲۹)

[قال نوح] لاَ أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَن يُؤْتِيَهُمُ اللّهُ خَيْرًا اللّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَنفُسِهِمْ إِنِّي إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ (هود/۳۱) [قال نوح ربّ] وَ لَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (نوح/۲۸) وَ لَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا* مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا (نوح/۲۴-۲۵) [اوحینا الی نوح] لاَ تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُواْ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ (مومنون/۲۷؛ هود/۳۷) فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنتَ وَ مَن مَّعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (مومنون/۲۸) وَ قُضِيَ الأَمْرُ وَ اسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَ قِيلَ بُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (هود/۴۴) فَلَبِثَ [نوح]  فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَ هُمْ ظَالِمُونَ (عنکبوت/۱۴) وَ قَوْمَ نُوحٍ لَّمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَ جَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً وَ أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (فرقان/۳۷)

فَأَخَذَتْهُمُ (المکذّبین من بعد قوم نوح) الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاء فَبُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (مومنون/۴۱)

وَ آتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُواْ بِهَا وَ مَا نُرْسِلُ بِالآيَاتِ إِلاَّ تَخْوِيفًا (اسراء/۵۹) وَ أَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ [من قوم صالح] الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ (هود/۶۷) فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَ قَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ* فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (نمل/۵۱-۵۲) أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ قَوْمِ إِبْرَاهِيمَ وَ أَصْحَابِ مَدْيَنَ وَ الْمُؤْتَفِكَاتِ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَ لَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (توبه/۷۰) وَ أَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَى* وَ ثَمُودَ فَمَا أَبْقَى* وَ قَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغَى (نجم/۵۰-۵۲)

قَالُوا (قوم ابراهیم) مَن فَعَلَ هَذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ (انبیاء/۵۹) قَالَ [ابراهیم] بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ* فَرَجَعُوا إِلَى أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ (انبیاء/۶۳-۶۴) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَآجَّ إِبْرَاهِيمَ فِي رِبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللّهُ الْمُلْكَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ قَالَ أَنَا أُحْيِي وَ أُمِيتُ قَالَ إِبْرَاهِيمُ فَإِنَّ اللّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (بقره/۲۵۸) وَ بَارَكْنَا عَلَيْهِ (ابراهیم) وَ عَلَى إِسْحَاقَ وَ مِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ (صافّات/۱۱۳) وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَ مِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (بقره/۱۲۴) وَ لَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ (قریة لوط) إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ (عنکبوت/۳۱) فَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَ أَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ مَّنضُودٍ* مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ وَ مَا هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ (هود/۸۲-۸۳)

وَ رَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِهَا عَن نَّفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الأَبْوَابَ وَ قَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوَايَ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (یوسف/۲۳) قَالُواْ (اخوة یوسف) جَزَآؤُهُ مَن وُجِدَ فِي رَحْلِهِ فَهُوَ جَزَاؤُهُ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (یوسف/۷۵) قَالَ [یوسف] مَعَاذَ اللّهِ أَن نَّأْخُذَ إِلاَّ مَن وَجَدْنَا مَتَاعَنَا عِندَهُ إِنَّآ إِذًا لَّظَالِمُونَ (یوسف/۷۹)

وَ إِن كَانَ أَصْحَابُ الأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ* فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ (حجر/۷۸-۷۹) وَ أَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُواْ [من قوم شعیب] الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ* كَأَن لَّمْ يَغْنَوْاْ فِيهَا أَلاَ بُعْدًا لِّمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ (هود/۹۴-۹۵)

وَ دَخَلَ [موسی] الْمَدِينَةَ عَلَى حِينِ غَفْلَةٍ مِّنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَذَا مِن شِيعَتِهِ وَ هَذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِن شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَى فَقَضَى عَلَيْهِ قَالَ هَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُّضِلٌّ مُّبِينٌ* قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (قصص/۱۵-۱۶) فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (قصص/۲۱) فَلَمَّا جَاءهُ (شعیب) وَ قَصَّ عَلَيْهِ الْقَصَصَ قَالَ لَا تَخَفْ نَجَوْتَ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (قصص/۲۵) [قال الله] يَا مُوسَى لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ* إِلَّا مَن ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ (نمل/۱۰-۱۱) ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم (اقوام الاولین) مُّوسَى بِآيَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَظَلَمُواْ بِهَا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (اعراف/۱۰۳)

وَ إِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ* قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ (شعراء/۱۰-۱۱) فَلَمَّا جَاءتْهُمْ آيَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا (فرعون و قومه) هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ* وَ جَحَدُوا بِهَا وَ اسْتَيْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَ عُلُوًّا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ (نمل/۱۳-۱۴) فَأَخَذْنَاهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِينَ (قصص/۴۰) فَقَالُواْ (قوم موسی) عَلَى اللّهِ تَوَكَّلْنَا رَبَّنَا لاَ تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (یونس/۸۵) وَ قَالَ مُوسَى … إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (قصص/۳۷) وَ قَالَ الَّذِي آمَنَ [من آل فرعون] يَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُم مِّثْلَ يَوْمِ الْأَحْزَابِ* مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَ عَادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ وَ مَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعِبَادِ (غافر/۳۰-۳۱) وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِن فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (تحریم/۱۱)

وَ إِذْ وَاعَدْنَا مُوسَى أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَ أَنتُمْ ظَالِمُونَ (بقره/۵۱) وَ اتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَى مِن بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ أَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّهُ لاَ يُكَلِّمُهُمْ وَ لاَ يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا اتَّخَذُوهُ وَ كَانُواْ ظَالِمِينَ (اعراف/۱۴۸) وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُواْ إِلَى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُواْ أَنفُسَكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (بقره/۵۴) [هارون] قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَ كَادُواْ يَقْتُلُونَنِي فَلاَ تُشْمِتْ بِيَ الأعْدَاء وَ لاَ تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (اعراف/۱۵۰) وَ لَقَدْ جَاءكُم مُّوسَى بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَ أَنتُمْ ظَالِمُونَ (بقره/۹۲) وَ ظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْغَمَامَ وَ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوَى كُلُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَ مَا ظَلَمُونَا وَ لَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (بقره/۵۷) فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنْهُمْ (قوم موسی) قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُواْ يَظْلِمُونَ (اعراف/۱۶۲) فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَنزَلْنَا عَلَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاء بِمَا كَانُواْ يَفْسُقُونَ (بقره/۵۹) وَ مَا ظَلَمُونَا وَ لَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (اعراف/۱۶۰)

فَلَمَّا نَسُواْ (اصحاب السبت) مَا ذُكِّرُواْ بِهِ أَنجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَ أَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُواْ بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُواْ يَفْسُقُونَ (اعراف/۱۶۵) وَكَتَبْنَا عَلَيْهِمْ (بنی‌اسرائیل) فِيهَا (تورات) أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَ الْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَ الأَنفَ بِالأَنفِ وَ الأُذُنَ بِالأُذُنِ وَ السِّنَّ بِالسِّنِّ وَ الْجُرُوحَ قِصَاصٌ فَمَن تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَّهُ وَ مَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أنزَلَ اللّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (مائده/۴۵) مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (جمعه/۵) فَبِظُلْمٍ مِّنَ الَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَ بِصَدِّهِمْ عَن سَبِيلِ اللّهِ كَثِيرًا* وَ أَخْذِهِمُ الرِّبَا وَ قَدْ نُهُواْ عَنْهُ وَ أَكْلِهِمْ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَ أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (نساء/۱۶۰-۱۶۱) وَ عَلَى الَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمْنَا مَا قَصَصْنَا عَلَيْكَ مِن قَبْلُ وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ وَ لَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (نحل/۱۱۸) أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلإِ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ مِن بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُواْ لِنَبِيٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُّقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِن كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلاَّ تُقَاتِلُواْ قَالُواْ وَ مَا لَنَا أَلاَّ نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ قَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِيَارِنَا وَ أَبْنَآئِنَا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْاْ إِلاَّ قَلِيلًا مِّنْهُمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (بقره/۲۴۶)

[قال احد من الخصمان لداوود] إِنَّ هَذَا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَةً وَلِيَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَكْفِلْنِيهَا وَ عَزَّنِي فِي الْخِطَابِ* قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَى نِعَاجِهِ وَ إِنَّ كَثِيرًا مِّنْ الْخُلَطَاء لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ قَلِيلٌ مَّا هُمْ (ص/۲۳-۲۴)

[امرأة تملک السبأ] قَالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَ أَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمَانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (نمل/۴۴)

وَ ذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ* فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ (انبیاء/۸۷-۸۸)

لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَ قَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ (مائده/۷۲) فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ [فی عیسی] فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ (زخرف/۶۵)

وَ جَعَلْنَا بَيْنَهُمْ (قوم سبأ) وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَ قَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَ أَيَّامًا آمِنِينَ* فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ وَ مَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (سبأ/۱۸-۱۹)

وَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُّطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِّن كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللّهِ فَأَذَاقَهَا اللّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ* وَ لَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مِّنْهُمْ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ وَ هُمْ ظَالِمُونَ (نحل/۱۱۲-۱۱۳)

[قالوا اصحاب الکهف] هَؤُلَاء قَوْمُنَا اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً لَّوْلَا يَأْتُونَ عَلَيْهِم بِسُلْطَانٍ بَيِّنٍ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا (کهف/۱۵)

قَالَ [ذوالقرنین] أَمَّا مَن ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَى رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُّكْرًا (کهف/۸۷)

وَ إِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَ هُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ (لقمان/۱۳)

إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ* وَلَا يَسْتَثْنُونَ* فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ* فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ… قَالَ أَوْسَطُهُمْ (اصحاب‌الجنة) أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ* قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ* فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ (قلم/۱۷-۳۰)

الظلم- النبی و المومنون، وَ لاَ تَدْعُ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَنفَعُكَ وَ لاَ يَضُرُّكَ فَإِن فَعَلْتَ فَإِنَّكَ إِذًا مِّنَ الظَّالِمِينَ (یونس/۱۰۶) وَلاَ تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِم مِّن شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ (انعام/۵۲) وَ مِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ حَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلاَّ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنْهُمْ فَلاَ تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِي وَ لأُتِمَّ نِعْمَتِي عَلَيْكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (بقره/۱۵۰) قُلْ مَتَاعُ الدَّنْيَا قَلِيلٌ وَ الآخِرَةُ خَيْرٌ لِّمَنِ اتَّقَى وَ لاَ تُظْلَمُونَ فَتِيلًا (نساء/۷۷) قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُواْ عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدِّارِ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (انعام/۱۳۵) وَ لَا تَتَّبِعْ أَهْوَاء الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ* إِنَّهُمْ لَن يُغْنُوا عَنكَ مِنَ اللَّهِ شَيئًا و إِنَّ الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ وَ اللَّهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ (جاثیه/۱۸-۱۹)  

يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكْفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ* وَ أَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَةِ اللّهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ* تِلْكَ آيَاتُ اللّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ وَ مَا اللّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعَالَمِينَ (آل‌عمران/۱۰۶-۱۰۸) ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ وَ مِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ (فاطر/۳۲) وَ هَذَا كِتَابٌ مُّصَدِّقٌ لِّسَانًا عَرَبِيًّا لِّيُنذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا (احقاف/۱۲) وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَ لاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا (اسراء/۸۲) مَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الظَّالِمُونَ (عنکبوت/۴۹) وَ قُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّكُمْ فَمَن شَاء فَلْيُؤْمِن وَ مَن شَاء فَلْيَكْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا وَ إِن يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاء كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرَابُ وَ سَاءتْ مُرْتَفَقًا (کهف/۲۹) وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا إِفْكٌ افْتَرَاهُ وَ أَعَانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جَاؤُوا ظُلْمًا وَ زُورًا* وَ قَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلَى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا (فرقان/۴-۵) وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن نُّؤْمِنَ بِهَذَا الْقُرْآنِ وَ لَا بِالَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ لَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِندَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلَا أَنتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ* … وَ جَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِي أَعْنَاقِ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (سبأ/۳۱-۳۳) قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن كَانَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَ كَفَرْتُم بِهِ وَ شَهِدَ شَاهِدٌ مِّن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى مِثْلِهِ فَآمَنَ وَ اسْتَكْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (احقاف/۱۰) بَلْ كَذَّبُواْ بِمَا لَمْ يُحِيطُواْ بِعِلْمِهِ وَ لَمَّا يَأْتِهِمْ تَأْوِيلُهُ كَذَلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِينَ (یونس/۳۹) [دأب الکافرین] كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَذَّبُواْ بآيَاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَ أَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَونَ وَ كُلٌّ كَانُواْ ظَالِمِينَ (انفال/۵۴) فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ* فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (ذاریات/۵۹-۶۰) قُل لَّوْ أَنَّ عِندِي مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ لَقُضِيَ الأَمْرُ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِالظَّالِمِينَ (انعام/۵۸) هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ مَا ظَلَمَهُمُ اللّهُ وَلكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ* فَأَصَابَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا عَمِلُواْ وَ حَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (نحل/۳۳-۳۴) كَيْفَ يَهْدِي اللّهُ قَوْمًا كَفَرُواْ بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَ شَهِدُواْ أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَ جَاءهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَ اللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ* أُوْلَئِكَ جَزَآؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللّهِ وَ الْمَلآئِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ* خَالِدِينَ فِيهَا لاَ يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَ لاَ هُمْ يُنظَرُونَ* إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَ أَصْلَحُواْ (آل‌عمران/۸۶-۸۹)

وَ قَالُوا (الذین کفروا) مَالِ هَذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَ يَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا* أَوْ يُلْقَى إِلَيْهِ كَنزٌ أَوْ تَكُونُ لَهُ جَنَّةٌ يَأْكُلُ مِنْهَا وَ قَالَ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا* انظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا (فرقان/۷-۹) نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَ إِذْ هُمْ نَجْوَى إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلاَّ رَجُلًا مَّسْحُورًا (اسراء/۴۷) وَ أَسَرُّواْ النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلْ هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ* … بَلْ قَالُواْ أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الأَوَّلُونَ (انبیاء/۳-۵) قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذِي يَقُولُونَ فَإِنَّهُمْ لاَ يُكَذِّبُونَكَ وَلَكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآيَاتِ اللّهِ يَجْحَدُونَ (انعام/۳۳) وَ إِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ وَ إِمَّا يُنسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلاَ تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (انعام/۶۸) قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ يُهْلَكُ إِلاَّ الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ (انعام/۴۷) لَيْسَ لَكَ مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذَّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَالِمُونَ (آل‌عمران/۱۲۸) و َقَالُواْ أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا وَ رُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا* أَوَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّ اللّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ قَادِرٌ عَلَى أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَ جَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لاَّ رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إَلاَّ كُفُورًا (اسراء/۹۸-۹۹) قُلْ أَرَأَيْتُمْ شُرَكَاءكُمُ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا فَهُمْ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّنْهُ بَلْ إِن يَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُم بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا (فاطر/۴۰) فَأَرُونِي مَاذَا خَلَقَ الَّذِينَ مِن دُونِهِ بَلِ الظَّالِمُونَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (لقمان/۱۱) قُلْ آلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ الأُنثَيَيْنِ أَمَّا اشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحَامُ الأُنثَيَيْنِ أَمْ كُنتُمْ شُهَدَاء إِذْ وَصَّاكُمُ اللّهُ بِهَذَا فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا لِيُضِلَّ النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (انعام/۱۴۴) أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ وَ لَوْ لَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (شوری/۲۱) قُل رَّبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي مَا يُوعَدُونَ* رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (مومنون/۹۳-۹۴) وَ لَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (انبیاء/۴۶) وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَ لَا شَفِيعٍ يُطَاعُ (غافر/۱۸) وَ أَنذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُواْ رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَلَمْ تَكُونُواْ أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٍ (ابراهیم/۴۴)

إِنَّمَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ ارْتَابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِي رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُونَ …  لَوْ خَرَجُواْ فِيكُم مَّا زَادُوكُمْ إِلاَّ خَبَالًا و لأَوْضَعُواْ خِلاَلَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَ فِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (توبه/۴۵-۴۷) إِذَا دُعُوا (المنافقون) إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم مُّعْرِضُونَ* وَ إِن يَكُن لَّهُمُ الْحَقُّ يَأْتُوا إِلَيْهِ مُذْعِنِينَ* أَفِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ يَخَافُونَ أَن يَحِيفَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ رَسُولُهُ بَلْ أُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (نور/۴۸-۵۰) وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللّهِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآؤُوكَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا (نساء/۶۴) فَيَنسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ* لِيَجْعَلَ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ فِتْنَةً لِّلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَ الْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ (حج/۵۲-۵۳) وَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ هَؤُلَاء سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَ مَا هُم بِمُعْجِزِينَ* أَوَ لَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (زمر/۵۱-۵۲) وَ اضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا رَّجُلَيْنِ جَعَلْنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَيْنِ مِنْ أَعْنَابٍ وَ حَفَفْنَاهُمَا بِنَخْلٍ وَ جَعَلْنَا بَيْنَهُمَا زَرْعًا* كِلْتَا الْجَنَّتَيْنِ آتَتْ أُكُلَهَا وَ لَمْ تَظْلِمْ مِنْهُ شَيْئًا وَ فَجَّرْنَا خِلَالَهُمَا نَهَرًا* وَ كَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَ هُوَ يُحَاوِرُهُ أَنَا أَكْثَرُ مِنكَ مَالًا وَ أَعَزُّ نَفَرًا … وَ أُحِيطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ يُقَلِّبُ كَفَّيْهِ عَلَى مَا أَنفَقَ فِيهَا وَ هِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُشْرِكْ بِرَبِّي أَحَدًا* وَ لَمْ تَكُن لَّهُ فِئَةٌ يَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَ مَا كَانَ مُنتَصِرًا (کهف/۳۲-۴۲)

وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم (اهل‌الکتاب) مِّن بَعْدِ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذًَا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ (بقره/۱۴۵) يَسْأَلُكَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَن تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتَابًا مِّنَ السَّمَاءِ فَقَدْ سَأَلُواْ مُوسَى أَكْبَرَ مِن ذَلِكَ فَقَالُواْ أَرِنَا اللّهِ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ (نساء/۱۵۳) كُلُّ الطَّعَامِ كَانَ حِلاًّ لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ إِلاَّ مَا حَرَّمَ إِسْرَائِيلُ عَلَى نَفْسِهِ مِن قَبْلِ أَن تُنَزَّلَ التَّوْرَاةُ قُلْ فَأْتُواْ بِالتَّوْرَاةِ فَاتْلُوهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* فَمَنِ افْتَرَىَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ مِن بَعْدِ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (آل‌عمران/۹۳-۹۴) أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوْتُواْ نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَى كِتَابِ اللّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّى فَرِيقٌ مِّنْهُمْ وَ هُم مُّعْرِضُونَ … فَكَيْفَ إِذَا جَمَعْنَاهُمْ لِيَوْمٍ لاَّ رَيْبَ فِيهِ وَ وُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ (آل‌عمران/۲۳-۲۵) قُلْ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِن زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاء لِلَّهِ مِن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* وَ لَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (جمعه/۶-۷) قُلْ إِن كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الآَخِرَةُ عِندَ اللّهِ خَالِصَةً مِّن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُاْ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ* وَ لَن يَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَ اللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمينَ (بقره/۹۴-۹۵) لَّقَدْ سَمِعَ اللّهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ فَقِيرٌ وَ نَحْنُ أَغْنِيَاء سَنَكْتُبُ مَا قَالُواْ وَ قَتْلَهُمُ الأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ نَقُولُ ذُوقُواْ عَذَابَ الْحَرِيقِ* ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَ أَنَّ اللّهَ لَيْسَ بِظَلاَّمٍ لِّلْعَبِيدِ (آل‌عمران/۱۸۱-۱۸۲)

الظلم- الموت و القیامة، وَ لَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَ الْمَلآئِكَةُ بَاسِطُواْ أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُواْ أَنفُسَكُمُ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَ كُنتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ (انعام/۹۳) فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ أُوْلَئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُم مِّنَ الْكِتَابِ حَتَّى إِذَا جَاءتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُواْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ قَالُواْ ضَلُّواْ عَنَّا وَ شَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُواْ كَافِرِينَ* قَالَ ادْخُلُواْ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم مِّن الْجِنِّ وَ الإِنسِ فِي النَّارِ (اعراف/۳۷-۳۸) إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا فَأُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءتْ مَصِيرًا* إِلاَّ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاء وَ الْوِلْدَانِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَ لاَ يَهْتَدُونَ سَبِيلًا  (نساء/۹۷-۹۸) قَالَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْيَ الْيَوْمَ وَ الْسُّوءَ عَلَى الْكَافِرِينَ* الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظَالِمِي أَنفُسِهِمْ فَأَلْقَوُاْ السَّلَمَ مَا كُنَّا نَعْمَلُ مِن سُوءٍ بَلَى إِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ* فَادْخُلُواْ أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ (نحل/۲۷-۲۹) وَ لَوْ تَرَى إِذْ يَتَوَفَّى الَّذِينَ كَفَرُواْ الْمَلآئِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَارَهُمْ وَ ذُوقُواْ عَذَابَ الْحَرِيقِ* ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَ أَنَّ اللّهَ لَيْسَ بِظَلاَّمٍ لِّلْعَبِيدِ (انفال/۵۰-۵۱)

وَ الظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (انسان/۳۱) مَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا (فرقان/۱۹) وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِكَ وَ لَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (طور/۴۷) سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُواْ الرُّعْبَ بِمَا أَشْرَكُواْ بِاللّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَ مَأْوَاهُمُ النَّارُ وَ بِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ (آل‌عمران/۱۵۱) إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ اسْتَكْبَرُواْ عَنْهَا لاَ تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاء وَ لاَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّى يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ وَ كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ* لَهُم مِّن جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَ مِن فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ وَ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (اعراف/۴۰-۴۱) وَ مَن يَقُلْ مِنْهُمْ (الملائکة) إِنِّي إِلَهٌ مِّن دُونِهِ فَذَلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (انبیاء/۲۹)

وَ لَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلّهِ جَمِيعًا وَ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ (بقره/۱۶۵) فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن مَّشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيمٍ* أَسْمِعْ بِهِمْ وَ أَبْصِرْ يَوْمَ يَأْتُونَنَا لَكِنِ الظَّالِمُونَ الْيَوْمَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (مریم/۳۷-۳۸) وَ اقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِينَ كَفَرُوا يَا وَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا بَلْ كُنَّا ظَالِمِينَ* إِنَّكُمْ وَ مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ (انبیاء/۹۷-۹۸) وَ يَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ* حَتَّى إِذَا جَاؤُوا قَالَ أَكَذَّبْتُم بِآيَاتِي وَ لَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ* وَ وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِم بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنطِقُونَ (نمل/۸۳-۸۵) وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا* يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا* لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءنِي وَ كَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا (فرقان/۲۷-۲۹) قَالَ [الشیطان] لِلْإِنسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِّنكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ* فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِي النَّارِ خَالِدَيْنِ فِيهَا وَ ذَلِكَ جَزَاء الظَّالِمِينَ (حشر/۱۶-۱۷) وَ قَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الأَمْرُ إِنَّ اللّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَ مَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ إِلاَّ أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلاَ تَلُومُونِي وَ لُومُواْ أَنفُسَكُم مَّا أَنَاْ بِمُصْرِخِكُمْ وَ مَا أَنتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَآ أَشْرَكْتُمُونِ مِن قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (ابراهیم/۲۲) وَ مَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ* وَ إِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ* حَتَّى إِذَا جَاءنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ* وَ لَن يَنفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (زخرف/۳۶-۳۹) احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ أَزْوَاجَهُمْ وَ مَا كَانُوا يَعْبُدُونَ* مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ* وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ* مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ* بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ (صافّات/۲۲-۲۶) وَ يَوْمَ يِحْشُرُهُمْ جَمِيعًا يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُم مِّنَ الإِنسِ وَ قَالَ أَوْلِيَآؤُهُم مِّنَ الإِنسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَ بَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِيَ أَجَّلْتَ لَنَا قَالَ النَّارُ مَثْوَاكُمْ خَالِدِينَ فِيهَا إِلاَّ مَا شَاء اللّهُ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَليمٌ* وَ كَذَلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمِينَ بَعْضًا بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ (انعام/۱۲۸-۱۲۹) [یومئذ] عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ وَ قَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا (طه/۱۱۱) تَرَى الظَّالِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا كَسَبُوا وَ هُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ (شوری/۲۲) وَّ نَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا (جهنّم) جِثِيًّا (مریم/۷۲) وَ لَوْ أَنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ مِن سُوءِ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ بَدَا لَهُم مِّنَ اللَّهِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَحْتَسِبُونَ* وَ بَدَا لَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا كَسَبُوا وَ حَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون (زمر/۴۷-۴۸) وَ لَوْ أَنَّ لِكُلِّ نَفْسٍ ظَلَمَتْ مَا فِي الأَرْضِ لاَفْتَدَتْ بِهِ وَ أَسَرُّواْ النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُاْ الْعَذَابَ وَ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ (یونس/۵۴) وَ مَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن وَلِيٍّ مِّن بَعْدِهِ وَ تَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلَى مَرَدٍّ مِّن سَبِيلٍ* وَ تَرَاهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ يَنظُرُونَ مِن طَرْفٍ خَفِيٍّ وَ قَالَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَ أَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذَابٍ مُّقِيمٍ* وَ مَا كَانَ لَهُم مِّنْ أَوْلِيَاء يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَ مَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن سَبِيلٍ (شوری/۴۴-۴۶) فَيَوْمَئِذٍ لَّا يَنفَعُ الَّذِينَ ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُمْ وَ لَا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ (روم/۵۷) إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ* يَوْمَ لَا يَنفَعُ الظَّالِمِينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ (غافر/۵۱-۵۲) ثُمَّ قِيلَ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذُوقُواْ عَذَابَ الْخُلْدِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلاَّ بِمَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ (یونس/۵۲) أَفَمَن يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ قِيلَ لِلظَّالِمِينَ ذُوقُوا مَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ (زمر/۲۴) وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ (المشرکین) جَمِيعًا ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَؤُلَاء إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ* قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنتَ وَلِيُّنَا مِن دُونِهِم بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَكْثَرُهُم بِهِم مُّؤْمِنُونَ* فَالْيَوْمَ لَا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَّفْعًا وَ لَا ضَرًّا وَ نَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ (سبأ/۴۰-۴۳) إِنَّا جَعَلْنَاهَا (شجرة الزقّوم) فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ (صافّات/۶۳)

وَ مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُوْلَئِكَ الَّذِينَ خَسِرُواْ أَنفُسَهُم بِمَا كَانُواْ بِآيَاتِنَا يِظْلِمُونَ (اعراف/۹) [اولئک فی الجهنّم یقولون] رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ (مومنون/۱۰۷) وَ هُمْ يَصْطَرِخُونَ (الذین کفروا)  فِيهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ أَوَ لَمْ نُعَمِّرْكُم مَّا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَن تَذَكَّرَ وَ جَاءكُمُ النَّذِيرُ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِينَ مِن نَّصِيرٍ (فاطر/۳۷) إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ* لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَ هُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ* وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِن كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ … (زخرف/۷۴-۸۰)

وَ نَادَى أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا قَالُواْ نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَن لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ* الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَ يَبْغُونَهَا عِوَجًا وَ هُم بِالآخِرَةِ كَافِرُونَ (اعراف/۴۴-۴۵) وَ إِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ (اصحاب الاعراف)  تِلْقَاء أَصْحَابِ النَّارِ قَالُواْ رَبَّنَا لاَ تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (اعراف/۴۷)