خشونت، رفتارهای ِخشن و بی‌ضابطه، این مفهوم با آیاتی که این معنا را دارد، آمده است.
چکیده: خدا انسان‌ها را از رفتارهای خشن و بی‌ضابطه نهی فرموده است.
به رحمت خدا با آنان نرمخو شدی. اگر تندخو و سخت‌دل بودی از پیرامون تو پراکنده می‌شدند پس از آنان درگذر. برای آنان آمرزش بخواه. در کارها با آنان مشورت کن (آل‌عمران/۱۵۹). پروردگار تو مقرّر داشت که اگر یکی از پدر و مادر یا هر دو در کنار تو به سالخوردگی رسیدند، به آنها اف نگو. پرخاش نکن و با آنها سخنی شایسته بگو (اسراء/۲۳). [تو به پاس نعمت ما] یتیم را نیازار و با سائل، خشونت نکن (ضحی/۹-۱۰). از هر قسم خورندۀ فرومایه که … علاوه بر اینها درشتخوی و بی‌تبار است، به صِرف این‌که مال و پسرانی دارد، پیروی نکن (قلم/۱۰، ۱۳-۱۴). آیا آن کس که جزا را دروغ می‌خواند، دیدی؟ این همان است که یتیم را به سختی می‌راند و به خوراک دادن بینوا ترغیب نمی‌کند (ماعون/۱-۳). گفتاری پسندیده و گذشت، بهتر از صدقه‌ای است که آزاری به دنبال آن باشد. خدا بی‌نیاز بردبار است (بقره/۲۶۳).
مشرکان اگر بر شما دست یابند دربارۀ شما (توبه/۸) و هیچ مؤمنی (توبه/۱۰) نه خویشاوندی و نه پیمانی را مراعات می‌کنند (توبه/۱۰،۸).
قوم ابراهیم گفتند: اگر کاری می‌کنید، او را بسوزانید و خدایانِ خود را یاری دهید (انبیاء/۶۸).
یکی از برادران یوسف گفت: او را بکشید یا به سرزمینی بیندازید تا توجّه پدر معطوف به شما گردد و پس از او افرادی شایسته باشید. گوینده‌ای از آنان گفت: او را نکشید. اگر کاری می‌کنید، او را در قعر چاه بیفکنید تا عدّه‌ای از مسافران او را برگیرند (یوسف/۹-۱۰). او را بردند و هم‌داستان شدند تا او را در قعر چاه اندازند (یوسف/۱۵).
فرعون پسران بنی‌اسرائیل را سر می‌برید و زنان آنان را زنده نگاه می‌داشت (قصص/۴). فرعون، هامان و قارون گفتند: پسران کسانی را که با موسی ایمان آورده‌اند، بکشید و زنان آنان را زنده بگذارید (اعراف/۱۲۷؛ غافر/۲۵) فرعون گفت: بگذارید موسی را بکشم تا پروردگار ِخود را بخواند (غافر/۲۶). او به ساحران گفت: به زودی دست‌ها و پاهای شما را برخلافِ هم خواهم برید و شما را بر دار خواهم آویخت (اعراف/۱۲۴؛ طه/۷۱؛ شعراء/۴۹). موسی به قوم خود گفت: فرعونیان بر شما عذاب سخت روا می‌داشتند. پسران شما را سر می‌بریدند و زنانتان را زنده می‌گذاشتند (بقره/۴۹؛ اعراف/۱۴۱؛ ابراهیم/۶).
از شما (بنی‌اسرائیل) پیمان گرفتیم که خون یکدیگر را نریزید. یکدیگر را از سرزمین خود بیرون نکنید. سپس اقرار کردید و خود گواه بودید. باز شما گروهی از خودتان را از دیارشان بیرون می‌کنید و به گناه و تجاوز بر ضدّ آنان به یکدیگر کمک می‌کنید (بقره/۸۴-۸۵). مرد مومن از خاندان فرعون که ایمان خود را پنهان می‌داشت، گفت: آیا مردی را می‌کشید که می‌گوید پروردگار من خداست (غافر/۲۸)؟
بنی‌اسرائیل (بقره/۶۱) و فاسقان اهل‌کتاب (آل عمران/۱۱۲) پیامبران را به ناحق می‌کشتند (بقره/۶۱؛ آل‌عمران/۱۱۲). بگو، چرا هر گاه پیامبری چیزی را که خوشایند شما نبود برای شما آورد، کبر می‌ورزیدید؟ گروهی را دروغگو خواندید و گروهی را کشتید (بقره/۸۷)؟ بگو، … اگر مومن بودید، چرا پیامبران خدا را می‌کشتید (بقره/۹۱)؟
کسانی که به آیات خدا کفر می‌ورزند، پیامبران را به ناحق می‌کشند و دادگستران را به قتل می‌رسانند. آنان را از عذابی دردناک خبر ده. آنان کسانی هستند که در این دنیا و در آخرت اعمال آنان به هدر رفته است. برای آنان هیچ یاوری نیست (آل‌عمران/۲۱-۲۲). مسلماً خدا سخن آنان را که گفتند، خدا نیازمند است و ما توانگریم شنید. به زودی آنچه را گفتند و کشتنِ ناحق پیامبران را، خواهیم نوشت و خواهیم گفت: عذاب سوزان را بچشید. این به دلیلِ کار و کردار پیشین شماست. خدا هرگز به بندگان ظلم نمی‌کند (آل‌عمران/۱۸۱-۱۸۲).
مرگ بر آدم سوزانِ خندق. همان آتشِ پرهیزم. آنگاه که آنان بالای آن (خندق) نشسته بودند و خود بر آنچه بر سر مومنان می‌آوردند، گواه بودند. بر آنان عیبی نگرفته بودند جز این‌که به خدای شکست‌ناپذیر ستوده، ایمان آورده بودند (بروج/۴-۸).
بیرون راندن از سرزمین، قتل، خشم، جنگ