حدّ و تعزیر، مجازات شرعی، این مفهوم با آیاتی که این معنا را دارد آمده است.

چکیده: محاربه، فسادکردن در زمین، زنا و سرقت اعمالی هستند که خداوند برای آن مجازات دنیوی مشخص کرده است.

سزای کسانی که با خدا و رسول او می‌جنگند و در زمین به فساد می‌کوشند، جز این نیست که کشته شوند یا بر دار آویخته شوند یا دست و پای آنان بر خلاف یکدیگر بریده شود یا از آن سرزمین تبعید گردند. این رسوایی آنان در دنیاست و در آخرت عذابی بزرگ خواهند داشت مگر کسانی که پیش از اینکه به آنان دست یابید، توبه کرده باشند. پس بدانید که خدا آمرزنده مهربان است (مائده/۳۴،۳۳).

از میان شما، آن دو تن را که آن [زنا] را انجام داده‌اند بیازارید. اگر توبه کنند و به راه آیند از آنان بگذرید. بی‌گمان خداوند توبه پذیرِ بخشاینده است (نساء/۱۶).

هر زن و مرد زناکار را صد تازیانه بزنید. اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارید. در دین خدا نسبت به آنان دلسوزی نکنید و باید گروهی ازمومنان در کیفر آن دو حضور یابند (نور/۲). به آنان که نسبت زنا به زنان پاکدامن می‌دهند سپس چهار گواه نمی‌آورند، هشتاد تازیانه بزنید و هیچگاه شهادتی از آنها را نپذیرید. اینانند که فاسقند مگر کسانی که بعد از آن، توبه کرده و به صلاح آمده باشند. که خدا البته آمرزندۀ مهربان است (نور/۴-۵). اگر کنیزان همسردار مرتکب زنا شوند، بر آنان نیمی از عذاب زنان آزاد است (نساء/۲۵).

دست مرد و زن دزد را به [سزای] کاری که کرده‌اند به عنوان مجازات الهی قطع کنید و خدا توانای حکیم است (مائده/۳۸).