توحید، یگانگیخدا، این مفهوم با آیاتی که این معنا را دارد، آمده است.
چکیده: خدا یکتاست. همانندی ندارد. همه چیز از آن اوست. همة کارها به دست اوست. جز او هیچ معبودی نیست پس او را بپرستید.
خداوند یگانه است. خدای صمد [مقصود همگان]. نه کسي را زاده و نه از کسي زاده شده است. برای او هیچ همانندی نیست (اخلاص/۱-۴). او در آسمان‌ها و زمین خداست (انعام/۳). هیچ چیز مانند او نیست (شوری/۱۱).
اوست یگانة قهّار (رعد/۱۶؛ زمر/۴). او پروردگار هر چیز (انعام/۱۶۴) و پروردگار جهانیان است (فاتحه/۲؛ غافر/۶۴). او اول و آخر، ظاهر و باطن است (حدید/۳).خالق هر چیز است (انعام/۱۰۲؛ رعد/۱۶؛ غافر/۶۲؛ زمر/۶۲). هر چیزی را آفریده است (انعام/۱۰۱؛ فرقان/۲). همواره بر هر چیز احاطه دارد (نساء/۱۲۶). به هر چیزی دانا (بقره/۲۸۲،۲۳۱؛ نساء/۱۷۶،۳۲؛ انعام/۱۰۱؛ حدید/۳)، بر هر چیزی توانا (بقره/۱۰۶،۱۰۹،۱۴۸ ،۲۵۹،۲۸۴)، بر هر چیزی مقتدر (کهف/۴۵) به هر چیزی بینا (ملک/۱۹) و بر هر چیزی گواه است (نساء/۳۳). رحمت (غافر/۷) و دانش او همه چیز را فراگرفته است (انعام/۸۰؛ اعراف/۸۹؛ طه/۹۸؛ غافر/۷؛ طلاق/۱۲). او بر هر چیزی وکیل (هود/۱۲؛ زمر/۶۲)، مراقب (احزاب/۵۲) و همواره حسابرس است (نساء/۸۶). اوست که آغاز می‌کند و بازمی‌گرداند (بروج/۱۳). اوست که آفرینش را آغاز می‌کند و سپس بازمی‌گرداند (یونس/۴،۳۴؛ انبیاء/۱۰۴؛ روم/۱۱،۲۷). او زنده می‌کند و می‌میراند (اعراف/۱۵۸) و می‌میراند و زنده می‌کند (نجم/۴۴). هیچ نفسی جز به فرمان خدا نمی‌میرد (آل‌عمران/۱۴۵). هیچ جنبنده‌ای نیست مگر این‌که رزق او بر عهدۀ خداوند است (هود/۶). آیا غیر از خدا آفریدگاری هست که شما را از آسمان و زمین روزی دهد (فاطر/۳)؟ یاری جز از جانب خداوند حکیم نیست (آل‌عمران/۱۲۶) و جز خدا برای شما یار و یاوری نیست (عنکبوت/۲۲). جز آنچه خدايي است، همه چیز فانی است (قصص/۸۸).
همه چیز از آنِ خداست (نمل/۹۱). دنیا و آخرت (نجم/۲۵)، آفرینش (اعراف/۵۴)، هر چه در آسمان‌ها و هر چه در زمین است، آنچه میان آن دو است و آنچه در زیر خاک است، از آنِ خداست (طه/۶). هر چه در آسمان‌ها و هر چه در زمین است (بقره/۱۱۶؛ آل‌عمران/۱۲۹،۱۰۹؛ نساء/۱۲۶، ۱۳۱، ۱۳۲، ۱۷۰، ۱۷۱؛ یونس/۶۸،۵۵؛ ابراهیم/۲؛ نحل/۵۲؛ حج/۶۴؛ نور/۶۴؛ لقمان/۲۶؛ سبأ/۱؛ شوری/۵۳،۴؛ نجم/۳۱)، هر که در آنهاست (یونس/۶۶؛ انبیاء/۱۹؛ روم/۲۶) و مشرق و مغرب از آنِ خداست (بقره/۱۴۲،۱۱۵). فرمانروایی آسمان و زمین و آنچه میان آن دو است از آنِ خداست (مائده/۱۸،۱۷؛ زخرف/۸۵). حق (قصص/۷۵)، همۀ امر (رعد/۳۱)، حکم (انعام/۶۲،۵۷؛ قصص/۸۸،۷۰)، تمام تدبیرها (رعد/۴۲) و فرمانروایی از آنِ خداوند است (انعام/۷۳؛ فاطر/۱۳؛ زمر/۶). ملکوت هر چیزی به دست اوست (یس/۸۳). تمام عزّت (یونس/۶۵؛ فاطر/۱۰)، بزرگی در آسمان‌ها و زمین (جاثیه/۳۷)، برترین وصف‌ها در آسمان‌ها و زمین (روم/۲۷)، زیباترین نام‌ها (اعراف/۱۸۰؛ اسراء/۱۱۰؛ طه/۸) و شفاعت از آنِ خداست (زمر/۴۴). سرانجام همۀ کارها از آن خداست (حج/۴۱) و پایان کار به سوی پروردگار است (نجم/۴۲). همة کارها به سوی او بازگردانده می‌شود (هود/۱۲۳). جز او کسی غیب نمی‌داند (نمل/۶۵). علم رستاخیز فقط نزد خداوند است (احزاب/۶۳) و فقط به او بازگردانده می‌شود (فصّلت/۴۷).جز خدا کسی آشکار کنندة قیامت نیست (نجم/۵۸). در آن روز فرمانروایی از آنِ خدای یگانة قهّار است (حج/۵۶). روزی که زمین به غیر این زمین و آسمان‌ها [به غیر این آسمان‌ها] تبدیل شوند [مردم] در برابر خدای یگانة قهّار ظاهر می‌شوند (ابراهیم/۴۸). امروز فرمانروایی از آنِ کیست؟ از آنِ خدای یگانۀ قهّار است (غافر/۱۶).
معبود شما معبودي یگانه است (بقره/۱۶۳؛ نحل/۲۲،۵۱؛ انبیاء/۱۰۸؛ حج/۳۴). معبود شما آن خدایی است که جز او معبودی نیست (آل‌عمران/۲؛ نساء/۸۷؛ نمل/۲۶؛ طه/۸؛ تغابن/۱۳). هیچ معبودی جز او نیست (بقره/۱۶۳؛ آل‌عمران/۶۲،۱۸،۶؛ مائده/۷۳؛انعام/۱۰۶،۱۰۲؛ اعراف/۱۵۸؛ هود/۱۴؛ طه/۹۸؛ مومنون/۱۱۶؛ قصص/۷۰؛ فاطر/۳؛زمر/۶؛غافر/۳،۶۲،۶۵؛ دخان/۸؛ محمّد/۱۹؛ حشر/۲۲،۲۳؛ مزمّل/۹). خداوند است که جز او معبودی نیست (بقره/۲۵۵). اوست که در آسمان معبود است و در زمین معبود است (زخرف/۸۴). خدایی جز معبود یگانة قهّار نیست (ص/۶۵). سوگند به صف بستگان که صفی [باشکوه] بسته‌اند و به بازدارندگان که بازدارنده‌اند و به تلاوت کنندگان ذكر، بي‌گمان معبود شما، یگانه است (صافّات/۱-۴).
خدا که به عدالت قیام دارد، گواهی می‌دهد که معبودی جز او نیست. فرشتگان و دانشوران نیز [گواهی می‌دهند] معبودی جز او که شکست‌ناپذیر حکیم است، نیست (آل‌عمران/۱۸). او فرشتگان را با روح، از امر خود به هر کس از بندگان خود که بخواهد فرومی‌فرستد که بیم دهید، هیچ معبودی جز من نیست پس از من بترسید (نحل/۲). او در میان هر امّتی رسولی برانگیخت تا [بگوید] خدا را بپرستید و از طاغوت دوری کنید (نحل/۳۶). خداوند هیچ فرزندی اختیار نکرده است و با او هیچ معبودی نیست، در غير اين صورت هر معبودی آنچه را که آفریده است را با خود می‌برد و بعضی از معبودان بر بعضی دیگر برتری می‌جستند. منزّه است خدا، از آنچه وصف می‌کنند (مومنون/۹۱).
عبادت همواره از آنِ خداست (نحل/۵۲).تنها او را بپرستید (عنکبوت/۵۶). خدا را بپرستید و چیزی را با او شریک نگردانید (نساء/۳۶). دو خدا برنگزینید که او معبودی یگانه است(نحل/۵۱). شیطان را نپرستید که او دشمن آشکار شما است. مرا بپرستید که این راهی راست است (یس/۶۰-۶۱). کسانی که نزد خدا هستند از پرستش او تکبّر نمی‌ورزند و درمانده نمی‌شوند (انبیاء/۱۹). خدا به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند، وعده داده است … [تا] مرا پرستش کنند و چیزی را با من شریک نگردانند (نور/۵۵). تنها تو را می‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌جوییم (فاتحه/ ۵). نه برای خورشید سجده کنید نه برای ماه. آن خدایی را سجده کنید که آنها را خلق کرده است، اگر تنها او را می‌پرستید (فصّلت/۳۷). آیا ندانستی هر که در آسمان‌ها و هر که در زمین است، خورشید، ماه، ستارگان، کوه‌ها، درختان، جنبندگان و بسیاری از مردم برای خدا سجده می‌کنند (حج/۱۸)؟ هر که در آسمان‌ها و زمین است و سایه‌هایشان خواه و ناخواه صبح و شام برای خدا سجده می‌کنند (رعد/۱۵). هر که در آسمان‌ها و زمین است، تسلیم فرمان او هستند (آل‌عمران/۸۳).همه فرمان‌پذیر او هستند (بقره/۱۱۶).خدا را شکر کنید اگر تنها او را می‌پرستید (بقره/۱۷۲). نعمت او را سپاس گزارید اگر تنها او را می‌پرستید (نحل/۱۱۴).
عبادت پایدار از آنِ خداست (نحل/۵۲). بدانید عبادت خالص از آن اوست (زمر/۳). خداوند را در حالی که عبادت خود را برای او خالص می‌گردانید، بخوانید … (غافر/۱۴،۶۵). خدا به دادگری فرمان داده است. در هر عبادتگاهی روی خود را به سوی او گردانید و او را در حالی که دین را برای او خالص می‌گردانید، بخوانید (اعراف/۲۹). [بعضی از مردم] هنگامی که بر کشتی سوار می‌شوند (عنکبوت/۶۵) چون موجی کوه‌آسا آنها را فرا می‌گیرد (لقمان/۳۲) خدا را خالصانه می‌خوانند (لقمان/۳۲؛ عنکبوت/۶۵). او کسی است که شما را در خشکی و دریا می‌گرداند تا وقتی که در کشتی‌ها باشید و آنها با بادی خوش، آنان را ببرند و آنان به آن شاد شوند [ناگاه] بادی سخت بر آنها می‌وزد و موج از هر طرف بر آنها بتازد و یقین کنند که در محاصره افتاده‌اند. در آن حال خدا را خالصانه می‌خوانند که اگر ما را را از این برهانی قطعاً از سپاسگزاران خواهیم شد (یونس/۲۲).
مساجد از آنِ خداست پس هیچ کس را با خدا نخوانید (جن/۱۸). خدا خود حقّ است و آنچه به جای او می‌خوانند، باطل است (حج/۶۲). بندگان رحمان با خدا، معبود دیگری نمی‌خوانند (فرقان/۶۸).
همة ستایش از آنِ خداست (نمل/۵۹،۹۳؛ عنکبوت/۶۳؛ روم/۱۸؛ لقمان/۲۵؛ سبأ/۱). همة ستایش از آنِ خدا، پروردگار جهانیان، است (فاتحه/۲؛ انعام/۴۵؛ صافّات/۱۸۲؛ غافر/۶۵). هیچ چیز نیست مگر این‌که در حال ستایش، تسبیح او می‌گوید (اسراء/۴۴).
تنها از خدا بترسید (نحل/۵۱). [پیامبران] از خدا می‌ترسند و از هیچ‌کس جز خدا نمی‌ترسند (احزاب/۳۹). مومنان باید تنها بر خدا توکّل کنند (تغابن/۱۳). جز پروردگارتان از سرورانی [دیگر] پیروی نکنید (اعراف/۳).
دین چه کسی بهتر است از آن کس که روی خود را با تمام وجود تسلیم خدا کرده و نیکوکار است و از آیین ابراهیم حق‌گرا پیروی نموده است (نساء/۱۲۵)؟
توحيد- اقوام، پیامبران قوم نوح، عاد، ثمود و کسانی که پس از آنها بودند و کسی جز خدا از آنها آگاهی ندارد (ابراهیم/۹) به آنها گفتند: … برای ما ممکن نیست جز به فرمان خدا برهاني بیاوریم. مومنان باید تنها بر خدا توکّل کنند. … توکّل‌کنندگان باید تنها بر خدا توکّل کنند (ابراهیم/۱۱،۱۲). پیامبران قوم عاد و ثمود از پیش رو و از پشت بر آنها آمدند [و گفتند:] جز خدا را نپرستید (فصّلت/۱۴).
نوح به قوم خود گفت: خدا را بپرستید که خدایی جز او نیست (اعراف/۵۹). من برای شما بیم‌دهنده‌ای آشکار هستم که جز خدا را نپرستید زیرا من برای شما از عذاب روزی سهمگین می‌ترسم (هود/۲۵-۲۶). بدانید که من فقط بر خدا توکّل کرده‌ام (یونس/۷۱). مزد من جز بر خدا (یونس/۷۲؛ هود/۲۹) و جز بر پروردگار جهانیان نیست (شعراء/۱۰۹).
خدا در میان نسل پس از نوح پیامبری از خودشان فرستاد که خدا را بپرستید. جز او هیچ معبودی برای شما نیست (مومنون/۳۲،۳۱).
هود به قوم خود گفت: در حقیقت پروردگارم بر هر چیزی نگهبان است (هود/۵۷). پروردگار تو بر هر چیزی نگهبان است (سبأ/۲۱). قوم عاد به هود گفتند: آیا به سوی ما آمده‌ای که تنها خدا را بپرستیم و آنچه را پدارن ما می‌پرستیدند، رها کنیم (اعراف/۷۰)؟ هود به قوم خود گفت: خدا را بپرستید که جز او معبودی برای شما نیست (اعراف/۶۵؛ هود/۵۰). من به خدا، پروردگار خود و پروردگار شما توکّل کرده‌ام. هیچ جنبنده‌ای نیست مگر این‌که خدا بر هستی او چیرگی دارد (هود/۵۶). ای قوم، پاداش من جز بر آن کسی که مرا آفریده، نیست (هود/۵۱؛ شعراء/۱۲۷). برادر عادیان [هود] و پیامبران قبل و بعد از او گفتند: جز خدا را نپرستید. گفتند: آیا نزد ما آمده‌ای که ما را از خدایانمان بازداری (احقاف/۲۱-۲۲)؟
صالح به قوم خود گفت: خدا را بپرستید. برای شما هیچ معبودی جز او نیست (اعراف/۷۳؛ هود/۶۱). جز خدا را نپرستید (فصّلت/۱۴). مزد من جز بر پروردگار جهانیان نیست (شعراء/۱۴۵).
ابراهیم امّتی فروتن برای خدا (نحل/۱۲۰) و موحّدی (آل‌عمران ۶۷؛ نحل/۱۲۰) فرمانبردار بود (آل‌عمران/۶۷) و از مشرکان نبود (آل‌عمران ۶۷؛ نحل/۱۲۰). خدا به او فرمود تسلیم باش. گفت: من تسلیم پروردگار جهانیان هستم (بقره/۱۳۱). هنگامی که ابراهیم در شب ستاره‌ای را دید، گفت: این پروردگار من است پس وقتی که ستاره افول کرد، گفت: من غروب‌کنندگان را دوست ندارم. چون ماهِ تابان را دید، گفت: این پروردگار من است. آن‌گاه که ماه ناپدید شد، گفت: اگر پرودگارم مرا هدایت نکرده بود من نیز از گمراهان بودم. پس هنگامی که خورشید درخشنده را دید، گفت: این پروردگار من است. این بزرگتر است. هنگامی که خورشید فرود آمد، گفت: ای قوم، من از آنچه برای خدا شریک قرار می‌دهید، بیزارم. من با اخلاص به سوی کسی روی می‌آورم که آسمان‌ها و زمین را پدید آورد و من از مشرکان نیستم(انعام/۷۶-۷۹). من از شما و از آنچه به جای خدا می‌خوانید، کناره می‌گیرم و پروردگار خود را می‌خوانم. چون از آنها و از آنچه به جای خدا می‌پرستیدند کناره گرفت، اسحاق و یعقوب را به او عطا کردیم و همه را پیامبر گردانیدیم (مریم/۴۸-۴۹). همة آنها [بت‌ها] جز پروردگار جهانیان دشمن من هستند (شعراء/۷۷). ابراهیم و یعقوب پسران خود را به همان [آیین] سفارش کردند: ای پسران من، خدا این دین را برای شما برگزیده است پس نمیرید مگر در حالی که تسلیم او باشید (بقره/۱۳۲). یعقوب به پسران خود گفت: حکم تنها از آنِ خداست. بر او توکّل کردم و توکّل‌کنندگان باید تنها بر او توکّل کنند (یوسف/۶۷).
لوط به قوم خود گفت: مزد من جز بر پروردگار جهانیان نیست (شعراء/۱۶۴).
یوسف به دو هم‌بند زندانی خود گفت: آیا خدایان پراکنده بهتر هستند یا خدای یگانة قهّار؟ شما به جای او جز نام‌هایی را نمی‌پرستید که شما و پدران شما آنها را نام‌گذاری کرده‌اید و خدا دلیلی بر آنها نازل نکرده است. حکم فقط از آنِ خداست و فرمان داده که جز او را نپرستید (یوسف/۳۹-۴۰).
شعیب به قوم خود گفت: خدا را بپرستید که جز او خدایی نیست (اعراف/۸۵؛ هود/۸۴). دانش پروردگار ما همه چیز را فراگرفته است. بر او توکّل کرده‌ایم (اعراف/۸۹).
خدا به موسی فرمود: منم. من. خدایی که هیچ معبودی جز من نیست پس مرا پرستش کن و به یاد من نماز را برپادار (طه/۱۴).هنگامی که موسی نزد آتش آمد، از جانب راست وادی در آن جایگاه مبارک از درخت ندا داده شد: ای موسی، بی‌گمان، من خدا، پروردگار جهانیان هستم (قصص/۳۰). خداوند از بنی‌اسرائیل پیمان گرفت که جز خدا را نپرستید (بقره/۸۳). به پیمانم وفا کنید تا به پیمانتان وفا کنم و تنها از من بترسید. … آیات مرا به بهای ناچیز نفروشید و تنها از من پروا کنید (بقره/۴۰-۴۱). او به موسی کتاب آسمانی داد و آن را برای بنی‌اسرائیل رهنمودی گرداند که غیر از او را کارساز نگیرید (اسراء/۲). موسی به قوم خود گفت: از خدا یاری بخواهید و شکیبایی کنید که زمین از آنِ خداست (اعراف/۱۲۸). اگر به خدا ایمان دارید و اگر اهل تسلیم هستید بر او توکّل کنید، گفتند: بر خدا توکّل کردیم (یونس/۸۴-۸۵). [در روز موعود] ساحران به سجده افتادند و گفتند: ما به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم (شعراء/۴۷-۴۷).
هنگامی که فرعون در معرض غرق شدن قرار گرفت، گفت: ایمان آوردم که هیچ خدایی جز همان که بنی‌اسرائیل به آن ایمان دارند، نیست و من از تسلیم‌شدگان هستم (یونس/۹۰).
دو مرد از کسانی که از خدا می‌ترسیدند و خدا بر آنان نعمت بخشیده بود، [به بنی‌اسرائیل] گفتند: اگر مومن هستید، تنها بر خدا توکّل کنید (مائده/۲۳).
مومن‌آل‌فرعون به قوم خود گفت: چرا کسی را نپرستم که مرا آفریده و همگی به سوی او بازگشت می‌یابید؟ آیا به جای او خدایانی را بپرستم که اگر [خدای] رحمان بخواهد به من زیانی برساند، شفاعت آنها به حال من سودی نمی‌دهد و نمی‌توانند مرا نجات دهند (یس/۲۲-۲۳)؟
یونس در تاریکی‌ها بانگ برداشت که هیچ معبودی جز تو نیست. منزّهی تو (انبیاء/۸۷).
ملکة سبأ گفت: پروردگارا، من بر خود ستم کردم و با سلیمان در برابر خدا، پروردگار جهانیان، تسلیم شدم (نمل/۴۴).
یهودیان و مسیحیان، دانشمندان و راهبان خود و نیز مسیح، فرزند مریم، را معبودهایی در برابر خدا قرار دادند. در حالی که دستور داشتند فقط خدای یکتایی را که هیچ معبودی جز او نیست، بپرستند. او پاک و منزِه است از آنچه همتای او قرار می‌دهند (توبه/۳۱). آنها که گفتند: خدا همان مسیح پسر مریم است، کافر شدند. در حالی که مسیح می‌گفت: ای بنی‌اسرائیل، خدا را که پروردگار من و پروردگار خودتان است، بپرستید زیرا هر کس به خدا شرک آورد قطعاً خدا بهشت را بر او حرام کرده و جایگاه او آتش است. کسانی که گفتند: خدت سومّین از سه است قطعاً کافر شده‌اند و حال آن‌که هیچ معبودی جز خدای یکتا نیست. اگر از آنچه می‌گویند، بازنایستند به کافران آنها عذابی دردناک خواهد رسید (مائده/۷۲-۷۳). اهل‌کتاب فرمان نیافته بودند جز این که خدا را بپرستند در حالی که به توحید گراییده‌اند. دین خود را برای او خالص گردانند، نماز برپادارند، زکات دهند و دین پایدار همین است (بیّنه/۴، ۵). ای اهل کتاب، فقط خدا معبودی یگانه است. نگویید [خدا] سه‌گانه است. بازایستید که برای شما بهتر است. خدا فقط معبودی یگانه است. منزّه است از این‌که برای او فرزندی باشد. آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از آن اوست (نساء/۱۷۱).
خدا دل‌های اصحاب کهف را استوار کرد، آن‌گاه که قیام کردند و گفتند: پروردگار ما، خدا آسمان‌ها و زمین است و هرگز جز او معبودی را نمی‌خوانیم که اگر بخوانیم قطعاً سخنی بیهوده گفته‌ایم. چون از آنها و از آنچه جز خدا می‌پرستند، کناره گرفتید پس به غار پناه جویید تا پروردگارتان از رحمت خود بر شما بگستراند و برای شما در کارتان گشایشی فراهم کند (کهف/۱۴،۱۶).
دوست مومن مرد باغدار به او گفت: [من معتقدم که] او خدا، پروردگار من است و هیچ‌کس را با پروردگارم شریک نمی‌گردانم. چرا هنگامی که به باغستان خود درآمدی، نگفتی آنچه خدا بخواهد همان است و هیچ نیرویی جز به [قدرت] خدا نیست (کهف/۳۸-۳۹)؟
هنگامی که پیشینیان عذاب خدا را دیدند، گفتند: به خدای یگانه ایمان آوردیم و به آنچه شریک می‌پنداشتیم، کافریم (غافر/۸۴).
خداوند به پیامبر می‌فرماید: ما پیش از تو هیچ پیامبری نفرستادیم مگر این‌که به او وحی کردیم که هیچ معبودی جز من نیست پس مرا بپرستید (انبیاء/۲۵).
تنها خدا را بپرست و از سپاسگزاران باش (زمر/۶۶). با خدا معبود دیگری نخوان. خدایی جز او نیست (قصص/۸۸). با خدا معبود دیگری قرار مده تا نکوهیده و وامانده بنشینی. پروردگار تو مقرر کرد که جز او را نپرستید (اسراء/۲۳،۲۲). با او معبود دیگری نخوان که از عذاب‌شدگان خواهی بود (شعراء/۲۱۳) و ملامت‌زده و مطرود در جهنم افکنده خواهی شد (اسراء/۳۹). تنها به او بپرداز (مزّمّل/۸). به تو وحی کردیم از آیین ابراهیم موحّد پیروی کن و او از مشرکان نبود (نحل/۱۲۳). حق‌گرایانه روی خود را به سوی این دین [توحیدی] بگردان. با همان فطرت الهی که مردم را بر آن آفریده است (روم/۳۰). خدا را در حالی که عبادت خود را برای او خالص کرده‌ای، پرستش کن (زمر/۲).
بگو، خدا برای من کافی است (توبه/۱۲۹). هیچ معبودی جز او نیست. من بر او توکّل کرده‌ام (توبه/۱۲۹؛ رعد/۳۰). بگو، من تنها بشری مانند شما هستم جز این‌که به من وحی می‌شود که خدای شما خدای یگانه است (کهف/۱۱۰؛ فصّلت/۶). جز این نیست که فرمان یافته‌ام خدا را بپرستم. به او شرک نورزم. فقط به سوی او دعوت کنم و بازگشت من فقط به سوی اوست (رعد/۳۶). من مأمورم تنها پروردگار این شهر را که آن را مقدّس داشته است و هر چیزی از آنِ اوست پرستش کنم (نمل/۹۱). من از پرستیدن کسانی که به جای خدا می‌خوانید، نهی شده‌ام. آن هم هنگامی که از جانب پروردگارم دلایل روشنی برای من آمده است و فرمان یافته‌ام که تسلیم پروردگار جهانیان باشم (غافر/۶۶). بگو، من مأمور شده‌ام که خدا را در حالی که عبادتم را برای او خالص کرده‌ام، بپرستم (زمر/۱۱). من فقط خدا را پرستش می‌کنم. در حالی که عبادت خود را برای او خالص کرده‌ام (زمر/۱۴). بگو، نماز، عبادات، زندگی و مرگ من برای خدا، پروردگار جهانیان است. او شریکی ندارد. من به این فرمان یافته‌ام و نخستین تسلیم‌شدگان هستم (انعام/۱۶۲-۱۶۳). من تنها پروردگار خود را می‌خوانم و هیچ‌کس را با او شریک نمی‌گردانم (جن/۲۰). بگو، دستور یافته‌ایم که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم (انعام/۷۱). من و هر که پیرو من است روی تسلیم به خدا سپرده‌ایم (آل‌عمران/۲۰). ما برای او اخلاص می‌ورزیم (بقره/۱۳۹). بگو، سپاس خدایی را که نه فرزندی برگزید و نه شریکی در فرمانروایی دارد و نه از سر زبونی سرپرستی دارد (اسراء/۱۱۱).
جز خدا پناهی نخواهی یافت (کهف/۲۷). به اهل کتاب بگو، بیایید به سوی کلمه‌ای که میان ما و شما یکسان است که جز خدا را نپرستیم و چیزی را با او شریک نگردانیم و بعضی از ما بعضی دیگر را به جای خدا، به خدایی نگیرد (آل‌عمران/۶۴).
خدا به مومنان می‌فرماید: بگویید در برابر خدا تسلیم هستیم (بقره/۱۳۶) و ما پرستندگان او هستیم (بقره/۱۳۸). قطعاً برای شما در ابراهیم و کسانی که با او هستند، سرمشقی نیکوست. آن‌گاه که به قوم خود گفتند، ما از شما و آنچه به جاي خدا مي‌پرستيد، بيزاريم. به شما کفر می‌ورزیم و میان ما و میان شما دشمنی و کینۀ همیشگی است تا وقتی که به خدای یگانه ایمان بیاورید (ممتحنه/۴). به اهل‌کتاب بگویید: به آنچه به سوی ما نازل شده و آنچه به سوی شما نازل شده است، ایمان آوردیم. خدای ما و خدای شما یکی است (عنکبوت/۴۶). قرآن ابلاغی برای مردم است تا … و بدانند که او معبودی یگانه است (ابراهیم/۵۲). چون در قرآن، پروردگار خود را به یگانگی یاد کنی کافران با نفرت پشت می‌کنند (اسراء/۴۶). با کافران بجنگید تا آشوبی برجا نماند و عبادت مخصوص خدا باشد (انفال/۳۹). شما آنان [کافران] را نکشتید بلکه خدا آنان را کشت و چون [تیر] می‌افکندی، تو نیفکندی بلکه خدا افکند (انفال/۱۷).
کافران گفتند: آیا خدایان متعدّد را خدای واحدی قرار داده است (ص/۵،۴)؟
به مشرکان بگو، اگر راست می‌گویید به من بگویید اگر شما را عذاب الهی و یا قیامت فرارسد، کسی جز خدا را می‌خوانید؟ بلکه تنها او را می‌خوانید (انعام/۴۱،۴۰).
هنگامی که خدا به تنهایی یاد شود دل‌های کسانی که به آخرت ایمان ندارند، متنفّر می‌گردد و هنگامی که کسانی جز او ، یاد شوند ناگاه شادمانی می‌کنند (زمر/۴۵). وقتی به مجرمان گفته می‌شد خدایی جز خدای یگانه نیست، تکبّر می‌ورزیدند (صافّات/۳۵). عذاب کافران [در دوزخ] از آن روست که چون خدا به تنهایی خوانده می‌شد، کفر می‌ورزیدند و چون برای او شریک آورده می‌شد، [به او] ایمان می‌آوردند (غافر/۱۲).
اصلاعات بیشتر: خدا، اسماء و صفات