تهدید، ترسانیدن با وعدۀ عقوبت، این مفهوم با آیاتی که این معنا را دارد، آمده است.

چکیده: خدا با وعدۀ کیفر و عذاب، انسان‌ها را از سرپیچی از اوامر و نواهی خود و ارتکاب گناه می‌ترساند تا آنها را از انجام آن کارها بازدارد.

ای جن و انس، به‌زودی به [حساب] شما می‌پردازیم پس کدام یک از نعمت‌های پروردگار خود را انکار می‌کنید (الرّحمن/۳۰-۳۱)؟ این سخن من، حقّ است که قطعاً جهنّم را از همۀ جنّیان و آدمیان پر خواهم کرد (سجده/۱۳). قطعاً جهنّم را از تو [ابلیس] و پیروان تو یکسره پر خواهم کرد (ص/۸۵).

هر که از [پرستش خدا] امتناع ورزد و تکبّر نماید، آنان را عذابی دردناک عذاب خواهیم کرد و برای خود در برابر خدا یاوری نخواهند داشت (نساء/۱۷۳). بی‌گمان کسانی که از پرستش من تکبّر می‌ورزند، به زودی خوار در دوزخ در می‌آیند (غافر/۶۰).

هر کس به خدا و پیامبر او ایمان نیاورد ما برای کافران آتش سوزان آماده کرده‌ایم (فتح/۱۳). هر کس به خدا، فرشتگان او، پیامبران او و روز بازپسین کفر ورزد، در حقیقت دچار گمراهی دور و درازی شده است (نساء/۱۳۶). بی‌گمان کسانی که به خدا و پیامبر او آزار می‌رسانند، خدا آن‌ها را در دنیا و آخرت لعنت می‌کند و برای آن‌ها عذابی خفّت‌آور آماده کرده است (احزاب/۵۷). کسانی که به پیامبر خدا آزار می‌رسانند عذابی پردرد خواهند داشت (توبه/۶۱).

هر کس کفر ورزد، اندکی او را برخوردار می‌کنم سپس او را به سوی عذاب آتش می‌کشانم. چه بد سرانجامی است (بقره/۱۲۶). آن‌که روی برگرداند و کافر شود، پس خدا او را به عذابی بزرگ‌تر، عذاب می‌کند. بازگشت آنان به سوی ماست. آن‌گاه حساب آنان با ماست (غاشیه/۲۳-۲۶). هر کس منکر ایمان شود، قطعاً عمل او تباه می‌شود و در آخرت از زیانکاران است (مائده/۵). هرکس پس از ایمان خود، به خدا کفر ورزد [عذابی سخت خواهد داشت]، مگر آن کس که مجبور شده است و قلب او به ایمان اطمینان دارد. لیکن هر کس سینۀ خود را به کفر بگشاید، خشم خدا بر آنان است و عذابی عظیم خواهند داشت. شک نیست که آنان در آخرت زیانکار خواهند بود (نحل/۱۰۶،۱۰۹).

کسانی که پروردگار خود را اجابت نکرده‌اند، جایگاه آن‌ها در دوزخ است. چه بد جایگاهی است (رعد/۱۸).

کسانی که دربارۀ خدا پس از اجابت او به مجادله می‌پردازند، حجّت آنها نزد پروردگارشان باطل است و خشمی [از خدا] بر ایشان است و برای آنان عذابی سخت خواهد بود (شوری/۱۶).

هر کس به خدا شرک ورزد، قطعاً دچار گمراهی دور و درازی شده است (نساء/۱۱۶). هرکس با خدا، معبود دیگری بخواند که بر آن دلیل ندارد، حساب او فقط نزد پروردگارش است (مومنون/۱۱۷). هر کس این کارها [با خدا معبود دیگر بخواند، کسی را به ناحق بکشد و زنا کند] را انجام دهد، سزای خود را خواهد دید. برای او در روز قیامت عذاب دو چندان می‌شود و پیوسته در آن خوار می‌ماند (فرقان/۶۸-۶۹). آیا [مشرکان] ایمن هستند از این‌که عذاب فراگیر خدا به آنها برسد یا قیامت در حالی که بی‌خبرند ناگهان به آنان برسد (یوسف/۱۰۷)؟ هر کس به جای خدا شیطان را دوست بگیرد، قطعاً دچار زیان آشکاری شده است. جایگاه آنان جهنّم است و از آن راه گریزی ندارند (نساء/۱۱۹،  ۱۲۱).

هر کس با خدا مخالفت کند، خدا سخت کیفر است (حشر/۴). هر کس با خدا و پیامبر او مخالفت کند، خدا سخت کیفر است. این [عذاب] را بچشد و برای کافران عذاب آتش خواهد بود (انفال/۱۳-۱۴). هر کس پس از آن‌که هدایت بر او آشکار شد، با پیامبر  به مخالفت برخیزد و غیر از راه مومنان را در پیش گیرد، او را به آن‌چه روی خود را به آن سو کرده، واگذاریم و او را به دوزخ کشانیم. چه بد بازگشتگاهی است (نساء/۱۱۵).

هر کس از خدا و پیامبر او نافرمانی کند، قطعاً دچار گمراهی آشکاری شده است (احزاب/۳۶). هر کس از خدا و پیامبر او نافرمانی کند، قطعاً آتش دوزخ برای اوست و جاودانه در آن خواهد ماند (جن/۲۳). هر که از خدا و پیامبر او نافرمانی کند و از حدود مقرّر او تجاوز نماید، او را در آتشی درآورد که همواره در آن خواهد بود و برای او عذابی خفّت‌آور است (نساء/۱۴).

سزای کسانی که با خدا و پیامبر او می‌جنگند و در زمین به فساد می‌کوشند جز این نیست که کشته شوند یا به دار آویخته شوند یا دست و پای آنان برخلاف یکدیگر بریده شود یا از آن سرزمین تبعید گردند. این رسوایی آنان در دنیاست و در آخرت عذابی بزرگ خواهند داشت (مائده/۳۳).

آیا ندانسته‌اند هر کس با خدا و پیامبر او دشمنی کند برای او آتش جهنّم است؟ در آن جاودانه خواهد بود. این همان رسوایی بزرگ است (توبه/۶۳). کسانی که با خدا و پیامبر او دشمنی می‌کنند، آنان در [زمرۀ] خوارترین افراد هستند (مجادله/۲۰). آن‌ها ذلیل خواهند شد. همان‌گونه که پیشینیان آنها ذلیل شدند (مجادله/۵).

هر کس از یاد پروردگار خود روی بگرداند، او را در عذابی سخت درمی‌آورد (جن/۱۷). هر که [از خدا و پیامبر] روی برتابد، او را به عذابی دردناک، عذاب می‌کند (فتح/۱۷). هر که از یاد من روی بگرداند، در حقیقت زندگیِ تنگ خواهد داشت و روز رستاخیز او را نابینا محشور می‌کنیم. می‌گوید: پروردگارا، چرا من را نابینا محشور کردی با آن‌که بینا بودم؟ می‌فرماید: همان طور که آیات ما بر تو آمد و آن را نادیده گرفتی، امروز همان گونه نادیده گرفته می‌شوی. این‌گونه هر کس را به افراط گراییده و به آیات پروردگار خود ایمان نیاورده است، سزا می‌دهیم. قطعاً شکنجۀ آخرت سخت‌تر و پایدارتر است (طه/۱۲۴-۱۲۷).

کسانی که پیمان خدا را پس از بستن آن، می‌شکنند و آن‌چه را خدا به پیوستن آن فرمان داده است، نقض می‌کنند و در زمین فساد می‌کنند، برای آن‌ها لعنت است و سرانجامِ بدِ سرای باقی برای آن‌هاست (رعد/۲۵). کسانی که پیمان خدا و سوگندهای خود را به بهای ناچیزی می‌فروشند، آنان در آخرت بهره‌ای ندارند. خدا در قیامت با آنان سخن نمی‌گوید. به آنان نمی‌نگرد. آنها را پاک نمی‌گرداند و عذابی دردناک خواهند داشت (آل‌عمران/۷۷).

 در حقیقت کسانی که بر خدا دروغ می‌بندند، رستگار نمی‌شوند (یونس/۶۹؛ نحل/۱۱۶). بهره‌ای در دنیا دارند. سپس بازگشت آنان به سوی ماست. آنگاه چون کفر می‌ورزیدند، عذاب سخت به آنان می‌چشانیم (یونس/۷۰). آنان بهره‌ای اندک دارند. عذابشان پردرد است (نحل/۱۱۷). توبۀ کسانی که گناه می‌کنند تا وقتی که مرگ یکی از ایشان فرا رسد، می‌گوید: اکنون توبه کردم، پذیرفته نیست و نیز توبه کسانی که در حال کفر می‌میرند [پذیرفته نخواهد بود]. برای آنان عذابی دردناک آماده کرده‌ایم (نساء/۱۸).

هر کس به آیات خدا کفر ورزد، پس خدا سریع الحساب است (آل‌عمران/۱۹). کسانی که به آیات خدا کفر می‌ورزند، پیامبران را به ناحق می‌کشند و مردمی که به عدالت فرمان می‌دهند را به قتل می‌رسانند، آنان را به عذابی دردناک بشارت ده. آنان کسانی هستند که در دنیا و آخرت اعمالشان به هدر رفته ‌است. برای آنان هیچ یاوری نیست (آل‌عمران/۲۱-۲۲). قطعاً کسانی که به آیات خدا ایمان نمی‌آورند، خدا آنها را هدایت نمی‌کند. برای آنان عذابی دردناک است (نحل/۱۰۴). به زودی کسانی که از آیات ما روی می‌گردانند را به سبب روی‌گردانی آنها به عذابی سخت مجازات خواهیم کرد (انعام/۱۵۷).

کسانی که در ابطال آیات ما می‌کوشند تا ما را درمانده کنند، برای آنان عذابی از بلایی دردناک است (سبأ/۵). کسانی که آن‌چه را خدا از کتاب نازل کرده، پنهان می‌کنند و به آن بهای ناچیزی به دست می‌آورند، جز آتش در شکم‌های خود فرو نمی‌برند. خدا در قیامت با آنان سخن نمی‌گوید. آنها را پاک نخواهد کرد و عذابی دردناک خواهند داشت (بقره/۱۷۴).

 کسانی که آیات روشن و رهنمودی را که فرو فرستادیم بعد از آن‌که آن را برای مردم در کتاب بیان کردیم پنهان می‌کنند، خدا و همۀ لعنت‌کنندگان آنها را لعنت می‌کنند (بقره/۱۵۹).

هر کس از آن [قرآن] روی برتابد، روز قیامت بار گناهی بر دوش می‌گیرد. پیوسته در آن [حال] می‌ماند و چه بد باری روز قیامت خواهند داشت (طه/۱۰۰-۱۰۱). مرا با کسانی که این گفتار [قرآن] را تکذیب می‌کنند، واگذار. به تدریج آنان را از جایی که نمی‌دانند، خواهیم گرفت. آنان را مهلت می‌دهم. زیرا تدبیر من استوار است (قلم/۴۴-۴۵).

برای کسانی که به آخرت ایمان نمی‌آورند، عذابی پردرد آماده کرده‌ایم (اسراء/۱۰). کارهای آنان را در نظرشان آراسته‌ایم، از این رو آنان سرگشته‌اند. آنها عذابی سخت دارند و در آخرت زیانکار هستند (نحل/۴-۵). آنها که به آخرت ایمان ندارند در عذاب و گمراهی دور و دراز هستند. آیا به آن‌چه از آسمان و زمین در دسترس و پشت سرشان است، ننگریسته‌اند؟ اگر بخواهیم آنان را در زمین فرو می‌بریم یا پاره سنگ‌هایی از آسمان بر سرشان می‌افکنیم. قطعاً در این، برای هر بندۀ توبه‌کاری عبرت است (سبأ/۸-۹). هر کس قیامت را تکذیب کند، آتش سوزان آماده کرده‌ایم (فرقان/۱۱).

هر کس خواهان [دنیای] زودگذر است، به‌زودی هر که را بخواهیم [نصیبی] از آن می‌دهیم. آنگاه جهنّم را برای او مقرّر می‌کنیم تا در آن خوار و نکوهیده خواهد سوخت (اسراء/۱۸). هر کس سرکشی کرد و زندگی دنیا را برگزید پس حتماً دوزخ جایگاه اوست (نازعات/۳۷-۳۹).

کسانی که وزنۀ اعمال آنها سبک باشد به خود زیان زده‌اند و در جهنّم جاودان هستند. آتش چهرۀ آنها را می‌سوزاند و در آنجا زشت‌رو هستند (مومنون/۱۰۳-۱۰۴). جایگاه هر کس میزان اعمال او سبک باشد، هاویه است. تو چه دانی هاویه چیست؟ آتشی سوزنده است (قارعه/۸-۹).

هرکس از شما ستم کند، عذابی سهمگین به او می‌چشانیم (فرقان/۱۹). کسانی که به مردم ستم می‌کنند و در روی زمین به ناحق سرکشی می‌کنند، عذابی دردناک خواهند داشت (شوری/۴۲).

کسانی که گناه می‌کنند به‌زودی در برابر آن‌چه به دست می‌آورند، کیفر خواهند دید (انعام/۱۲۰). هر کس خطا یا گناهی انجام دهد سپس آن را به بی‌گناهی نسبت دهد، قطعاً بهتان و گناه آشکاری بر دوش کشیده است (نساء/۱۱۲). در حقیقت هر کس گناهکار به نزد پروردگار خود بیاید، جهنّم برای اوست. در آن نه می‌میرد و نه زندگی می‌یابد (طه/۷۴).

هر کس بدی کند، در برابر آن کیفر می‌بیند و جز خدا برای خود یار و یاوری نمی‌یابد (نساء/۱۲۳). هر کس کار بدی کند و گناهش او را فراگیرد، از دوزخیان است. در آن جاودان هستند (بقره/۸۱). کسانی که بدی آورند، با صورت‌ در آتش افکنده می‌شوند. آیا جز آن‌چه می‌کردید، سزا داده می‌شوید (نمل/۹۰)؟

آیا کسانی که نیرنگ‌های بد می‌زنند، ایمن شده‌اند از این‌که خدا آنها را در زمین فرو ببرد یا از جایی که گمان نمی‌برند برای آنها عذاب بیاید؟ یا در حال رفت و آمد آنها را فروگیرد و کاری از دست آنان برنیاید؟ یا آنها را در حالی که وحشت‌زده‌اند، فرو گیرد (نحل/۴۵-۴۷)؟ آنان عذابی سخت خواهند داشت و نیرنگ آنها تباه می‌گردد (فاطر/۱۰).

به‌‍زودی کسانی را که در زمین به ناحق تکبّر می‌ورزند، از آیات خود روی‌گردان می‌سازم. به طوری که اگر هر نشانه‌ای را ببینند به آن ایمان نمی‌آورند. اگر راه صواب را ببینند، آن را برنگزینند. اگر راه گمراهی را ببینند آن را راه خود قرار دهند. این به آن سبب است که آیات ما را دروغ انگاشتند و غفلت ورزیدند (اعراف/۱۴۶).

هر کس عمداً مومنی را بکشد، کیفر او دوزخ است. در آن جاودان خواهد بود. خدا بر او خشم می‌گیرد و او را لعنت می‌کند. عذابی بزرگ برای او خواهد بود (نساء/۹۳). کسانی که مردان و زنان مومن را بی‌آنکه مرتکب [کار زشتی] شده باشند، آزار می‌دهند، قطعاً تهمت و گناهی آشکار به گردن گرفته‌اند (احزاب/۵۸). کسانی که به زنان پاکدامنِ بی‌خبر و باایمان، نسبت زنا می‌دهند، در دنیا و آخرت لعنت شده‌اند و برای آنها عذابی سخت خواهد بود (نور/۲۳). کسانی که دوست دارند زشتکاری در میان آنان که ایمان آورده‌اند، شیوع یابد، برای آنها در دنیا و آخرت عذابی پردرد خواهد بود (نور/۱۹). کسانی که به مومنانی که از روی میل صدقه می‌دهند، طعنه می‌زنند و کسانی را که جز به اندازۀ توان خود چیزی نمی‌یابند [تا صدقه دهند] مسخره می‌کنند، خدا آنها را به مسخره می‌گیرد. برای آنان عذابی پردرد خواهد بود (توبه/۷۹).

هر کس شفاعت ناپسندی کند برای او از [سرانجام بدِ] آن سهمی خواهد بود (نساء/۸۵).

کسانی که اموال یتیمان را به ستم می‌خورند جز این نیست که آتش در شکم خود فرو می‌برند. به زودی در آتشی فروزان درآیند (نساء/۱۰).

خدا کسی را که متکبّر فخر فروش است دوست نمی‌دارد. همان کسانی که بخل می‌ورزند. مردم را به بخل وا می‌دارند و آن‌چه را خدا از فضل خود به آنها ارزانی داشته، پوشیده می‌دارند و برای کافران عذابی خوار‌کننده آماده کرده‌ایم (نساء/۳۶-۳۷). کسانی که زر و سیم را ذخیره می‌کنند و آن را در راه خدا هزینه نمی‌کنند، ایشان را از عذابی دردناک خبر ده (توبه/۳۴). هر کس بخل ورزد، تنها به زیان خود بخل ورزیده است. خدا بی‌نیاز است و شما نیازمند هستید. اگر روی برتابید، جای شما را به مردمی غیر از شما خواهد داد که مانند شما نخواهند بود (محمّد/۳۸). وای بر هر بدگوی عیب‌جویی که مالی گرد آورد و پیوسته آن را می‌شمرد. می‌پندارد مال، او را جاودان کرده است. چنین نیست. قطعاً او در آتش خرد‌کننده فرو افکنده می‌شود (همزه/۱-۴).

هر کس خیانت ورزد، روز قیامت با آن‌چه در آن خیانت کرده بیاید. آنگاه به هر کس آن‌چه انجام داده به تمامی داده می‌شود و بر آنان ستم نرود (آل‌عمران/۱۶۱).

هر کس پندی از جانب پروردگار خود به او رسید و [از ربا] باز ایستاد، آن‌چه گذشته از آن او است. کار او به خدا واگذار می‌شود ولی کسانی که [به ربا] بازگردند، اهل آتش هستند و در آن جاودان خواهند بود (بقره/۲۷۵).

سوگندهای خود را دستاویز تقلب میان خود قرار ندهید تا مبادا قدم استوار بلغزد و شما به [سزای] آن که [مردم را] از راه خدا

بازداشته‌اید، دچار شکنجه شوید و برای شما عذابی بزرگ باشد (نحل/۹۴).

اگر آن [بازدارندۀ از نماز] دست برندارد، موی پیشانی او را گرفته و او را [به دوزخ] می‌کشانیم (علق/۹،۱۶).

از خوراکی‌های پاکیزه‌ای که روزی شما کردیم، بخورید و در آن زیاده‌روی نکنید زیرا خشم من بر شما فرود آید. هر کس خشم من بر او فرود آید، قطعاً در هلاکت افتاده است (طه/۸۱).

تهدید-اقوام، همۀ خوراکی‌ها بر بنی‌اسرائیل حلال بود جز آن‌چه پیش از نزول تورات، اسرائیل بر خود حرام کرده بود.  بگو، اگر راست می‌گویید تورات را بیاورید و آن را بخوانید. کسانی که بعد از این بر خدا دروغ بندند، آنان ستمکار هستند (آل‌عمران/۹۳-۹۴). خدا به بنی‌اسرائیل فرمود: من با شما هستم. اگر نماز به پا دارید، زکات دهید، به فرستادگان من ایمان آورید، آنها را حمایت کنید و به خدا وام نیکو دهید، قطعاً بدی‌های شما را می‌پوشانم و شما را به باغ‌هایی در می‌آورم که از زیر آن نهرها روان است. پس هر کس از شما بعد از این کفر ورزد، قطعاً از راه راست گمراه شده است (مائده/۱۲). آیا به بخشی از کتاب ایمان می‌آورید و به بخشی از آن کفر می‌ورزید؟ پس جزای کسانی از شما که این کار را می‌کنند جز خواری در زندگی دنیا چیزی نیست و روز قیامت به سخت‌تر‌ین عذاب بازگردانده می‌شوید. همین کسان هستند که زندگی دنیا را به بهای آخرت خریدند. از این رو نه عذاب آنها تخفیف داده می‌شود و نه یاری می‌شوند (بقره/۸۵-۸۶).

موسی به قوم خود گفت: پروردگارتان اعلام کرد که … و اگر ناسپاسی نمایید، عذاب من قطعاً سخت خواهد بود (ابراهیم/۷).

ای داوود، ما تو را در زمین خلیفه گردانیدیم. پس میان مردم به حق داوری کن. زنهار، از هوس پیروی نکن که تو را از راه خدا گمراه کند. در حقیقت، کسانی که از راه خدا گمراه شدند، چون روز حساب را فراموش کرده‌اند، عذابی سخت خواهند داشت (ص/۲۶).

آنان که گفتند: خدا یکی از سه [معبود] است، کافر شدند. حال آن که هیچ معبودی جز خدای یگانه نیست. اگر از آن‌چه می‌گویند، بازنایستند به کافران آنان عذابی دردناک خواهد رسید (مائده/۷۳). خدا [به عیسی] فرمود: من آن [مائده] را بر شما فرو خواهم فرستاد. ولی هرکس از شما پس از آن انکار ورزد، او را چنان عذابی کنم که هیچ یک از جهانیان را عذاب نکرده باشم (مائده/۱۱۵).

اگر پیامبر حتی کلمه‌ای دروغ بر ما بسته بود، با قدرت او را می‌گرفتیم سپس رگ قلب او را پاره می‌کردیم و هیچ یک از شما مانع از او نمی‌شد (حاقّه/۴۴-۴۷).

با خدا، خدای دیگری نخوان زیرا از عذاب شدگان خواهی شد (شعراء/۲۱۳). با خدا معبود دیگری قرار نده وگرنه حسرت‌زده و مطرود در جهنم افکنده خواهی شد (اسراء/۳۹). اگر پس از دانشی که تو را رسیده از هوس‌های آنها [اهل کتاب] پیروی کنی (بقره/۱۲۰،۱۴۵؛ رعد/۳۷) در برابر آنها هیچ دوست و حمایت‌گری نخواهی داشت (بقره/۱۲۰؛ رعد/۳۷) و قطعاً از ستمکاران خواهی بود (بقره/۱۴۵). به برجای‌ماندگان بادیه نشین بگو، به زودی به سوی قومی سخت جنگ‌جو فرا خوانده خواهید شد که با آنها بجنگید یا تسلیم شوند. … اگر همچنان که پیش‌تر پشت کردید باز روی بگردانید، خدا شما را به عذابی پر درد عذاب می‌کند (فتح/۱۶). اگر منافقان، بیماردلان و شایعه‌افکنان در مدینه باز نایستند، تو را سخت بر آنان مسلّط می‌کنیم تا جز اندکی در همسایگی تو نپایند. از رحمت خدا دور گردیده و هر کجا یافته شوند، گرفته و سخت کشته خواهند شد (احزاب/۶۰-۶۱).

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هر کس از شما از دین خود برگردد، خدا به‌زودی گروهی را می‌آورد که آنان را دوست دارد و آنان نیز او را دوست دارند (مائده/۵۴). بگو، کسانی از شما که از دین خود برگردند و در حال کفر بمیرند، کردارهای آنان در دنیا و آخرت تباه می‌شود. اهل آتش هستند و در آن ماندگار خواهند بود (بقره/۲۱۷). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر برای جهاد در راه من و طلب خشنودی من بیرون آمده‌اید، دشمن من و خودتان را به دوستی نگیرید که با آنها اظهار دوستی کنید، در حالی که به آن حقیقت که بر شما آمده، کافر هستند. پیامبر و شما را بیرون می‌کنند که چرا به خدا، پرودگارتان ایمان آورده‌اید؟ پنهانی با آنان رابطۀ دوستی برقرار می‌کنید در حالی که من به آنچه پنهان و آنچه آشکار نمودید، داناتر هستم. هر کس از شما چنین کند، قطعاً از راه درست منحرف گردیده است (ممتحنه/۱). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر پدران و برادران شما کفر را بر ایمان ترجیح دهند آنان را به دوستی نگیرید و هر کس از میان شما آنان را به دوستی بگیرد، قطعاً ستمکار هستند. بگو، اگر پدران، پسران، برادران، زنان، خاندان شما، اموالی که گرد آورده‌اید، تجارتی که از کساد آن بیمناک هستید و سراهایی را که خوش می‌دارید، نزد شما از خدا، پیامبر او و جهاد در راه او، دوست داشتنی‌تر است پس منتظر باشید تا خدا فرمان خود را [به اجرا در] آورد. خداوند گروه فاسقان را راهنمایی نمی‌کند (توبه/۲۳-۲۴). مومنان نباید کافران را به جای مومنان به دوستی بگیرند. هر کس چنین کند در هیچ چیز [بهره‌ای] از خدا ندارد مگر این‌که از آنها به نوعی تقیّه کنید. خدا شما را از [عذاب] خود می‌ترساند (آل‌عمران/۲۸). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر از کسانی که کفر ورزیده‌اند، اطاعت کنید شما را از عقیده‌تان باز می‌گردانند و زیانکار خواهید شد (آل‌عمران/۱۴۹). اگر از فرقه‌‌ای از اهل‌کتاب فرمان برید شما را پس از ایمانتان به حال کفر برمی‌گردانند (آل‌عمران/۱۰۰). به کسانی که ستم کرده‌اند، متمایل نشوید. زیرا آتش به شما می‌رسد. در برابر خدا برای شما دوستانی نخواهد بود و سرانجام یاری نخواهید شد (هود/۱۱۳). کسانی که ایمان آورده‌اند ولی مهاجرت نکرده‌اند، هیچ گونه خویشاوندی با شما ندارند مگر این که هجرت کنند. اگر در دین از شما یاری جویند، یاری آنان بر شما [واجب] است. مگر علیه گروهی باشد که میان شما و آنان پیمانی است. خدا به آنچه انجام می‌دهید، بینا است. کسانی که کفر ورزیدند یاران یکدیگر هستند. اگر این را به کار نبندید، در زمین فتنه و فسادی بزرگ پدید خواهد آمد (انفال/۷۲-۷۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هرگاه [در جنگ] با کافران برخورد کردید [که به سوی شما] روی می‌آورند، به آنان پشت نکنید. هر کس در آن هنگام به آنان پشت کند، مگر آن‌که کناره‌گیری برای نبرد یا پیوستن به جمعی باشد، حتماً به خشم خدا گرفتار خواهد شد. جایگاه او دوزخ است. چه بد سرانجامی است (انفال/۱۵-۱۶). اگر رهسپار جنگ نگردید، شما را به عذابی دردناک عذاب می‌کند و گروهی دیگر به جای شما می‌آورد و به او زیانی نخواهید رسانید (توبه/۳۹). ای کسانی که ایمان آوردید، اموال یکدیگر را به ناروا نخورید مگر آن‌که داد و ستدی با رضایت یکدیگر باشد. خودتان را نکشید. خدا همواره با شما مهربان است. هر کس از روی تجاوز و ستم چنین کند به زودی او را در آتشی درآوریم. این کار بر خدا آسان است (نساء/۲۹،۳۰). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خدا شما را [در حال احرام] به چیزی از شکار که در دسترس شما و نیزه‌های شما باشد می‌آزماید تا معلوم دارد چه کسی در نهان از او می‌ترسد. پس هر کس بعد از آن تجاوز کند، برای او عذابی دردناک خواهد بود. هر کس پس از آن باز گردد، خدا از او انتقام می‌گیرد (مائده/۹۴-۹۵).

 [کافران و منافقان] اگر روی برتابند، خدا آنان را در دنیا و آخرت عذابی دردناک می‌کند و در روی زمین یار و یاوری نخواهند داشت (توبه/۷۴).

تهدید- تهدیدِ افراد نسبت به یکدیگر، کسانی که کافر شدند به پیامبران خود گفتند: شما را از سرزمین خود بیرون خواهیم کرد مگر این‌که به آیین ما برگردید. پس پروردگارشان [به پیامبرانِ آنها] وحی کرد که حتماً ستمکاران را هلاک خواهیم کرد (ابراهیم/۱۳).

قوم نوح به او گفتند: اگر دست بر نداری، قطعاً از سنگسارشدگان خواهی بود (شعراء/۱۱۶).

هود به قوم خود گفت: اگر روی بگردانید، من به یقین آن‌چه را که برای آن به سوی شما فرستاده شده بودم، به شما رساندم و پروردگار ِمن قومی جز شما را جانشین خواهد کرد (هود/۵۷).

صالح به قوم خود گفت: آن ماده شتر را بگذارید تا در زمین خدا بخورد. گزندی به او نرسانید که شما را عذابی دردناک فروگیرد (اعراف/۷۳). به آن گزندی نرسانید که عذابِ روزی هولناک شما را فرا گیرد (شعراء/۱۵۶).

پدر ابراهیم به او گفت: آیا تو از خدایان من متنفّری؟ اگر باز نایستی تو را سنگسار خواهم کرد. برای مدت طولانی از من دور شو (مریم/۴۶).

قوم لوط به او گفتند: اگر دست برنداری، قطعاً از اخراج شدگان خواهی بود (شعراء/۱۶۷).

[زلیخا] گفت: اگر آن‌چه را به یوسف دستور می‌دهم انجام ندهد، قطعاً زندانی خواهد شد و از خوارشدگان خواهد گشت (یوسف/۳۲). یوسف به برادران گفت: برادر پدری خود را نزد من آورید. اگر او را نیاورید برای شما نزد من پیمانه‌ای نیست و به من نزدیک نشوید (یوسف/۶۰،۵۹).

قوم شعیب به او گفتند: اگر خاندانِ تو نبود قطعاً سنگسارت می‌کردیم (هود/۹۱).

فرعون به موسی گفت: اگر خدایی غیر از من اختیار کنی، بدون تردید تو را از زندانیان خواهم ساخت (شعراء/۲۹). موسی به ساحران گفت: وای بر شما، به خدا دروغ نبندید که شما را به عذابی [سخت] هلاک می‌کند. هر کس دروغ بندد، ناامید می‌شود (طه/۶۱). فرعون به ساحران گفت: آیا پیش از آن‌که به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟ قطعاً او همان بزرگ شماست که به شما سحر آموخته است. به‌زودی خواهید دانست. بدون تردید دست‌ها و پاهای شما را برخلاف یکدیگر خواهم برید و همۀ شما را به دار خواهم آویخت (شعراء/۴۹). [موسی گفت]: ای قوم من، به سرزمین مقدّسی که خدا برای شما مقرّر داشته در‌آیید. به عقب بازنگردید که زیانکار خواهید شد (مائده/۲۱).

سلیمان، جویای پرندگان شد و گفت: چه شده که هدهد را نمی‌بینم؟… قطعاً او را به عذابی سخت عذاب می‌کنم یا سرش را می‌برم مگر آن‌که دلیلی روشن برای من بیاورد (نمل/۲۰-۲۱). هنگامی که [فرستادۀ ملکۀ سبا] نزد سلیمان آمد، سلیمان گفت: به سوی آنان بازگرد. سپاهیانی بر آنان می‌آوریم که در برابر آن تاب ایستادگی نداشته باشند و آنها را از آن [دیار] به خواری و زبونی بیرون می‌کنیم (نمل/۳۶-۳۷).

مسیح گفت: ای فرزندان اسرائیل، هر کس به خدا شرک آورد، در حقیقت خدا بهشت را بر او حرام کرده، جایگاه او آتش است و برای ستمکاران یاورانی نیست (مائده/۷۲).

[اصحاب قریه به پیامبران خود] گفتند: ما شما را به فال بد گرفته‌ایم. اگر دست برندارید، شما را سنگسار می‌کنیم و قطعاً عذاب دردناکی از ما به شما خواهد رسید (یس/۱۸).

[ذوالقرنین] گفت: هر کس ستم ورزد، او را عذاب خواهیم کرد. سپس به سوی پروردگار خود بازگردانیده می‌شود. آنگاه او را عذابی سخت خواهد کرد (کهف/۸۷).

بگو، ای قوم من، شما برحسب امکانات خود عمل کنید و من نیز عمل می‌کنم پس به زودی خواهید دانست چه کسی را عذابی رسواکننده خواهد آمد و عذابی پایدار بر او نازل می‌شود (زمر/۳۹-۴۰).

هشدار، کیفر، ترس