تبعید، بیرون کردن مجرم از محل اقامت، این مفهوم با عبارت اَخرَج مِن دیار ۱ بار، یُنفَوا مِنَ ‌الارض ۱ بار و آیاتی که این مفهوم را دارد، آمده است.

چکیده: از مجازات‌ کسانی که با خدا عصیان می‌کنند و با خدا و پیامبر او مخالفت می‌کنند و می‌جنگند، تبعید است.

سزای کسانی که با خدا و رسول او به می‌جنگند و در زمین به فساد می‌کوشند جز این نیست که کشته شوند یا به دار آویخته شوند یا دست و پایشان برخلاف یکدیگر بریده شود یا تبعید شوند. این رسوایی آنان در دنیاست و برای آنها در آخرت عذابی بزرگ خواهد بود مگر کسانی که پیش از آن‌که آنان را دستگیر کنند، توبه کنند (مائده/۳۳-۳۴). در راه خدا با آنان که با شما می‌جنگند، بجنگید و از اندازه درنگذرید. هر جا بر آنها دست یافتید، آنان را بکشید و از همان جا که شما را بیرون کردند، آنها را بیرون کنید (بقره/۱۹۰-۱۹۱).

 اگر منافقان، بیماردلان و شایعه‌افکنان در مدینه [از کارهای خود] بازنایستند تو را سخت بر آنها می‌شورانیم که جز مدّت کوتاهی نمی‌توانند در کنار تو در این شهر بمانند (احزاب/۶۰).

خداوند است که کافرانِ اهل کتاب را در نخستین تبعید دسته جمعی از خانه‌هایشان بیرون راند. شما گمان نمی‌کردید که بیرون روند و خودشان هم می‌پنداشتند که قلعه‌هایشان در برابر خدا مانع آنها خواهد بود و … اگر خدا جلای وطن را بر آنها مقرّر نکرده بود قطعاً آنها را در دنیا عذاب می‌کرد و برای آنان در آخرت عذاب آتش است. این [عقوبت] برای آن بود که آنها با خدا و پیامبر او درافتادند و هرکس با خدا و پیامبر او درافتد، خدا سخت کیفر است (حشر/۲-۴).

خدا به آدم فرمود: زنهار تا شیطان شما را از بهشت بیرون نکند تا به زحمت درآیی (طه/۱۱۷). شیطان آدم و همسر او را از آنجا بلغزانید و از آنچه در آن بودند، بیرون کرد  (بقره/۳۶؛ اعراف/۲۷). این آیات تبعید است یا نه

بیرون کردن از سرزمین