چکیده: انسان امانتی را که آسمان‌ها و زمین از آن ابا کردند، برداشت. در امانت خیانت نکنید و آنها را به صاحبانش برگردانید. پیامبران فرستادگانی امین هستند. مومنان و نمازگزاران امانت‌دار هستند و پاداش دارند. روح‌الامین قرآن را نازل کرد. قرآن سخن فرستاده‌ای امین است.

ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم پس، از برداشتن آن سرباز زدند و از آن هراسناک شدند و انسان آن را برداشت. به‌راستی او بسیار ستمکارِ جهالت‌پیشه است تا خدا مردان و زنان منافق و زنان و مردان مشرک را عذاب کند و توبه مردان و زنان باایمان را بپذیرد. خدا همواره آمرزنده مهربان است (احزاب/۷۲-۷۳). ای کسانی که ایمان آورده‌اید، به خدا و پیامبر او خیانت نکنید. در امانت‌های خود خیانت نکنید در حالی‌که خود می‌دانید (انفال/۲۷). در حقیقت خدا به شما فرمان می‌دهد که امانت‌ها را به صاحبان آنها برگردانید و چون میان مردم داوری می‌کنید به عدالت داوری کنید. چه نیک است آن‌چه خدا شما را به آن پند می‌دهد. خدا شنوای بیناست (نساء/۵۸). اگر در سفر بودید و [برای نوشتن قرارداد] نویسنده‌ای نیافتید، وثیقه‌ای بگیرید و اگر برخی از شما برخی دیگر را امین دانست پس، آن کس که امین شمرده شده باید امانت او را پس دهد و باید از خدا که پروردگار اوست پروا کند. شهادت را کتمان نکنید. هر کس آن را کتمان کند، قلبش گناهکار است و خدا به آن‌چه انجام می‌دهید، داناست (بقره/۲۸۳).

به‌راستی مومنان رستگار شدند. همانان که … امانت‌ها و پیمان خود را رعایت می‌کنند و همانهایی که بر نمازهای خود محافظت می‌کنند. آنان هستند که خود وارثانند. همانان که بهشت را به ارث می‌برند و در آن‌جا جاودان می‌مانند (مومنون/۱-۱۱). [نمازگزاران] کسانی هستند که امانت‌ها و پیمان خود را مراعات می‌کنند و … آنها هستند که در باغ‌هایی گرامی خواهند بود (معارج/۳۲-۳۵).

امانت- اقوام، [نوح به قوم خود گفت:] من برای شما فرستاده‌ای امین هستم (شعراء/۱۰۷).

[هود به قوم عاد گفت:] من برای شما فرستاده‌ای امین هستم (شعراء/۱۲۵). برای شما نصیحت‌کننده امین هستم (اعراف/۶۸).

[صالح به ثمود گفت:] من برای شما فرستاده‌ای امین هستم (شعراء/۱۴۳).

[لوط به قوم خود گفت:] من برای شما فرستاده‌ای امین هستم (شعراء/۱۶۲).

[برادران یوسف] گفتند: اى پدر، تو را چه شده که ما را بر یوسف امین نمى ‏دانى در حالى که ما خیرخواه او هستیم (یوسف/۱۱)؟ [یعقوب به پسران خود] گفت: آیا همان‌گونه که شما را پیش از این بر برادر او (یوسف) امین شمردم بر او امین بشمارم؟ پس خدا بهترین نگهبان است و اوست مهربانترین مهربانان (یوسف/۶۴). پادشاه گفت: او (یوسف) را نزد من آورید تا او را خاصّ خود کنم پس چون با او گفتگو کرد، گفت: تو امروز نزد ما با منزلت امین هستی (یوسف/۵۴).

[شعیب به قوم خود گفت:]  من برای شما فرستاده‌ای امین هستم (شعراء/۱۷۸). یکی از آن دو [دختر شعیب] گفت: ای پدر، او (موسی) را استخدام کن زیرا بهترین کسی که استخدام می‌کنی هم نیرومند و هم امین است (قصص/۲۶). [موسی به فرعونیان گفت:] بندگان خدا را به من بسپارید زیرا من برای شما فرستاده‌ای امین هستم (دخان/۱۸).

عفریتی از جن [به سلیمان] گفت: من آن [تخت] را پیش از آن‌که از جای خود برخیزی برای تو می‌آورم و بر این بسیار توانا و امین هستم (نمل/۳۹).

به راستی آن (قرآن) سخن فرستاده ارجمندی است. نیرومند و نزد صاحب‌عرش دارای منزلت است. در آنجا مورد اطاعت و امین است (تکویر/۱۹-۲۱). روح‌الامین آن را بر دلت نازل کرد (شعراء/۱۹۳).

از اهل‌کتاب کسی است که اگر او را بر مال فراوانی امین شمری، آن را به تو برمی‌گرداند و از آنان کسی است که اگر او را بر دیناری امین شمری آن را به تو نمی‌پردازد مگر آن‌که پیوسته بالای سرش بایستی. این به آن سبب است که آنان گفتند: در مورد کسانی که کتاب آسمانی ندارند بر ما راهی نیست. بر خدا دروغ می‌بندند با این‌که خودشان می‌دانند (آل‌عمران/۷۵).

الخیانت

إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَن يَحْمِلْنَهَا وَ أَشْفَقْنَ مِنْهَا وَ حَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا* لِيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَ الْمُنَافِقَاتِ وَ الْمُشْرِكِينَ وَ الْمُشْرِكَاتِ وَ يَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا (احزاب/۷۲-۷۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَخُونُواْ اللّهَ وَ الرَّسُولَ وَ تَخُونُواْ أَمَانَاتِكُمْ وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ (انفال/۲۷) إنَّ اللّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَ إِذَا حَكَمْتُم بَيْنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُواْ بِالْعَدْلِ إِنَّ اللّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِ إِنَّ اللّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا (نساء/ ۵۸) وَ إِن كُنتُمْ عَلَى سَفَرٍ وَ لَمْ تَجِدُواْ كَاتِبًا فَرِهَانٌ مَّقْبُوضَةٌ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُم بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَ لْيَتَّقِ اللّهَ رَبَّهُ وَ لاَ تَكْتُمُواْ الشَّهَادَةَ وَ مَن يَكْتُمْهَا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ وَ اللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (بقره/۲۸۳)

قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ* الَّذِينَ … هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ* وَ الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ* أُوْلَئِكَ هُمُ الْوَارِثُونَ* الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (مومنون/۱- ۱۱) [المصلّون] الَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ … أُوْلَئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ (معارج/۳۲-۳۵)

الامانة- الاقوام، [قال نوح لقومه] إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (شعرا/۱۰۷)

[قال هود لقومه] إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (شعراء/۱۲۵) وَ أَنَاْ لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ (اعراف/۶۸)

[قال صالح لثمود] إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (شعراء/۱۴۳)

[قال لوط لقومه] إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (شعراء/۱۶۲)

قَالُواْ (إِخْوَةيوسف) يَا أَبَانَا مَا لَكَ لاَ تَأْمَنَّا عَلَى يُوسُفَ وَ إِنَّا لَهُ لَنَاصِحُونَ (يوسف/۱۱) قَالَ [یعقوب لبنيه] هَلْ آمَنُكُمْ عَلَيْهِ إِلاَّ كَمَا أَمِنتُكُمْ عَلَى أَخِيهِ (یوسف) مِن قَبْلُ فَاللّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (یوسف/۶۴) وَ قَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي فَلَمَّا كَلَّمَهُ قَالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنَا مِكِينٌ أَمِينٌ (یوسف/۵۴)

[قال شعیب لقومه] إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (شعراء/۱۷۸) قَالَتْ إِحْدَاهُمَا (بنت شعیب) يَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ (موسی) إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ (قصص/۲۶) [قال موسی لآل فرعون] أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (دخان/۱۸)

قَالَ عِفْريتٌ مِّنَ الْجِنِّ [لسليمان] أَنَا آتِيكَ بِهِ (عرش) قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِكَ وَ إِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ (نمل/۳۹)

إِنَّهُ (قران) لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ* ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ* مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ (تکویر/۱۹-۲۱) نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ (شعراء/۱۹۳)

وَ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ وَ مِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لاَّ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلاَّ مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَآئِمًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَ يَقُولُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (آل‌عمران/۷۵)