چکیده: گروهی از مردم در دنیا و گروهی در آخرت به گناهان خود نزد خداوند اعتراف می‌کنند.

گروهی هستند که به گناهان خود اعتراف کرده، کار شایسته را با کار بد آمیختند. امید است خدا توبه آنان را بپذیرد. خدا آمرزنده مهربان است (توبه/۱۰۲). [کافران در آتش] می‌گویند: پروردگارا، دو بار ما را به مرگ رسانیدی و دو بار ما را زنده گردانیدی، به گناهانمان اعتراف کردیم پس آیا راه بیرون شدنی هست؟ این، از آن رو برای شماست که چون خدا به تنهایی خوانده می‌شد، کفر می‌ورزیدید و چون به او شرک آورده می‌شد، باور می‌کردید. پس فرمان از آنِ خدای والای بزرگ است (غافر/۱۱-۱۲). هر بار که گروهی در آن [جهنّم] افکنده شوند، نگهبانان آن از ایشان پرسند، مگر شما را هشدار دهنده‌ای نیامد؟ گویند: چرا، هشداردهنده‌ای به سوی ما آمد ولی تکذیب کردیم و گفتیم: خدا چیزی فرو نفرستاده است. شما جز در گمراهی بزرگ نیستید و گویند: اگر شنیده بودیم یا تعقَل کرده بودیم در میان اهل آتش نبودیم پس به گناه خود اعتراف می‌کنند پس مرگ باد بر اهل آتش (ملک/۸-۱۱).

گناه

وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُواْ بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُواْ عَمَلًا صَالِحًا وَ آخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللّهُ أَن يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (توبه/۱۰۲) قَالُوا [الكافرون في النار] رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِّن سَبِيلٍ* ذَلِكُم بِأَنَّهُ إِذَا دُعِيَ اللَّهُ وَحْدَهُ كَفَرْتُمْ وَ إِن يُشْرَكْ بِهِ تُؤْمِنُوا فَالْحُكْمُ لِلَّهِ الْعَلِيِّ الْكَبِيرِ (غافر/۱۱-۱۲) كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ* قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَ قُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ* وَ قَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ* فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقًا لِّأَصْحَابِ السَّعِيرِ (ملك/۸-۱۱)